محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826703710
53 نفری که بعد اتقلاب اموالشان مصادره شد
واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد آنلاین: ماجرای تولید جیپ شهباز، تصویری از دستان ترک خورده کودکی که به شست و شوی اتومبیل ها عشق می ورزید و در بزرگسالی «پیکان» را روانه خیابان های ایران کرد. سرنوشت مردی برخاسته از دل کویر که نخستین بار روشنایی را به کرمان برد. از روزهای پر رونق صنعت تولید کفش که این روزها به سختی نفس می کشد. یادگاری های صنعت گران دیروز، همین چند بنگاه اقتصادی بزرگ است که در سایه مدیریت دولتی رو به تعطیلی گذاشت یا اکنون در گلوگاه های ساختار تولید، روزهای پایانی خود را سپری می کند. اما فارغ از عقاید سیاسی، مذهبی و وابستگی یا عدم وابستگی بنیان گذاران، بزرگ ترین صنایع ایران به رژیم پهلوی باید اذعان کرد که امروز به ندرت از آنان یاد می شود. مشمولان بند «ب» قانون حفاظت و توسعه صنایع که تعداد آنها به 53 نفر می رسید. اما میان این فهرست و فهرستی که از نخستین زندانیان سیاسی دوره رضا شاه منتشر شد، نوعی قرابت وجود دارد. گروهی که بعدها هسته مرکزی حزب توده را تشکیل دادند و از قضا تعداد آنان نیز 53 نفر بود. با این تفاوت که بازرگانان و صنعت گران مشمول بند مصادره، مانند زندانیان حزب توده، عواملی در روزنامه ها و نشریات نداشتند که نام آنان را زنده نگاه دارد... آنها کیستند؟ چرا شرکت های آنها توقیف شد؟ شرکت های آنها پس از مصادره چه سرنوشتی پیدا کرد و آنها اکنون کجا هستند وچه می کنند؟ به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از مهرنامه، این گونه است که سراغ آن 53 نفر می رویم. از میان این جمع تنها توانستیم به اطلاعات 33 نفر دست پیدا کنیم که اکنون 13نفر آنها در قید حیات نیستند اما از برخی، تمدن تولیدی به یادگار مانده از آنها هم چنان در قید حیات است. 1. آذر ابتهاج در میان 53 سرمایه داری که نام آنها در فهرست شورای انقلاب قرار دارد، نام یک زن به چشم می خورد؛ آذرصنیع (ابتهاج). زادگاه او بابل است. فرزند خانواده ای متمول که پدرش «حسین صنیع» از دندان پزشکان به نام مازندران بود. او نیز «طبابت» را برگزید و از دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد. آذرصنیع، همسر «ابوالحسن ابتهاج» از سیاست مداران دوره پهلوی نیز بود و به همین سبب، مدیریت کلوب بولینگ را برعهده داشت و همچنین جزو سهامداران بانک ایرانیان بود. اما نام او در حالی درفهرست مصادره ای ها قرار گرفته است که گفته می شود پیش از پیروزی انقلاب، آذر صنیع و همسرش سهام خود را به هژبر یزدانی واگذار کرده بودند و البته بولینگ معروف او در ونک نیز تعطیل شده بود. واکنش او به حکم شورای انقلاب برای مصادره اموالش چنین است: «من خودم از این عنوان تعجب زده شدم چون نه مقاطعه کار بودم و نه صاحب سرمایه، فقط عضو هیأت مدیره بانکی بودم که شوهرم بنیان نهاده بود، فکر می کنم بیشتر حسادت ها کار ما را به این جا کشاند.» 2.ابوالحسن ابتهاج آخرین پست دولتی که به «ابوالحسن ابتهاج» سپرده شد، ریاست سازمان برنامه و بودجه از سال 1333 تا 1337بود. او البته نخستین سیاست مداری بود که ریاست این سازمان را در دوره پهلوی دوم بر عهده گرفت. ابتهاج پیش از آنکه به سازمان برنامه راه پیدا کند مدارج پیشرفت خود را از معاونت بانک شاهنشاهی آغاز کرد و به مدیرعاملی بانک ملی نیز رسید. او پس از 8 سال از ریاست بانک ملی استعفا کرد و این بار در قامت یک دیپلمات، عازم سفارت ایران در فرانسه شد. اما صندوق بین المللی پول، مقصد بعدی ابتهاج بود. ابوالحسن ابتهاج در سال 1331 پیشنهادی از سوی مقامات این نهاد بین المللی دریافت کرد و ابتدا در کسوت مشاور رئیس صندوق به آنجا رفت و بعد از آن، مدیریت بخش خاورمیانه این نهاد بین المللی را برعهده گرفت. او اما از مناصب دولتی فاصله گرفت و به تأسیس بانک ایرانیان و شرکت بیمه بین المللی ایران- آمریکا روی آورد. ابتهاج در سال 1378 به دیار باقی شتافت. 3.مراد اریه مراد اریه فوت و فن تجارت را از همان دوره نوجوانی در مغازه برادرش «یحیی اریه» آموخت. او در سال 1277 در کاشان و در یک خانواده یهودی متولد شد. تجاربی که اریه در جریان سفرهایش به اقصا نقاط جهان از روسیه به انگلیس و ایتالیا به دست آورد، او را در جوانی به یکی از تاجران صاحب نام پارچه و منسوجات تبدیل کرد. اریه درکنار تجارت به عرصه سیاست نیز آمد و رفت داشت و در چهار دوره، نمایندگی کلیمیان را در مجلس شورای ملی برعهده داشت. او در سال 1340، نخستین مجتمع تجاری را به مرحله بهره برداری رساند که کارخانجات سرامیک سازی و کاشی سازی ایرانا، پلاستیک سازی، ملامین سازی تهران، واحد تولیدی پتو پرنیان، کارخانه بستنی سازی الدرادو و نیز چندین واحد کوچک و بزرگ تولیدی نیز در این مجتمع قرار داشت. انقلاب که پیروز شد، اریه به نیویورک رفت و در سال 1372 نیز درگذشت. 4. جعفر اخوان در توصیف نقش «جعفر اخوان» در اقتصاد ایران، همین بس که گفته می شود، او شالوده صنعت خودرو را در ایران بنیان نهاده است. اخوان، شرکت بازرگانی «جیپ» را زمانی تأسیس کرد که خیابان های ایران مملو از اتومبیل های کادیلاک، بیوک یا شورلت آمریکایی بود. او، ابتدا به واردات «جیپ ویلیز» پرداخت و سپس در سال 1335خط مونتاژ آن را در کشور راه اندازی کرد. اخوان حدود 3 سال بعد توانست «جیپ شهباز» را از کیلومتر 9 جاده مخوص کرج، روانه بازار کند. تغییر نام شرکت جیپ به جنرال موتورز نیز زمانی روی داد که اخوان در سال1352، 45 درصد سهام این شرکت را به جنرال موتورز واگذار کرد و البته بخشی از سهام این شرکت، به بنیاد پهلوی رسید. این شرکت تولیدکننده خودروهای لوکس، پس از انقلاب به سازمان گسترش واگذار شد و نام آن به «پارس خودرو» تغییر کرد. اخوان همچنین یکی از سهام داران بانک داریوش نیز بود. 5.عبدالحمید اخوان کاشانی از میان فرزندان «عبدالباقی اخوان کاشانی» تاجر بزرگ فرش در کاشان، عبدالحمید بیش از سایر برادرانش به تجارت، علاقه نشان داد. این گرایش، بعد ها از او یک بازرگان کارآزموده ی تجهیزات الکترونیکی ساخت. کسی که نخستین ماشین لباسشویی و رادیوی ترانزیستوری را به ایرانیان هدیه کرد. نمایندگی محصولات خانگی زانوسی، چرخ خیاطی کهلر و نمایندگی شرکت الکتریکی R.E.F نیز از دیگر فعالیت های برجسته او و برادرانش به شمار می رود. اما آنچه نام عبدالحمید را برسر زبان ها انداخت، تأسیس فروشگاه زنجیره ای «بزرگ» بود. او البته با شراکت احمد خیامی توانست فروشگاه های زنجیره ای کوروش را در سال 1348راه اندازی کند. پای کوروش در مدت کوتاهی به 8 نقطه از ایران رسید، اما اندیشه توسعه این فروشگاه بیش از این توفیق نیافت. در زمان وقوع انقلاب این فروشگاه در تملک عبدالحمید کاشانی نبود. چرا که او به دلیل اختلاف نظر بر سر نحوه مدیریت این فروشگاه سهم خود را به خیامی واگذار کرد. 6.اسدالله رشیدیان اسدالله رشیدیان بیش از آنکه در عرصه اقتصاد شناخته باشد، او را به واسطه فعالیت های سیاسی اش در دهه30 می شناسند؛ نقشی که اسدالله و برادرانش در وقوع کودتای 28 مرداد ایفا کردند و البته مبارزاتی که بعدها دولت امینی را نیز نشانه گرفت. این مبارزات اما بیش از آنکه موجب تقویت پایگاه سیاسی رشیدیان شود، راه ورود او را به عرصه فعالیت های اقتصادی گشود. مجوز تأسیس بانک، پاداشی بود که محمدرضا پهلوی به پاس مبارزات او و برادرانش به آنان هدیه کرد. با حمایت بانک مرکزی، سرمایه مورد نیاز بانک تعاونی و توسعه رشیدیان را که وابسته به اصناف بود تأمین کردند و فعالیت های اقتصادی خود را با تأسیس شرکت بیمه ای توسعه دادند. اسدالله رشیدیان، پیش از پیروزی انقلاب، سرمایه خود را از کشور خارج کرد و خود نیز به انگلستان رفت. او در اوایل دهه 60 در سن60 سالگی دارفانی را وداع گفت. 7.مهدی بوشهری اگرچه خون حاج محمدآقا بوشهری، ملقّب به معین التجار را در رگ هایش داشت، اما ازدواج با اشرف پهلوی، او را به ثروت و شهرت رساند. از میان شرکت ها و مؤسساتی که مهدی بوشهری سهامدار آن بود، می توان به شرکت های واردات و حق العمل کاری سولز ایران، شرکت پلیران، شرکت پخش نوار و صفحه اپریل، شرکت واردات شیشه و لوازم برقی تکنیساز، شرکت خدمات سینمایی و فیلم برداری، شرکت گسترش صنایع سینمایی ایران، شرکت ایرساکو، شرکت آب های معدنی دماوند، شرکت صنایع ساختمانی ثزا، شرکت امک چالوس و شرکت لبنیات پاستوریزه پاک اشاره کرد. او البته درنقش یک رایزن تجاری یا واسطه، تعدادی راکتور اتمی از فرانسه برای نیروگاه های ایران خریداری کرد. بوشهری پیش از آنکه با درباریان وصلت کند به مدیریت فستیوال های هنری می پرداخت. گفته می شود او، هنگامی که مدیریت خانه ایران در پاریس را برعهده داشت، حدود دو میلیون فرانک فرانسه از بانک ملی ایران تسهیلات گرفت و به رغم پیگیری ها از پرداخت آن امتناع کرد. 8.حبیب ثابت حبیب ثابت پاسال؛ بنیان گذار بزرگ ترین بنگاه های اقتصادی در ایران. اندیشه ورود به فضای کسب و کار از نوجوانی با ثابت بود؛ شاید از همان روز هایی که فقر و تنگدستی، او را در برابر فرزندان شخصیت های لشکری و کشوری در مدرسه «سن لویی» لاله زار حقیر می کرد. آن گونه در سن 16 سالگی، مغازه ای برای اجاره و تعمیر دوچرخه های کسانی که ییلاق خود را در شمیرانات می گذراندند، تهیه کرد. مسافرکشی با اتومبیل فورد میان توپخانه و قلهک و پس از آن حمل مسافران به خارج از مرز های پایتخت از دیگر فعالیت های ثابت بود. او بعد ها با خرید دو کامیون از فرانسه و یک دستگاه اتومبیل فیات از ایتالیا و انتقال آنها به تهران، نخستین مؤسسه حمل ونقل با وسایل نقلیه موتوری را در ایران تأسیس کرد. ثابت به واسطه تصدی یکی از بستگان خود در وزارت پست و تلگراف، توانست امتیاز حمل محموله های پستی از تهران به مازنداران را کسب کند. گفته می شود او با سرمایه بهاییان در 29 سالگی، نخستین کارخانه نجاری ماشینی را در ایران راه اندازی کرد. تأسیس شرکت «فیروز» برای صادرات لوازم آرایشی و بهداشتی آمریکایی به ایران و البته تأسیس کارخانه پپسی کولا، راه اندازی شبکه های تلویزیونی، تأسیس کارخانه جنرال تایر و نمایندگی اتومبیل استودبیکر، از دیگر اقدامات او به شمار می رود. او دو سال پیش از پیروزی انقلاب ایران را برای همیشه به مقصد نیویورک ترک کرد و در سال 1364 نیز درگذشت. 9.علی نقی عالیخانی نام عالیخانی از آن جهت در تاریخ اقتصاد عصر پهلوی برجسته مانده است که او در کسوت یک مقام دولتی خدمات بسیاری را به بخش خصوصی ارائه کرده است. البته از او به عنوان وزیری برخاسته از اتاق بازرگانی یاد می شود. عالیخانی، پس از گذراندن مقطع دکترای حقوق در پاریس به ایران بازگشت. او در مقطعی کوتاه، فعالیت در دفتر نخست وزیری و شرکت نفت را آزمود، اما گویی کانون بخش خصوصی را بر این دو نهاد دولتی ترجیح داد که اتاق بازرگانی تهران را به عنوان مقصد بعدی خود برگزید. او اما ردای وزارت اقتصاد را نیز در سال 1341 بر تن کرد؛ عالیخانی، کلید وزارت اقتصاد را زمانی از اسدالله علم دریافت کرد که نیازها و نارسایی های فعالان اقتصادی را از دریچه اتاق تهران رصد کرده بود. نخستین اقدام عالیخانی، خصوصی کردن کارخانجات دولتی بود. عالیخانی در مدت 8 سال هدایت این وزارتخانه، چهره ای اثر گذار و مقتدر از خود به نمایش گذاشت. او حدود دوسال نیز ریاست دانشگاه تهران را برعهده داشت و مدتی نیز بنیاد پهلوی را مدیریت کرد. عالیخانی اما بار دیگر با کناره گیری از پست های دولتی، به بخش خصوصی روی آورد. گفته می شود او سهام دار برخی واحد های تولیدی از جمله، نورد اصفهان و آجرنسوز نیز بوده است. 10. احمد خیامی سرمایه ای که «احمد خیامی» برای راه اندازی کارخانه ایران ناسیونال هزینه کرد، حدود40 میلیون تومان بود. او با این سرمایه، درسال 1346 بزرگ ترین کارخانه خودروسازی ایران را پی ریزی کرد. کارخانه ای که روزانه قادر بود، 17 دستگاه اتومبیل سواری و اتوبوس و کامیون مونتاژ کند. اما خیامی7 سال بعد در شرایطی که سیاست جایگزینی واردات به پارادایم اصلی اقتصاد ایران تبدیل شده بود، سرمایه خود را به 579 میلیون و 125 هزار دلار رساند. از دوران کودکی و نوجوانی خیامی روایت های مختلفی نقل شده است، اینکه به دلیل علاقه ای که به اتومبیل داشت، روز ها پس از مدرسه لنگ در دست می گرفت و اتومبیل های کوچه و خیابان را شست وشو می داد اما خود می گوید: «در سرمای زمستان آن قدر روی اتومبیل ها کار می کردم که دست هایم ترک می خورد و بنابراین ناچار می شدم پیه داغ کرده روی آن بریزم تا زخم هایم التیام پیدا کند.» احمد خیامی فروشگاه زنجیره ای کوروش را نیز بنیان گذاری کرد. او پس از انقلاب به کانادا رفت. او قصد داشت در زادگا ه اش مشهد، کارخانه ای تأسیس کند اما سرطان، مجال به بارنشاندن آخرین آرزویش را به او نداد. 11.محمود خیامی محمود در تمام دوران از تولد تا روزهای قد کشیدن «ایران ناسیونال»، درکنار برادرش احمد بود. یکی از بنیان گذاران کارخانه ایران ناسیونال که اکنون در انگلستان اقامت دارد. او در سال 1328 از مشهد، ره سپار تهران شد تا به همراه شریک اصلی خود یعنی احمد خیامی، ساخت اتوبوس و اتومبیل سواری را در پایتخت کلید بزند. البته در بحبوحه پیروزی انقلاب، موعد جدایی دو برادر نیز فرارسیده بود؛ از این رو کل سهام ایران ناسیونال به محمود واگذار شد. افزون براین او در عرصه بانکداری نیز فعالیت داشت؛ چنانکه بانک صنعت و معدن و محمود خیامی در سال 1358 به اروپا رفت و اکنون 7 نمایندگی مرسدس بنز را در انگلستان و آمریکا مدیریت می کند. آنچه محمود را در سال های اخیر بار دیگر خبرساز کرد، کمک یک میلیون پوندی او در سال 2007 به حزب کارگر انگلستان بود که واکنش های بسیاری را در پی داشت. 12. محمدرحیم متقی ایروانی از «محمدرحیم متقی ایروانی» تنها کارخانه رو به احتضار «کفش ملی» به یادگار مانده است. اما مشتریان کفش های محمدرحیم ایروانی، بی گمان روز های پررونق این صنعت مدرن را به خاطر دارند. ایروانی می دانست چگونه عطش مصرف کفش هایش را در میان ایرانیان بیفزاید که درسال های میانی دهه 50 حجم تولیدات خود را به 100 هزار جفت کفش در روز رساند. این شرکت ها همه پس از انقلاب به تملک دولت درآمد و البته در سراشیبی سقوط افتاد. ایروانی پس از عزیمت به آمریکا، ابتدا کارخانه ای برای تولید کفش و چرم سازی در «بوستون» تأسیس کرد و در قاهره نیز کارخانه کفش استاندارد را بنیان گذاشت. حتی در حوالی شهرآتلانتا در ایالت جورجیا «پارک صنعتی کامن ولث» و صنایع جورجیا وکارخانجات کفش اوکاباشی را با مشارکت شرکت های ایتالیایی و ژاپنی که در ایران با او همکاری داشتند تأسیس کرد... و سرانجام در 12 اسفند1384 درگذشت. 13. مرتضی رحیم زاده خویی نام «حاج مرتضی» برای تجار خطه آذربایجان، نامی آشناست. مردی از دیار «خوی» که گویی تنها برای «تجارت» آفریده شده بود. تردیدی نیست، بسیاری از آنان که روزانه از مقابل کوی معروف ولیعصر می گذرند، نمی دانند که این بنا یادگار «مرتضی رحیم زاده خویی» است. او یکی از زمین داران بزرگ شهر خوی بود که با خرید زمین های این منطقه و همکاری شهرداری تبریز «کوی ولیعهد» را احداث کرد. پس از انقلاب نیز نام این مجموعه به کوی ولیعصر تغییر یافت. اما ارمغان خانواده خویی ها برای مردم ایران، آتش «کبریت های ممتاز» بود. صنعتی که «زین العابدین رحیم زاده خویی» پدر حاج مرتضی در سال 1300 به همراه یارانش از روسیه به ایران آورد. حاج مرتضی خویی که از سال 1351 تا 1357 رئیس اتاق بازرگانی تبریز بود، پس از انقلاب به آلمان مهاجرت کرد. 14. طاهر ضیائی سهام دار بزرگ شرکت سیمان فارس و خوزستان، بخش اعظم اوقات خود را در حوزه سیاست می گذراند. «طاهر ضیایی» به حرفه موروثی خاندان ضیایی که طبابت بود، تمایلی نشان نداد؛ او پس از آنکه مدرک دکترایش را در رشته زمین شناسی از دانشگاه وین اخذ کرد، به ایران بازگشت و تا مدت ها به تدریس در دانشگاه مشغول بود. او به تاسی از پدرش میرزا آقا ضیاءالاطباء که در چندین دوره متوالی به نمایندگی از مردم تربیت حیدریه به مجلس شورای ملی راه می یافت، به جرگه مردان سیاست پیوست. نخستین نهاد دولتی که طاهر ضیایی به آن پا گذاشت، سازمان برنامه و بودجه بود که در زمان ریاست «جعفر شریف امامی» بر این سازمان، ضیایی قائم مقام شریف او بود. معاونت وزارت اقتصاد و بعد ها در کابینه شریف امامی و اسدالله علم، کرسی وزارت صنایع و معادن به او رسید. با ادغام وزارت بازرگانی و صنایع و معادن، ضیایی به مدیرعاملی بانک اصناف نیز رضایت داد. او تجربه چند دوره سناتوری را هم کسب کرد. ریاست اتاق صنایع و معادن و بازرگانى ایران، آخرین برگ از پرونده فعالیت های او بود. ضیایی، هنگامی که انقلاب مردم ایران در شرف پیروزی بود به آمریکا رفت. 15. برادران عمید حضور امیر عمیدحضور، 14ساله بود که دانست به تنهایی می تواند گلیم خود را از کف بازار تهران بیرون بکشد. او به این باور رسید و پدرش نیز پذیرفت که در بازار، امکاناتی برای کسب و کار فرزند نوجوان خود فراهم کند. امیر در سن 20 سالگی پدر خود را از دست داد و یک تنه مسوولیت خانواده خود و مادر و برادرانش را به دوش کشید. اما این مسوولیت بزرگ نیز هرگز، ذره ای از پشتکار او نکاست. آن گونه که تجارتخانه عمیدی در کمتر از 5 سال، دو سوم توزیع و واردات کفش را در بازار تهران در دست گرفت. دیری نپایید که امیر و منصور عمیدحضور با تأسیس «گروه صنعتی بلا» به یکی از بزرگ ترین تولیدکنندگان کفش تبدیل شدند. البته ابعاد فعایت های اقتصادی آنان به تولید و صادرات کفش محدود نماند؛ بانک دارى، تولید کارتن و چرم و البته فعالیت در صنعت نساجی نیز از دیگر موفقیت های برادران عمید حضور به شمار می آید. امیر عمید حضور در دی ماه 1357 به آمریکا رفت و فعالیت های اقتصادی خود را از سر گرفت. 16. گروه فرمانفرماییان «عبدالحسین فیروز فرمانفرما» صاحب سی و شش فرزند دختر و پسر بود. اما جمعیت این خانواده، مانع از آن نشد که فرزندان فرمانفرماییان از تحصیل در اروپا یا آمریکا بازبمانند. از میان پسران ودختران او، خداداد بیش از همه در وادی سیاست، ماندگار شد. آشنایی او با «ابوالحسن ابتهاج» در آمریکا کلید ورود او به دستگاه دولت بود. خداد فرمانفرماییان، او تا مقطع دکترا در دانشگاه های «کلورادو» و «استانفورد» اقتصاد خواند و سپس به ایران بازگشت. او که به دعوت ابتهاج، مدتی به استخدام سازمان برنامه درآمده بود به ریاست این سازمان رسید. گفته می شود، فرمانفرماییان و ابتهاج در تحولات ساختار برنامه ریزی ایران نقش جدی داشته اند. او مدتی نیز رئیس بانک مرکزی بود. اما مدیر عاملی شرکت سهامی فرش و شرکت سهامی نفت پارس، مدیریت شرکت سهامی لامپ پارس، عضویت در هیأت مدیره بانک صنعت معدن، عضویت در هیأت مدیره شرکت سهامی لامپ ایران و پیمانکاری سازمان برنامه، بخشی از فعالیت های اقتصادی خاندان فرمانفرماییان بوده است. 17. کاظم خسروشاهی «کاظم خسرو شاهی» فرزند «حسن خسروشاهی» که او بخشی از تاریخچه اتاق بازرگانی تبریز است. کاظم، رشته حقوق را در تهران، نیمه کاره رها کرد و عازم آمریکا شد.او با این سفر دو نشان هدف قرار داده بود؛ ادامه تحصیل و بازارگشایی برای پدر. کاظم خسروشاهی درهمان روزهایی که در آمریکا به سرمی برد، نمایندگی شرکت دارویی «ماکسون رابینز» را برعهده گرفت. خانواده خسروشاهی دامنه فعالیت های تولیدی و تجاری خود را در حوزه دارو متمرکز کرد و با تأسیس شرکت سهامی «تولید دارو» به این بخش از فعالیت های خود رونق بخشید. تیدی، تولی پرس پخش البرز، پایور، پایه گذار، تکنو صنایع و کامپیوتر البرز عناوین تجاری است که به خانواده خسروشاهی ها تعلق داشت. او حدود یک سال تصدی وزارات بازرگانی در دولت «جمشید آموزگار» را نیز برعهده گرفت و البته در این مدت دو بار استعفا کرد. او اکنون در پاریس اقامت دارد. 18. محمود لاجوردی سیدمحمود در حجره ی پدر، الفبای تجارت را آموخت. گفته می شود او در 6 سالگی به مکتب رفت اما چیزی نیاموخت. سید محمود در مدرسه ی دیگری که در کاشان تأسیس شده بود توانست خواندن و نوشتن بیاموزد.او استعدادش را در عرصه فعالیت های اقتصادی یافت و در سال 1320 نخستین شرکت تجاری خانوادگی اش را به نام آرین تأسیس کرد. او از سال های 1310 به بعد تا تأسیس سلسله آرین نیز در برخی شرکت های تمام ایالتی، تنباکو و قند و توتون و... به عنوان بازرس و هیأت مدیره فعال بود. سید محمود لاجوردی تا مهرماه 1363 در ایران ماند و در این سال برای معالجه سرطان به آمریکا رفت و در همانجا درگذشت. 19. قاسم لاجوردی آنچه «قاسم لاجوردی» را از سایر افراد خاندان لاجوردی متمایز می ساخت، میل برتری جویی او بود؛ این ویژگی را «سید محمود لاجوردی» پدرش، برازنده او می دانست. قاسم لاجوردی در مدرسه تجارت، رشته بازرگانی را برگزید. لاجوردی البته پیش از آنکه برای ادامه تحصیل، راهی آمریکا شود، بخشی از سهام شرکت آرین را که از جمله بنگاه های اقتصادی خانوادگی او بود، به نام خود ثبت کرد. او در مدت اقامتش در این کشور، نمایندگی شرکت آرین را نیز در آمریکا تأسیس کرد. قاسم لاجوردی از بنیان گذاران صنایع «بهشهر» و «بانک بین المللی ایران و ژاپن» نیز به شمار می رود. او به عرصه تجارت اکتفا نکرد و نیم نگاهی نیز به سپهر سیاست داشت. لاجوردی می خواست با ورود به بدنه قدرت، بهبود وضعیت فضای کسب و کار را دنبال کند. او پس از یک بار شکست در انتخابات اتاق بازرگانی تهران، سرانجام به فعالیت های تشکیلاتی بخش خصوصی راه یافت و حتی بعدها درنقش یک سناتور نیز ظاهر شد. او در سال 1389 در ایالت آریزونای آمریکا در بیمارستان درگذشت. لاجوردی ها بیش از80 شرکت و کارخانه در نقاط مختلف کشور از جمله تهران، کاشان، بهشهر، کرمانشاه، قزوین، مشهد، گنبد گاووس، گرگان، نکا، اراک، خرمشهر، نوشهر و حومه محمودآباد تأسیس کردند. در این شرکت ها که عمدتاً در چارچوب گروه صنعتی بهشهر بود تا سال 1357 بیش از15 هزار مهندس، کارشناس، مدیر، کارمند و کارگر مشغول به کار بودند. 20. اکبر لاجوردی عضوی از خانواده بزرگ نیل فروش ها و بنیانگذار اصلی «صنایع بهشهر». ابتکار «اکبر لاجوردی» برای توسعه صنعت نساجی ایران، اعطای بورس تحصیلی به دانشجویان این رشته بود. گفته می شود او با نیت حمایت از برادرش «سید محمود» به اتاق بازرگانی رفت اما بعدها در جایگاه رئیس سندیکای نساجی به گستره فعالیت های خود در اتاق افزود. اکبر لاجوردی، مدیریت کارخانه های «محمل کاشان»، «راوند کاشان» و «پلی اکریل» را نیز برعهده داشت. او اما با وقوع انقلاب، ایران را ترک نکرد و برای بازگرداندن اموال و دارایی های خود، نامه های اعتراض آمیزی سازمان حفاظت و توسعه برای انکار وابستگی به رژیم شاه نوشت. اکبر تا اواخر تابستان 1359 در ایران ماند و اما پس از ترور برادرش «احمد» به آمریکا رفت و فعالیت های اقتصادی خود را از سر گرفت. 21. حبیب لاجوردی «حبیب لاجوردی» اما هنگامی که پا به دوره میانسالی گذاشت، راه خود را از برادرانش جدا کرد. اگرچه، او نیز پس از پایان تحصیلاتش، بخشی از مدیریت گروه صنعتی بهشهر را برعهده گرفت اما اکنون از او به عنوان یک محقق یاد می شود. او از دانش آموختگان دانشگاه های «هاروارد» و «ییل» در رشته MBA و اقتصاد بود. او در سال 1348 از فعالیت های اقتصادی دست کشید و مرکز مطالعات مدیریت را در تهران تأسیس کرد و تا سال 1357 نیز در این مرکز به تدریس پرداخت. حبیب لاجوردی، مدیر پروژه تاریخ شفاهی ایران در مرکز مطالعات خاورمیانه دانشگاه هاروارد است. 22. علی رضایی علی رضایی، یک صنعتگر بود و البته دستی هم در امور بانکداری داشت. او که توانست به واسطه اخذ وام از بانک های دیگر، بانکی به نام «شهریار» نیز تأسیس کند. علی رضایی به استقراض از بانک های ایرانی بسنده نکرد و وام هایی را از چند بانک خارجی ستاند؛ غافل از آنکه، این شیوه تامین منابع به زودی این بانک را در خطر انحطاط قرار خواهد گرفت. اما بانک مرکزی با ایجاد محدودیت در سهام برادران رضایی این بانک را از خطر رهانید. علی و محمود رضایی بنیانگذار گروه صنعتی شهریار بودند و شرکت نورد را نیزتحت اختیار داشتند. علی رضایی، عضو اتاق بازرگانی تهران بود و در دوره هفتم مجلس سنا نیز به این پارلمان راه یافت. 23.عبدالمجید اعلم در سال های 1347 تا 1357 پروژه های عمرانی بزرگ، اغلب به دست «مجید اعلم» سپرده می شد. او از پیمانکاران شناخته شده در دوره پهلوی بود. برخی بر این باورند که نشست و برخاست با شخص شاه و روابط حسنه اعلم با برخی مقامات وزارت اقتصاد و سازمان برنامه و بودجه، نام او را در قراردادهای بزرگ عمرانی مانند سدسازی یا لوله کشی می نشاند. او البته در حالی اتهاماتی همچون قاچاق و احتکار سیمان را در پرونده دارد که سهامدار کارخانه های «سیمان تهران» و «قند کرمانشاه» نیز بود. 24. برادران نمازی بانک «هنگ کنک» شانگهای، بانک «شاهنشاهی انگلیس و ایران» و کمپانی کشتیرانی «شبه جزیره و شرق»، بزرگ ترین بنگاه های اقتصادی است که خاندان نمازی در آن سرمایه گذاری کرده اند. بزرگان خاندان نمازی دو برادر به نام های «محمد حسن» و «محمد حسین» بودند که این سرمایه گذاری ها نخست از سوی آنان صورت گرفته بود. اگرچه این دو برادر به ترتیب در سال های 1310 و 1326 دار فانی را وداع گفتند اما فرزندان نمازی ها نیز به خوبی جوهره خود را در توسعه کسب و کار پدرانشان نشان دادند. «محمد» فرزند محمد حسن، پس از سال ها سکونت و تجارت در آمریکا، به ایران بازگشت و در کابینه زاهدی به عنوان مشاور وزیر گماشته شد. اما «مهدی» فرزند محمد حسین، نقش جدی تری در پهنه سیاست ایران برعهده گرفت. او تا دوره چهاردهم بدون وقفه نمایندگی مجلس شورای ملی را عهده دار بود و البته به عضویت مجلس سنا نیز در آمد. البته گفته می شود، برادران در تجارت تریاک نیز دست داشته اند. مهدی نمازی نمایندگی شرکت «بیوک» و صادرات کتیرا به اروپا و آمریکا را نیز در اختیار داشت. او در سال 1351 درگذشت. 25. مهندس حاج مهدی هرندی کرمانی ها روشنایی خانه های شان را باید مرهون تدبیر «حاج مهدی هرندی» بدانند. مردی که زادگاهش را به بخش ها و تجهیزات بیمارستانی، مدرسه و کتابخانه تجهیز کرد. او در سال 1312 متولد شد و تحصیلات خود را در انگلیس و آمریکا گذراند. حاج مهدی گویی آرزوهای بسیاری برای شهر و دیار خود در سر داشت؛ او می خواست کویر را آباد کند. اما نخستین ارمغان مهدی هرندی به مردم کرمان در روز هایی که بسیاری از شهر ها هنوز از برق محروم بودند، این بود که صنعت برق را به کرمان برد. او در صنعت نساجی نیز فعالیت داشت و بنیانگذار چند کارخانه پوشاک نظیر «برک» بود؛ هرندی در آذرماه 1357 در سن 57 سالگی به دیار باقی شتافت. 26. مهدی میر اشرافی گفته می شود، بخشی از سهام کارخانه ریسندگی «تاج اصفهان» به واسطه تلاش های بی شائبه «مهدی اشرافی» برای تحکیم حکومت کودتا از سوی شاه به او اعطا شده است. او اما 5 سال بعد، یعنی در سال 1338 با خرید بخش دیگری از سهام کارخانه تاج، مدیریت این کارخانه را به دست گرفت. پس از مدتی، فعالیت این واحد تولید به دلیل فرسودگی ماشین آلات، متوقف شد و او با انتقال بخشی از این تجهیزات در جاده تهران، کارخانه تاج را تأسیس کرد. این کارخانه در سال 1349 با بحران مالی مواجه شد و در مردادماه سال 1350، هیات حمایت از صنایع از سوی بانک ملی ماموریت یافت که این کارخانه را تحت تملک درآورد. او علاوه بر چند دوره نمایندگی مجلس، صاحب امتیاز روزنامه «آتش» نیز بود. مهدی میراشرافی و پسرش، کیوان، با پیروزی انقلاب دستگیر و در دادگاه انقلاب اسلامی اصفهان به اعدام محکوم شدند. 27. رکن الدین سادات تهرانی خاطره ای نخ نما شده از جوراب های ستاره نشان در بازار یا کارخانه ای متروکه در جاده تهران- کرج که هنوز نام تجاری «استارلایت» را بر پیشانی دارد. اینها، همه یادگارهایی است که از «رکن الدین سادات تهرانی» برجای مانده است. رکن الدین، فرزند «سید جلال سادات تهرانی» در سال 1310 متولد شد. او نوجوانی 16 ساله بود که راه تجارت را در پیش گرفت و این گونه بود که در بدو راه از حجره پدر سر درآورد. رکن الدین سادات تهرانی در دانشگاه تهران، اقتصاد خواند و نیز مقطع دکترای مدیریت اقتصادی را در همین دانشگاه پشت سر گذاشت. او البته از سال 1341 تا1347 نیز در مقام معاون اقتصادی «علی نقی عالیخانی» نیم نگاهی هم به عرصه سیاست داشت. سادات تهرانی اما سرانجام به صنعت پیوست و شرکت های «پارس تریکو» و» استارلایت» را تأسیس کرد. 28.عبدالحمید قدیمی نوایی پدر «عبدالحمید قدیمی نوایی» از مدیران میانی دولتی بود و به سبب مأموریت های شغلی به شهرهای مختلف ایران سفر می کرد اما عبدالحمید، دوران دبیرستان خود را در «دارالفنون» سپری کرد. او که از جوانان وابسته به حزب توده بود سپس به آمریکا سفر کرد تا با تحصیل در دانشگاه «برکلی» کالیفرنیا با مدرک مهندسی ساختمان به ایران باز گردد. عبدالحمید قدیمی پس از بازگشت، شرکت مهندسی ساختمان ملی را تأسیس کرد که البته گفته می شود «برادران فاتح»، «هدایت بهبهانی» و « علی ابراهیمی» نیز در تأسیس این شرکت سهیم بوده اند. اما گرایشات سال های جوانی او به ایدئولوژی حزب توده مانع از آن نشد که بعدها از ساخت عمارت های معروف درباری و ویلاهای سلطنتی، مانند کاخ شمس و کاخ نوشهر خودداری کند. 29. رضا رستگار تهرانی «رضا رستگار تهرانی» نیز از دانش آموختگان مدرسه «دارالفنون» است؛ فرزند خانواده ای از خرده مالکان اصفهان که در سال 1286 دیده به جهان گشود. او پس از اخذ بورسیه تحصیلی ازمدرسه «تلوز» فرانسه به این کشورسفر کرد و تحصیلات تکمیلی خود را در رشته «میکروبیولوژی» گذراند. رضا رستگار تهرانی، بعدها در کنار برادر خود، «مرتضی» به بهره برداری از معدن سرب انگوران رونق بخشید. او پس از پیروزی انقلاب به لندن رفت و در سال 1379 درگذشت. 30. مرتضی رستگار تهرانی «مرتضی رستگار تهرانی» در سال 1289 متولد شد. او پس از اخذ مدرک دیپلم از دارالفنون «مهندسی معدن» را به عنوان رشته تحصیلی خود برگزید و با همین تخصص به بهره برداری از یکی از بزرگترین معادن سرب و روی کشور پرداخت. البته جز «کارخانه سرب انگوران» شرکت «کالسیمین» نیز از شرکت های تحت تملک او بوده است که مشمول بند ب قانون حفاظت ازصنایع شد. حتا گفته می شود او تا مدت ها پس از انقلاب سال 57 در ایران ماند و به اتفاق «اکبر لاجوردی» و «حاج برخوردار» برای رفع مصادره از اموال خود جلسه ای نیز با مهندس بازرگان داشته است. مرتضی رستگار نیز در سال 1378 دار فانی را وداع گفت. 31. محمود رضایی نام «محمود رضایی» نیز در فهرست سهام داران گروه صنعتی «شهریار» در کنار نام «علی» و «قاسم» رضایی دیده می شود. او پس از آنکه، مقطع دبیرستان را گذرانید به پیشه خانوادگی خود، یعنی تجارت روی آورد. محمود رضایی بعد ها قابلیت های خود را در عرصه سیاست نیز به محک گذاشت و در دوره هجدهم مجلس شورای ملی، وکالت مردم سبزوار را برعهده گرفت، اما گویی ردای سیاستمداران به قامت او تنگ می نمود که در دوره نوزدهم، جایگاه خود را به برادرش واگذار کرد و بار دیگر تجارت را برگزید. محمود رضایی از مدیران شرکت معادن فاریاب و سهامداران معدن مس سرچشمه نیز هست. سرمایه گذاری در معادن مس سرچشمه در دوره مدیریت برادران رضایی به یک شرکت انگلیسی واگذار شد که البته این مشارکت به شکست انجامید. محمود رضایی پس از انقلاب به اروپا رفت و به دلیل فشار مالی سرانجام در سال 1375 با اسلحه کمرى به زندگی خود پایان داد. 32. محمد ابونصر عضد آموزه های دانشگاه «دیژون» فرانسه سرانجام او را به فعالیت در بخش خصوصی سوق داد. «محمد ابونصر عضد» با مدرک مهندسی کشاورزی، مدتی را وزارت کشاورزی، جنگلبانی و حتا نخست وزیری سپری کرد ما در سال 1332 مشاغل دولتی را رها کرد و ابتدا کارخانه تصفیه شکر اهواز را بنیان نهاد و سپس کارخانه قندسازی دزفول را دایر کرد. او را به عنوان یکی از بنیانگذاران اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران نیز می شناسند و عضد، چندین دوره در نقش نایب رئیس اتاق ایران، هدایت خانه فعالان اقتصادی را برعهده داشته است. مهندس عضد در سرمایه گذارى بانک اعتبارات که فرانسوى ها هم در آن مشارکت داشتند، از سهامداران عمده بود. 33.علی حاج طرخانی علی طرخانی فرزند حاج کاظم شاهپوری از بازاری های سرشناس بود. علی طرخانی به همراه برادرش تقی در تولید روغن نباتی و قند و شکر فعالیت داشتند. طرخانی خود از مبارزان انقلابی بود اما پس از بهمن 57 سرنوشتی تراژیک پیدا کرد. نام طرخانی هم در لیست کسانی بود که باید اموالشان مصادره می شد و هم در لیست افرادی بود که باید به امول مصادره شده هژبر تهرانی رسیدگی می کردند. اگرچه شهید بهشتی برای بازپس گیری اموال حاج طرخانی تلاش کرد اما او اموالش را پس نگرفت و با رنجیدگی از امور حکومتی کناره گرفت و تا سال 1385 که درگذشت خبری از او شنیده نشد. منابع: - محمد عتیق پور- نقش بازاری ها در انقلاب ایران – بی نا -1358. - سازمان برنامه و بودجه – مدیریت امور صنایع – 1355. - - به کوشش فرهمند، جلال - حریری، مختار - پهلوی ها(خاندان پهلوی به روایت اسناد)، ج دوم، فرزندان رضاشاه، ج سوم1384، موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، چاپ نشر نظر. - اسناد لانه جاسوسی، از ظهور تا سقوط، ترجمه و تنظیم دانشجویان پیرو امام، ناشر مرکز اسناد لانه جاسوسی آمریکا، بختیاری، شهلا، مفاسد خاندان پهلوی، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، تهران1384 - مرکز بررسی اسناد تاریخی، رجال عصر پهلوی (جعفر شریف امامی) به روایت اسناد ساواک، تهران، انتشارات مرکز بررسی تاریخی وزارت اطلاعات، چاپ اول، 1385. - بهنود، مسعود؛ از سید ضیاء تا بختیار، تهران، انتشارات جاویدان، چاپ سوم، 1369، و هروی، مهدی و سمیعی، احمد؛ 22 نخست وزیر در 37 سال، تهران، نشر نوگل، چاپ اول. - موقعیت تجار و صاحبان صنایع در ایران دوران پهلوی: سرمایه داری خانوادگی خاندان لاجوردی/ علی اصغر سعیدی، فریدون شیرین کام، تهران، گام نو. - Giselle c.bricault, (ed).Major Companies - Iran.1978/1979,Graham /Trotman Ltd,Lon don - Eminent Persians: The Men and Women Who Made Modern Iran, 1941 - 1979, syracuse university press
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد آنلاین]
[مشاهده در: www.eghtesadonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها