واضح آرشیو وب فارسی:پارس نیوز: امیریل ارجمند که نقش محمود وزیری را در سریال «معمای شاه» برعهده دارد، فرزند ارشد داریوش ارجمند و متولد سال 1353 است.به گزارش پارس به نقل از خبر آنلاین،از زمانی که فیلمنامه این سریال نوشته می شد تا امروز که بخش های نهایی آن در حال تصویربرداری است، ارجمند در کنار تولید کنندگان «معمای شاه» بوده و یکی از اصلی ترین نقش ها را برعهده دارد. همکاری مستمر با این سریال و حجم بازی در نقش محمود وزیری، روزهای پرکاری را در سه سال گذشته برای ارجمند رقم زده است تا آنجا که از اسفند سال 93 که زندگی مشترکش را آغاز کرده، حتی نتوانسته یک سفر کوتاه با همسرش داشته باشد. در این گفت وگو، امیریل ارجمند درباره نقش محمود وزیری و البته تعریفش از بازیگری به نکات جالبی اشاره کرده است: می شود گفت که شما نقش اصلی سریال «معمای شاه» را برعهده دارید؟ نمی توانم نگاه شخصی به حضورم در این سریال داشته باشم. «معمای شاه» یک کار بزرگ است که یک گروه آن را انجام داده است و من یک نفر از این گروه هستم. چه چیزهایی شما را به بازی در این نقش علاقه مند کرد؟ از زمان نگارش فیلمنامه در جریان آن بودم اما نمی دانستم قرار است این نقش را بازی کنم و زمانی که این کار به من سپرده شد تلاش کردم در خلق آن همراهی موثر داشته باشم. «معمای شاه» سومین همکاری من با آقای ورزی است و بسیار با ایشان راحت هستم. حتما ویژگی های نقش در این همکاری موثر بوده است! بله. آنچه در این سریال از من می بینید با همه بازی هایم در سینما یا روی صحنه تئاتر متفاوت است. این چیزی است که برایم جذاب بود و می توانستم شخصیتی به نمایش بگذارم که شبیه شخصیت هایی که در فیلم شکارچی شنبه، اخراجی های 2، سریال راز و نیاز، تبریز در مه و کارهای دیگرم ارائه کرده ام نباشد. برای هر بازیگری جذاب است که بتواند در قالب های متنوع قرار بگیرد. بین خودتان و شخصیت محمود وزیری چه مشترکاتی دیدید؟ در بازیگری سه تا «من» داریم. یکی از این من ها امیریل ارجمند است، دیگری نقش است و من سوم، منی است که وسط این دو قرار می گیرد و اجازه نمی دهد خصوصیات یکی به دیگری نفوذ کند. من سوم مهم تر است و تعادل بین دو شخصیت را حفظ می کند. اگر قرار باشد با مشترکات خودمان نقش ها را بازی کنیم، ممکن است به آن وفادار نباشیم. مهم ترین چیز از نظر من، این است که بازیگر تابع کارگردان باشد چون اوست که همه چیز را درباره یک اثر می داند و روند شخصیت ها را در ذهن دارد. من به عنوان بازیگر موظفم ذهنیت کارگردان را عینی کنم. شاید کمی قدیمی فکر می کنم چون در مکتبی هنر را آموخته ام که ممکن است دیگر برای خیلی ها جالب نباشد. برای من کارگردان مهم ترین عنصر در تولید یک اثر است. او مسلط بر اوضاع قصه است و من به تنهایی نمی توانم کاری بکنم. از همان ابتدای صحبتمان گفتم که نباید نگاه شخصی به حضورم در این سریال داشته باشم چون وقتی عضوی از یک گروه هستم باید برای رسیدن به هدف تعامل داشته باشم و از خودخواهی و حرکت تک نفره پرهیز کنم. ما بازیگران مهره های کارگردان برای اجرای یک کار بزرگ هستیم و بخشی از گروه تولید. برداشتم این است که شماجزو بازیگران تکنیکی هستید؟ نه. من همیشه به لحاظ حسی درگیر نقش می شوم. در «سربازان اعدام» نقشی برعهده داشتم که بسیار از خودم دور بود و در پایان فیلم می میرد. بعد از آن که مرگش را بازی کردم تا مدتی کسی نزدیکم نمی آمد چون به شدت حالم بد بود و گریه می کردم. حتما می دانید هنرمندان و بخصوص بازیگران خیلی زود افسرده می شوند و این ناشی از تجربه احساسات شدید و متعدد است. صرفا با اتکا به تکنیک نمی شود یک نقش را بازی کرد. یک بازیگر همیشه پر از احساس است و با تمام وجودش بازی می کند. معتقدم بازیگری یعنی این که هم بر احساسات مسلط باشم و هم آن را به شکل واقعی بروز بدهم. درباره نقش محمود وزیری هم لحظات شدید احساسی داشتید؟ بله. این قصه بالا و پایین زیاد دارد. صحنه های زیادی است که من و یوسف صیادی در نقش برادر بزرگ ترم که شیرین عقل است، منقلب شدیم و احساسات شدیدی را تجربه کردیم. بازیگری برای شما مهم تر است یا موسیقی؟ من از تئاتر شروع کردم و در این رشته تحصیل هم کرده ام. در زمینه موسیقی هم فعالیت دارم اما بازیگری حرفه ای است که جذابیت بیشتری برایم دارد. موسیقی دغدغه دوم من است. شاید بهتر بود موسیقی را انتخاب می کردید. در بازیگری ممکن است همیشه زیر سایه پدرتان باقی بمانید! من از این که زیرسایه ایشان باشم، لذت می برم. اگر قرار بود غیر از این باشد، حتما طی این سال ها طور دیگری ظاهر می شدم. من زیر سایه پدرم هستم و لذت می برم از فرزند این پدر بودن. تحت تاثیر پدرتان هستید؟ من و برزو ارجمند، پسرعمویم از بچگی در دنیای بازیگری بزرگ شده ایم. به جز این که تحصیلاتمان در این زمینه است، در هوای بازیگری قد کشیده ایم. بنابراین طبیعی است که تحت تاثیر پدرم و شیوه های کاری او باشم اگر جز این باشد، عجیب است. با این حساب چه آینده ای را برای خودتان ترسیم می کنید؟ برای من یک نکته خیلی مهم است. این که برای کار مفید باشم و اتفاق بهتری را رقم بزنم. از این که سفارش بشوم، لذت نمی برم و از حضور در کارهای رفاقتی که بر اساس رابطه است، لذت نمی برم. برای من توانایی هایم مهم است. پدرم معرف من نبوده است هیچ وقت در هیچ کاری پدرم معرف من نبوده است و این چیزی است که از آن لذت می برم. تا جایی که مقدور بوده، سعی کرده ام با همفکری خودش در اثری که او حضور دارد، من نباشم. کارم را مستقل شروع کردم و اگر مستقل نبودم شاید ده سال پیش خیلی اتفاقات مهم تر و بزرگ تری در دنیای بازیگری برای من رخ می داد، ولی همیشه از خودم پرسیده ام که این اتفاقات می توانست ماندگار باشد و تداوم پیدا کند؟ به نظرم ماندگاری در کار هنری خیلی مهم تر از پرکاری است. فکر می کنم اگر در دنیای هنر ماندگار شوم هم وظیفه ام را در قبال خودم انجام داده ام و هم در قبال فرهنگ کشورم.
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارس نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]