محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846458855
اعتیاد والدین و ازدواج ناموفق مهم ترین دلیل فرار دختران از خانه/همیشه کوتاه ترین راه ایمن ترین نیست!
واضح آرشیو وب فارسی:شبنم ها: سر و وضعی مناسب ندارد با قبول اینکه اسمش را نیاوریم داستان زندگی اش را برایمان می گوید، قصه اعتیاد والدین، آزار جنسی در نوجوانی و ازدواج های ناموفق، گویی همه این اشارات برایم تازگی ندارند! اما به راستی فرار از خانه و کارتن خوابی به عنوان کوتاه ترین راه برای دور شدن از مشکلات برای این زن 18 ساله ایمن تر راه بود است؟!گزارش: حامد کوماهی به گزارش شبنم ها به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین یاس ، یک دختر فراری، گفت: خانه ما محل تررد افراد معتاد و کسانی که جای خواب نداشتند شده بود و متاسفانه یک بار هم توسط یکی از همین افراد مورد تجاوز جنسی قرار گرفتم و این در حالی بود که حضور من در خانه دیگر برای والدینم مهم نبود. با اینکه 18 سال بیشتر سن نداشت اما با مو های رنگ کرده و آرایش غلیظ و شالی که روی سرش انداخته بود، فکر می کردی این دختر 30 ساله است. در ابتدا از مصاحبه کردن امتناع می کرد اما وقتی این اطمینان برایش حاصل شد که هویت واقعی اش مشخص نمی شود حاضر به مصاحبه با ما شد. دو ازدواج ناموفق در سن 15 سالگی داشتم وی در ابتدای صحبت های خود از دو ازدواج ناموفقش به ما گفت: « اولین ازدواجم در سن 15 سالگی بود، با اینکه همسرم وضع مالی خیلی خوبی داشت اما مبتلا به مصرف شیشه بود، بعد از مدتی خیلی با من بدرفتاری می کرد تا اینکه تصمیم گرفتم از او جدا شوم... بعد از مدتی با معرفی یکی از بستگان با مردی ازدواج کردم که متاسفانه بعد از یک ماه زندگی مشترک متوجه شدم بیماری اعصاب دارد و مجبور شدم از او هم طلاق بگیرم. این زن جوان در ادامه گفت: شغلی نداشتم و سرپرستانم را از دست داده بودم به همین خاطر کم کم مجبور شدم در یکی از پارک های تهران کارتن خواب شوم و این روند ادامه داشت و هر شب در یک پارک می خوابیدم تا اینکه در یکی از شب ها توسط مامورین پلیس دستگیر شدم. در پاسخ به این سؤال که چرا به خانه پدری مراجعه نکردی؟ به وضعیت نابه سامان خانواده خود اشاره کرد و گفت: پدرم به دلیل بیماری دیابت نمی توانست سر کار برود و بیکار در خانه بود، مادرم مجبور بود که در خانه های مردم کارگری کند، پدرم اعتیاد به مصرف تریاک داشت و برای اینکه راحت تر مصرف کند مادرم را مجبور به مصرف تریاک کرد که هر هر دو معتاد باشند من چندباری از خانه هم فرار کردم. توسط افراد معتاد درون خانه مان مورد تجاوز قرار گرفتم این دختر فراری؛ از سابقه و علت فرار خود گفت: بار اولی که از خانه فرار کردم توسط پلیس دستگیر و به خانه باز گردانده شدم، زندگی در کنار والدین معتاد بسیار سخت است، خانه ما محل تررد افراد معتاد و کسانی که جای خواب نداشتند شده بود و متاسفانه یک بار هم توسط یکی از همین افراد مورد تجاوز جنسی قرار گرفتم و این در حالی بود که حضور من در خانه دیگر برای والدینم مهم نبود. وی ادامه داد: برای من که یک دختر بودم بسیار سخت بود که بخواهم از مشکلاتم عبور کنم، تهیه غذا، جای خواب و خیلی از نیاز های دیگر باعث شده بود تا گاهی وقت ها تن فروشی هم کنم. وی در کلام آخر به ما گفت: به دنبال شغلی مناسب برای خودم هستم که زندگی جدیدی را شروع کنم و به همه دختران توصیه می کنم که قبل از اقدام به کاری به عواقب آن فکر کنند تا مجبور نشوند یک عمر شرمنده شوند. همیشه کوتاه ترین راه ایمن ترین راه نخواهد بود، چرا که گاهی کوتاه ترین و راحت ترین انتخابات به سخت ترین تاوان ها خواهند رسید. نهادهای آموزشی و حمایتی باید به عنوان متولیات امور جوانان با تقویت بنیه تربیت و پرورش آنها موجبات انتخاب راه درست را برای کسانیکه در مخمصه خانواده های نابسامان و بیمار گرفتار شده اند فراهم کنند. به جای فرار از مشاور کمک بگیرید مجتبی دشتی کارشناس اعتیاد در گفت وگو با خبرنگار طنین یاس؛ نا به سامانی و جو نامناسب خانواده را علت فرار این زن جوان 18 ساله دانست و خاطرنشان کرد: شرایط نامناسب والدین،خانواده نابسامان در ابتدا موجب شده که این دختر از روی اجبار ساده ترین و پیش پا افتاده ترین راه یعنی ازدواج را انتخاب کند و بدون اینکه تحقیقی درباره خانواده و خود طرف مقابل کند و با عجلگی فراوان این مسیر را انتخاب کرده است این محقق معضلات اجتماعی، ازدواج به خاطر رهایی از مشکلات را اشتباه ارزیابی کرد و افزود: ازدواج نمی تواند راهکاری برای رهایی از شرایط موجود باشد ، درست مسئله ای که این دختر خانم برای رهایی از مشکلات با آن مواجه شده است. گرچه ازدواج می توانست شرایط این خانم را از جدا شدن از خانواده معتاد خود رهایی بخشد اما این زمانی میسر و توصیه می شود که ازدواج با معیار عقلی صورت بگیرد. متاسفانه در این خانواده هر دو طرف یعنی هم پدر و هم مادر اعتیاد داشته اند و این بدان معنا است که دیگر جایی برای رسیدگی به نیاز و مشکلات فرزند خانواده نمی ماند و والدین بیشتر به فکر اعتیاد خود هستند و دلیل اصلی فرار این دختر هم بی توجهی والدین و عدم تربیت لازم و سو استفاده های جنسی دیگران در خانه پدری بوده است. دشتی، در توصیه ای به دختر خانم های جوانی که مشکلات خانوادگی دارند گفت: به هر حال همه ما می دانیم که مشکلات خانوادگی بسیار می تواند در روحیه فرزندان تاثیر منفی بگذارد اما تصمیم به فرار راهکار اساسی نیست، فار نه تنها مشکل را حل نمی کند بلکه به مشکلات یک خانم هم می افزاید، بهترین راه رفتن به مراکز مشاوره یا بهزیستی است که راه حل نهایی را از مشاوره دریافت کنند و اینکه از بزرگ تر های فامیل یا آشنایان خود برای راهنمایی کمک بگیرند. فرار سالانه 10درصد دختران از خانه فرار از منزل یعنی ترک خانواده و محیطی که تنها تکیه گاه و مأمن هر فردی از بدو حیات محسوب می شود. خانواده برای همه ما نقش تکیه گاهی را دارد که بدون حمایت آن گذر از بحران های زندگی ممکن نیست. فرار از منزل در سنین نوجوانی و ابتدای بلوغ فقط به دختران اختصاص ندارد اما به دلیل تبعات منفی بلندمدت فرار دختران نسبت به پسران برای سلامت روانی جامعه این مفهوم تحت لوای دختران فراری بررسی می شود. فرار از منزل و ترک آن فارغ از تبعات اجتماعی و نگاه ویژه ای که عرف کشور به این پدیده شوم دارد نمی تواند لزوما عامل ناهنجاری یا آسیب اجتماعی تلقی شود با این وجود در پی دستگیری بالغ بر دو هزار زن خیابانی و بررسی وضعیت آنها، در سال 92 در تهران مشخص گردید 600 نفر از آنها روسپی گری را به عنوان شغل خود انتخاب کرده اند . گزارش سازمان بهداشت جهانی حاکی از آن است که سالانه بیش از یک میلیون نوجوان 13 تا 19 ساله از خانه های خود فرار می کنند که 60 تا 70 درصد این تعداد شامل دختران و 30 تا 40 درصد فرارها بین پسران رخ می دهد. اصطلاح « فراری» به نوجوانی اطلاق می شود که بر اساس حکم قضایی دادگاه نوجوانان، مرتکب تخلف ترک پدر و مادر و سرپرستان خود بدون اجازه شده است. در همایش آسیب های اجتماعی که سال گذشته در تهران برگزار شد عنوان شد آخرین آماری که از دختران فراری و تعداد آنها ارائه شده مربوط به سال 78 است که این میزان نسبت به سال 65، 20 درصد افزایش داشته است . کارشناسان بر این عقیده هستند که این گونه دختران را نباید طرد کرد بلکه باید با حمایت های روانشناسی و مشاوره ای آنها را بار دیگر به جریان اصلی و سالم زندگی برگرداند. زهرا عبدی روانشناس و محقق مسائل اجتماعی در گفت وگو با خبرنگار طنین یاس، به اذیت و آزار فیزیکی دختران فراری اشاره کرد وگفت: متاسفانه بسیاری از دخترانی که از خانه فرار می کنند تحت آزار فیزیکی قرار می گیرند و این اذیت و آزار ها در آینده نزدیک بسیار به روحیه دختران آسیب می رساند. وی ادامه داد: طبق آمار بیشترین سن فرار از خانه در دوران نوجوانی است، یعنی دقیقا دورانی که یک دختر 15 ساله اوج احساسات و شهوت اوست و این بسیار می تواند در تصمیم گیری این دسته از دختران تاثیر منفی بگذارد و آن ها را اسیر اشتباهاتی از قبیل اعتیاد، پیدا کردن دوستان ناباب، شهوترانی و دزدی و مسائل دیگر کند. این روانشناس در توصیه هایی به خانواده ها گفت: والدین مشکلاتی که برخی مواقع با فرزندان خود پیدا می کنند باید بسیار مواظب باشند که طوری برخورد نکنند که منجر به تصمیم گیری فرار از خانه شود، متاسفانه در برخی موارد این خود والدین هستند که عامل فرار دخترانشان می شوند و بعد از فرار کاسه چه کنم چه کنم به دست می گیرند در حالی که قبل از تصمیم غلطی می توانند با راهکار های مناسب از قبیل، مشاوره گرفتن از روانشناس یا افراد صاحب تجربه درپیشگیری از این معضل موثر واقع شوند. سن شایع فرار دختران بین 14 تا 18 سال است احمد دلبری آمار مدیرکل بهزیستی استان تهران، با استناد بر آمار فرار دختران گفته است، فرار دختران از منازل بین ۱۴ تا ۱۸ سال رو به افزایش است و سالانه 10 الی 15 درصد از دختران بین از منازلشان فرار می کنند و ما بنا داریم برای رفع این پدیده و آسیب الگویی از خانواده متعالی و توانمند شده را طراحی کنیم. مدیرکل بهزیستی استان تهران بیان داشته که متاسفانه نقش بهزیستی کمتر به سمت صیانت خانواده ها رفته است و ما بنا داریم این موضوع را پررنگ تر در سطح خانواده ها انجام دهیم آنچه که مهم است ، برنامه ریزی و اجرای طرح های عملیاتی برای تقویت بنیان خانواده های متعالی و سالم است چرا که اگر خانواده مستحکم و سالم باشد فرزندان کمتر دچار مسائل و معضلات اجتماعی می شوند صد البته که پیشگیری بهتر از درمان و درمان بهتر از تجویز مسکن برای این درد اجتماعی است و از متولیان امور زنان و خانواده انتظار می رود که فقط شاهد این گونه مشکلات نبوده و با سر تکان دادن و در نهایت ابراز عقیده های خارج از عرف و حتی در تضاد با مبانی ارزشی و دینی جامعه اسلامی آن را به بازی نگرفته و افراد درگیر را از چاله ب چاه نیندازیم. مداخله نهاد های خانواده و آموزش امری ضروری است ثریا عزیزپناه آسیب شناس اجتماعی در گفت وگو با یکی از رسانه ها درباره معضل فرار دختران از منزل گفته است: در درجه اول و قبل از مداخله نهادهای رسمی مانند بهزیستی باید نهادهای غیررسمی مانند خانواده و نهاد آموزش بر روی این مساله کار کنند. وی که فرار دختران از منزل یک آسیب اجتماعی ناشی از ضعف خانواده در ارائه کارکردهای روانی و عاطفی می داند معقتداست در کنار مشکلات اقتصادی و اجتماعی، مشکلات عاطفی و عدم درک دختران از سوی خانواده و خلاهای عاطفی، فرد را به این سمت و به این تصمیم گیری سوق می دهد. فارغ از اینکه بی بند و باری و بلندپروازی می تواند عامل این مساله باشد مکشلات عاطفی و روابط سرد و معیوب در خانواده عاملی مهم قلمداد می شود. این کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه سازمان بهزیستی به عنوان یک نهاد حمایت گرایانه اقداماتش در این زمینه کافی نیستف می افزاید: باید دید چند درصد این دخترانی که فرار کرده اند بعد از ارجاع به این مراکز به خانواده بازگشته و به مسیر زندگی عادی برمی گردند . عزیزپناه ادامه می دهد: متاسفانه در اغلب موارد این دختران بعد از ارجاع به این مراکز به محض خروج از آنها باز هم به فرار و رفتارهای ناهنجار روی می آورند. این روانشناس می گوید: اگر خانواده تلاش کند دختران را درک کند و بیش از حد نیاز، در همه ارکان زندگی فرد دخالت نکند و به عبارت دیگر مهارت فرزندپروری را تقویت کند، این مشکل در ترکیب خانواده قابل حل است و نیاز به مداخله اجتماعی نیست، در حالی که مداخله دولتی صرف نیز این مشکل را حل نمی کند . انتهای پیام/
پنجشنبه ، ۲۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شبنم ها]
[مشاهده در: www.shabnamha.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها