واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جام جم: می گویم: از هزینه هایش می ترسی؟ می گوید: نه! ـ از دخالت خاله خانباجی ها و دستکاری در مواد توافق نامه می ترسی؟ ـ نه! ـ از موسیقی غیرمجاز و حرکات موزون و بشکن و بالا بنداز و ورود کردنِ!! اماکن و محتسب؟ ـ نه! ـ از حضور نامزدهای این جناح و آن جناح و عکس سلفی و مردمی؟ ـ نه! ـ زبانم لال، روم به دیوار، نکند ریگی به کفش داری؟ ـ نه بابا! خیالت راحت باشد. منِ بیچاره پخمه تر از این حرف ها هستم، اصلا من عروسی خودم را نمی گویم که! من کلا از تمامِ عروسی ها می ترسم. می گویم: عروسی که ترس ندارد. جشن دارد. ای یار مبارک بادا دارد. دست و جیغ و هورا دارد. شیرینی و میوه و بلکه شام و ناهار دارد. می گوید: از همین شام و ناهارش می ترسم. می پرسم: به خاطر تناسب اندام؟ می گوید: نگاهی به هیکل من بینداز و ببین من می توانم امیدی به تناسب اندام داشته باشم؟ سرم را برمی گردانم و نگاهش می کنم. یک مرغِ چاق و چله است. می گویم: یعنی من تا حالا داشتم با یک مرغ حرف می زدم؟ مرغ می گوید: برو بابا! مثلا تو طنزنویس و نکته سنجی؟ اول مطلب نوشته ای که من نشسته ام رو به روی تو، حالا می گویی که سرت را برمی گردانی که مرا ببینی؟ نکند تو فیلمنامه نویس سینمای زرد هستی که خودت را به جای طنزپرداز به روزنامه قالب کرده ای؟ نکند گرگی هستی در لباس میش؟ نکند دست دشمن غدار هستی درآستین دوست غمخوار؟ می گویم : چرا شلوغش می کنی؟ ستون طنز را که کسی نمی خواند، غیر از نگهبانانِ وظیفه شناس ممیزی و خط قرمز، آنها هم که کاری به کار خط روایت و سلامت زبان ندارند. مرغ می گوید: ببین! به جای این حرف های بودار، بهتر است حواست را جمع کنی، تو که مرغ را از خروس تشخیص نمی دهی، یعنی هِر را از بِر تشخیص نمی دهی، چه کار به کار خط قرمز داری؟ می گویم: ببخشید جناب خروس! این روزها تشخیص مرد و زن در آدمیزاد هم دشوار شده است چه رسد به مرغ و خروس. می گوید: من نه مرغ هستم، نه خروس، من جوجه ام. جوجه ای ناکام که قبل از استفاده از مزایای مرغ بودن یا خروس بودن و تشکیل خانواده و تبعات دلنشین آن، پِخ پِخ! آن جوجه کبابی که جناب عالی و دیگر اشرف مخلوقات در عروسی و دور از جان، در مجلس ختم، به بدن می زنید و انگشت تان را هم همراهش می خورید، من هستم. می گویم: آهان! حالا متوجه شدم. حالا فهمیدم که چرا از عروسی می ترسی. جوجه (مرغ؟! خروس؟!) می گوید: به جای طنزنویسی بلندشو و یک اسفند برای خودت دود کن که چشم نخوری! ماشاءالله به این همه هوش و ذکاوت! می گویم: جوجه کباب جان! خودت را خیلی ناراحت نکن! دو روز دنیا ارزش ندارد. وقتی خبر عروسی می شنوی، به جای آن که بترسی، شاد باش و لبخند بزن و مبارک باد بگو! می گوید: از این حرف حکیمانه ات خیلی بهره مند شدم، لطفا درباره مجلس ختم و جلسات اداری و سمینار و کنگره و مهمانی انتخاباتی و سایر محافل جوجه کباب خور، هم گوهرافشانی کن که خیلی مشتاق شنیدنم. اسماعیل امینی - جام جم
پنجشنبه ، ۲۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جام جم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]