محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828647606
داستان متفاوت «داش ابرام» از میدان خراسان تا کانال کمیل
واضح آرشیو وب فارسی:سراج24: «سلام بر ابراهیم» عنوان کتابی ست که در آن زندگی شهید ابراهیم هادی از زبان دوستان و هم رزمان وی روایت می شود؛ داستان زندگی یک معلم متفاوت از میدان خراسان تا کانال کمیل.به گزارش سراج24 ،تسنیم نوشت، کتاب «سلام بر ابراهیم» کاری ست از گروه فرهنگی شهید ابراهیم هادی که در قالب زندگی نامه ای مختصر و 69 خاطره درباره شهید بزرگوار و جاویدالاثر «ابراهیم هادی» منتشر شده است. این کتاب حاصل بیش از پنجاه مصاحبه با خانواده، یاران و دوستان آن شهید است. کار مصاحبه و تدوین اثر را محمد مهدی دهقان اشکذری برعهده داشته که برای اولین بار در سال 88 منتشر شده و تاکنون همواره به عنوان یکی از کتاب های پرمخاطب در حوزه دفاع مقدس معرفی می شود. کتاب با ذکر مقدمه ای از نویسنده آغاز می شود. وی در این بخش به چرایی پرداختن به زندگی نامه این شهید می پردازد. او این کتاب را حاصل رؤیای صادقی می داند که در آن شیخی وارسته، از درجه عرفانی و معنویت شهید هادی سخن می گوید: «از شخصی که در کنارم بود پرسیدم: امام جماعت را می شناسی؟ جواب داد : «آ شیخ محمدحسین زاهد، استاد حاج آقا حق شناس و حاج آقا مجتهدی هستن». و من که قبلاً از عظمت روحی و بزرگواری شیخِ زاهد شنیده بودم، با دقت تمام به سخنانش گوش می کردم. ایشان ضمن بیان مطالبی در مورد عرفان و اخلاق فرمودند: «دوستان، رفقا، مردم ما را بزرگان عرفان و اخلاق می دانند و... اما رفقای عزیز، بزرگان اخلاق و عرفان عملی اینها هستند». و بعد تصویر بزرگی را در دست گرفت، از جای خود نیم خیز شدم تا خوب بتوانم نگاه کنم. تصویر، چهره مردی با محاسن بلند را نشان می داد که بلوز قهوه ای بر تنش بود. خوب به عکس خیره شدم. کاملاً او را می شناختم. من چهره او را بارها دیده بودم. شک نداشتم که خودش است. ابراهیم، ابراهیم هادی. سخنانش برای من بسیار عجیب بود، شیخ حسین زاهد استاد عرفان و اخلاق که علمای بسیاری در محضرش شاگردی کرده اند چنین سخنی می گوید !؟ در همین حال با خودم گفتم: شیخِ زاهدکه... !؟ او که سال ها قبل از دنیا رفته! هیجان زده ازخواب پریدم...». شهید ابراهیم هادی که بود؟ «سلام بر ابراهیم» تلاش دارد تا از گذر خاطرات و گفته های دیگران، شخصیت ابراهیم هادی را به عنوان یکی از شهدای هشت سال دفاع مقدس به مخاطب معرفی کند. در این راه، وی با استفاده از بیانی داستان گونه بر روایت های کتاب جذابیت بخشیده است. بخش اول کتاب، به زندگی نامه شهید اختصاص دارد. شهید هادی در یکم اردیبهشت ماه سال 36 در خانه ای اجاره ای در خانواده ای مقید و مذهبی متولد می شود. هرچند صاحب خانه سه پسر و یک دختر دارد، از تولد فرزند جدید سر از پا نمی شناسد و پیوسته خدا را شکر می کند. کاسب محل که به کسب حلال معروف است، نام پسر را هم انتخاب کرده است: «ابراهیم»؛ نماد مقاومت و توکل. بعدها هادی درباره پدرش چنین گفته است: «اگر پدرم بچه های خوبی تربیت کرد، به خاطر سختی هایی بود که برای رزق حلال می کشید...». کتاب در ادامه نگاهی دارد به دوران نوجوانی و بعد جوانی شهید هادی از منظر دوستان و همراهان. نویسنده تلاش دارد تا با گفت وگو با افراد مختلف، به بخش های مختلفی از زندگی این شهید بپردازد و نگاهی فراگیر از او ارائه دهد. با وجود این، از بخش های خواندنی کتاب، به دفاع مقدس اختصاص دارد. بخشی که منش پهلوانی شهید هادی، بیش از دیگر بخش های کتاب نمود می یابد. کردستان سخت 58 مهدی فریدوند و مهدی کیانی از دوستان شهید هادی در بخشی از خاطرات این کتاب به حضور و فعالیت او در کردستان پس از فرمان امام(ره) در سال 58 می پردازند و می گویند: «تابستان 58 بود. بعد از نماز ظهر و عصر جلوی مسجد سلمان داخل خیابان هفده شهریور ایستاده بودم. داشتم با ابراهیم حرف می زدم که یک دفعه یکی از دوستان با عجله آمد و گفت: «پیام امام رو شنیدین؟!» با تعجب پرسیدیم: «نه! مگه چی شده؟!» گفت: «امام دستور دادن به کمک بچه های کردستان برین و اونها رو از محاصره خارج کنین.» هنوز صحبت هاش تموم نشده بود که محمد شاهرودی اومد و گفت: «من و قاسم تشکری و ناصرکرمانی داریم م یریم سمت کردستان». ابراهیم گفت: «ما هم هستیم» و بعد رفتیم تا آماده حرکت بشیم. عصر بود که تقریباً یازده نفر با یک ماشین بلیزر به سمت کردستان حرکت کردیم، یک دستگاه تیربار ژ 3 و چهار قبضه اسلحه و چند تا نارنجک کل وسائل همراه ما بود. خیلی از جاده ها بسته بود وچند جا مجبور شدیم از جاده خاکی بریم، اما به هر حال ظهر فردا رسیدیم به سنندج و از همه جا بی خبر وارد شهر شدیم. جلوی یک دکه روزنامه فروشی ایستادیم. ابراهیم که کنار درب جلو نشسته بود پیاده شد که آدرس مقر سپاه رو سؤال کنه. همین که پیاده شد داد زد و گفت: «بی دین اینا چیه که می فروشی!؟» من هم نگاه کردم و دیدم کنار دکه چند ردیف مشروبات الکلی چیده شده، ابراهیم بدون مکث اسلحه رو مسلح کرد و به سمت بطری ها شلیک کرد. بطری های مشروب خرد شد و روی زمین ریخت، بعد هم بقیه را شکست و با عصبانیت رفت سراغ جوان صاحب دکه که خیلی ترسیده بود و گوشه دکه، خودش رو مخفی کرده بود. کمی به چهره او نگاه کرد و خیلی آروم گفت: «پسر جون، مگه مسلمون نیستی. این نجاست ها چیه که می فروشی، مگه خدا تو قرآن نمی گه: «این کثافت ها از طرف شیطونه، از اینها دور بشین» (اشاره به آیه 90 مائده) جوان سرش رو به علامت تأیید پایین آورد و مرتب می گفت: «غلط کردم، ببخشید». ابراهیم کمی با او صحبت کرد و بعد، او رو بیرون آورد و گفت: «جوون، مقر سپاه کجاست؟» او هم آدرس را نشان داد و ما حرکت کردیم. معلم متفاوت مدارس محروم منطقه 15 بخش دیگری از خاطرات شهید هادی به فعالیت های فرهنگی او اختصاص دارد. فصل «معلم نمونه» گوشه ای از این دسته از فعالیت های اوست؛ هر چند در جای جای خاطرات ذکر شده می توان نشانی از تأثیرگذاری فرهنگی او را بر اطرافیانش دید: ابراهیم می گفت: «اگر قرار است انقلاب پایدار بمونه و نسل های بعدی هم انقلابی باشن، باید توی مدرسه ها فعالیت کنیم. چون آینده مملکت به دست کسانی سپرده می شه که شرایط دوران طاغوت رو کمتر حس کرده اند.» وقتی هم می دید اشخاصی که اصلاً انقلابی نیستند به عنوان معلم به مدرسه می روند خیلی ناراحت می شد و می گفت: «باید بهترین و زبده ترین نیروهای انقلابی توی مدارس و خصوصاً دبیرستان ها باشن». برای همین، کار کم دردسر رو رها کرد و رفت سراغ کاری پر دردسر با حقوقی کمتر، اما به تنها چیزی که فکر نمی کرد مادیات بود. می گفت: «روزی رسون، خداست. برکت پول مهمه وکاری هم که برای خدا باشه برکت داره». به هر حال برای تدریس در دو مدرسه مشغول به کار شد. دبیر ورزش دبیرستان ابوریحان منطقه 14 و معلم عربی در یکی از مدارس راهنمایی محروم منطقه 15 تهران. تدریس عربی ابراهیم زیاد طولانی نشد و از اواسط همان سال دیگر به مدرسه راهنمایی نرفت و حتی نمی گفت که چرا به آن مدرسه نمی رود، اما یک روز مدیر مدرسه راهنمایی آمد و شروع کرد با من صحبت کردن و گفت: «تو رو خدا، شما که برادر آقای هادی هستین با ایشون صحبت کنین که برگرده مدرسه». گفتم: «مگه چی شده؟» کمی مکث کرد و گفت: «حقیقتش آقا ابراهیم از جیب خودش پول می داد به یکی از شاگرداش که هر روز زنگ اول برای کلاس ایشون نون و پنیر بگیره! آقای هادی نظرش این بود که اینها بچه های منطقه محروم هستن و اکثراً گرسنه می یان سر کلاس، بچه گرسنه هم درس رو نمی فهمه»، ولی من بچگی کردم و با ایشان برخورد کردم و گفتم: «نظم مدرسه ما رو به هم ریختی»، در صورتی که هیچ مشکلی برای نظم مدرسه پیش نیومده بود. بعد هم سر ایشان داد زدم و گفتم: «دیگه اینجا حق نداری از این کارا بکنی». آقای هادی هم از پیش ما رفته و بقیه ساعت هاش رو تو مدرسه دیگه ای پرکرده حالا، هم بچه ها و هم اولیاشون ازمن خواستن که آقای هادی رو برگردونم. همه از اخلاق و تدریس ایشون تعریف می کنن. ایشون در همین مدت کم، برای بسیاری از دانش آموزان بی بضاعت و یتیم مدرسه وسایل تهیه کرده بود که حتی من هم خبر نداشتم». روز بعد با ابراهیم صحبت کردم و حرفای مدیر مدرسه رو بهش گفتم، اما فایده ای نداشت؛ چون وقتش رو جایی دیگه پر کرده بود. ... کانال کمیل از بخش های انتهایی کتاب به نحوه شهادت ابراهیم هادی اختصاص دارد. راوی در این بخش از کتاب ضمن توصیف شرایط کانال کمیل، به نقش ابراهیم هادی در روحیه دهی به رزمندگان می پردازد. تعدادی از همرزمان شهید، روایت این بخش را برعهده دارند و می گویند: بچه های اطلاعات به سمت سنگرشان رفتند و من دوباره با دوربین نگاه می کردم. نزدیک غروب بود. احساس کردم از دور چیزی پیداست و در حال حرکت است. با دقت بیشتری نگاه کردم. کاملاً مشخص بود. سه نفر در حال دویدن به سمت ما بودند. در راه مرتب زمین می خوردند و بلند می شدند. آنها زخمی و خسته بودند و معلوم بود که از همان محل کانال می آیند. فریاد زدم و بچه ها را صدا کردم. با آنها رفتیم روی بلندی و از دور مشاهده می کردیم. به بچه های دیگه هم گفتم تیراندازی نکنین. میان سرخی غروب، بالاخره آن سه نفر به خاکریز ما رسیدند. به محض رسیدن به سمت آنها دویدیم و پرسیدیم: از کجا می آیید؟ حال حرف زدن نداشتند یکی از آنها آب خواست. سریع قمقمه را به او دادم. یکی دیگر از شدت ضعف و گرسنگی بدنش می لرزید. دیگری تمام بدنش غرق خون بود. کمی که به حال آمدند گفتند: «از بچه های کمیل هستیم». با اضطراب پرسیدم: «بقیه بچه ها چی شدن؟» ؛ در حالی که سرش را به سختی بالا می آورد گفت: «فکر نمی کنم کسی غیر از ما زنده باشه». هول شده بودم. دوباره و با تعجب پرسیدم:«این پنج روز، چه جوری مقاومت کردین؟» حال حرف زدن نداشت. مقداری مکث کرد و دهانش که خالی شد گفت: «ما که این دو روزه زیر جنازه ها مخفی شده بودیم، اما یکی بود که این پنج روز کانال رو سر پا نگه داشته بود». دوباره نفسی تازه کرد و با آرامی گفت: «عجب آدمی بود! یه طرف آر پی جی می زد یه طرف با تیربار شلیک می کرد. عجب قدرتی داشت.» یکی دیگر از آن سه نفر پرید تو حرفش و گفت: «همه شهدا رو ته کانال کنار هم می چید. آذوقه و آب رو پخش می کرد، به مجروح ها می رسید. اصلاً این پسر خستگی نداشت». گفتم: «مگه فرماندها و معاون های دو تا گردان شهید نشدن؟ پس از کی داری حرف می زنی؟» گفت: «یه جوونی بود که نمی شناختمش، موهاش کوتاه بود و یه شلور کُُردی پاش بود». یکی دیگه گفت: «روز اول هم یه چفیه عربی دور گردنش بود، چه صدای قشنگی هم داشت. برا ما مداحی می کرد و روحیه می داد». داشت روح از بدنم جدا می شد. سرم داغ شده بود. آب دهانم رو قورت دادم. اینها مشخصات ابراهیم بود. با نگرانی نشستم و دستاش رو گرفتم و گفتم: «آقا ابرام رو می گی درسته؟ الان کجاس؟» گفت: «آره انگار، یکی دو تا از بچه ها آقا ابراهیم صداش می کردن». دوباره با صدای بلند پرسیدم: «الان کجاست؟» یکی دیگر از اونها گفت: «تا آخرین لحظه که عراق آتیش رو سر بچه ها می ریخت زنده بود. بعد به ما گفت: عراق نیروهاش رو برده عقب حتماً می خواد کانال رو زیر و رو کنه شما هم اگه حال دارین تا این اطراف خلوته بلند شید برید عقب، خودش هم رفت که به مجرو حها برسه و ما اومدیم عقب». یکی دیگه گفت: «من دیدم که زدنش، با همون انفجارهای اول افتاد روی زمین». ... در بخش انتهایی کتاب نیز خاطره ای جالب از تشابه اسمی میان شهید با یکی از آزادگان روایت می شود که این تشابه اسمی حتی عراقی ها را هم به اشتباه انداخته و خبر اسارت او را از رادیو پخش کرده بودند. گلعلی بابایی در گفت وگویی که اخیراً با تسنیم داشت، به نظر رهبر انقلاب درباره شخصیت اصلی این کتاب اشاره کرده است که در اینجا می توانید بخوانید.
دوشنبه ، ۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سراج24]
[مشاهده در: www.seraj24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها