واضح آرشیو وب فارسی:اقتصاد پرس: شرکت ملی پالایش و پخش اعلام کرد: خوشبختانه شرایط پالایشگاه های ایران به گونه ای است که فرصت های سرمایه گذاری زیادی در آنها وجود دارد و می تواند منجر به بهبود اقتصادی آنها شود، به همین دلیل نیز به عنوان فرصت های جذاب سرمایه گذاری معرفی شده اند.اقتصاد پرس: شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی در واکنش به یادداشت یکی از کارشناسان صنعت پالایش که با عنوان «احداث پتروپالایشگاه برای خریداران نفت اقتصادی است، ولی برای تولیدکنندگان نفت نه؟» منتشر شده بود، توضیحی ارسال کرده است. متن توضیح این شرکت به شرح زیر است: صنعت پالایش نفت به عنوان یک صنعت استراتژیک تامین حامل های انرژی مایع، همواره مورد حمایت مدیران صنعت نفت بوده و تلاش های بسیاری در جهت ارتقا کمی و کیفی محصولات تولیدی به عمل آورده و یا در دست اقدام می باشد. سودآوری و حاشیه سود پالایشگاه تصفیه نفت خام همانند خیلی از صنایع تابع عوامل مختلفی از جمله نوع فرایندها، میزان پیچیدگی فرایند، نوع و میزان محصول مورد مصرف داخلی و امکان صادرات و کیفیت فراورده تولیدی است. همچنانکه مدیرعامل محترم شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی پیشتر در اولین کنگره کاربردی نفت و نیرو بیان کرده بود، پالایشگاه تهران در زمان تاسیس خود مدرن ترین سیستم های پالایشی را مطابق نیازهای روز مصرف، دارا بوده است و در آن زمان به دلیل در دسترس نبودن گاز، نفت کوره نیروگاه ها را تامین می نموده است،در حالی که قیمت نفت کوره تفاوت چندانی با قیمت نفت خام نداشت اما پالایشگاه از نظر اقتصادی دارای توجیه بود. در طول زمان با توجه به تغییر در قیمت و کاهش مصرف برخی از فرآورده ها، باید تغییرات ساختاری مدنظر قرار می گرفت. زیان ده بودن برخی از پالایشگاه ها در دنیا با توجه به طراحی و شرایط بازار امری روشن است و هر سال شاهد بسته شدن بعضی از پالایشگاه ها در دنیا به دلیل غیراقتصادی بودن هستیم. در صورتی که پالایشگاهی زیان ده باشد، راه حل، اقدامات اصلاحی است که می بایستی متناسب با نیاز روز مد نشر قرار گرفته و اجرا شود. بنابراین هنگامی که مدیران صنعت از زیان ده بودن پالایشگاه سخن به میان می اورند به معنی آن است که به انجام اقدامات لازم برای ارتقاء آن تاکید می نمایند. خوشخبتانه شرایط پالایشگاه های ایران به گونه ای است که فرصت های سرمایه گذرای زیادی در آنها وجود دارد که منجر به بهبود اقتصادی آنها می شود و به همین دلیل به عنوان فرصت های جذاب سرمایه گذاری معرفی شده اند. پالایشگاه هایی در شرایط مختلف تولید می توانند سودآور باشند که محصولات متنوع تر و گران قیمت تری از نفت خام تولید نمایند. تولید محصولات متنوع تر و گران تر به معنی سرمایه گذاری مناسب جهت نیل به هدف فوق می باشد علیرغم این موضوع با توجه به آنکه حاشیه سود یک واحد پالایشی صرف در اکثر نقاط دنیا بسیار کم و محدود است؛ لذا تمام شرکت های بزرگ نفتی برای رسیدن به سود حداکثری و مستمر، زنجیره ای از عملیات بالادستی، پالایشی، پتروشیمی و توزیع پایین دستی در حوزه کار خود را در نظر می گیرند و حداقل تلفیق صنایع پالایشی و پتروشیمی که اصطلاحا پتروپالایش اتلاق می شود مدنظر است، از جمله پالایشگاه مورد نظر در هند از آن دسته است. اما متاسفانه علیرغم آنکه از اوایل دهه هشتاد هجری شمسی پروژه های ارتقاء کیفی پالایشگاه ها به خصوص کاهش میزان تولید نفت کوره در اکثر پالایشگاه ها از جمله بندر عباس، اصفهان، تهران، تبریز، آبادان و امام خمینی (ره) شازند در دستور کار وزارت نفت قرار گرفت، فقط پروژه فاز 2 امام خمینی (ره) شازند و کت کرار و واحدهای وابسته در پالایشگاه آبادان با مدیریت وزارت نفت به بهره برداری رسید. در دیگر سرمایه گذاری ها که به بخش خصوصی بر اساس اصل 44 قانون اساسی در سال 1389 واگذار گردید، علیرغم سرمایه گذاری های انجام شده قبلی و منابع مالی مصرف شده از سال 1383 تا 1389 پروژه های کاهش نفت کوره به صورت نیمه تمام باقی ماند و بخش خصوصی نوعا اقدامی برای تکمیل طرح های فوق ننمود، گرچه شرکت های واگذار شده براساس گزارش ارزیابی پالایشگاه ها (امیدنامه واگذاری) مکلف به انجام آن بوده اند. از اواسط سال 1392 مجدداً تلاش های مضاعف برای فعال نمودن پروژه های نیمه تمام معطل مانده از جمله طرح توسعه ای پالایشگاه های اصفهان و بندرعباس در حال پیگیری بوده و طرح تثبیت ظرفیت پالایشگاه آبادان در دستور کار و در فاز مهندسی در حال اجرا است. بر اساس مصوبه هیأت محترم دولت در سال 93 کلیه شرکت های پالایشی مکلف شده اند با اجرای پروژه های مورد نیاز تا پایان سال 98 کلیه محصولات خود را بر اساس استاندارد روز یورو تولید و عرضه نمایند.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اقتصاد پرس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]