واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: سفر به دنياي خيال
تقريباً همه ما هر روز مدتي غرق در افكار و تصورات خود ميشويم، خلق ميكنيم، نقشه ميكشيم، درباره مسائل فكر ميكنيم. در عالم خيال، رويدادهاي گذشته را دوباره به صحنه ميآوريم، در آيندههاي دور دست به پرواز در ميآييم و يا صرفاً خود را در يك فضاي نامحدود ذهني رها ميسازيم. روانشناسان اين حالت از هشياري را خيالبافي يا رؤياي بيداري و يا رؤياهاي روزانه مينامند. بعضيها هر روز ساعتها غرق خيالبافي ميشوند و برخي هم اين كار را كمتر سرگرمكننده مييابند.
ماهيت خيالبافي: از آغاز مطالعه منظم خيالبافي، چند دهه بيشتر نميگذرد. در عين حال، روانشناسان توانستهاند اطلاعات زيادي درباره ماهيت خيالبافي و كاركردهاي آن به دست آورند. پژوهشگران، خيالبافي را به عنوان يك عادت بد يا نشانه اختلال هيجاني به حساب نميآورند، بلكه معتقدند كه خيالبافي يك حالت عادي هشياري است كه ويژگي بارز آن تغيير در توجه است. توجه فرد خيالباف به جاي اينكه بر يك تكليف فيزيكي يا رواني مشخص متمركز شود، معطوف افكار و تصوراتي ميشود كه از حافظه مايه ميگيرند. در موقع خيالبافي، توجه فرد از عملي كه سرگرم آن است به مسائل دروني كه اغلب شامل تخيلات گذشته و رويدادهاي آينده است، معطوف ميشود. خيالبافي براي اكثر مردم در اغلب اوقات، چيزي جز تخيلات خوشايند درباره آينده نيست، اما مردمان بسياري هم دستخوش خيالبافيهاي اضطرابانگيزي ميشوند كه طي آن نگرانيهاي مبهم، مانع از ادامه كارشان ميشود. نوع ديگري از خيالبافي وجود دارد كه در آن، شخص احساس گناه يا خشم ميكند. ترس از شكست، يكي از مضامين رايج در اين نوع خيالبافيهاست.
علتهاي خيالبافي:
محققان چند دليل براي خيالبافي ذكر ميكنند كه در زير به آنها اشاره ميكنيم:
1ـ ذهن ما به ندرت ميتواند خالي بماند. خيالبافي، ممكن است صرفاً جلوهاي از جريان عادي هشياري باشد، مثلاً پژوهشگران دريافتهاند كه وقتي در برابر انجام يك تكليف كسل كننده و تكراري حتي دستمزد خوبي هم به افراد بدهند، باز هم آنها معمولاً در ضمن كار دچار خيالبافي ميشوند.
2ـ افراد در زمانهايي كه فعاليت رسمي جدي انجام نميدهند، ممكن است خود را در جرياني از فكرها رها سازند كه در مواقع تمركز روي يك كار ميتوانند آنها را ناديده بگيرند.
بديهي است فرد، اگر به فعاليتهاي خاصي اشتغال نداشته باشد، ذهن او به طريقي مشغول خواهد شد و يا حتي اگر فردي به فعاليتي مشغول باشد اما آن فعاليت براي او جاذبه نداشته باشد و يا تكراري باشد يا از اهميت خاصي برخوردار نباشد باز هم ذهن آدمي به سراغ خيالات خواهد رفت.
3ـ خيالبافي ممكن است شيوه خلاقي براي رهايي از ملال خاطر و يا روشي براي حل و فصل مشكلات ناگشوده و احساسات متعارض باشد. به زباني ديگر ممكن است ما در جستجوي آرمانشهر خويش در آسمان خيال به پرواز درآييم.
خيالبافي در دانشآموزان:
همچنانكه اشاره شد، خيالبافيها هميشه مضر نيستند، گاهي همين روياهاي روزانه، آشفتگيها را از بين ميبرند. مشكلات را حل ميكنند و گاهي مسائل و مزاياي ديگري دارند. اما افراط در داشتن روياهاي روزانه، ميتواند بر پيشرفت درسي دانشآموزان اثر منفي بگذارد.
بسياري از دانشآموزان از اينكه خيالبافي آنها مانع از تمركز براي يادگيري مطالب درسي ميشود، شكايت دارند. عدهاي به رغم حضور فيزيكي در كلاس درس، ممكن است دقايقي كاملاً در خيالات خويش غرق شوند و هيچگونه توجهي به مطالب كلاس نداشته باشند. همچنين ممكن است زماني كه به تنهايي مشغول مطالعه كتابي هستند، حين مطالعه دستخوش خيالبافي شوند. زمان و عمق خيالبافي با توجه به شرايط فردي و محيطي در افراد تفاوت دارد. اما آنچه مهم است كاهش ميزان توجه و تمركز دانشآموزان در اثر خيالبافي است.
مقابله با خيالبافيهاي مضر
براي رهايي از خيالبافي در موقعيتهاي مختلف، تدابير متفاوتي لازم است. اصولاً موقعيتهايي كه افراد در آن با خيالبافيها ناخواسته درگير ميشوند در كلاس درس به هنگام گوش دادن به سخنراني يا توضيحات معلم است و يا به هنگام مطالعه در بيرون از كلاس درس است كه هر كدام از اين دو موقعيت، تدابير خاص خود را لازم دارد.
الف ـ خيالبافي در كلاس درس
1ـ ارتباط چشمي متناوب بين افراد مبتلا به خيالبافي و معلم، ممكن است اين پديده را كاهش دهد و اگر معلم قادر به برقراري ارتباط بصري نباشد، اشاره كوچكي به شانه او ميتواند او را به دنياي واقعي بازگرداند.
2ـ براي قطع ارتباط با دنياي خيالي، معلم ميتواند فرد خيالباف را به نام صدا بزند.
3ـ استفاده از جملات ناتمام، قصهگويي، يادداشتهاي روزانه و ايفاي نقش براي پي بردن به دلايل احتمالي و اصلي خيالبافي دانشآموز مفيد است و از اين طريق پس از شناسايي منبع خيالبافي ميتوان آن را از بين برد.
4ـ براي كمك به دانشآموزان خيالباف لازم است با آنها مثل يك دوست رفتار و آنها را براي شركت در فعاليتهاي گروهي تشويق كرد.
5ـ اغلب كودكان و نوجوانان به اين دليل به رؤيا پناه ميبرند كه دنياي واقعي براي آنها تلخ و ناخوشايند است. بايد مشخص شود كه آيا دانشآموز مشكلات اجتماعي و عاطفي يا جسماني خاصي دارد يا خير.
6ـ داشتن روياي روزانه ميتواند با حالت خودپنداره منفي دانشآموز در ارتباط باشد. به عبارتي اگر ديد كلي و جامعفرد در مورد خود منفي باشد، ميتواند به وجود آورنده خيالات منفي در فرد بشود.
ب ـ خيالبافي در بيرون از كلاس درس:
1ـ بعضي از كارشناسان توصيه ميكنند براي رهايي از خيالبافي به طور طبيعي و با خونسردي كامل در مواقعي كه احساس ميشود خيالبافي مانع تمركز براي انجام كاري يا مطالعه مطالبي و يا گوش كردن به موضوعي است كه به صورت ارادي به تخيلات ميدان بدهيد. اما در ضمن براي ورود خيالات به ذهن خود يك دامنه زماني تعيين كنيد مثلاً به خودتان بگوييد كه يك ربع ساعت يا 20 دقيقه ميخواهم در آسمان خيالات به پرواز درآيم، وقتي اين مدت زمان تعيين شده سپري شد، ديگر تصميم قاطع بگيريد كه هيچگونه خيال مزاحمي را به ذهن خود راه ندهيد و روي مطالبي كه ميخواهيد مطالعه كنيد، تمركز كامل داشته باشيد.
اين تدبير ممكن است در دفعات اول موفقيت زيادي را به دنبال نداشته باشد، اما در اثر تمرين و تكرار يا فرد ميتوانيد برخيالپردازيهاي مزاحم غلبه كنيد.
2ـ به دانش آموز ياد بدهيد كه كارت مشتمل بر فهرستي از فعاليتها به ميز خود بچسباند. هنگامي كه تكليف خود را انجام داد، براي خودش امتياز منظور كند. اين كار را ادامه دهد.
با بيشتر شدن امتيازات، دانشآموز از درون تشويق خواهد شد و اين تشويق دروني ميتواند روياهاي روزانه را زايل كند.
3ـ برنامههاي زمانبندي شدهاي براي فعاليتهاي مختلف تعيين كنيد به گونهاي كه فعاليتها از آسان به مشكل تغيير كنند. اين برنامهها را بررسي كنيد تا متناسب با سن و توان دانشآموز باشد.
حاجيه فتحي
پنجشنبه 9 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 221]