واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: گروه طبیعت: کویر حلوان، نامش را از روستای حلوان گرفته است؛ روستایی با خانه های گلی و نخل های بلند. خرمای حلوان، مثل ریگزارش، حرف ندارد.ریگزار حلوان در حاشیه روستای حلوان و در شمال شهرستان طبس استان خراسان جنوبی قرار دارد و در واقع گوشه ای از کویر مرکزی ایران است. این ریگزار از شمال به کویر مرکزی ایران و ارتفاعات «پیر حاجات» طبس، از جنوب به محور ارتباطی شهرستان خور به طبس، از شرق به کوه ها و ارتفاعات «عاشقان» و از غرب به دریاچه نمک خور و کویر مرکزی ایران محدود می شود. پهنه این کویر، پوشیده از ریگزار است و در نواحی شرقی و شمالی در حاشیه ریگزار باتلاق های نمکی و رسی کویر مرکزی و دریاچه نمک خور قرار دارند. فاصله شمال به جنوب ریگزار در بیشترین حالت 40 کیلومتر و فاصله شرق به غرب آن در نواحی مرکزی در حدود 14 کیلومتر و در نواحی شمالی 5 کیلومتر است. به دلیل وجود معادن فراوان در این ارتفاعات جاده های خاکی مناسبی وجود دارند که دسترسی و بازدید از این منطقه را آسان کرده اند. نمونه کامل معماری سنتی کویر ایران روستای حلوان، یک روستای خشت و گلی است. خانه های حلوان، نمونه کاملی از معماری سنتی در کویر ایران است. بافت تاریخی حلوان با آنکه رو به تخریب است، اما با قدم زدن در کوچه های قدیمی می توان شکوه و عظمت معماری کویری را مشاهده کرد. قلعه حلوان که روستای قدیمی را به صورت کامل در خود جا داده، یکی از بزرگ ترین و باشکوه ترین قله های کل منطقه طبس است. حلوان در ایام قدیم ۱۳ برج نگهبانی داشته است که هم اکنون پنج برج آن سالم است. همچنین حلوان مسیر مهم کاروان گذری بوده است. کاروان ها مسیر بین حلوان در شرق و عروسان و عباس آباد و خور در غرب کویر راه می پیموده اند. روستای حلوان، یکی از زیباترین مناطق گردشگری طبس هم هست. روستایی که از دیرباز به خاطر خرمای مرغوبش، زبانزد بوده است. وجود نخلستان و تولید خرمای بسیار مرغوب، از حلوان روستایی ساخته که خرمای آن در همه منطقه بنام است. حلوان، در سال های اخیر، محل برگزاری جشنواره هایی برای شتر و شترسواری هم بوده است. ریگزار حلوان، جان می دهد برای آنکه شترسوارها، مهار خود را از سواری گرفتن از این حیوان رام، به نمایش بگذارند. تنوع بالای گیاهی و جانوری ریگزار حلوان، گستره ای شمالی جنوبی دارد و در مناطق جنوب شرقی آن با ارتفاعات عاشقان پیوند می خورد که این تلاقی کوه و ماسه مناظر بسیار زیبایی را پدید آورده است. در محیط شرقی این مثلث ماسه ای، تپه ها بیشترین ارتفاع را دارند و ارتفاع آن ها از کف دشت در حدود 80 متر است که با حرکت به سمت غرب با کاهش ارتفاع همراه هستند. در جنوب شرقی، محل تلاقی کوه و ریگ، دره ها و گذرگاه های زیبایی پدید آمده است که شاید در نوع خود در کشور کم نظیر باشد. پوشش گیاهی منطقه بسیار غنی شامل گیاهان نواحی استپی و ماسه ای همچون قیچ، درمنه، تاغ، دم گاوی، بادام کوهی، اسکنبیل که به سمت شرق از تعداد آن ها کاسته می شود و در نواحی غربی حاشیه کویر مرکزی گیاهان نمک پسند شامل شور بیابانی، گز و اشنان، جای می گیرند. به دلیل وجود پوشش گیاهی غنی منطقه و وجود منابع آب، پوشش جانوری ریگزار حلوان هم غنی است. در کویر حلوان انواع مار و عقرب، شاهین، هوبره، کبک، چکاوک بیابانی و کاکلی، مگس گیر، زنبور خور، سارگپه بیابانی، عقاب طلایی، کرکس، گرگ، شغال، روباه شنی، گربه شنی، سمور سنگی، پا مسواکی، موش صحرایی و انواع آگاما و جکو زیست می کنند و همین تنوع بالای گیاهی و جانوری، از حلوان طبیعتی دیدنی ساخته است. در ریگزار حلوان می شود همه زیبایی های کویر ایران را یک جا دید. چطور برسیم؟ از چند مسیر می توان به حلوان رفت؛ جاده ارتباطی خور به طبس بعد از پایان چاله کویر و دریاچه نمک خور از جنوب این منطقه عبور می کند. همچنین از طریق همین محور پیش از سه راهی جعفرآباد چند آلونک سنگی قرار دارد که در صورت ورود به جاده خاکی آن، وارد شیار بین کوه و ریگ می گردد. پس از سه راهی جعفرآباد به سمت طبس، جاده فرعی به سمت روستای حلوان و سپس جاده فرعی دیگری به سمت روستای خیرآباد به این ریگزار منتهی می گردد.
جمعه ، ۲۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]