واضح آرشیو وب فارسی:پارس فوتبال: به گزارش خبرگزاری فوتبال ایران پارس فوتبال دات کام ؛ بهروز رهبری فرد در مورد مسائل جاری این تیم با ما صحبت کرد: از درگیری گذشته ات با مهدی هاشمی نسب شروع کنیم. کار به کجا کشید؟ من و مهدی امکان ندارد با هم دشمن شویم حتی اگر شبانه روز به هم فحش بدهیم و بجنگیم، حتی اگر با چاقو و اسلحه به جان هم بیفتیم، رفاقت مان از بین نمی رود. یک رفیق مشترک همه چیز را به من گفت و واقعیت مشخص شد. بی خیال این بحث شوید، مهدی مثل برادر من است و همیشه دوستش دارم. بازی پرسپولیس مقابل استقلال اهواز را دیدی؟ بازی خوبی بود. این را بدانید که پرسپولیس هیچ چیز ندارد غیر از برانکو. هرچه می بینید به خاطر حضور این سرمربی در تیم است. یک زمانی بهترین مهره ها را داشتیم اما یک مربی خوب بالای سر تیم نبود ولی امسال شرایط واقعاً فرق کرده و اگر پرسپولیس خوب و مقتدرانه بازی می کند، به خاطر برانکو است. پس چرا هفتم جدول است؟ تیم در داخل زمین نیاز به رهبر دارد. شما چنین بازیکنی را در پرسپولیس می بینید؟ کسی که بتواند در دقایق حساس، بازیکنان جوان را آرام کند، به تیم انرژی و هیجان بدهد یا با شخصیتش، پرسپولیس را جمع و جور کند. یک رابط واقعی بین برانکو و بازیکنان. من که چنین بازیکنی را نمی بینم. به نظرت چرا پرسپولیس تا این حد موقعیت گلزنی مقابل استقلال اهواز از دست داد؟ ما باید در مورد دو قضیه متفاوت حرف بزنیم؛ اول اینکه پرسپولیس با وجود تمام فرصت های از دست رفته باز هم به پیروزی رسید و دوم اینکه بعد از این همه بحران در سال های اخیر، پرسپولیس می تواند مقابل حریفانش موقعیت گل ایجاد کند. این بحث کوچکی نیست. پرسپولیس دوباره مثل یک مدعی بازی می کند. حمله می کند و می برد. یک زمانی دو موقعیت می ساخت، روی یک موقعیت به گل می رسید بعد دفاع می کرد و یک - صفر، یک - صفر می برد ولی حالا استحقاقش را دارد در هر بازی 6 گل بزند. بعد هم تیم جوان شاید میزان دوندگی بالایی داشته باشد اما تجربه ندارد و گاهی اوقات این طور می شود. پس معتقدی پیروزی پرسپولیس کاملاً حرفه ای بود؟ من می دانم تیمی که گل نزند، گل می خورد. مثلاً اگر در 5 دقیقه آخر، پرسپولیس گلی دریافت می کرد، آقای طارمی می توانست سرش را بالا بگیرد؟ اما امروز دیگر شرایط فرق کرده و این ضرب المثل فوتبالی دیگر کارایی ندارد. امروز اگر گل نزنی، باید به فکر جبران باشی. باید کارهای بزرگ تری انجام بدهی. الان مهدی طارمی تحت فشار است. فکر می کنی این فشار طبیعی است؟ او چند موقعیت خوب را خراب کرده ولی ما حق نداریم این بازیکن را نابود کنیم. او ملی پوش است و با همین یک گل به صدر جدول گلزنان رفت. امروز همه او را با فرشاد پیوس و ادموند بزیک و دیگران مقایسه می کنند. نظرت در این مورد چیست؟ من به طور کلی با مقایسه نسل جدید و قدیمی ها مخالفم. هر بازیکن، یک شخصیت جداگانه دارد. فرشاد پیوس نه سرعت داشت، نه سرزن بود، نه تکنیک داشت و نه هیچ چیز دیگر، فقط باهوش بود. هر توپی که به او می دادی، وارد دروازه می کرد. ادموند بزیک هم یکی از تنبل ترین مهاجمان ایران بود ولی به خاطر استفاده از خلاقیت هایش گل می زد. طارمی هم سرعتی است، هم سرزن و هم تکنیکی پس باید بهتر از این ها شود. باید شم گلزنی اش را بالا ببرد. اگر شما امروز کاپیتان این بازیکن بودی، چطور او را از نظر روحی به فرم بهتری می رساندی؟ به او می گفتم آرام باشد، صبور باشد و تمریناتش را بیشتر کند. یادم می آید فرشاد پیوس بعد از تمرینات گروهی در زمین می ماند و در نقاط مختلف زمین توپ می کاشت و به سمت دروازه خالی شلیک می کرد. این کار باعث می شد چشم بسته هم دروازه حریف را پیدا کند. به عقیده من مشکل طارمی این است که تمرینات انفرادی زیادی ندارد. او ذاتاً فوتبالیست است اما باید بعد از تمرینات گروهی، یک سری تمرین برای خودش طراحی کند و انجام دهد تا کمتر فرصت هایش را از دست بدهد. چند بازیکن دیگر هم باید این کار را انجام دهند مثل عالیشاه که در بازی های اخیر خوب بوده اما تک به تک ها را خراب می کرد. به عقیده شما اگر علی پروین سرمربی پرسپولیس در روز بازی با استقلال اهواز بود، چه برخوردی با مهدی طارمی می کرد؟ مطمئنم پروین این بازیکن را از دقیقه 60 بیرون می کشید. البته نه به خاطر اینکه یک فرصت را از دست داده بلکه به خاطر بالا بردن انگیزه هایش. پروین بلد بود چطور و به صورت کاملاً فوتبالی به یک بازیکن تلنگر بزند. بازیکن را نابود نمی کرد، کاری می کرد که بازیکن در موقعیت های شبیه آن بازی در آینده، دیگر دچار اشتباه نشود. مدل کار پروین با بقیه مربیان خیلی فرق داشت. او بازیکنش را بزرگ می کرد. پروین بود به طارمی می گفت در 18 قدم بماند، نه با مدافعان درگیر شود، نه کسی را دریبل بزند و نه هیجان داشته باشد، فقط توپ را گرفت، وارد دروازه کند. فکر نمی کنی این مسئله در فوتبال مدرن امروز منسوخ شده؟ شاید هم این طور باشد ولی گفتم که پروین با همه مربیان فرق داشت. او می دانست از بازیکنانش چه چیزهایی می خواست. مثلاً به ما می گفت نمی خواهد از خط دفاع بازیسازی کنید چون مردم این را نمی خواهند، آنها دل شان می خواهد توپی از خط دفاع رد نشود، همین. مهاجم هم از نظر پروین باید باهوش و گلزن باشد. شنیدید که می خواستند برانکو را اخراج کنند؟ بله از طریق رسانه ها این موضوع را شنیدم اما نمی دانم چرا این حرف ها بیرون آمد. برخی انتقادات بودار است. به نظر من بعضی حسادت می کنند و برای برانکو زیرآبی می روند وگرنه کدام آدم عاقلی را سراغ دارید که در این شرایط، اصلاً حتی بعد از حذف پرسپولیس از جام حذفی، برانکو را اخراج کند. مطمئن باشید اگر برانکو مربی بدی بود، خودم با انتقاداتم، پوستش را می کندم! ولی الان کدام پیشکسوت می تواند از برانکو ایراد بگیرد؟ در ضمن هوادار باشگاه هم باهوش است، وقتی ببیند یک مربی توانایی ندارد، با همان شعار «حیا کن، رها کن» نسخه اش را می پیچد ولی پرسپولیسی ها دست از حمایت برانکو برنداشتند. تو قبلاً در تیم ملی زمان سرمربیگری میروسلاو بلاژویچ با برانکو کار کرده بودی. چقدر او را می شناسی؟ آن زمان تمام کارها در تیم ملی از طراحی تمرین گرفته تا ارتباط گرفتن با بازیکنان توسط برانکو انجام می شد و بلاژویچ فقط غرغر می کرد! برانکو شخصیت آرامی دارد که این شخصیت را به تیمش هم منتقل می کند. بازیکن در اوج هیجان به نیمکت نگاه می کند و آرام می شود. در فوتبال، چنین مسئله ای واقعاً مهم است. همین رفتاری که با طارمی داشت را ببینید، او بعد از بازی با اینکه می دانست طارمی این همه موقعیت از دست داده از او دفاع کرد و گفت این بازیکن عالی کار کرد. همین مسئله سبب می شود بازیکن به خاطر او جانش را هم در زمین بگذارد. این همه دکتر، مهندس، روانشناس، روان پریش(!) و... به پرسپولیس آمدند و رفتند، کدام شان توانستند این طور حاشیه های تیم را کنترل کنند؟ یک مربی مثل حمید درخشان خودش به تیم حاشیه وارد می کرد و بازیکنانش مثل سوشا مکانی، پیام صادقیان، محمدرضا خانزاده و... هم حاشیه ساز می شدند اما برانکو حاشیه ای ندارد و تیمش هم آرام است. این تیم از نظر من مدعی اصلی قهرمانی است.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس فوتبال]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]