تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837854291
محمدرضا ظفرقندی:مدیون دکتر شریعتی هستم
واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>جامعه پزشکی> اول فروردین ۱۳۳۷ در محله سرچشمه میدان بهارستان به دنیا آمدم. از وقتی به یاد دارم عاشق فوتبال و شنا بودم، سرگرمی دوست داشتنی من بود تا به سن مدرسه رسیدم و رفتم مدرسه علوی خیابان ایران و تمام دوران تحصیلم در همان مدرسه بودم.پس مدرسه مذهبی می رفتید؟ به گزارش شفا آنلاین ،محمدرضا ظفر قندی در ادامه گفتگو با سپید می گوید: بله من خانواده مذهبی داشتم و این گرایش فکری درانتخاب مدرسه من هم تاثیر داشت، مدرسه علوی در آن زمان هم از نظر علمی پیشرو بود و هم ازنظر مذهبی. در سال های قبل از انقلاب مدرسه بسیار سالم، قوی و پیشتاز بود و با معلم های خوبی که داشت محیطی بسیار قوی و قابل اعتمادی داشت. از نظر علمی و تربیتی خیلی زحمت می کشیدند و از مدرسه های شاخص تهران در آن سال ها بود. بچه درس خوانی بودید؟ بله تقریباً همیشه خوب درس می خواندم و در تمام طول تحصیلم عضو گروه فوتبال مدرسه هم بودم. فوتبال، والیبال و شنا را همیشه با جدیت پیگیری می کردم. درس خواندن و ورزش مغایرتی با هم نداشت؟ هیچ وقت برای من تناقضی نداشت و من هنوز هم فکر می کنم روحیه وتوانی که دارم مدیون همین ورزشی بود که می کردم. به نظر من درس خواندن و ورزش کردن هیچ تضادی با هم ندارد و می توان درکنار هم هردو را حفظ کرد. خودتان بچه درس خوانی بودید یا تشویق و فشار خانواده بود؟ هر دو بود. پدر و مادرم هر دو علاقه مند و پیگیر درس ما بودند. پدرتان هم تحصیل کرده بودند؟ تحصیلات خاصی نداشتند، ولی همیشه درس و مدرسه ما برایشان در اولویت بود و ما را تشویق می کرد. یادم هست که وقتی نمره ۱۷ می گرفتم ناراحت می شدند و می گفتند حتماً دقت نکردی وباید تلاش بیشتری می کردی. پدرم تعمیرگاه و مکانیکی داشتند و مادرم هم تا حد دیپلم درس خوانده بود. خیلی پیگیر بودند و همین خیلی تاثیر داشت. یعنی اگر نظارت آنها نبود شما خیلی درس نمی خواندید؟ شاید انگیزه های ورزشی ام تاثیر می گذاشت و کمتر درس می خواندم چندتا بچه بودید؟ شش بچه، ۴ خواهر و ۲ برادر این تاکید و تشویق برای همه بچه ها بو د؟ بله درس خواندن همه ما مهم بود. خواهر بزرگم قبل از من دانشکده پزشکی قبول شد و خواهر کوچکم هم پزشک هستند و هر دو درحال حاضر متخصص زنان و زایمان هستند و دو خواهر دیگرم هم مهندسی خواندند. و برادرتان؟ برادرم بیشتر به کار علاقه مند بود و بعد دیپلم ادامه دهنده کار پدر شد. پس تشویق ها و سخت گیری ها موثر بود بله خیلی زیاد. مادرم خیلی درس خواندن را دوست داشت تا جایی که بعد از قبولی من، در کنکور شرکت کرد و با علاقه ادامه تحصیل داد. مادرم تا کلاس دهم درس خوانده بود ولی وقتی تصمیم گرفت ادامه تحصیل بدهد با رتبه ۱۵۰ کنکور علوم انسانی قبول شد. چه سنی داشتند؟ فکر کنم حدود ۴۵ سال بود. چه رشته ای تحصیل کردند؟ جامعه شناسی شما تشویق کردید که ادامه تحصیل بدهند؟ نه اصلاً ایشان کاملا مستعد هستند و اراده خودشان بود، مادرم در سن ۵۰ سالگی تصمیم گرفت که قرآن را حفظ کند و کل قرآن را حفظ کرد. این علاقه ها در خانواده هم افزایی دارد. این علاقه مندی به رشته خاصی هم بود؟ مثلا می گفتند باید حتماً دکتر یا مهندس شوید؟ بله خیلی هم قوی بود. من دلیل اصلی انتخاب رشته پزشکی ام به اصرار مادرم بود و من رشته دیگری دوست داشتم. چه رشته ای؟ همیشه دوست داشتم جامعه شناسی بخوانم. همیشه مدیون دکتر شریعتی هستـم و به اصرار مادرتان نخواندید؟ بله. من سال ۵۵ که کنکور داشتم، به شدت تحت تاثیر سخنرانی ها و فعالیت های انقلابی دکتر شریعتی بودیم. با وجودی که رفت وآمد مثل الآن نبود و حسینیه ارشاد به ما دور بود، ولی من همراه مادر و خواهرم هر هفته تا حسینیه ارشاد می رفتیم با اتوبوس و تاکسی وهرچند به سختی می رفتیم ولی سه تایی پای ثابت سخنرانی های دکترشریعتی بودیم. سخنرانی های ایشان خیلی سنگین و طولانی بود ۴ ساعت صحبت می کردند و کسی خسته نمی شد، چنان بیان سلیس و دلنشینی داشتند که گذر زمان را متوجه نمی شدیم. سخنرانی هایی که بعدا هر کدام به صورت کتاب چاپ شد. ایشان بی همتا بود. همین علاقه فوق العاده ای که به دکتر شریعتی داشتم باعث شده بود که به رشته ایشان و حوزه جامعه شناسی علاقمند شوم. پس شما از نسلی هستید که به واسطه دکتر شریعتی انقلابی شدید؟ تا حدود زیادی من به واسطه ایشان با اسلام و انقلاب آشنا شدم، تاثیر شریعتی در نسل ما انکار ناپذیر است و نمی توان نقش ایشان را نادیده گرفت، اصلاً قابل کتمان نیست. ریشه دین باوری و تربیت نسلی که هر هری نباشند و بتوانند از عقایدشان محکم و استوار دفاع کنند، فقط بحث انقلاب نبود، ببینید شرایطی که ما وارد دانشگاه شدیم فضای خیلی خاصی بود، از یک طرف حکومت وابسته و فاسد حاکم بود و از طرفی دانشگاه ها به شدت تحت تاثیر افکار سوسیالیستی بود و خطر مارکسیست ها خیلی زیاد بود و ما بچه مسلمان ها جواب نداشتیم در مقابل آنها که واقعاً قدرتمند ظاهر می شدند و کسانی که ریشه ای و اصولی کار کردند تا ما بتوانیم حرفی در مقابل مارکسیست ها بزنیم دکتر شریعتی و مرحوم مطهری بودند که واقعاً نقش تاثیرگذاری داشتند. ما با اتکا به دکتر شریعتی بود که حرفی برای گفتن داشتیم. سال ۵۴ و ۵۵ سازمان مجاهدین خلق خیلی فعال بودند و نقش زیادی در فضای فکری دانشگاه ها داشتند. سال ۵۳ اینها تغییر ایدئولوژی دادند و مارکسیستی شدند و خوب ببینید این تغییر چه بلایی به سر دانشجوهایی که طرفدار آنها بودند آورد و بچه ها را به شدت دچار تردید و شک و شبهه کرده بودند و در این شرایط ما واقعاً به کسی مثل دکتر شریعتی نیاز داشتیم که اصول و مبانی اعتقادی بچه مسلمان ها را محکم کند تا ما درقبال این تغییر ایدئولوژی حرفی برای گفتن و دفاع کردن از خودمان داشته باشیم. مارکسیست ها خیلی منسجم و قوی بودند. چیزی که در این شرایط دست من را گرفت بنیان ایدئولوژی بود که من از مرحوم شریعتی گرفتم. آخرین سخنرانی شریعتی را یادم هست سال ۵۴ بود که یکی از دوستان به ما اطلاع داد قرار است ایشان در یک منزلی پشت حسنیه ارشاد سخنرانی کنند و من و مادرم طبق معمول رفتیم. به جلسه که رسیدیم مرحوم شریعتی، شهید مطهری، فخرالدین حجازی و حضرت آیت الله خامنه ای قرار بود که سخنرانی کنند. موضوع سخنرانی این بود که چی کار کنیم تا جوانان ما به دام مارکسیسم نیفتند؟ مرحوم مطهری و حجازی هر کدام نیم ساعتی صحبت کردند و نوبت شریعتی شد. حرف اصلی ایشان این بود که مارکسیت به دنبال عدالت است لیبرالیسم و حکومت های غربی هم به دنبال آزادی هستند. مارکسیسم در بحث آزادی نقص دارد و لیبرالیسم در عدالت و آن چیزی که اسلام مطرح می کند هر دوی اینهاست و ما اگر بتوانیم این را به جوانان بگوییم می توانیم آن ها را جذب کنیم و بچه ها با آزادی و عدالت جذب ما می شوند... این بحث ها برای یک بچه دبیرستانی سنگین نبود؟ نه ما خیلی اهل مطالعه بودیم. من فکر می کنم نسل ما با مطالعه مانوس بود و با علاقه و اشتیاق کتاب می خواندم. یادم هست من سال سوم دبیرستان بودم که کتاب اصول فلسفه و روش رئالیسم علامه طباطبایی را با استاد می خواندم. نقش دکتر شریعتی این قدر زیاد بود. در همان سخنرانی شریعتی نزدیک سه ساعت صحبت کردند و ما اصلاً گذر زمان را متوجه نمی شدیم و بعد در آخر جلسه رهبری یک جمع بندی از بحث داشتند. ما خیلی مدیون دکتر شریعتی بودیم و هستیم و نظرات مخالف تاثیری در نقش عمیق ایشان ندارد. چرا دیگر شریعتی برای ما تکرار نشد؟ به نظر من آدم هایی مثل ایشان یک نبوغی داشتند که تکرار شدنی نبود. ما چرا دیگر سعدی و مولانا نداشتیم. ما دیگر شاعری در حد حافظ نداشتیم. در همین حوزه علمیه هم این موضوع صدق می کند، دیگر مطهری و بهشتی برای ما تکرار نشد. ابعاد نبوغ اینها خاص خودشان بود. شریعتی در آن زمان و محیط گل کرد همانطور که مطهری تکرار نشد. مادرتان به چه دلیلی با رشته جامعه شناسی مخالفت کرد؟ وقتی به مادرم گفتم به شدت اصرار داشتند که باید حتماً پزشکی بخوانی و من چون برای مادرم خیلی احترام قائل بودم پزشکی شرکت کردم اما فقط یک انتخاب وآن هم دانشگاه تهران شرکت کردم. وقتی دیپلم گرفتم شاگرد دوم مدرسه علوی بودم و احتمال قبولی ام زیاد بود و همان یک رشته هم قبول شدم. واقعیت این است که در ابتدا علاقه ای نداشتم و به اصرار مادرم وارد پزشکی شدم، ولی بعد ها خیلی علاقه مند شدم. اینکه احساس کردم با این حرفه چقدر می توان برای مردم و جامعه مفید بود و خدمت کرد به من انگیزه داد. یعنی الآن خوشحالید که پزشک شدید؟ بله به شدت. من فکر می کنم هر چه که امروز دارم نتیجه احترام به مادرم و حرف شنوی از بزرگ ترم بود که خدا به من داد. هیچ وقت پشیمان نشدید؟ نه خوشحالم در مسیری افتادم که توانستم به مردم کمک کنم و همین برای من کافی بود [ color=#3984C6]سپید: فکر می کنید اگر جامعه شناس می شدید الآن در چه موقعیتی بودید؟ ببینید فقط کسانی که دارای یک نبوغی هستند می توانند در آن رشته یک تحولی ایجاد کنند و من شاید در جامعه شناسی اینظرفیت هایی که الآن در پزشکی دارم، نداشتم. شما هم به بچه های خودتان اصرار کردید پزشکی بخوانند؟ نه. اصلاً. بچه ها کاملا مختار بودند. چندتا بچه دارید؟ دو دختر و یک پسر که هیچ کدام پزشکی نخواندند. پسرم که عمران دانشگاه تهران می خواند و دختر بزرگم مهندس کامپیو تر است و دختر کوچکم فوق لیسانس روان شناسی می خواند. من هیچ وقت به بچه ها حتی پیشنهاد هم ندادم که پزشکی بخوانند. شرایط سختی کار من اثر منفی برای بچه ها داشت ووقتی سختی های کار را دیدند خیلی به پزشکی علاقه نداشتند. همسرتان هم پزشک هستند؟ من دوست نداشتم همسرم پزشک باشند،به نظرم زندگی نیاز به ساماندهی دارد. من زندگی خواهرم را دیدم که پزشک بودند و کارهایی مثل بچه داری و کارهای خانه چقدر برای نشان سخت بود و هر روزصبح مجبور می شد بچه ها را به منزل مادرم بیاورد وخیلی سخت بود، خوب من دوست نداشتم و ترجیح می دادم همسرم بیشتر بچه ها و خانه را ساماندهی کند و انصافا من در تمام این سال ها خیالم از خانه و بچه ها راحت بود و این لطف همسرم بود که همیشه پشتیبان من بود. ازدواج سنتی داشتید یا انتخاب خودتان بود؟ کاملا سنتی بود، مادرم دیده بودند و معرفی کردند. پسر حرف گوش کنی برای مادرتان؟ نه خیلی. ولی همیشه برای بزرگ تر هایم احترام خاصی قائل بودم و از این بابت خوشحالم. به نظر بچه مثبت وآرامی بودید نه شیطنت های خاص خودم را داشتم و یک بار تا حد اخراج هم رسیدم. یک کتاب دکتر شریعتی را بردم گذاشتم در کتابخانه مدرسه و این کار به شدت ممنوع بود و خلاصه وقتی فهمیدند کلی برای پدر و مادرم دردسر شد تا به مدرسه تعهد بدهند. من به واسطه اینکه همیشه خیلی اهل ورزش بودم و بیشتر سال های تحصیلم کاپیتان گروه بودم و از طرفی جزو بچه های درس خوان مدرسه هم بودم یک ضریب امنیتی داشتم. این همه کار با هم سخت نبود؟ شاگرد زرنگ بودید، کاپیتان گروه بودید کتاب زیاد می خواندید و پای ثابت سخنرانی های حسینیه ارشاد هم بودید. چه جوری می توانستید؟ یک بار برای یکی از معلم هایم هم این سوال پیش آمده بود و از من پرسید تو کی وقت می کنی درس بخوانی؟ سر کلاس درس را می فهمیدم چون رشته ام در دبیرستان ریاضی بود خیلی احتیاجی به درس خواندن نداشتم و سر کلاس که درس را می فهمیدم کافی بود. فقط سالی که کنکور داشتم خیلی وقت گذاشتم و درس خواندم و بقیه سال ها سر کلاس درس را می گرفتم. معلمی عشـق همیشگی مـن است زمان انقلاب دانشجوی پزشکی دانشگاه تهران بودید و قطعاً خیلی فعال؟ من از سال اولی که وارد دانشگاه شدم دبیر هم بودم و درس می دادم. یک سال همان مدرسه علوی خودمان بودم و از سال دوم جزو موسسین مدرسه مفید بودم که با همکاری چند تا از دوستان، مفید را پایه گذاری کردیم. این مدرسه با حمایت مالی آیت الله موسوی اردبیلی، شهید بهشتی و شهید باهنر بود که در سال ۵۶ شکل گرفت و شروع آن در یک ساختمان کوچک و با یک کلاس شروع شد و کم کم رشد کرد و پیشرفت کردیم. تدریس محل درآمدتان بود؟ تقریباً تا شش سال اولی که درس می دادم هیچ پولی نگرفتم. فضای فکری ما خیلی متفاوت بود. من ۱۵ سال در آموزش وپرورش تدریس کردم و هنوز هم فکر می کنم اگر استقبالی از کلاس های من می شود به دلیل همان وجهه معلمی من است و همیشه عاشق درس دادن و تدریس بودم. زمان انقلاب بیشتر مبازره فرهنگی می کردید یا اهل مبارزه خیابانی هم بودید؟ من از همان ابتدای ورود به دانشگاه وارد انجمن اسلامی شدم و عضو شورای مرکزی دانشگاه تهران هم شدم. سال ها عضو این انجمن بودم. بیشتر مبارزه فرهنگی و بحث و چالش با گروه های مارکسیستی بود و جذب بچه ها به سمت تشکل های اسلامی که خیلی وقت ما را می گرفت. این فضایی که می گویم سال ۵۵ و ۵۶ بود که خطر مارکسیست زیاد بود و ما کلی بحث می کردیم با بچه ها تا وارد تشکل های آنها نشوند. همیشه در تظاهرات 16 آذر حاضر می شدیم و با بچه های دانشکده فنی خیلی هماهنگ بودیم و رابط ما بیشتر مرحوم مهندس دادمان بود. مسیر انقلاب که شروع شد دیگر تقریباً در تمام برنامه ها بودم از راهپیمایی بعد از نماز عید فطر به امامت مرحوم مفتح که از تپه های قیطریه تا میدان انقلاب را پیاده آمدیم. الان جوان ها باور نمی کنند که ما این مسیر را با شعار و استرس تا انقلاب پیاده آمدیم. تا بحث ورود امام که شد من عضو گروه استقبال کننده در مدرسه علوی بودم و وقتی امام در مدرسه علوی مستقر شدند ما هم در مدرسه بودیم تا زمانی که امام به قم رفتند. هرروز با امام نماز می خواندیم و من کلی از آن روز ها خاطره دارم. اول که قرار بود در مدرسه رفاه مستقر شوند مرحوم مطهری که مشاور اصلی امام بودند، گفتند: مدرسه علوی برای استقرار امام مناسب تر است به دلیل موقعیت جغرافیایی که داشت و خلاصه امام و گروه همراه در مدرسه ما مستقر شدند. مرحوم منتظری، مطهری، شهید بهشتی، حاج احمد آقا و همه در دبستان علوی مستقر شدند و تا سه هفته شب هم همان جا می خوابیدند تا انقلاب پیروز شد و امام به جماران رفتند. با این سابقه آشنایی چطور وارد سیاست نشدید؟ من دانشجو بودم و باید درسم را به یک سرانجامی می رساندم. من بلافاصله هم وارد رزیدنتی شدم. پزشکی رشته طولانی و خیلی سختی است و با خیلی کار ها همخوانی ندارد. من خیلی از کار ها را رها کردم تا به درسم لطمه نخورد. من اگر هدفم تمام کردن درسم نبود در دوره شهید رجایی حتماً به یک سمت بالای اجرایی می رسیدم با شهید رجایی خیلی آشنا بودید؟ بله هم دوست بودیم و هم اینکه ایشان به ما خیلی اطمینان داشت. ما یک گروه مشاوره ای بودیم برای ایشان. در کتاب خاطرات ایشان که چاپ شده اسم گروه ما هست که شهید رجایی اسم ما را گذاشته بودند گروه نق نق؟ یعنی نق می زدید؟ ما حدود 10 نفر بودیم با رشته ها و گرایش های متفاوت که هفته های یک بار با ایشان جلسه داشتیم. مرحوم رجایی به ما می گفت بیرون و در سطح جامعه که هستید بیاید و مسائل را به من منعکس کنید و مشکلات و حرف های مردم را نق بزنید. این بزرگی ایشان بود که اولاً به جوان ها اعتماد کرده بود و از طرفی دوست داشت واقعیت های جامعه را بفهمد و مدام اطرافش مجیزگو و احسنت گو وجود نداشته باشد و حرف مردم به او منتقل شود. می گفت هفته ای یک بار بیایید و به من نق بزنید. در این گروه شما چه سنخیتی باهم داشتید؟ تقریباً همه ما معلمان مدرسه مفید و بچه های علوی بودیم. حتی برای انتخاب هیئت دولت با ما مشورت کرد و نظرمان را خواست حتی یادم هست آخرین جلسه ای که رفتیم دفترشان پنج شنبه ای بود که یک شنبه بعدش شهید شدند، بعد از جلسه، نماز مغرب و عشا را به امامت ایشان خواندیم و بعد نماز ما می خواستیم برگردیم دانشگاه دعای کمیل بود و ایشان خیلی دوست داشت که بیاید ولی به دلیل اینکه ترور ها خیلی زیاد شده بود امام ترددهای غیرضروری را ممنوع کرده بود و خیلی برایشان مقدور نبود، ولی خیلی دوست داشتند دعای کمیل شرکت کنند و حتی می گفت با کلاه و شال گردن خودم را می پوشانم که دیده نشوم ولی خوب به صلاح نبود و نیامدند. این فضا ها برای کارهای اجرایی همیشه بود، ولی من همیشه ترجیح دادم که درس و دانشگاهم را به یک سرانجامی برسانم. متولد ۱۳۳۷-جراح عمومی و فوق تخصص جراحی عروق عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران با درجه استاد تمامی و شاغل در بیمارستان سینا می باشد. وی از حامیان مصطفی معین در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۸۴ و از حامیان حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ بوده است. او رئیس کل سازمان نظام پزشکی کشور به مدت 4 سال بود. ظفرقندی در محله سرچشمه تهران از پدر و مادر تهرانی متولد شد. دوران ابتدایی تا دبیرستان را در مدرسه علوی به آموختن پرداخت. پس از آن به دبیرستان مفید رفت و در سال تحصیلی ۱۳۵۴–۱۳۵۵فارغ التحصیل شد. سپس با تشویق والدین خود، در رشته پزشکی دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت. در سال ۱۳۶۱ ازدواج کرد و در سال ۱۳۶۲ در حالیکه هنوز دانشجوی رشته پزشکی بود، برای کمک به مصدومین جنگ، به صورت امدادگربه جبهه جنگ اعزام شد. طرح ها و افتخارات و جوایز مقاله طرح تحقیقاتی مرگهای قابل پیشگیری در بیماران ترومایی در بیمارستانهای سینا و شهدای تجریش از خرداد ۱۳۷۵ تا ۱۳۷۶ رتبه سوم گروه علوم بالینی ـ جراحی هشتمین جشنواره تحقیقاتی علوم پزشکی رازی طرح ملی تحقیقاتی سوانح و حوادث «گزارش شهر تهران» طراحی، پیاده سازی و ارزشیابی نظام مراقبت از بیماران سانحه دیده در مرکز آموزشی ـ درمانی سینا تهران بررسی خطر ابتلا به انواع سرطانها در رزمندگان جنگ تحمیلی مواجهه یافته با گاز خردل مسئول امور آموزشی و دستیاران گروه آموزشی جراحی دانشگاه علوم پزشکی تهران-دانشکده پزشکی عضو هیئت ممتحنه آزمون جامع پیش کارورزی و پذیرش دستیار کشور وزارت بهداشت،درمان و آموزش پزشکی معاون آموزشی- دانشگاه علوم پزشکی تهران-بیمارستان سینا رئیس درمانگاه و سرپرست بخش اورژانس یمارستان سینا عضو کمیته تخصصی جراحی عمومی شورای عالی پزشکی کشور رئیس بخش جراحی عروق و تروما بیمارستان سینا عضو شورای عالی اورژانس کشور عضو هیئت ممتحنه دانشنامه رشته تخصصی جراحی عمومی کشور عضو کمیسیون قانونی ماده 20 تشخیص امور پزشکی عضو هیئت ممتحنه آزمون ارتقا و بورد جراحی کشور عضو کمیته کشوری پیشگیری و تشخیص زودرس سرطانهای شایع در زنان وزارت بهداشت عضو هیئت مدیره سازمان نظام پزشکی تهران بزرگ رئیس دانشگاه علوم پزشکی تهران به مدت 8 سال نماینده وزیر در کمیسیون دانشجویی بررسی موارد خاص عضو کمیسیون هفت نفره ناظر بر انتخابات اعضاء هیئت ممتحنه شورای آموزش پزشکی و تخصصی کشور رئیس شورای هماهنگی بهداشت و درمان استان تهران رئیس کمیته بهداشت مواد غذایی و لوازم آرایشی و بهداشتی استان تهران عضو هیئت امناء مرکز ملی تحقیقات علوم پزشکی کشور رئیس کمیته دانشگاهی سرطان- دانشگاه علوم پزشکی تهران عضو هیئت تحریریه مجله های Acta Medica Iranica و دانشکده پزشکی عضو کمیسیون عالی تجدید نظر پزشکی بنیاد مستضعفان و جانبازان عضو شورایعالی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
پنجشنبه ، ۵آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[مشاهده در: www.shafaonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها