تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
تی‌وی وال: ایده‌ای نوین برای دکوراسیون داخلی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1812798093
چرا دیگر از شماره ۱۰ استفاده نمی کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:افکار نیوز: پست شماره 10 یکی از جذاب ترین پست های دنیای فوتبال است، پستی که میزبان بازیکنان خلاق، بازیگردان و باهوش است که می توانند در کسری از ثانیه با ظرافت و هوشمندی خود صحنه هایی ماندگار بیافرینند.به گزارش افکارخبر ، پست شماره ۱۰ یکی از جذاب ترین پست های دنیای فوتبال است، پستی که میزبان بازیکنان خلاق، بازیگردان و باهوش است که می توانند در کسری از ثانیه با ظرافت و هوشمندی خود صحنه هایی ماندگار بیافرینند. مدتی است که در تیم ملی کارلوس کی روش ترجیح می دهد به جای استفاده از بازیکنانی با خصوصیات ۱۰ کامل، با تغییر شرح وظیفه، وظایف آن را ما بین سایر بازیکنان تقسیم کند. اما چه شد که ما دیگر از شماره ۱۰ استفاده نمی کنیم؟ ۱۰ ها همواره جذاب هستند. ۱۰ ها همواره غیرقابل پیش بینی هستند. برخلاف بازیکنان پست عقب و هافبک های کارگر که دیده نمی شوند، ۱۰ ها هستند که دیده شوند. که دریبل کنند، که خلق کنند، که شور بیافرینند و به یاد بمانند. بی اغراق می توان گفت تاریخ فوتبال زیبایی خود رو مرهون این پست است. اما همواره استفاده از این پست به نتیجه ختم نمی شود. همه این پست زیبایی و پیروزی نیست. اگر نگاه را عمیق تر کنیم تیم های زیادی هستند که از پست ۱۰ استفاده نمی کنند و موفق می شوند. ۱۰ ها با خود زیبایی و طراوت می آورند اما از آن طرف وابستگی ایجاد می کنند. تمام تیم های بزرگ تاریخ که شماره ۱۰ های بی نظیری داشتند کیفیت خود را وابسته به این بازیکنان می دیدند. ایتالیا به باجو، فرانسه به زیدان و در عصر جدید آرسنال به اوزیل. هر گاه این متفکرین خلاق خوب تولید کردند تیم به نتیجه رسید و هر گاه روز بدشان بود تیم به تبع آن ها لنگ زد. وابستگی به بازیساز پست جلو همواره مورد تاکید کارشناسان بوده است. پس چه تیم هایی به پست ۱۰ روی می آورند؟ پاسخ خیلی ساده اما کلیدی است، تیم هایی که بازیکنانی با خصوصیات ۱۰ و با ثبات دارند. ثبات، ثبات و ثبات. کلمه کلیدی که حلقه گمشده ادراک فنی و علمی ما با فوتبال روز دنیاست. بیایید دقیقه ای بیاندیشم. اوزیل چه کار خاصی انجام می دهد که بازیکن شماره ۱۰ ایرانی نتواند انجام دهد؟ آیا پاسی، یا تکنیکی یا خلق موقعیتی هست که اوزیل بتواند آن را انجام دهد و فرشاد احمدزاده یا بختیار رحمانی یا پیام صادقیان از انجام آن عاجز باشند؟ یعنی هرگز نتوانند آن پاس یا تکنیک یا مهارت را به نمایش بگذارند؟ پاسخ بی شک منفی است، پس چه چیزی است که تفاوت ها را رقم می زند و اوزیل می شود برترین پاسور اروپا و شماره ۱۰ های لیگ ما به ندرت در بین موثر های لیگ قرار می گیرند؟ پاسخ فقط در یک کلمه نهفته است و آن ثبات است. مسعود اوزیل در هر ۱۰۰ موقعیت تصاحب توپ در یک سوم دفاعی حریف به طور میانگین بالای ۹۰ موقعیت را با پاس صحیح و عملکرد موثر سپری می کند و این به معنای ثبات هست. یعنی مربی می تواند مطمئن باشد اگر مرکز ثقل تیم خود را روی بازیکن پست ۱۰ خود می گذارد با ضریب اطمینانی بسیار بالا او در اکثر بازی ها و موقعیت ها عملکرد مثبتی خواهد داشت. اما این وضعیت در بین بازیکنان ما به چه صورت است؟ ما بازیکنان فوق العاده توانمندی در پست ۱۰ داریم که گاهی از عملکرد بی نظیرشان شگفت زده شده ایم. همه با دریبل های فوق العاده و حرکات انفجاری و تیزهوشی صادقیان در ارسال پاس های نهایی به وجد آمده ایم. یا وقتی به فرشاد احمدزاده فکر می کنیم می توانیم در خاطرات خود ظرافت کاری او و تیزبینی او را مثال بزنیم. اما چند بار؟ با چه نسبت موفقیتی؟ با چه ضریب اطمینانی می توانیم امیدوار باشیم صادقیان یا رحمانی در این دیدار هم مثل دیدار قبل بازی می کنند؟ با چه اطمینانی می توانیم دل ببندیم که این موقعیت را هم مانند موقعیت قبل صحیح پاس می دهند؟ مربی چگونه می تواند مرکز ثقل بازی خود را بر روی بازیکنی بچیند که از ثبات کیفیت او مطمئن نیست؟ بگذارید کمی به عقب تر برگردیم، زمانی در تیم ملی علی کریمی در پست خود بی نظیر بود، بازیکنی با مشابه ترین خصوصیات به پست ۱۰ که اینقدر با کیفیت و ثبات بود که بهترین پست ۱۰ های لیگ نیز پشت سر او می ماندند. بازیکنانی که اگر الان بودند قطعا در تیم ملی فیکس بودند، بیائید به نام هایی سر بزنیم و کیفیت بازی آنان را یادآور شویم، بازیکنانی مثل سیروس دین محمدی، عارف محمدوند، ابراهیم اسدی و ... بی شک هر کدام از این بازیکنان بودند که روند تاکنیکی تیم ملی را تحت تاثیر قرار می دادند و اما در زمان خود پشت سر بازیکنان با ثبات تری قرار گرفتند. این که چرا دیگر بازیکنانی با ثبات کیفیت نمی سازیم نیاز به پرونده ای جدا دارد اما این که چرا از بازیکنان پست ۱۰ خود استفاده نمی کنیم در کلمه عدم ثبات خلاصه می شود، جایی که می توان خطاب به آنان گفت: یا خوب باش، یا نباش!
پنجشنبه ، ۲۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: افکار نیوز]
[مشاهده در: www.afkarnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 30]
-
گوناگون
پربازدیدترینها