محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826169139
احمدی نژاد ٤٠ برابر دو دولت قبل دارایی ملی فروخت / دولت روحانی گروگان اشتباهات قبل است
واضح آرشیو وب فارسی:عصر بانک: مجموع رقمی که از سال ١٣٨٩ تا امروز بابت یارانه نقدی پرداخت شده، معادل هشت برابر بودجه عمرانی سالانه کشور طی همین سال ها است.عصر بانک ؛فرشاد مومنی، تحلیلگر اقتصادی در تازه ترین نشست و برخاست خود با رسانه ای ها به تحلیل چالش های اقتصادی دولت پرداخته است. او از پرداخت یارانه های گفته که از سال 89 تاکنون، معادل هشت برابر بودجه عمرانی سالانه کشور بوده است. مومنی گذری بر چالش های بحث برانگیز دولت احمدی نژاد هم زده. او معتقد است که در طول سال های 1384 تا 1392 حدود هزار میلیارد دلار هزینه شده، اما تعداد فرصت های شغلی ایجاد شده در این دوره نزدیک به صفر است. به گفته این اقتصاددان در فاصله سال های1390 ـ ١٣٨٥ که دوران اوج شکوفایی نفتی بود خالص فرصت های شغلی در بخش صنعت کشور معادل منهای ٤٥٠ هزار نفر بوده که در تاریخ اقتصادی قرن بیستم ایران هرگز چنین سطحی از صنعت زدایی در کشور وجود نداشته است. او همچنین دولت روحانی را گروگانی که میراث دار احمدی نژاد است می داند. میراث داری که باید تاوان خشت کجی که طراح پرداخت یارانه های نقدی روی دست دولت گذاشت را بدهد. در ادامه این مصاحبه که در روزنامه اعتماد منتشر شده به 10 مورد از مهمترین تحلیل های فرشاد مومنی پرداخته ایم. چالش های اقتصادی- سیاسی ایران در آستانه برنامه ششم ایران به لحاظ تاریخی فرصت های بسیار مهمی را از دست داده است. شاید یک مقایسه اجمالی میان نحوه برخورد چینی ها و ایرانی ها با فرصت هایی که در اختیار داشته اند، مساله را بهتر نشان دهد. بر اساس تحقیقات موجود، چینی ها در یک فاصله زمانی بین سال های ١٩٩٦- ١٩٧٩ یعنی در دوره زمانی کمتر از ٢٠ سال اینها ٢٢٦ میلیون فرصت شغلی ایجاد کردند که از این میزان بیش از ٧٠ درصد مشاغل هم در مناطق روستایی شکل گرفته بود، اوضاع برای ما مقداری متفاوت و پیچیده تر است. چرا که ما در دوره سال های ١٣٩٢-١٣٨٤ از محل صادرات نفت، گاز و غیرنفت حدود ١٠٠٠ میلیارد دلار خرج کردیم. آن میزان فرصت شغلی که چینی ها ایجاد کرده بودند با حدود ٣٣٠ میلیارد دلار سرمایه گذاری اتفاق افتاده بود، ما بالغ بر سه برابر آن را در دوره ای کمتر از نصف زمان چینی ها هزینه کردیم ولی خالص فرصت های شغلی که در ایران با آن میزان هزینه ایجاد شده چیزی نزدیک به صفر بود و این در تاریخ معاصر دنیا یکی از پدیده هاست. این ارقام تخمین نیست و مبتنی بر سرشماری است. بی سابقه ترین صنعت زدایی در فاصله سال های1390 ـ ١٣٨٥ که دوران اوج شکوفایی نفتی است خالص فرصت های شغلی در بخش صنعت کشورمان معادل منهای ٤٥٠ هزار نفر بوده، خالص فرصت های شغلی یعنی وقتی مجموع شغل های ایجاد شده با شغل های از بین رفته را در آن بخش در یک دوره زمانی مشخص، جمع جبری کردند، شده منهای ٤٥٠ هزار. در تاریخ اقتصادی قرن بیستم ایران هرگز چنین سطحی از صنعت زدایی را در کشورمان نداشته ایم. در برابر این فرصت های شغلی که از دست رفته خالص فرصت های شغلی ایجاد شده در بخش مشاغل غیرقابل طبقه بندی معادل ٧١٥+ هزار فرصت شغلی است. مشاغلی که «روی مان نمی شود اسم شان را بیاوریم» مشاغل غیرقابل طبقه بندی چیست؟ مشاغلی که روی مان نمی شود اسم شان را بیاوریم در اصطلاح می گویند مشاغل انگلی. پس با همین مثال های اندک ملاحظه می شود چه شرایط پیچیده ای را پشت سرگذاشته ایم و از آن پیچیده تر بایسته های فهم دقیق شرایط کنونی است؛ این شرایط را در اصطلاح اقتصاد سیاسی شرایطی می گویند که دولت فعلی در گروگان اقدامات دولت قبلی است. آتش پرداخت یارانه بر خرمن بودجه عمرانی مجموع رقمی که از سال ١٣٨٩ تا امروز بابت یارانه نقدی پرداخت شده، معادل هشت برابر بودجه عمرانی سالانه کشور طی همین سال ها است. دولت می داند که این کار دستاوردی ندارد ضمن آنکه استمرار، آن نیروی محرکه اشتباهات بسیار بزرگ سیاستی نیز خواهد بود چرا که وقتی دولت چنین تعهدی برای پرداخت می کند، در شرایطی که اقتصاد خوب تنفس نمی کند، دولت باید با شیوه های غیرعادی تامین مالی برای چنین هزینه ای کند. شیوه های غیرعادی عموماً شیوه هایی است که اگر انجام شود به دو گروه فشار می آید و باعث رونق سه گروه دیگر می شود. لطمه دیدگان و رباخواران آن دو گروهی که از اینگونه سیاست ها لطمه شدید می بینند چه کسانی هستند؟ یکی عامه مردم و دیگری تولیدکننده ها. به گفته مومنی اگر دقت کرده باشید یکی از کانون های اختلاف بین اقتصاددان ها طی دو، سه ساله گذشته این است که از یک طرف دولت مجموعه سیاست هایی را که ناظر بر افزایش هزینه های تولید بوده، متوقف نکرده گرچه این کار در مقایسه با عملکرد دولت قبلی با شیب کمتر بوده اما در اصول همان سیاست ها را ادامه می دهد. برای مثال در سال ١٣٩٣ دوباره قیمت حامل های انرژی را به طور متوسط ٥٥ درصد بالا بردند، قیمت آب گران شد و تقریبا همه کالاها و خدماتی که دولت عرضه می کند گران شد. پس برای تامین مالی آن هزینه ها به دلیل آنکه اقتصاد در رونق به سر نمی برد دولت باید از شیوه های غیرعادی کسب درآمد کند. یعنی به طور مثال نرخ ارز را افزایش دهد، قیمت حامل های انرژی را افزایش دهد و از این قبیل و وقتی این کارها را می کند عامه مردم و تولیدکننده ها تحت فشار بیشتری قرار می گیرند. اما در برابر مردم و بخش های مولد، سه گروه هستند که از این سیاست ها شادمان می شوند، واردکننده ها، رباخواران و دلال ها و آنهایی که از طریق واسطه گری کسب درآمد و سود می کنند. صدای رباخواران رساتر است در اقتصاد سیاسی کنونی ایران صدای، گروه دوم رساتر است و شما این مساله را در این دولت هم مثل دولت قبل می توانید ببینید. در دولت قبل وقتی طیف های وسیعی از تولید کننده ها ورشکسته شدند، چه در صنعت نساجی، چه در صنعت کاشی و سرامیک، چه کفش و غیره با اینکه ده ها اطلاعیه دادند و خواستند جلب ترحم کنند صدای آنها شنیده نشد. اما وقتی ماجرای قانون مالیات بر ارزش افزوده مطرح شد صنف طلافروش در تهران و چند شهر بزرگ واکنش خیلی لطیف و نرم نشان دادند، اینها مثلا روز چهارشنبه مغازه شان را باز کردند ولی هر کس مراجعه کرد، گفتند امروز روحیه برای خرید و فروش نداریم یعنی نه داد و فریادی راه انداختند، نه بیانیه ای دادند و نه چیز دیگری. روز پنجشنبه هم گفتند امروز مغازه ها را هم باز نمی کنیم. ظهر روز پنجشنبه آقای رییس دولت وقت با اینکه چنین اختیاری به لحاظ قانونی نداشت فرمان توقف قانون مالیات بر ارزش افزوده در مورد آن صنف را داد. با همین یک مثال شما به وضوح شکاف میان ادعاها و شعارها را با عملکردها مشاهده می کنید. گروگان گیری دولت ها دولت فعلی گروگان دولت قبلی است. دولت جدید چقدر قول داده بودند که پرداخت یارانه های نقدی رامتوقف می کنند و به جای آن اقتصاد را در مسیر رونق قرار می دهند و از نظر تئوریک اگر به جای پرداخت یارانه، دولت شغل ایجاد کند عایدی کسانی که اشتغال پیدا می کنند حتی اگر همین حداقل دستمزدها که رقم آن کمتر از ٥٠ درصد نرخ فقر رسما اعلام شده است، به آنها پرداخت شود قدرت خلق تقاضا در بازار در شرایط به شدت رکودی کنونی حدود ١٥ برابر در مقایسه با پرداخت یارانه نقدی بیشتر می شود. ضمن اینکه آن کجا که انسان ها عادت کنند پولی بگیرند که بابت آن زحمتی نکشیده اند و آن کجا که با عزت نفس و تلاش و احساس مفید بودن بر عرضه کل اقتصاد بیفزایند و دستمزد شرافتمندانه هم بگیرند. مافیا بازی در ایران حساب و کتاب خودش را دارد اینکه می بینید گاهی وقت ها رفتارهای مافیایی یا شبه مافیایی در اقتصاد ایران انجام می شود همه حساب و کتاب های روشن دارد، یعنی کانون های قدرت و ثروتی شکل گرفته که هر لحظه اراده کنند می توانند در این کشور گنجشک را جای بلبل جا بزنند و ما جامعه مدنی سازمان یافته ای را که در برابر اینها قرار بگیرد نداریم و اگر کسانی این کار را کنند باید جان شان را کف دست شان بگذارند. ما می توانیم این فهرست را همین طور ادامه دهیم؛ مثلا در حالی که دولت قبل چیزی حدود ٨٠٠ تا هزار میلیارد دلار درآمد نفتی داشته به طور همزمان آیا می دانید میزان اموال عمومی که به عنوان خصوصی سازی واگذار کرده اند چقدر بوده؟ احمدی نژاد ٤٠ برابر دو دولت قبل دارایی ملی فروخت گزارش های رسمی سازمان خصوصی سازی می گوید در فاصله سال های ١٣٦٨ تا ١٣٨٣ یعنی دوره ١٦ ساله که دوره ریاست جمهوری آقای هاشمی رفسنجانی و آقای خاتمی بود ارزش کل دارایی های دولتی واگذار شده حدود ٢٩٥٠ میلیارد تومان بوده یعنی کمتر از سه هزار میلیارد تومان. در حالی که فقط در دوره ١٣٨٥ تا ١٣٩٠ حدود ١١٠ هزار میلیارد تومان دارایی های دولتی واگذار شده، یعنی در این دوره شش ساله حدود ٤٠ برابر دو تا دولت قبلی دارایی های ملی واگذار شده پس آن دلارهای نفتی هزینه شده آن بدهی های نامعلوم هم برای دولت گذاشته شده و این میزان از دارایی های دولت هم فروخته شده است. سکوت، آب به آسیاب غیرمولدها می ریزد وضعیت نامناسب توزیع در ایران دولت باید فشار بر زندگی مردم را کاهش دهد. در ساختار کنونی توزیع کالاها در ایران شکاف بزرگ بین قیمت تولیدکننده و قیمت مصرف کننده نهایی وجود دارد میانگین را مطالعه کرده اند و دیده اند این شکاف در اقتصاد ایران حدود ٨٠درصد است یعنی سهمی که عاید واسطه ها و دلال ها می شود به طرز غیرعادی بالاست و این هم به ضرر مردم و تولیدکنندگان و هم به ضرر دولت است که قادر به مالیات گیری از دلال ها نیست. اگر راه حل هایی بتوان پیدا کرد برای اصلاح نظام توزیع، امکان وقوع ارزانی از این کانال قابل تصور است، می دانید که شکاف بین قیمت تولید کننده و مصرف کننده در مورد اقلام کشاورزی حدود 5.2 برابر میانگین ٨٠ درصدی مورد اشاره است. اگر بتوان در زمینه محصولات کشاورزی دست سلف خرها، رباخواران و واسطه ها را کوتاه کرد می تواند تحول بزرگی در بخش کشاورزی مان ایجاد کند. هم اکنون در شرایطی که بحران آب داریم حدود ٣٠درصد از محصولات کشاورزی ما به خاطر فقدان صنایع تکمیل و تبدیلی از بین می رود. برآوردها می گوید میزان محصولات ما 5.7 برابر افزایش پیدا می کند. در حالی که به طور متوسط آب بری و زمین بری ٨٠ تا ٨٥ درصد کاهش پیدا می کند. /صدای اقتصاد
جمعه ، ۲۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر بانک]
[مشاهده در: www.asrebank.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 33]
-
گوناگون
پربازدیدترینها