محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827752796
ایران ناگزیر به دیپلماسی عمومی تهاجمی در برابر آمریکاست
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: با توجه به تلاش های آمریکا و دشمنی علنی آمریکا علیه کیان نظام اسلامی و منافع ملی، جمهوری اسلامی ایران نباید در این زمینه سکوت اختیار کند، بلکه باید با بهره گیری از ابزارهای مناسب به جنگ رسانه ای آمریکا رود.به گزارش مشرق، دیپلماسی عمومی از ابزارهای نوین ارتباطی است که به طور مستقیم «عموم» (Public) را مورد خطاب قرار می دهد. در یک عبارت می توان دیپلماسی عمومی را در مقابل دیپلماسی سنتی قرار داد. در دیپلماسی سنتی، مراودات و مبادلات اقتصادی و سیاسی محدود به دولت ها و حکومت ها به عنوان یگانه بازیگر روابط بین الملل بودند که آشکار یا پنهان در جهت تأمین منافع خود از طریق همکاری یا رقابت با یکدیگر مراوده و مذاکره می کردند. دیپلماسی سنتی در گذشته به صورت دو یا چندجانبه برگزار می شد که پنهان بودن مذاکرات و فریبکاری وجه غالب این دیپلماسی محسوب می شد. با ورود به عصر جدید و رشد آگاهی های سیاسی، ملت ها به دنبال شفاف سازی سیاست خارجی و پاسخگویی دولت ها به آن ها بودند. ورود بازیگران فراملی، احزاب، گروه های ذی نفوذ، رشد فناوری های رسانه ای و وابستگی متقابل کشورها از مجرای شرکت های چندملیتی و فراملی سیمای دیپلماسی سنتی را خدشه دار ساخت و لزوم ارتباط و مبادله افکار و رفتار با ملت ها، گروه های فروملی، فراملی، معارض و انقلابی احساس می شد تا کشورها ضمن واردکردن این گروه ها به بطن دیپلماسی از ظرفیت آنان در جهت پیشبرد و تأمین منافع خود استفاده کنند. عده ای دیپلماسی عمومی را به ادموند گولیون، رئیس مدرسه حقوق و دیپلماسی فلچر در دانشگاه تافت در سال 1965 نسبت می دهند و در بی طرفانه ترین تعریف، دیپلماسی عمومی را این چنین تعریف می کنند: «فرآیندی دولتی از برقراری ارتباط با مردمان خارج در راستای ایجاد فهمی از ایده ها و آرمان ها، نهادها و فرهنگ و نیز اهداف سیاسی و خط مشی های ملت های خود». به هر عنوان دیپلماسی عمومی در نقش یکی از ابزارهای «قدرت نرم» به کار می رود که درست در نقطه مقابل «قدرت سخت و نظامی» به طور نرم و خزنده به دنبال تغییر افکار به نفع دولت به کاربرنده ی آن است. در این رابطه دیپلماسی عمومی به عنوان یک فرآیند حکومتی برای برقراری رابطه با مردم کشورهای خارجی تعریف شده که یک کشور به منظور اثرگذاری بر افکار عمومی برای ایجاد تصویر مثبت از عقاید و ایده ها، نهادها و فرهنگ، اهداف و سیاست های ملی خود انجام می دهد. [1] 2. دیپلماسی رسانه ای: در قسمت قبل توضیح دادیم دیپلماسی عمومی در قالب قدرت نرم به دنبال نفوذ بر فرهنگ و اندیشه های عامه ی مردم است. بلاشک یکی از ابزارهای تحقق این امر رسانه ها هستند که به مدد رشد فناوری های دیجیتال و رسانه ای دامنه ی نفوذ و شعاع آن به اقصی نقاط عالم کشیده شده است. «دیپلماسی رسانه ای» به صورت عام به معنای به کارگیری رسانه ها برای تکمیل و ارتقای سیاست خارجی است. «راما پراساد» محقق آمریکایی آن را به عنوان نقشی که رسانه ها در فعالیت های دیپلماتیک میان کشورها بازی می کند، تعریف کرده است. دیپلماسی رسانه ای در سیاست خارجی هر کشور به دو صورت تحقق می یابد: 1- به شکل مدیریت سازمان های دیپلماتیک رسمی کشور 2- به صورت خودجوش و در راستای سیاست های کلان کشورها. در شیوه ی اول، دولت ها یا خود به اقدام به تأسیس رسانه ها در جهت اهداف خود می کنند یا رسانه ها را در جهت اقدامات خود موظف و برنامه ریزی می کنند. در نوع دوم با سانسور خبرها، محدود کردن خبرنگاران و غیره در حوزه های خارجی به منویات خود دست می یابند. [2] کارشناسان، دیپلمات ها و زمامداران سیاسی از طریق دیپلماسی رسانه ای سعی دارند نفوذ خود را به اقصی نقاط عالم گسترش دهند و در این رهیافت، رسانه ها نقش ابزار تبلیغات سیاسی دولت را بازی می کنند. آن ها با دفاع از سیاست خارجی و با ارزش گذاری و ارزش سازی، القا پیام و برجسته سازی، نسبت به مشروعیت بخشی به سیاست های حکومتی و رساندن پیام های دست اندرکاران دیپلماسی کشورها به افکار عمومی جهانی، نقش توجیه گر دولت را در عرصه ی سیاست خارجی ایفا می نمایند. [3] 3. دیپلماسی رسانه ای آمریکا: ظرفیت های بی بدیل رسانه ای و نفوذ آسان و کم هزینه ی سیاسی-اجتماعی بر قلب و روح ملت های جهان وسوسه گر بسیاری از کشورهای جهان بوده که با تأسیس شبکه های رادیویی، تلویزیونی، خبرگزاری های مجازی و... از این فرصت استفاده نموده و با ترفندهای تبلیغاتی اقدام به یارگیری رسانه ای نمایند. در این میان آمریکا به عنوان یگانه هژمون بین الملل و با مجهز بودن به ابزارها و تکنیک های ارتباطی پیشرفته دنیا و شبکه های وسیع مردم پسند همچون هالیوود و خبرگزاری های مشهوری مانند سی.ان.ان، فاکس نیوز و... از این امر غفلت ننموده و حتی به عبارتی یکه تاز استفاده از این دیپلماسی نوین است. در زیر قسمت هایی از دیپلماسی عمومی و رسانه ای آمریکا توضیح داده شده است. 3-1. سازمان اطلاع رسانی ایالات متحده (USIA): سازمان اطلاع رسانی ایالات متحده آمریکا (USIA) سازمانی مستقل در امور خارجه در درون شاخه ی اجرایی دولت آمریکا است که به تبیین و پشتیبانی سیاست خارجی آمریکا و اعتلای منافع ملی آن کشور از طریق طیف وسیعی از برنامه های اطلاع رسانی در خارج از کشور مشغول به کار است. تا پایان سال 1997 این سازمان در 141 کشور جهان حضور یافته بود و شعاع عمل وسیعی دارد. این سازمان در سال 1953 به دستور «دوایت آیزنهاور» رئیس جمهور جمهوری خواه آمریکا تأسیس شد و در زمان دوره ی دوم «بیل کلینتون» در سال 1999 در درون وزارت خارجه ی آمریکا ادغام شد و مأموریت اصلی (USIA) «شناخت و درک بیشتر اطلاع رسانی و تأثیرگذاری بر سیاست های کشورهای خارجی در جهت اعتلای منافع ملی ایالات متحده آمریکا و گسترش و بسط گفتگو میان آمریکاییان و سازمان های غیردولتی و همتایان آن ها در خارج» تعریف شده است. این سازمان از طریق ارسال بیانیه های مقامات رسمی آمریکا، اعزام سخنگویان و کارشناسان آمریکایی به اقصی نقاط دنیا، برنامه های کنفرانس از راه دور، مراکز مطبوعاتی خارجی، مراکز کتاب و منابع اطلاعاتی و مبادلات آموزشی و فرهنگی سعی در بسط نفوذ فرهنگی و سیاسی در پنج قارّه ی دنیا می نماید. [4] 3-2. ابزارهای رسانه ای ایالات متحده: - صدای آمریکا (VOA) صدای آمریکا قدیمی ترین رادیو و تلویزیون دولتی ایالات متحده ی آمریکا است که برای شنوندگان خارج از آمریکا پخش می شود و پیشینه ی آن به سال 1942 برمی گردد. امروزه این رسانه دارای بخش رادیویی و تلویزیونی به 25 زبان دنیا و بخش منحصراً رادیویی به 46 زبان است. بخش فارسی رادیو صدای آمریکا از 1358 و پخش تلویزیونی برنامه های فارسی از سال 1375 شروع به فعالیت نمود. [5] - رادیو و تلویزیون مارتی (Marti): آمریکا این رادیو را در سال 1985 و تلویزیون مارتی را در سال 1990 علیه دولت کوبا راه اندازی نمود. -هیئت رئیسه ی سخن پراکنی (BBG): در برخی کشورها به «بنگاه سخن پراکنی آمریکا» شهرت دارد و متعلق به دولت ایالات متحده آمریکا است. (علیرغم اینکه در داخل آمریکا ادعا می شود در دست بخش خصوصی است) هدف از ایجاد این سازمان پیشبرد و گسترش دموکراسی و آزادی در جهان به ویژه منطقه ی غرب آسیا اعلام شده است. برخی از شبکه های آن عبارت اند از: الحرّه، رادیو سوا، رادیو اروپای آزاد/رادیو آزادی، رادیو آسیای آزاد. [6] 4. دیپلماسی عمومی مقابله ای ایران: با حدوث انقلاب اسلامی ایران در سال 1357 و اتخاذ اهداف و اصول انقلابی که مغایر با فرهنگ لیبرال غرب و منش امپریالیستی آمریکا در منطقه و جهان بود؛ آمریکا همواره از آن دوران خصوصاً از زمان اشغال سفارت خود در تهران در 13 آبان 1358 از هیچ اقدامی برای ضربه زدن به کیان نظام و انقلاب مضایقه نکرده و در این راستا با تمسک به واکنش های گونه گون از مواجه نظامی (صحرای طبس، انهدام ناوچه های سهلان و سبلان، آسیب به دکل ها و چاه های نفتی دریایی ایران در طول جنگ تحمیلی، حمله و سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران) تا فعالیت های نرم و فرهنگی مانند تأسیس و پخش برنامه های ماهواره ای ضد نظام و ضد فرهنگ ایرانی-اسلامی سعی در انحراف مسیر مستقیم این انقلاب داشته است. با توجه به تلاش های آمریکا و دشمنی علنی آمریکا علیه کیان نظام اسلامی و منافع ملی؛ جمهوری اسلامی ایران نباید در این زمینه سکوت اختیار کرده و با بهره گیری از ابزارهای مناسب به جنگ رسانه ای آمریکا رود. «باید توجه داشت که فارغ از سیاست های تدافعی در قبال دیپلماسی عمومی آمریکا؛ تلاش برای ایجاد تریبون های مناسب در جهت ارسال پیام های متقابل به درون جامعه آمریکا ضرورت دارد. برای این منظور باید ضمن شناخت دقیق جامعه آمریکا هنجارها و ارزش های مقبول آنان، ادبیات مناسب برای القاء شایسته تر پیام موردنظر طراحی گردد و با تأسیس یا کشف تریبون های مفید که مخاطبان بیشتری را پوشش دهد، جریان یک سویه اطلاعات را به مسیر دوسویه تبدیل کرد، زیرا به نظر می رسد پیام های دریافتی از بیرون به ویژه در نزد اقلیت های آمریکایی جاذبه مخصوص خود را دارااست». [7] از این لحاظ با شناخت شکاف های اجتماعی و سیاسی آمریکا می توان در مقابل تک رسانه ای آمریکا علیه ایران، پاتک مطابق آن را طراحی و اجرا نمود. 4-1. تبعیضات نژادی: تبعیض نژادی در ایالات متحده آمریکا که با نظام برده داری در سده 17 میلادی آغاز گشته است همچنان ادامه دارد. فعالان حقوق بشر همواره از شرایط نابسامان سیاه پوستان و تبعیضاتی که علیه آنان می شود ابراز نگرانی کرده اند. تحقیقات نشان می دهد که از مجموع دو میلیون و 300 هزار زندانی آمریکا قریب به یک میلیون نفر سیاه پوست هستند درحالی که شمار سفیدپوستانی که مواد مخدر مصرف می کنند نزدیک به 5 برابر بیشتر از سیاه پوستان هستند. ازلحاظ پول و دارایی، میانگین یک خانواده سفیدپوست آمریکایی (113 هزار دلار)، 20 برابر درآمد یک خانواده سیاه پوست است و حدود 18% از سیاه پوستان زیر 25 سال آمریکایی از بیمه درمانی محروم اند. [8] سیاه پوستان آمریکایی همواره مورد ظن و برخورد پلیس آمریکا بوده اند. تیراندازی پلیس به مایکل براون نوجوان 18 ساله سیاه پوست آمریکایی در فرگوسن در 9 اوت 2014 و خفگی اریک گارنر 43 ساله سیاه پوست آمریکایی در 17 ژانویه 2014 در نیویورک و تبرئه شدن پلیس های ضارب آن نمونه هایی از تبعیضات نژادی پلیس آمریکا علیه سیاه پوستان است. 4-2. فاصله طبقاتی و درآمدی: در مقطع زمانی بین پایان جنگ جهانی دوم و اواخر دهه 70 میلادی در ایالات متحده آمریکا رشد درآمد طبقه ضعیف در جامعه ی آمریکا بیشتر از طبقه مرفه آمریکا بود، اما از اواخر دهه 70 رفته رفته این روند برعکس شد. به عنوان نمونه در سال 1976 پردرآمدترین خانوارهای آمریکایی (یک درصد دارای بیشترین درآمد) 9/8% از درآمدها را در اختیار داشتند اما این مقدار در سال 2007 به 5/23% رسید. همچنین بین سال های 1979 تا 2008، درآمد پردرآمدترین خانواده های آمریکا (5 درصد بالای درآمدی) 73% افزایش یافت، این در حالی است که در این مقطع زمانی، درآمد کم درآمدترین خانواده های آمریکا (یک پنجم پایین درآمدی) ¼% کاهش یافت. در 1980، متوسط درآمد 5 درصد بالای درآمدی، 9/10 برابر متوسط 20 درصدی پایین درآمدی بود. این میزان در 2008 به 6/20% رسید. [9] 4-3. موزاییک قومیتی و خطر جدایی ایالات: ایالات متحده از قومیت ها و نژادهای مختلفی تشکیل یافته است. در این کشور 6 نژاد به طور رسمی شناخته شده است: سفیدپوستان، سرخ پوستان آمریکایی و بومیان آلاسکا، آسیایی تبارها، سیاه پوستان یا آمریکاییان آفریقایی تبار، بومیان هاوایی و جزیره نشینان اقیانوس آرام و مردمی که دو نژادی یا چند نژادی هستند. همچنین اداره ی آمار ایالات متحده، دسته بندی های از قبیل: «اسپانیائی ها یا آمریکایی لاتین» و «غیر اسپانیایی ها یا غیر آمریکایی لاتین» انجام داده است، بر اساس آن، اسپانیایی ها و آمریکایی های لاتین با قومیت های متعدد نژادی بزرگ ترین گروه های قومی در آمریکا محسوب می شوند. [10] وجود قومیت های متعدد در آمریکا باعث شده که وحدت ملی در برخی موارد خدشه دار شود و خطر جدایی ایالات همواره آمریکا را تهدید نماید. به عنوان مثال ایالت کالیفرنیا حدود سی میلیون نفر جمعیت دارد و به تعبیری باشخصیت ترین و ثروتمندترین ایالت مردم آمریکا است. کالیفرنیایی ها معتقدند که ما چرا باید عقب ماندگی ایالت نبراسکا که اهالی آن تماماً کشت و زرع می کنند را به دوش بکشیم. [11] نتایج نظرسنجی 2008 زاگی اینترنشنال نشان داد که 22% آمریکاییان معتقد بودند که هر ایالت یا منطقه ای حق دارد به طور صلح آمیز جدا و تبدیل به یک جمهوری مستقل شود. طی سال 2012 طومارهایی به وب سایت کاخ سفید ارسال شد و در آن خواسته شد که به هر یک از 50 ایالات اجازه جدایی داده شود. استقلال ایالت های تگزاس، کارولینای جنوبی، جورجیا، لوئیزیانا، میسوری، تنسی، کارولینای شمالی، آلاباما، اوکلاهاما و اوهایو بیش از 25 هزار امضا داشت و به این ترتیب دولت موظف شد به درخواست آن ها جواب دهد. طومار استقلال تگزاس با 118 هزار امضا بیشترین تعداد امضا را در میان ایالات داشت. [12 نتیجه گیری : شکاف های اجتماعی متراکم و متقاطع آمریکا بیش از این مقداری است که در متن مقاله به آن اشاره شد. جمهوری اسلامی ایران می تواند با برنامه ای مدون و حساب شده فشارهای اجتماعی متراکم آمریکا را از طریق دیپلماسی عمومی و رسانه ای فعال نموده و جهت بهره برداری های سیاسی و در راستای ابزار مقابله به مثل از آن ها استفاده کند. منابع 1- سید محمدحسین حسینی، جایگاه دیپلماسی عمومی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (مطالعه موردی: منطقه خاورمیانه)، فصلنامه سیاست خارجی، شماره 3، دوره 27، پاییز 1392، صص 682-681 2- سید رضی عمادی، دیپلماسی رسانه ای و امنیت ملی، مجموعه کتب طرح نهضت روشنگری، معاونت تربیت و آموزش سازمان بسیج مستضعفین، صص 14 و 15 3- مجید بزرگمهری و فاطمه نعمتی، تأثیر دیپلماسی رسانه ای بر سیاست خارجی: تبیین راهکارها، فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، شماره هفدهم، زمستان 1390، ص 143 4- جواد منصوری، آمریکا و خاورمیانه، چاپ دوم، تهران: مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی وزارت امور خارجه، صص 61-57 5- صدای آمریکا، ویکی پدیا، قابل دسترسی در: www.fa.m.wikipedia.org/wiki 6-هیئت رئیسه ی سخن پراکنی، ویکی پدیا، قابل دسترسی در: www.fa.m.wikipedia.org/wiki 7- جواد منصوری، پیشین، صص 73-72 8- نگاهی به تبعیض نژادی علیه سیاهان آمریکا، 31 فروردین 1392، پایگاه اطلاع رسانی جبهه جهانی مستضعفین، کد مطلب 884، قابل دسترسی در: www.mwfpress.com/vdcd205j6ytoj.a2y.html 9- روند افزایشی فاصله طبقاتی در آمریکا، 11 فروردین 1389، سایت الف، کد مطلب 67041، قابل دسترسی در: www.alef.ir/vdchzvn-.23nqkdftt2.html?67041 10- نزاد و قومیت در ایالات متحده آمریکا، 1 بهمن 1390، موسسه ی مطالعات آمریکا، قابل دسترسی در: www.asipress.ir/vdcj.yevfuqeaysfzu.txt 11- علیرضا شفیعی، شکاف اجتماعی و انحطاط در جامعه آمریکا، خلاصه نویسی حسین رحمتی، 6 بهمن 1393، سایت هزاران گنج، قابل دسترسی در: www.rahmati1341.mihanblog.com/post/2139 12- تجزیه طلبی در ایالات متحده آمریکا، ویکی پدیا، قابل دسترسی در: www.fa.m.wikipedia.org/wiki محمد سلامی استاد؛ کارشناس مسائل غرب آسیا / پایگاه تحلیلی تبیینی برهان
دوشنبه ، ۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها