واضح آرشیو وب فارسی:همدان پیام: گردشگری صنایع دستی به عنوان "یک هنر صنعت" که ریشه در آداب، رسوم و سنت های مردم ایران زمین دارد همواره در قرون متمادی برای اکثریت مردم خاصه روستاییان و عشایر منبع کار و درآمد بوده و از نظر اقتصادی دارای جایگاه بسیار خوبی بوده است. وسعت سرزمین، تنوع اقلیمی، اعتقاد به دین و باورهای دینی و در کنار آنها ذوق و سلیقه بالای ایرانیان موجب شده که در جای جای این کشور متمدن بتوان به آسانی نشانه هایی از صنایع دستی یافت. از گذشته های بسیار دور صنعتگران سخت کوش و با ذوق ایران کوشیده اند تا با تولید انواع صنایع دستی همچون زیراندازهای قالی و گلیم و نیز آثاری همچون افزارهای فلزی و زیورآلات، اندیشه و افکار، خلاقیت و در نهایت ایمان خود به خالق هستی و اعتقاد خویش به فرهنگ بومی را در قالب این محصولات زیبا به جهانیان بیان کرده و تحسین آنها را برانگیزند. در عصری که عصر تکنولوژی نامیده می شود چرا ما از صنایع دستی سخن به میان می آوریم؟ اصولاً در بررسی اولیه طرح ها و فعالیت های اقتصادی توجیه فنی و اقتصادی از نکات مهمی است که مورد توجه کارشناسان است صنایع دستی به دلیل فراوانی مواد اولیه، ارزانی، دسترسی آسان به آن و نیاز نداشتن به سرمایه گذاری بالا، نداشتن آلایندگی زیست محیطی و ارزش افزوده بالا می تواند بهترین گزینه در جهت رفع بیکاری و ایجاد اشتغال باشد. به اعتقاد کارشناسان امروزه اشتغالزایی برای یک نفر در صنعت پتروشیمی نیازمند سرمایه گذاری شش میلیاردی است در حالی که در صنایع دستی با یک هزارم این رقم می توان برای یک نفر اشتغال ایجاد کرد. به دلیل ارتباط تنگاتنگ صنایع دستی با صنعت توریسم، توجه به این بخش می تواند برای جلب و جذب گردشگران به کشور سودمند باشد. استقبال گردشگران داخلی و خارجی برای خرید یکی از آثار هنری یا صنایع دستی هر شهر یا استان نشان می دهد قابلیت بهره برداری اقتصادی از صنایع دستی کشورمان یکی از اصلی ترین مزایای پرداختن به صنعت گردشگری و تقویت آن است. با توجه به مزیت های اشاره شده در نقش صنایع دستی در توسعه کشور می توان به بالا بردن سطح اشتغال با هزینه های بسیار کم، ازدیاد درآمد سرانه ملی، جذب گردشگران خارجی و توسعه صنعت توریسم، ارزآوری مناسب به واسطه صنعت توریسم و تأثیر در توسعه صادرات کالاهای غیر نفتی اشاره کرد. همچنین صنایع دستی به دلیل بار فرهنگی قوی می تواند به عنوان سفیر فرهنگی کشور عمل کند و ابزاری برای گفت وگوی تمدن ها باشد. صنایع دستی در زمره صنایع کوچک و زودبازده نیز به شمار می رود و در برنامه های سوم و چهارم توسعه نیز بر اهمیت آن تأکید شده است. با این همه این هنر صنعت همچنان از رسیدن به جایگاه خویش باز مانده است و متأسفانه برنامه ریزان اقتصادی کمترین توجه را به اقتصادی بودن هنرهای سنتی و صنایع دستی دارند که گاهی نسبت به این حوزه دچار فراموشی شده و آن را از یاد برده اند. شناخت ما از صنایع دستی و هنرهای سنتی و مزایای ویژه فرهنگی و اقتصادی آنها بسیار کم است به طوری که همین شناخت نداشتن موجب باز ماندن ما از حضور در بازارهای رقابتی و اقتصادی شده است. توسعه این صنعت نیازمند برنامه ریزی کلانی است تا صنعتگران این عرصه به شغل دیگری روی نیاورند مادامی که ما این میراث ملی و گرانبها با این همه مزیت در اختیار داریم می طلبد که مسئولان از طرق مختلفی همچون توجه به صنایع دستی در برنامه ریزی های اقتصادی، برداشتن موانع و مشکلات، تقویت تعاونی ها و بخش خصوصی، ایجاد کانون های صنایع دستی در سطح دانشگاه ها، افزایش اعتبارات آموزشی، بیمه صنعتگران، بازاریابی و حتی استفاده کاربردی از تولیدات در محل کار و منزل به تقویت آن بپردازند و برای نجات هنرهای سنتی و صنایع دستی از ورطه فراموشی و منسوخ شدن باید مدیریتی صحیح، متخصص و کارآمد به کار گرفته شود.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همدان پیام]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]