تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1805385558
آقای دکتر! لق زدن ما از دیلاقی نیست ، درد بی تاب مان می کند
واضح آرشیو وب فارسی:استان کهگیلویه و بویراحمد: سایت استان : محمد مختاری اسفندانه های انتخاب ( سلسله ی موی دوست و حلقه ای از مجموعه روزنوشت هایی واقع انگارانه به بهانه ی انتخابات گرمابخش اسفندماه پیش رو برای همه ی آنان که غافل از این ماجرا نیستند ) شماره نخست آقای دکتر ، لق زدن ما از دیلاقی نیست ، درد بی تابمان می کند از تماسی ساده آغاز شد ، دعوت به میهمانی شام یک بچه لر، با همسفرگی ادب و هنرو چاشنی غیرت ، به به ، نشستن سر سفره ی گسترده ی لری ، آنهم در تهران روزهای سه شیفت کار و شب های خستگی و درد نهان و ده ها تماس و پیامک بی پاسخ مانده ی درماندگی های روزمرگی و تلاش های بی حد و بی امان معاش و جان کندن های نفسبری که فقط برای زنده ماندن ها است . یعنی همان که همه ی ساکنان غیر از تهران نامش را خیلی ساده و راحت “زندگی” می گذارند . از حقیقتی می خواهم سخن بگویم که بسان تمام حقایق تلخ است، اما خورشید حیات بخش پیش روهاست . خلاصه اش می شود این جمله ی ساد که ” زندگی در تهران بندرت دیده می شود ، اینجا هر چه هست جان کندن ها برای زنده ماندن است و بس “ !. چه مرحمی عصای این همه درد می شود جز ضیافتی ناب ، که گرداگردت حلقه ی برادران و خواهران همخون و همزبان و همدل و همراه و همنفس و همدرد و هم ولایتی ات را ببینی که زیر سایه ی باشکوه و پرعظمت فرهنگ غنی و انسان مدارانه ی قوم اصیلت جمع شده و همایش ککاگری را در سطوح مؤثر ملی به حقیقت معنا ترجمه می کنند و به برگ برگ فاخر تاریخ زخمی قومت مرحمی دیگر را مرصع می نگارند که برگی زرین بر آن بیافزایند . چه نیکروزی ای نیک تر از نیک مردانه ای که به نیاکانمان نکونامه بنگاریم و نیکنامی اشان را به فریاد آوریم که روحتان شاد ، آرامشتان را محفوظ نگه می داریم ، هنوز مایه ی مزمت نشده ایم . آی نیاکان ما ، آی پیران قوم ، های سرداران غیرت تاریخ لر، مگر قرن ها با همه ی خورندگی اش یارای مقابله با پژواک غرش برنوهای غیرتمندی و ککاگری شماها را داشت که این چند سال وچند روز واین چند ایام سخت گذر معاش، بتواند بزرگترین وصیت شماها که بزرگترین میراث فرزندان قوم است را به تاراج فراموشی برده و نابود کند ؟ ” تکی شله ” برای هیچکس نان شب نمی شود اما بهترین دلیل همسفرگی های ککاگری است . هیچ فرقی هم بین سفره ی هییت با شکوه هم استان یها و یا ولیمه ی حجاجمان و میهمانی مناسبتی هایش در تکیه های عاریه ای و یا رستوران های یک وعده اجاره آیش وجود ندارد ، بماند که سالهاست استعداد داشتن دشت چویلی با ملکیت قوم را همین بی ککایی ها به شکوفایی نرسانده که بیست و پنج سال تجربه ی زندگی در این آوردگاه بیکسی خوب می داند فقط یک سفره که پنج ابرمرد رشید قوم گرد هم بنشینند و بی هیچ منت و بدون هیچ تعرضی ظرف کمتر از شش ماه ، وردی در آبادی های بالای تهران برای ایلات ولایتمان به گر کند . بماند تا وقتش . اما ، برکت سفره ات بیشتر باد فرزند قوم ، که سفره ی لری می گسترانی . آن تماس ساده و آن دعوت ، که سفره ی میهمانی اهالی هنر استان بود ، که به لطف خدا و به پشتوانه تمدن و فرهنگ غنی امان ، همه مدعوین با همه ی جوان بودن سنشان از نام آوران و هنرمندان شاخص ملی هستند ، به میزبانی جناب دکتر تاجگردون ، بدل به ماجرایی گشت که صدها تماس به دنبال داشت و عیان عیان ، هر کدام عیانگر جوانی های سیاسی فرزندان قوممان بود ! ناگفته اکثراً میدانیم که از چیستی ها و چرایی ها ، نظر خواهی ها و صلاحدیدها ، التزام گرفتن ها و ایراد کردن ها و … همان قصه هایی که همه می دانیمشان ، چه ها گفت و چه ها شنیده شد . اما شاید تاکنون کمتر بعد از میهمانی جز همان سؤال بی جواب و معمول همیشگی “چه خبر” از آن همه تماس خبری گرفته باشیم و دنبال آنهمه چرایی هایش باشیم که … که وااسفا ! اما ذات ذهن حقیقت جو و در پی زیبایی ساختن های اهالی هنر ، تأمل برانگیز و تحلیلگر این چرایی هاست و ناخواسته مرا به این قلمزنی واداشت ، تحمل سردردهای از سر دردش بماند برای خودم و مخلصی از تأمل تحلیلی اش را با پوزش از اطاله ای که شده به این سیاهه و نظرگاه شریف هم فرهنگان هم خونم و به نیت تلاشی برای ککاگری ها به روزنوشت های قومم می افزایم در سلسله ای ، واقعه نگاری مسائل جاری مان را از نظرگاه خیال انگیز و نکته بینی این منظر به منظره ی نگاهتان می نشانم . ( تحلیل سیاسی اش را من نمی دانم ، گرچه هرچه هم باشد ، در برابر حاضر نشدن سر سفره لر مطلقاً دلیل نمی تواند شود ) کاش می شد سکوتی طولانی را قبل از چینش کلمات پر درد ادامه ی مطلب در توان داشتم که مخاطب را به آن وادی بکشانم . و بعد بگویمش که ای واویلا ، چه شده که ککاگریمان را به “هیچ مطلق” به مکاره بازار سیاست زدگی می بریم و به تاراج یامفت به خس از دستش می دهیم !؟ اهل هنر چون در پی زیبایی هاست و تمام تکاپویش خلق زیبایی است ، اساساً نمی توند اندیشه و قلمش را اجاره دهد و به سفارش خلق زیبایی کند . از اینرو هنرمند وابسته به هیچ جریانی نمی تواند باشد و همیشه مستقل بوده و خواهد بود . چون در پی زدون نازیبایی هاست همیشه منتقد است و معترض ، چون نمی تواند نازیبایی ها را تحمل کند و تمام لذتش از نفس کشیدنش خلق و افزودن زیبایی ای به اینهمه زیبایی کائنات است . در همه چیز و در تمام فرایندها و رفتارهای آدمی ، جذب ابعاد مثبت می شود و از دروغ گفتن و دروغ شنیدن بیزار است و خوب می داند که جز حقیقت باوری ، نمی تواند خالق زیبایی های ناب و ماندگار باشد . با صفات انسانی و نیک همه همراه می شود و به تمام رفتار نازیبای ایشان انتقاد کرده واکنش نشان می دهد . و در نهایت ، لذت خلقی ساده ، که سراسر وجودش را به وجد می آورد ، را با هیچ چیز عوض نمی کند چرا که خوب می داند ، میلیاردها دلار هم امکان خلق آن وجد را حتا برای لحظه ای هم ندارد ، و چون بهتر از آن می داند لذت رها بودن را هیچ سلطانی برای ساعتی هم نمی تواند داشته باشد ، مطلقاً تمایلی به نشستن بر تخت سلطانی جهان را برای ساعتی هم ندارد . این یکی را هر خالقی می داند که اگر شاهان از لذت خلق و جادوی هنر خبر داشتند و یا یکبار تجربه ی آنرا در تمام عمر خویش می نمودند ، دمی خود را علاف آن جلوسگاه شاهی نمی کردند . این واقعیت را هم همه می دانند که شاه شاهان هم برای دل انگیز کردن کلامش از شعر و زبان اهل هنر و اهالی معنا وام ها می گیرد و آنجا که در اوج بال بال زدن رقابت سیاسی اش برای تصاحب صندلی ای ، همه ی داشته هایش را خرج نموده ، به عنوان برگ برنده ، به بیت شعری توسل می کند و با آن سعی در انسانی جلوه دادن رفتار و کردارخویش می پردازد که خوب هم می داند مؤثر ترین وسیله را برای به باور رساندن شعارهایش انتخاب نموده است . ذکر این مطلب ، بیان دلایل ذاتی است که اهالی این وادی که حقیر هم مختصر دستی بر آتشش دارم ، اصلاً توانایی التزام دادن و وابستگی های سیاسی و جناحی و فردی به هیچ جریان و فردی را نداشته و نخواهند داشت و اگر موردی در تاریخ برای نمونه پیدا شود یقیناً یا از روی بی چیزی و خوردن کفگیرش به ته ناچیزش بوده و یا اجباری خاص . این سخن به معنای بی تعهدی و رقصنده به باد هنرمندان نبوده و تعریفی شاید مدلل از درونیات دل این اهالی دل باشد که به هیچ عنوان با معیارهای معمول رفتار شناسان و روان شناسان قابل سنجش نباشد . هنرمند تا بوده آیینه ی انسان نما بوده و از این ویژگی آنهاست که همگان تصویرهای حقیقی ناب و گمشده ی خویش را که درآیینه ی ایشان می بینند ، دوستشان دارند و بس . آیینه ای صاف که آیینه گری می کند و تصویر حقیقی و صفات زیبا و نا زیبای افراد و جامعه را به خودشان باز می نمایاند . آنهم نمایاندنی هنرمندانه و زیبا . هنرمند حقیقی و پر مایه ، از زشتی های خواسته و ناخواسته ی افراد هم می تواند تصویری زیبا بنمایاند که در اوج لذت آفرینی اثری هنری و زیبا، تمام نازیباییها را بازگو می کند و عاقلان دانند که چگونه خود را با اعتماد به این آیینه ها بسپارند و با مرتب کردن خویش ، برازنده تر به تعریف حقیقی و باورهای قدرتمند و نهان مردم جامعه درآیند . البته که بسان تمام صنوف ، کاسبان هنر هم همیشه در لباس و رفتار هنرمندان با بال بال زدن های مزورانه در لایه های سطحی و اکثراً هم در خطوط اول مشغول کاسبی خویشند و پر مسلم که ایشان از این تعاریف بری هستند و تشخیص ساده ی این هنرمندنمایان را هم هوشمندی مختصری عیان می کند و اصلاً موضوع مهمی نیست که به آن پرداخته شود و در یک جمله می توان گفت که مدیر باهوش همیشه شکارچی خوبی است و خودش خوب می داند که چه کند تا دل هنرمندی را به شکار دلش دربیاورد و به اتفاق شکارچی نازک بین دل و باور مردم، به شکار اهداف آرمانی اش برود . من با افتخارخود را به سفره ی شام دکتر تاجگردون رساندم و مثل همیشه به هر سفره ی لری که دعوت شوم خود را خواهم رساند و چشم تیز بینم که اتفاقاً در دیدن بسیاری از نقوص نهانی هم خوب بیناست را کمی خواهم بست و با پر رنگ تر کردن فضایل برادرانم از آن سفره ، روح و روانم را سیراب از احساس غرور و سربلندی خواهم نمود و تک تک برادرانم را برادرانه دوست خواهم داشت و یقین خواهم داشت که بوقتش همه ی این برادران را با همان حس متقابل یکجا در کنار خود خواهم دید و آنوقت وقتی است که می توانم دنیا را به پشتوانه ی این ککاگری به صدا دربیاورم . بلند آوازه کردن نام فاخر استان و حفاظت از کیان و ناموس و گردن نهادن به آیین ککاگری نیاکان تنها راه سعادت این قوم خواهد بود و امروز وظیفه ی تک تک ما فرزندان این قوم از سرحد تا گرمسیر و ازکهگیلویه تا به ویر احمد و به اوی و طیبی و بهمیی و سی سختی و دیشموکی و تامرایی و حتا ترک های قشقایی برادرخوانده های ماست و بس . هلم و درایتی که از پدرانگی ذاتی نیاکانمان آموخته ایم هم بما گوشزد می کند که تحمل تلنگر درگوشی های برادر بزرگ هایمان را به کین بدل نکنیم و راه یاغی گری های نو را باب نکنیم که مجالی به فرصت طلبان برای ایجاد نفاق و فتنه داده باشیم ، که با تشدید تفرقه به غارت منابع ما بپردازند و از دور و نزدیک این مملکت خود را به صندلی های جلوس منطقه ی ما برسانند و فرزندان قوم ما هم از سرحد و گرمسیر از درد بیکاری دست به مرحم کشنده ی اقیون ببرند و گناه را به گردن برادران خویش بیاندازند و … واما ، همچون نقوص بسیار من وشما و تک تک آدمیان کره خاکی ، بیاییم نقوص و جوانی های یکدیگر را بپذیریم و آنها رابه جرم غیر قابل بخششی بدل نکنیم و با صدور حکمی ناروا خود را از داشتن برادری با صفات بسیار و نیکویی های بیشمار موروثی پدران که بسیار ارزشمندتر از آن تعداد اشتباهات ایشان است ، محروم نکنیم . این سیاهه که کمی بیشتر از حدود معمولش مطول شد هم ، بیش از هر دلیل دیگر ، پاسخ به سوالی بود که در پایان مراسم دکتر با لحنی از جنس لطافت شوخی از من پرسید که “چرا شما هنری ها وقت صحبت رسمی مدام تکون می خورید ؟” و من به احترام ، تأمل کردم و ترجمه کردم حس نهان درونی خودم را که در آن فضا عامل تکان خوردنی بود که البته شاید برای خودم عادی هم می بود . گرچه فی المجلس به ایشان عرض کردم که این لق زدنها از روح بیقراری است که زمین برایش کم جاست ! با احترام مشق اول با قول حتمی که مابقی زیر هزار کلمه باشه سید محمد مختاری ٩٤ / ٨ / ٢٦
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: استان کهگیلویه و بویراحمد]
[مشاهده در: www.k-b.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها