واضح آرشیو وب فارسی:مهر: گزارش مهر از آسایشگاه معلولان زن؛
خانه ای برای تمام عمر اما بدون خانواده/اینجا حسرت پایان آرزوهاست
شناسهٔ خبر: 2978147 - چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴ - ۱۰:۲۱
استانها > مرکزی
ساوه- اینجا مرکز نگهداری معلولان زن است؛ خانه ای برای تمام عمر اما بی تحقق آرزوی داشتن خانواده و اینجا حسرت انتهای بسیاری از آرزوهاست؛ آرزوهایی که گاه در داشتن یک کیف دستی خلاصه می شوند. خبرگزاری مهر-گروه استان ها: وارد آسایشگاه معلولین بانو سمیه استان مرکزی که در ساوه احداث شده و محل نگهداری زنان معلول عقب مانده ذهنی و جسمی است می شویم؛ لحظه ای از دلبستگی به تعلقات دنیوی رها شده و حال و هوای توصیف ناپذیری وجودت را فرا می گیرد و اولین فکری که به ذهن می رسد اینکه با داشتن بسیاری از نعمت های الهی از مهمترین نعمت که سلامتی است، غافل هستیم. فریاد پرسکوت معصومیت، در نگاه معلولان ذهنی انسان را به حیرت وا می دارد، دردی ناشی از معصومیت در چشمان این زنان و دختران معلول موج می زند، در برابر تمامی عدم درک خود از محیط اطراف محبت را با تمام وجود طلب می کنند و گویی در پس نگاهشان می خواهند که بگویند به ما هم توجه کنید. با اندکی مراوده و همنشینی با این افراد درخواهیم یافت که آنان نیز از درک بالا و آرزو و خواسته هایی برخوردارند که آنها را نمی توانند بر زبان بیاورند و شاید در تمامی عمر این آمال را در قلب و دل خود پنهان نگاه دارند چرا که آنها در حصار معلولیت گرفتار شده اند. مرکز نگهداری معلولان بهشت کوچکی است که زنان بی گناهی که محکوم به جدایی از جامعه و خانواده شدند را در خود جای داده بود و شاید بزرگ ترین آرزوی این آدم ها حضور در جمع خانواده است چیزی که اکثر ما قدر آن را نمی دانیم ولی آنها با اینکه معلولند بهتر از هر فرد سالمی اهمیت و جایگاه آن را درک می کنند. اما اکنون این شرایط برای آنان فراهم نیست و تنها توجه به آنها می تواند التیام دردهایشان باشد که تامین حداقل خواسته های آنان در بخش خدمات و رفاه می تواند بخشی از آن باشد و تحقق این مهم با دستان پرمهر خیران و انسان های نوع دوست امکان پذیر است. این مرکز به دلیل هزینه های بالا در بخش های مختلف دارو، بهداشتی و نگهداری از برخی دیگر حداقل امکانات مانند تلویزیون، دستگاه فیزیوتراپی، پزشک اعصاب و روان، فضای سبز مناسب، وسائل ورزشی و دیگر خدمات محروم است و تامین این نیازها نگاه پر مهر خیران را می طلبد.
آرزوهای بلند زهرا در قفس معلولیت زهرا بانوی معلول و نابینای ۳۴ ساله ای است که طی مدت ۱۴ سال مددجوی آسایشگاه بانو سمیه ساوه بوده و در حصار معلولیت گذران عمر می کند. وی با هوش سرشار خود خواندن و نوشتن را با خط بریل آموخته و حافظ ۲۲ سوره قرآن کریم است و موسیقی را به خوبی می نوازد. او به این شرایط راضی نبوده و می خواهد توانمندی خود را به اثبات برساند اما به دلیل آنکه خواسته هایش با هزینه مالی همراه است، شاید هیچگاه نتواند این توانمندی ها را تحقق بخشد. مهمترین آرزوی زهرا ادامه تحصیل و درس خواندن است اما ادامه تحصیل او شرایط و هزینه های خاص را می طلبد، البته هر یک از این ۱۳۰ معلول ذهنی و جسمی در این مجموعه چشم انتظار تحقق آرزوهایی هستند که برخی از آنها در یک کیف دستی زنانه خلاصه می شود اما گویا برخی از این خواسته ها دست یافتنی اند. هنگامی که انشای زهرا را که به مدیر آسایشگاه نوشته بود گوش می کردیم هر شنونده را حیرت وا می داشت؛ این نامه بیانگر آن بود که تنها کسانی که در این مراکز زندگی می کنند قادر به درک این شرایط هستند چراکه برخی از این افراد هرگز خانه و خانواده خود را ندیده اند و به خاطر معلولیت، محکوم به تنها زیستن هستند.
۱۳۰ معلول زن در این مرکز نگهداری می شوند سید مجید کشفی، مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانوی سمیه ساوه در گفتگو با خبرنگار مهر بیان داشت: این مرکز از سال ۶۳ فعالیت خود را با نگهداری از ۷۰ نفر معلول زن عقب مانده ذهنی در گروه سنی ۱۵ تا ۳۵ سال در سطح استان مرکزی آغاز کرد و از همان ابتدای فعالیت تعداد مددجویان و معلولین به ۱۰۰ نفر افزایش یافت اما از سال ۱۳۷۹ تحت عنوان موسسه خیریه معلولین بانوی سمیه به ثبت رسید و طبق اساس نامه سازمان به هیئت مدیره واگذار شد. وی ابراز داشت: این مرکز در حال حاضر با ظرفیت نگهداری از ۱۳۰ نفر معلول زن از قشر آسیب پذیر جامعه که عمدتا مددجویان تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند به فعالیت خود ادامه می دهد. به گفته مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانوی سمیه، این مرکز دارای شش خوابگاه است که به تفکیک بهره هوشی تقسیم بندی شده و در فضای بالغ بر ۳۵۰۰ متر مربع به طور شبانه روزی با ارائه خدمات کلینیکی پزشکی همچون دندان پزشکی، پزشک متخصص اعصاب و روان، فیزیوتراپی و پزشک عمومی جهت سرویس دهی به این معلولان خدمات ارائه می دهد. کشفی یادآور شد: ۶۰ درصد از این معلولین این مرکز مربوط به شهرستان ساوه، زرندیه و بخش های تابعه شهرستان ها هستند. وی گفت: این مرکز با توجه به دارا بودن زمین و وسعت، مکانی مناسب برای استفاده مددجویان و معلولین از وسایل ورزشی و تفریحی، پارک بازی و ... است که به علت خارج از محدوده بودن از لحاظ موقعیت شهری از دید خیرین و نیکوکاران خارج شده است.
مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانو سمیه ساوه تصریح کرد: به جرات می توان گفت اکثر خیرین این مرکز را نمی شناسد و حتی نام آنرا هم نشنیده اند و یا آنرا با مراکز دیگر اشتباه می گیرند. کشفی افزود: همانطور که هر انسانی قادر به درک محبت و ابراز محبت به همنوع خود می باشد، مددجویانی که در این مرکز نگهداری می شوند با وجود معلولیت قادر به درک و جذب محبت از ناحیه دیگران و ابراز محبت به کسانی که دوستشان دارند هستند اما از جانب برخی از ارگان ها و سازمان های مردمی و دولتی و سرمایه داران شرکت های شهر صنعتی و برخی خیرین به نام این شهرستان به فراموشی و غفلت سپرده شده اند. وی اظهار کرد: همه کسانی که به صورت خیریه و داوطلبانه در اینجا حاضر به خدمت صادقانه شده اند، دعوت می کنند که دیگران هم در این مسیر بهشتی قدم بردارند و گل لبخند را بر صورت همه نیازمندان این مرکز بنشانند. مدیرعامل آسایشگاه معلولین بانو سمیه ساوه بیان داشت: با توجه به اینکه این مرکز از لحاظ نقدی در مضیقه بوده و همچنین فاقد اعتبارات کافی است تا به امروز برخی از مشکلات مالی و نقدی این مرکز از طریق خودیاری و مشارکت های مردمی بهره مند رفع شده است و امیدواریم تا با حضور خیرین و نیکوکاران شهرستان، سایر کمبودهای این مرکز نیز رفع شود. آسایشگاه بانو سمیه ساوه محل نگهداری زنان معلول استان مرکزی در ابتدای جاده قدیم ساوه- همدان پس از پلیس راه واقع شده است. خبرنگار و عکاس: بهرام جاپلقی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مهر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]