محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855710965
فیلمی موفق با 3 محور خلأ معرفت، مشکلات طبقه متوسط و زنان
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه شهروند: آزاده صالحی | نشست نقد و بررسی فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» روز 26 آبان ماه با حضور جمعی از منتقدان و کارشناسان رشته جامعه شناسی در دانشکده علوم اجتماعی برگزار شد. در ابتدای این نشست، یونس نوربخش، رئیس دانشکده علوم اجتماعی با بیان این که اکران فیلم هایی با مضامین اجتماعی در فضای دانشگاه بی تردید اتفاق خوشایندی محسوب می شود، گفت: «ما ایده ای داشتیم مبنی بر این که پلی میان سینما و دانشگاه بزنیم و برای این ایده مدت های زیادی تلاش کردیم. امروز خوشحالم که این مسأله به بار نشسته است و ایده اکران فیلم هایی با مضامین روز جامعه در فضای دانشگاه به مرحله عمل گذاشته شده است.» همفکری سینماگران و دانشگاهیان برای تولیدات کیفی به گفته نوربخش سینما درحال حاضر به عنوان هنر و صنعت شناخته شده است و در این سال ها اتفاقات بزرگی در عرصه سینما رخ داده است، به ویژه این که تعداد فیلم هایی که با مضامین اجتماعی ساخته می شوند، افزایش یافته است. از این منظر اکران فیلم هایی همچون «چهارشنبه 19 اردیبهشت» می تواند برای دانشجویان رشته جامعه شناسی مفید باشد تا آنها از رهگذر تماشای این فیلم ها به تجزیه و تحلیل مشکلات جامعه بپردازند. نوربخش اما این گونه تعامل را مفید و دوطرفه می داند: «از طرفی چنین حرکتی می تواند برای فعالان عرصه سینما هم مفید واقع شود، چرا که تولیدات خود را در فضای دانشگاه به نمایش می گذارند و می توانند از همیاری و همفکری اهالی دانشگاه به ویژه استادان و دانشجویان رشته جامعه شناسی برای تولیدات کیفی و بهتر استفاده کنند. نقد فیلم همواره در رسانه ها مطرح بوده و هست اما مسأله این است که امروز دانشگاه توانسته در غنابخشی به سینما نقش زیادی داشته باشد. البته همان طور که اشاره کردم، قرار است در دانشکده علوم اجتماعی از این پس، فقط فیلم هایی به معرض نمایش گذاشته شود که دارای مضامین اجتماعی است، یعنی فیلم هایی که حرفی برای گفتن دارند در اولویت نمایش در این دانشکده به شمار می روند.» رئیس دانشکده علوم اجتماعی در ادامه این وعده را داد که دانشکده علوم اجتماعی با مشارکت و کمک مدرسه ملی سینمایی قصد دارد به شکل 2 هفته یک بار به اکران فیلم هایی با مضامین اجتماعی بپردازد و ابراز امیدواری کرد نمایش این فیلم ها به مدت 6ماه ادامه داشته باشد تا دانشجویان مقطع دکتری رشته جامعه شناسی بتوانند از رهگذر تماشای این فیلم ها به کندوکاو و تحلیل مسائل اجتماعی بپردازند. معرفت از یادمان رفته است در ادامه این نشست، محمد گذرآبادی، فیلمنامه نویس درباره «چهارشنبه 19 اردیبهشت» گفت: «این فیلم در ژانر درام اجتماعی دسته بندی می شود. درام اصولا به آثاری گفته می شود که به زندگی عادی و روزمره ما اختصاص داشته باشد. در این فیلم نیز همان طور که دیدیم، مشکلات جامعه روز محور اصلی قرار گرفته است. مسأله این فیلم به طورکلی فقر است، ضمن این که فیلمساز در هر 3 اپیزود به شکل تلویحی این مسأله را بیان می کند که عواطف و اصولا معرفت از یاد مردم در جامعه رفته است. کما این که در هر 3 اپیزود، مسأله معرفت مطرح می شود و هر یک از کاراکترهای فیلم به گونه ای با این مسأله مواجه می شوند و برخورد می کنند. اتفاقا پیام این فیلم برخلاف برخی از فیلم ها، ساده و روان است. من امروز می خواهم در قالب این نشست این پرسش را مطرح کنم که ما برای چه هزینه و وقتمان را صرف می کنیم و به سینما می آییم؟ پاسخ این سوال این است که ما به سینما می آییم تا در مجموعه ای از عواطف با یکدیگر شریک شویم.» بر سر دو راهی های اخلاقی به گفته این فیلمنامه نویس «چهارشنبه 19 اردیبهشت» فیلمی است که مخاطب را با مجموعه ای از عواطف درگیر می کند: «درواقع مخاطب با دیدن چنین فیلمی به واسطه مضمون آن به شدت تحت تاثیر قرار می گیرد. اما مسأله این است که مخاطب علاوه بر این که نسبت به هر کدام از شخصیت های فیلم، احساس دلسوزی دارد آنها را به واسطه قرار گرفتن در موقعیت های مختلف مورد تحسین هم قرار می دهد. درواقع در فیلم 3 شخصیت لیلا، ستاره و آشتیانی دارای چنین مولفه ای هستند. به نظر می رسد مخاطبان این فیلم در حالت بیم و امید سرگردانند، اگرچه می بینیم شخصیت های فیلم با وجود آن که دارای کنشی هستند ولی کنش های آنها فرعی است و نمی تواند حس تعلیق را در مخاطب ایجاد کند.» گذرآبادی به دیگر مولفه های فیلم هم اشاره می کند و می گوید: «شخصیت ها در این فیلم در دو راهی های اخلاقی قرار می گیرند. به عنوان مثال، لیلا در اپیزود اول فیلم در تردید است که به خاطر شوهرش پول را از آشتیانی بگیرد و از طرفی، شوهر او راضی به این کار نیست. یا درباره ستاره نیز چنین دو راهی وجود دارد که از همسرش جدا شود یا همسرش به خاطر نداشتن دیه در زندان بماند. درباره آشتیانی هم همین طور است. او هم به نوعی بر سر دوراهی می ماند، منتهی دوراهی او به نسبت دیگر شخصیت های فیلم، کمرنگ تر است.» تصویر عینی از جامعه امروز حمیدرضا جلایی پور، عضو هیأت علمی دانشکده علوم اجتماعی یکی دیگر از اعضای حاضر در این نشست بود که درخصوص ویژگی های فیلم می گوید: «پیشتر هر وقت می خواستم به فیلمی درباره مشکلات زنان اشاره کنم به فیلم «نرگس» رخشان بنی اعتماد اشاره می کردم و از آن فیلم برای دانشجویان مثال می زدم اما امروز با دیدن این فیلم به این نتیجه رسیدم که «چهارشنبه 19 اردیبهشت» توانسته به این درجه برسد و مشکلات زنان را به خوبی بیان کند. در مجموع می توان فیلم را نمونه خوبی از شرایط جامعه حاضر عنوان کرد. در فیلم مشکلات اجتماعی به خوبی مطرح می شود. به عنوان مثال زندگی لیلا که با مریضی همسر دستخوش تغییرات گسترده ای شده یا همین ستاره که بازمانده زلزله بم است و دست تقدیر او را به تهران می کشاند یا همین طور جلال آشتیانی که فرزندش را از دست داده است، هرکدام از این شخصیت ها نماینده قشر متوسط جامعه هستند که به دلایل مختلف در طبقه فرودست جامعه فروکوبانده شده اند» به گفته جلایی پور، خیابان سهروردی در این فیلم به نوعی نماد جامعه امروز ما به شمار می رود: «در جامعه نرمال، حکومت یعنی شبکه رفاهی رسمی و نیروهای مدنی با یکدیگر در تعامل هستند و در خدمت آدم های فرودست جامعه کار می کنند. درحالی که در جامعه امروز ما این مسأله وجود ندارد. نیروهای مدنی و شبکه رفاهی رسمی از یکدیگر فاصله دارند و به نظر می رسد مشکلات مردم در چنین جامعه ای عادی شده است. درواقع این جامعه، کرخت شده و چیزی احساس نمی کند. در همه جای دنیا این طور است که آمار آدم های عاصی مشخص است ولی در کشور ما هنوز نمی دانیم که چه تعداد از این آدم ها در جامعه داریم و از همه مهم تر باید برای حل مشکلات آنها چه کنیم. در شرایط کنونی، جامعه ما دچار مشکلات زیادی شده است. آسیب های اجتماعی متعددی گریبان جامعه را گرفته است که یکی از آنها نوعی از تن فروشی است که امروز در شبکه های اجتماعی به شکل محفلی اتفاق می افتد و این دردناک است. با این حال تصور می کنم، فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» به شکل درونی به تبیین مشکلات جامعه می پردازد و این حسن فیلم به شمار می رود.» این استاد دانشگاه در ادامه خاطرنشان کرد: فیلم به ما می گوید که درحال حاضر مسائلی چون معرفت و عاطفه و عشق در جامعه ما کمرنگ شده است و اگر می بینیم آسیب های اجتماعی روزبه روز درحال افزایش است به همین خاطر است و ما باید از این منظر نگران باشیم. نکته قابل تامل درباره این فیلم، حضور نیروی انتظامی در صحنه ای است که مردم برای اطلاع یافتن از آگهی به خیابان سهروردی آمده اند. در فیلم، یک جور تعامل بین نیروی انتظامی و مردم می بینیم درحالی که در حالت عادی و خارج از فیلم این طور نیست. امیدوارم نیروی انتظامی این فیلم را ببیند و تعامل با مردم و اصولا جامعه را بیشتر دریابد.» موضوعی برای همه زمان ها سخنران پایانی این نشست مجید حسینی زاد، عضو هیأت علمی دانشکده صداو سیما بود. او صحبت هایش را این گونه آغاز کرد: «این فیلم فرصت خوبی را در اختیار جامعه شناسان قرار می دهد تا به آسیب شناسی مشکلات روز جامعه بپردازند. فیلم «چهارشنبه 19 اردیبهشت» حاوی این پیام است که مسائلی که در فیلم نشان داده می شود فقط مختص 19 اردیبهشت نیست، بلکه این مسائل هر روز اتفاق می افتد. یکی از محاسن فیلم این است که نشانه های اجتماعی زیادی دارد. درواقع ما این نشانه ها را از تیتراژ گرفته تا اسم فیلم به خوبی می توانیم دریابیم. منتها مسأله ای که درباره فیلم وجود دارد این است که به زعم منتقدان، دارای یک جور دستپاچگی و سرگشتگی است. این آشفتگی هم مطلقا به فیلمنامه برنمی گردد بلکه به نوع نگاه کارگردان هم ربط دارد. البته از حق نباید گذشت که جلیلوند مستندساز خوبی است و این مستند سازی در برخی از صحنه های فیلم به خوبی اتفاق افتاده و آن را دلنشین کرده است. با این حال یکی از چیزهایی که باعث شده است تا فیلم دستخوش سرگردانی شود این است که در برخی قسمت ها به دیالوگ مستمسک می شود و این مسأله در ذهن مخاطب به گره سازی می انجامد.» زناندر صحنه، مردهای مأیوس حسینی زاد در ادامه می گوید: «نکته جالبی که در فیلم به خوبی به آن پرداخته شده است مسأله فعالیت پررنگ زنان در سطح جامعه است. در این فیلم این طور بیان شده که زنان در امور اجتماعی حتی در کشتارگاه فعالیت می کنند درحالی که مردها در جامعه ای که فیلمساز نشان می دهد، بریده اند و به نوعی کم آورده اند. با این حال زنان هستند که بار همه چیز را به دوش می کشند. از اینها گذشته، خیابان سهروردی نمایی از جامعه امروز ما به شمار می رود که طبقه متوسط جامعه را به خوبی به تصویر می کشد. در ابتدای فیلم که دوربین چهره آدم ها را در خیابان سهروردی می گیرد، می بینیم هر یک از این آدم ها آبرودار ولی گرفتار هستند. فیلم به ما نشان می دهد که در جامعه ای زندگی می کنیم که عاطفه و معرفت در آن رنگ باخته است. کما این که می بینیم، صحنه هایی که دارای حس عاشقانه است، در نماهای بسته اتفاق می افتد. مثل گفت وگوی ستاره و مرتضی در زیر طاق بازارچه یا گفت وگوی آنها در اتاق ملاقات زندان. با این حال مهم ترین پیام فیلم این است که در بین این همه آشفتگی و بی مروتی و ناجوانمردی، فقط عشق است که می تواند نجات بخش باشد و اگر عشق از یاد برود جامعه به سمت نابودی کشیده می شود. با این حال تصور می کنم این فیلم یکی از تجربیات خوب جلیلوند در جایگاه کارگردان بوده است و اگر زمان بیشتری بگذرد، به طور قطع شاهد آثار زیباتری از این کارگردان خواهیم بود.»
پنجشنبه ، ۲۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه شهروند]
[مشاهده در: www.shahrvand-newspaper.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 24]
-
گوناگون
پربازدیدترینها