واضح آرشیو وب فارسی:598: به گزارش پایگاه 598، به نقل از تبریز بیدار: پرونده هسته ای ایران را شاید بتوان چالشی ترین پروژه تاریخ ده ساله سیاسی کشور نامید تا آنجا که سهم زیادی در نتایج انتخابات های ریاست جمهوری ایران در سه دوره گذشته داشته است. این پرونده از ابتدای دولت یازدهم جایگاه ویژه ای پیدا کرد و از همان ابتدای امر مشخص بود که دولت روی این پرونده حساب دیگری باز کرده است چرا که در طول دو سال گذشته علیرغم تلاش های وزرا و دیگر اعضای دولت دستاورد خاصی بجز به پایان رساندن این پرونده دور و دراز دیده نشد. اما در این میان برخورد دولت با منتقدان روند مذاکرات هسته ای برای پایان مناقشه هسته ای ایران با کشورهای ۵+۱ در خور توجه است تا آنجا که هیچ یک از اعضای دولت انتقاد از این مذاکرات را بر نمی تافتند و با حمله به منتقدان آن را بزرگترین دستاورد ملی در تاریخ سیاسی ایران نامیدند.این تعریف و تمجید ها که ریشه عمیقی در دولت شبه کارگزارنی دارد تا سردیس سازی برای جناب وزیرخارجه هم پیش رفت و رسانه های طرفدار دولت شخصیت ظریف را با امیرکبیر مقایسه کردند. اما در این بین اصلاح طلبان که به طرفداری از مشهور هستند هم به این نکته اذعان کردند که برجام دارای نقص و ایرادات فراوان است و علیرغم تذکر عده ای که به بی سوادی متهم شدند این ضعف آشکار شد و رهبر انقلاب هم در نامه تاریخی خود بر این ادعا صحه گذاشتند. در تازه ترین اظهار نظر اکبر اعلمی در صفحه شخصی خود نوشته است: " تن دادن به توافقنامه هسته ای و آنچه که اصطلاحا «برجام» نامیده می شود و در این مسیر چشم پوشی از بسیاری از حقوق خود، دادن امتیازات فراوان به طرف های مقابل، نقض چند اصل از اصول قانون اساسی، از بین بردن و یا تعطیل کردن دستاوردهای هسته ای و محصولات ناشی از میلیاردها دلار سرمایه گذاری های کلانی که در صنعت هسته ای کشورمان صورت گرفته است، با هدف پیشگیری از تحمیل خسارت های بزرگتر و تداوم تحریم های مخرّب اقتصادی و بلوکه شدن دارائی های ایران، مصداق بارز «أکل المیتة عند المخمصة»، «الضرورات تبیح المحظورات» و«دفع افسد به فاسد» و امری اجتناب ناپذیر و در راستای حفظ منافع ملی بوده است و لذا تیم هسته ای کشورمان در مسیر مذاکراه با کشورهای قدرتمند هسته ای، در حد مقدورات و متناسب با مولفه های قدرت جمهوری اسلامی، از عهده ماموریتی که در این خصوص به آنها محول شده بود بخوبی برآمدند و باتوجه به شرایط کشور پرواضح است که در این مقطع تاریخی، تصمیم خردمندانه رهبری و ریاست جمهوری و عملکرد یکایک تیم مذاکره کننده هسته ای و در راس آن آقایان ظریف و عباس عراقچی درخور دفاع و تقدیر است." اعلمی در ادامه به این نکته اذعان می کند که توافق بدست آمده در حالت عادی مصداق خیانت به کشور و زیر پا نهادن استقلال کشور است. وی می نویسد: " لیکن اگر در شرایط ایده آل و برابر و فراهم بودن زمینه های مناسب برای حفظ امنیت و استقلال سیاسی و اقتصادی کشور و امکان پیشبرد خواسته های مشروع خود و فائق آمدن بر هرگونه تهدیدات و محرومیت های مختلف، همین توافقات انجام می شد، با توجه به از دست دادن بسیاری از حقوق مشروع و قانونی خود و مخدوش شدن استقلال سیاسی کشور و امتیازات فراوانی که به طرف های مقابل داده شده است، چه بسا پذیرش و امضای توافقنامه هسته ای و برجام به شکل حاضر می توانست مصداق خیانت به کشور و زیرپا نهادن استقلال و اصول قانون اساسی و منافع ملی هم محسوب شود." این فعال اصلاح طلب در ادامه با اشاره جالب به توافق ننگین صورت گرفته بین ایران و غربی ها مقایسه جالب بین برجام و این توافقات انجام می دهد: "در واقع در گذر زمان و فراز و فرودهای تاریخی، این اولین بار نیست که کشورمان برای دفع خسارات و تهدیدات بزرگتر و حفظ منافع و مصالح «اهم و مهمتر» و گذر از یک پیچ بزرگ تاریخی، ناچار به اغماض و از دست دادن بخشی از منافع و مصالح «مهم» شده است که از این میان در منطقی ترین و کم هزینه ترین وجه آن می توان به پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در سال ۱۳۶۷ توسط بنیانگذار راحل جمهوری اسلامی و در بدترین و استعماری ترین شکل آن به؛ امضای قرارداد ۱۹۱۹ بین ایران و انگلیس توسط وثوق الدوله، صدراعظم احمدشاه قاجار، امضای عهدنامه گلستان میان ایران و روسیه توسط میرزا ابوالحسن ایلچی نماینده فتحعلی شاه، امضای عهدنامه ترکمانچای بین ایران و روسیه توسط میرزا ابوالحسن خان شیرازی و الله یار خان آصف الدوله نمایندگان فتحعلی شاه و امضای معاهده پاریس میان ایران و انگلیس در زمان ناصرالدین شاه اشاره کرد." اعلمی هم تعریف و تمجید ها از برجام را بیجا می داند و با یاد آوری جالب قطعنامه ۵۹۸ می نویسد: " با این وجود در هیچیک از این برهه های تاریخی که به آن اشاره شد، برای امضا کنندگان معاهدات و توافقنامه هائی از این دست، هرگز تندیس و سردیس نیز ساخته نشده و یا از آن به عنوان افتخار ملی یاد نشده است، تا جائی که آیت الله خمینی(ره) حتی از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ که به عقیده راقم آثار مثبت آن برای حفظ امنیت و منافع ملی کشورمان به مراتب بیش از آثار توافقنامه هسته ای و «برجام» و فاقد خسارات و امتیازات از دست داده ناشی از آن بوده است، صادقانه بعنوان «نوشیدن جام زهر» یاد کردند و هرگز اجازه ندادند که کسی چنین توافقنامه ای را جزء افتخارات ملی محسوب و یا برای امضاکنندگان توافقنامه مربوط به قطعنامه مذکور، سردیس و تندیس بسازند" اعلمی در پایان انتقاد از دولت آشکار می کند و خواهان برخورد صادقانه دولت راستگویان در قبال برجام است و می نویسد: "بنابراین حرمت واژه هائی مانند «افتخارات ملی» و یا جایگاه و ارزش تندیس و سردیس سازی برای شخصیت های تاریخی و ملی و برخورد صادقانه با مردم ایجاب می کند تا به دور از هرگونه مبالغه و افراط و تفریط، وقایع و رویدادهای سیاسی را آنگونه که رخ داده اند با مردم و تاریخ در میان بگذاریم که اگر چنین شود، مقامات دولتی دیگر بخود اجازه نخواهند داد برای امضا کنندگان معاهداتی که حکم نوشیدن جام زهر را داشته است، سردیس ساخته و یا در مراسم رونمائی از آن شرکت کنند و یا آنرا در ردیف افتخارات ملی منظور نمایند! حفظ شان دولت تدبیر و امید نیز ملازم با چنین رفتاری است." نکته قابل توجه ای این جاست که تا کنون موافقان برجام و در راس آنها دولت، منتقدان را به برخورد سیاسی متهم می کردند ولی آش برجام آنچنان شور شده که حال یکی از چهرهای شاخص اصلاح طلبان هم صدایش در آمده است و تعریف و تمجید از آن را بی مورد می داند . پزشکیان هم چندی پیش در دانشگاه ارومیه به ضعف برجام در قبال برنامه موشکی ایران اذعان کرده بود. به هر حال توافق هسته ای به مرحله اجرایی رسیده ولی این تاریخ است که در مورد عملکردها قضاوت خواهد کرد ولی نگرانی عموم جامعه فدا نشدن مصالح و منافع ملی در این مسیر است. باشد که این چنین باشد.
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: 598]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]