محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831589837
تحلیل روزنامه شرق از آینده اصولگرایان تندرو
واضح آرشیو وب فارسی:شهرخبر: روزنامه شرق در سرمقاله خود نوشت:اصولگرایان تندرو به درستی نگرانند؛ نگران اینکه شرایط به گونه ای پیش برود که دیگر هرگز به قدرت بازنگردند.شهرخبر : حالا آنها بهتر از هر کسی تبعاتِ بیرون ماندن از قدرت را درک می کنند و نتایج عینی اش را می دانند. اگرچه باورکردنی نبود که برخی از نزدیک ترین یاران احمدی نژاد بعد از خروج از قدرت، تک تک متهم، بازداشت و به دادگاه خوانده شوند، اما این اتفاق افتاد. شاید خودِ احمدی نژاد نیز در باورش نمی گنجید که در مدارِ قدرت بودن، چه ضریب امنیتی بالایی دارد. او تجربه تلخی را پشت سر گذاشت در روزهای سختی که پشت نزدیک ترین یارانش را خالی کرد و تمام هم وغمش یارانِ «حلقه اول» بود، تا افرادی که زمانی بی محابا گوش به فرمانش بودند. اصولگرایان تندرو به درستی نگرانند، تجربه تاریخی به آنها نشان داد نمی توانند دل به کسانی خوش کنند که بی وفایی شان اظهرمن الشمس است. پس باید آستین ها را بالا بزنند و قبل از آن که گرفتار تندباد حوادث شوند، خود را به هر وسیله به ساحل امن برسانند، که از قدیم گفته اند «الغریق یتشبث بکل الحشیش». پس دلواپس و نگران می شوند اما فراموش کرده اند که در آن هشت سال هرگز نگران و دلواپس نبوده اند. آخر هنوز زنگ ها برای نمایندگان مجلس، که در حال مهرورزی و خدمت بودند به صدا درنیامده بود. اینک اما این ندا شنیده می شود که: «مرا در منزل جانان چه امن و عیش چون هر دم/ جرس فریاد می دارد که بربندید محمل ها». به راستی «مجلس تمام گشت و به آخر رسید عمر». اصولگرایان تندرو حالا باید چاره ای بیندیشند برای گریز از مخاطرات آینده، که مبادا دامنگیرشان شود. آنان را که احمدی نژاد یار و یاور بود بی کس و تنها ماندند، اینان که خوشه نشینان سفره ولی نعمت اند. از این است که دلواپس شده اند و هرازگاه آشوبی در جام دولت می اندازند تا بگویند ما مردمی هستیم. اما دریغ و شعف از یک صدای تأییدآمیز از سوی مردم و حتی از یاران قدیم همچون اصولگرایان معتدل و سنتی و دیگران. چه زود روز سیاست شب تار می شود. این را تندروها با پوست و گوشت خود احساس می کنند که نگرانند. آنها به درستی می دانند که تا آخرین تیر ترکش باید مقاومت کرد. باید حواس ها را به جای دیگر برد. تا قرص ماه کامل نیست، می شود شبرو بود و به دل اصلاح طلبان زد و در این نبرد دوباره خود را احیا کرد. قلب ازکارافتاده تندرو، شاید با شوک های الکتریکی به تپش واداشته شود و این شوک، چیزی نیست جز حمله به اصلاح طلبان و آن هم به نام نامی مردم. رفتارهای اخیر تندروها، با رویکرد سابق آنها متفاوت است. به تعبیر رنه ژیرار، فیلسوف انسان شناس معاصر این تغییر رفتاری این گونه است: در آغاز اختلاف بر سر «چیزی» در می گیرد و در آنِ واحد دو نفر خواهان خواسته مشترکی اند. در ادامه، پای نفرات بعدی هم به میان می آید. ژیرار برای این وضعیت اصطلاح «رقابت محاکاتی» را به کار می برد. اما پس از مدتی دلیل رقابت از بین می رود و تنها یکی می خواهد دیگری را حذف کند. دیگر خواسته ای در میان نیست، رقابت هم موضوعیتی ندارد. و همین جاست که رقابت سیاسی جای خود را به خصومت می دهد. آنچه ژیرار آن را «مزایده محاکاتی» می خواند. تندروها نیز از فاز رقابت محاکاتی فاصله گرفته اند و به وضعیت مزایده محاکاتی گرفتار آمده اند. آنها می دانند دلیل عدم اقبال مردم به آنها نه حضور رقیب، که کارنامه گذشته شان است. رقیب حقیقی تندروها پیشینه ای است که هنوز از یاد مردم نرفته است. با این اوصاف بعید است تندروها دیگر بتوانند در سیاست داخلی ایران کاری از پیش ببرند. اینک آنها از سرند هشت ساله سیاست عبور کرده اند و مردم نیز به خوبی آنها را می شناسند و می دانند چه زمانی دلواپس و چه زمانی دربند منافع خویش اند. چیزی که تندروها دیگر قادر به تشخیص آن نیستند و از این رو دست به رفتاری شتاب زده و هیستریک می زنند. تجمع در برابر محل سخنرانی موسوی لاری و شعاردادن و درگیری با او و دیگر اصلاح طلبان، برسازنده هیچ واکنش مردمی و سیاستی نخواهد شد. از کجا که تندروها در پی خلقِ سیاست باشند، شاید آنها تنها راه مانده را در همین سیاست زدایی و آشوب می جویند. به هر تقدیر بی انصافی است اگر نگوییم که کارشان درک شدنی است. آنها باید همه راه های به جامانده را بروند تا بعدها برای خودشان جای سرزنشی نماند که چرا برای ماندن در قدرت، این کار یا آن کار را نکردند. چه بسا تا انتخابات مجلس باز هم شاهد رفتارهایی از این دست باشیم؛ رفتارهایی که تندروها گمان می برند، می توانند خود را با آن بازتعریف کنند. مسئله جدی که اینجا مطرح می شود، این است: اصولگرایان تندرو برای جای گرفتن در ساختار قدرت هرگز به «مردم» التفاتی نداشته اند، پس چرا حالا مردم را صدا می زنند. 222
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شهرخبر]
[مشاهده در: www.shahrkhabar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها