تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848262375
مگر می شود در مرگ عزیزان اشک نریخت؟
واضح آرشیو وب فارسی:عقیق: پژوهشگر مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات گفت: گریه برای عزیزان از دست رفته هرگز مصداق بی صبری نیست، چرا که اسلام همیشه واقعیت ها را در نظر داشته و عواطف انسان ها را نادیده نمی گیرد، مگر می شود انسان در مرگ عزیزانش اشک نریزد؟عقیق : فطرت انسان بر این نهاده شده که در هنگام از دست دادن محبوب، اندوهگین و در هنگام شادی او، خشنود می شود.(1) غالباً این اندوه و شادی درونی از راه گریه و خنده نمود بیرونی پیدا می کند. دین مبین اسلام که قوانین آن مطابق با فطرت انسان است،(2) بر این امر صحه گذارده و پیامبر گرامی اسلام(ص) و اهل بیت مطهر و صحابه آن حضرت در غم از دست دادن عزیزان خود غمگین می شدند و گریه می کردند که موارد متعدد آن در متون شیعه و اهل سنت نقل شده است.(3) حال اگر شیعیان در مصیبت پیامبر اکرم(ص) و امامان معصوم(ع) عزاداری و گریه می کنند به این دلیل است که آنان محبوب شیعیان هستند و تار و پود وجودشان، با عشق و محبت آنان عجین شده است. این اظهار محبت در حقیقت ادای حق رسالت،(4) حرکت اجتماعی بر ضد ظلم و جور و احیای شعایر دینی است. با این همه، وهابیان کوردل با استدلال های بی اساس به مقابله با این مسأله پرداخته و شبهاتی را در فضای مجازی و غیر مجازی مطرح می کنند. می گویند در آیات قرآن و روایات، همواره توصیه به صبر در برابر مصائب شده و از بیتابی و ناشکیبی نهی شده است؛ پس اظهار حزن، عزاداری، جزع و گریه شیعیان برای حسین بن علی معنایی جز سر تافتن از فرمان خدا و توصیه های پیامبر اکرم ندارد! برای پاسخ به این شبهه با حجت الاسلام رمضانعلی حسنی محقق مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم گفت وگو کردیم که در ادامه می آید: *آیا عزاداری بر امام حسین و یاران با وفایش اعتراض به مقدرات الهی است؟ -صبر و بردباری از اوصاف بندگان خوب خدا است و در آیات و روایات به آن سفارش و توصیه شده است، اما برپایی مجالس یادبود و تجلیل از فداکاری های شهدای عاشورا و صبر و شکیبایی اهل بیت(ع) در برابر ستم های دستگاه اموی، در قالب مجالس عزاداری و دسته های سینه زنی که معمولاً آمیخته با بازتاب های اجتماعی بوده و باعث افشاگری و رسوایی ستم پیشگان اموی و اسلاف و پیروان آنان می شود، هیچ گاه از مصادیق بی صبری و پرخاش و اعتراض به مقدرات الهی نبوده و نیست و همان گونه که در جای خود به آن پرداخته شده است، دلایل و شواهد کافی از قرآن و سنت بر استحباب و یا لااقل بر جواز آن وجود دارد. عاشورا، مفهومی آسمانی است که هماره در زندگی یک مسلمان جریان دارد. هر چند این حادثه در سال 61 هجری روی داده، ولی حصار زمان را در هم شکسته است و جاودانه شده است *واکنش انسان ها به پدیده های اجتماعی چگونه است، آیا واکنش به واقعه عاشورا بعد از گذشت 1400 سال طبیعی است؟ -انسان موجودی اجتماعی و دارای افکار، احساس ها، عواطف، حالت ها و رفتارهای گوناگون است؛ وقتی با حوادث و پدیده های اجتماعی مواجه می شود، واکنش های احساسی و رفتاری متفاوت و متناسب با آن حوادث از خود نشان می دهد. سوگواری، بازتاب رویارویی با حوادث دردناک، رقت آور و غمناک است که از عواطف انسانی سرچشمه می گیرد و با رفتارهایی مانند گریستن و فریاد زدن به دلیل از دست دادن عزیزان همراه است. بدین ترتیب، گونه ای تخلیه روحی و روانی صورت می پذیرد. «عاشورا» حادثه ای است که در زمان و سرزمین معینی رخ داده است. با این حال، همانند قرآن و دیگر احکام آسمانی، با غیب پیوندی جدا ناشدنی دارد. عاشورا، مفهومی آسمانی است که هماره در زندگی یک مسلمان جریان دارد. هر چند این حادثه در سال 61 هجری روی داده، ولی حصار زمان را در هم شکسته است و جاودانه شده است. بنابراین، یادبود آن، هر ساله با چنان شور و التهابی برگزار می شود که گویی هم اینک رخ داده است و این تکرار هرگز از شکوه آن نمی کاهد. *با این اوصاف نقش «عزاداری» در زنده نگهداشتن حماسه دشت نینوا به چه میزان است؟ -یکی از عنصرهای اصلی در سوگواری سالار شهیدان، زنده کردن یاد و خاطره آن عزیز خدا و از سر گرفتن ماتم و مصیبت او است و دیگر عنصرها در پرتو همین یادکرد، به پایداری و پویایی فرهنگ عزاداری می انجامد. سوگواری عاشورایی، برقراری گونه ای ارتباط عاشقانه با عاشوراییان و بازتاب دهنده اصل تولای اهل بیت(ع) و تبری از ستم پیشگان گذشته، حال و آینده است. با برپایی آیین عزاداری، شرکت کنندگان در آن از ستمکاری گروه باطل و مظلومیت سپاه حق آگاه می شوند. اگر این اهداف به نحو مطلوب پیاده شود، سرمشق گرفتن از نهضت آگاهی بخش امام حسین(ع) در جامعه نهادینه می شود. در این حالت، محفل های سوگواری به مکتبی برای آموختن درس پایداری و ستم ستیزی تبدیل می شود. همزمان با آن، بینش دینی مردم، درباره مفهوم عدالت و آزادی در مسیر اصولی و ناب آن جهت خواهد یافت.(5) *درباره مصادیق عزاداری اندکی توضیح می دهید؟ -عزاداری هایی که شیعیان انجام می دهند، موارد و مصادیقی دارد که به آن ها اشاره می شود: 1. یکی از مصادیق و موارد عزاداری برگزاری جلسات عزاداری، برای دلداری و تسلیت دادن به مصیبت زدگان و توصیه آنان به صبر و بردباری است؛ این نحوه عزاداری که در بین عموم مسلمانان رایج است، در راستای تقویت اراده و ایمان و احترام به احساسات و عواطف بازماندگان قرار دارد و اسلام هم سفارش فرموده است که پس از مرگ مسلمانی، سایر مسلمانان جمع شده و به بازماندگان تسلی و تعزیت دهند و در آن مجالس برای از دست رفتگان از درگاه خداوند متعال در خواست آمرزش کرده، و قرآن تلاوت کنند و بازماندگان را به صبر و استقامت توصیه کنند؛ در این باره روایات فراوانی نقل شده است.(6) عزاداری د ر هنگام رحلت و شهادت و شادی در هنگام تولد آنان از ویژگی هایی است که در پرتو آن درس های سازنده تربیتی و اخلاقی آموخته می شود، امام علی(ع) فرمود: خداوند متعال برای ما پیروانی برگزید که ما را یاری می کنند برای شادی ما شاد و برای غم ما اندوهناک می شوند از جمله امام صادق(ع) به نقل از پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «من عزّی مصاباً کان له مثل أجره من غیر ان ینتقص من أجر المصاب شیئ»، کسی که مصیبت دیده ای را تعزیت دهد، از پاداشی به مانند پاداش او برخوردار خواهد شد، بدون اینکه از پاداش مصیبت دیده کم شود. روشن است که با این توصیه ها، این مصداق از عزاداری هیچ منافاتی با صبر و بردباری ندارد. 2. بزرگداشت یاد و خاطره از دست رفتگانی که نزد مردم احترام خاصی داشته اند؛ نظیر علما، شهدا و.. . مصداق دیگری برای عزاداری است. این عزاداری ها در راستای بزرگداشت خاطره شهیدان، علما و اندیشمندان که با فکر و اندیشه و با نثار جان خود جامعه اسلامی را حیات بخشیدند، برگزار می شود؛ این عزاداری، افزون بر آثار و ثواب تسلی و دلداری بازماندگان، ثواب احترام به علم و عالم و شهید را در بر دارد و نشان می دهد، آنچنان که آنان در پیشگاه خداوند متعال ارزش دارند و از حیات و زندگی خاصی برخوردارند، نزد مسلمانان نیز از احترام ویژه برخوردار هستند، «وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ».(7) 3. نحوه دیگری از عزاداری وجود دارد که دارای مرتبه بالاتری است، این عزاداری ویژه انسان های بزرگ؛ یعنی پیامبران و اوصیای آن ها به ویژه پیامبر اسلام(ص) و اهل بیت بزرگوار آن حضرت است. عزاداری د ر هنگام رحلت و شهادت و شادی در هنگام تولد آنان از ویژگی هایی است که در پرتو آن درس های سازنده تربیتی و اخلاقی آموخته می شود، امام علی(ع) فرمود: خداوند متعال برای ما پیروانی برگزید که ما را یاری می کنند «یفرحون لفرحنا و یحزنون لحزننا»(8)، برای شادی ما شاد و برای غم ما اندوهناک می شوند. در فرهنگ اسلامی احترام همه شهیدان لازم است. ولی برخی شهیدان مانند سرور و سالار شهیدان کربلا از ویژگی هایی خاصی برخوردار هستند که بر اساس دستورات رسیده، هر سال در ایام شهادت آنان مجالس و محافل عزاداری و سوگواری برگزار شده و مراسم خاصی نیز اجرا می شود، از این رو نباید این مراسم را با عزاداری کسی که پدر یا عزیزی را از دست داده مقایسه کرد و گفت: چون خداوند توصیه به صبر کرده، باید در عزای ائمه اطهار(ع) چیزی نگفت و در مقابل هر آنچه ستمگران در طول تاریخ انجام داده اند سکوت کرد و با سکوت خود رفتار آنان را امضا کرد. آیا روح دستورات اسلام با چنین برداشتی مخالف نیست؟! *با توجه به اینکه به گونه های مختلف عزاداری اشاره کردید، با توصیه ها و سفارش هایی که در آیات و روایات به صبر و بردباری شده است، منافات دارد یا خیر؟ -اولاً صبری که در آیات و روایات به آن توصیه شده است، اختصاص به صبر بر مصائب ندارد، بلکه صبر در تمام میدان های زندگی مطرح است، پیامبر اکرم(ص) فرمود: «الصبر ثلاثة صبر عند المصیبة و صبر علی الطاعة و صبر عن المعصیة» صبر بر سه گونه است: صبر در مصائب؛ صبر بر بندگی (و طاعت خداوند)؛ صبر در برابر معصیت(در مقابل شهوات و تمایلات نفسانی و پرهیز از گناه). ثانیاً صبر در هر مورد مصادیق خاص دارد، باید دید مراد از صبر در این آیات و روایات چیست؟ و مصداق بی صبری کدام است؟ با نگاهی گذرا به آیات وروایات، این نکته به خوبی به دست می آید که مراد از بی صبری گریه، اشک و عزاداری نیست، بلکه مراد جزع، فزع و اظهار سخنان بیهوده و باطل در هنگام مصیبت و اظهار نارضایتی نسبت به قضا و قدر الهی است، چنان که پیامبر اکرم(ص) در مصیبت فرزندش ابراهیم، در حالی که اشکش جاری بود فرمود: «و انّا بک لمحزونون، تبکی العین و یدمع القلب و لا نقول ما یسخط الرب عز ّو جل»(9)، فرزندم! برای تو غمناک هستیم، چشم می گرید و دل می سوزد، اما چیزی که موجب نارضایتی خداوند شود، بر زبان نمی آوریم. صبری که در آیات و روایات به آن توصیه شده است، اختصاص به صبر بر مصائب ندارد، بلکه صبر در تمام میدان های زندگی مطرح است در روایات دیگر چنین آمده است «یحزن القلب، و تدمع العین، ولانقول ما یسخط الرب و انّا علی ابراهیم لمحزونون»(10)، بعد از دفن ابراهیم در قبرستان بقیع، برای آن کودک آن قدر گریه کرد، که اشک از محاسنش جاری شد، به آن حضرت اعتراض کردند، ای رسول خدا تو دیگران را از گریه منع می کردی اکنون خود گریه می کنی؟ آن حضرت فرمود: «لا لیس هذا بکاء غضب انما هذا رحمة و من لایرحم لایرحم»، این گریه خشم و نارضایتی نیست، بلکه گریه رحمت و رأفت است، و هر کس رحم نکند، مورد رحمت واقع نمی شود. معلوم می شود آن عزاداری و گریه ا ی مخالف صبر است که از روی غضبناکی و نارضایتی بر قضای الهی باشد، نه گریه سوز و عاطفی که خود رحمت است و نشانه عاطفه و دل ر حمی انسان است. *در نتیجه اشک و گریه در عزاداری مصداق بی صبری نیست؟ -اشک و گریه برای عزیز یا عزیزان از دست رفته هرگز مصداق بی صبری نیست، چرا که اسلام همیشه واقعیت ها را در نظر داشته و احساسات و عواطف انسان ها را نادیده نمی گیرد، مگر می شود انسان در مرگ پدر، مادر، برادر، خواهر، فرزند و سایر عزیزانش اشک نریزد؟ مگر از پیامبر(ص) صبورتر می توان یافت؟ با این حال در مرگ فرزندش اشک می ریزد، قلبش ناراحت است، ولی بیتابی و نارضایتی نمی کند. پی نوشت ها: 1-سبحانی، جعفر، بحوث قرآنیه فی توحید والشرک، مؤسسه امام صادق(ع)، چاپ اول، 1419، ص140. 2-فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا(روم، آیه30). 3-صحیح مسلم، دار احیاء التراث العربی، بیروت، ج4، ص1808، ح2315. صحیح بخاری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج2، ص105. 4-قُل لَّا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَی(شورا، آیه 23). 5-مجله شمیم یاس، نماد و سنت های سوگواری عاشورایی، شماره 59، بهمن 1386، ص39. 6-حر عاملی، وسائل الشیعة، بیروت دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ج2، ص871. 7-آل عمران، آیه 168. 8-مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، داراحیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1403، ج44، ص287، باب ثواب الکباء علی المصیبة الحسین(ع). 9-همان، ج 79، ص90، ذیل روایت 43. 10-همان. منبع:فارس
پنجشنبه ، ۲۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عقیق]
[مشاهده در: www.aghigh.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها