واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه تعادل: به خاطر دارم در یکی از ماموریت های کاری که حین بازدید از یکی از شرکت های خط لوله و مخابرات نفت داشتم، وقتی به یکی از اتاقک های کنترل آلایندگی فرآورده پیش از ارسال رسیدیم از مدیر مجموعه پرسیدم که آیا بنزین پتروشیمی هم از همین اتاقک به نقاط مختلف ارسال می شد؟ این پرسش انگار به مثابه بمبی بود که داخل آن اتاقک منفجر شد، مدیر و معاونان و کارکنان روابط عمومی همه برافروخته شدند و بعد یکی از آنها در گوشم گفت که نباید اسمی از بنزین پتروشیمی بیاوریم. از زمانی که جنجال بنزین پتروشیمی و آلاینده بودن و حتی سرطان زا بودن آن از اوایل سال گذشته به شدت بالا گرفت، چند ماهی می گذرد و دیگر کمتر کسی به یاد این ماجرا می افتد. اما در چنین وضعیتی و درحالی که متولیان این طرح هرگز اتهام های طرف مقابل را درباره آلاینده بودن این نوع بنزین نپذیرفتند، دو شب پیش برنامه ثریا که از شبکه یک سیما و با بودجه دولتی تهیه می شود تمام و کمال به دفاع از تولید بنزین پتروشیمی پرداخت و به نوعی مهمانی پاگشایی برای این بنزین ترتیب داد. فارغ از استدلال های عجیب و غریبی که در آن برنامه برای توجیه تولید بنزین پتروشیمی وجود داشت(مثل شباهت تولید بنزین در مجتمع های پتروشیمی به تولید ماست و کره در کارخانه لبنیاتی) و فارغ از اینکه حتی تهیه کنندگان به رعایت اصول حرفه یی و حتی ترجمه صحیح پایبند نبودند، پرسش نگران کننده این است که دلیل تهیه چنین برنامه مفصلی در این بازه زمانی چیست؟ چه خواسته و نیتی پشت تهیه چنین برنامه یی پنهان شده است؟ با توجه به اینکه طی این برنامه تلویزیونی به کرات سیاست های گذشته بیژن زنگنه، وزیر فعلی نفت به صورت مستقیم و غیرمستقیم مورد شدیدترین انتقادها قرار گرفت و حتی تهیه کنندگان برای توجیه خط فکری خود از نقطه نظرات مقامات عالی کشور هم استفاده کردند. یکی از نخستین ظن ها می تواند به زیر سوال بردن مدیریت زنگنه باشد. ظنی که البته خطرناک هم محسوب نمی شود. ظن دوم را باید با در نظر گرفتن این مساله طرح کرد که پالایشگاه های ایران طی 30سال گذشته هیچگاه سودده نبوده اند و دور بودن این پالایشگاه ها از تکنولوژی استاندارد روز توانایی رقابت پذیری را از آنها سلب کرده است. حال در چنین شرایطی یکی از افراد حاضر در این تیزر تلویزیونی که همه صفت «اسبق و سابق» را در القاب خود یدک می کشیدند به این مساله اشاره می کند که دلیل ضررده بودن پالایشگاه ها «دولتی» بودن آنهاست و اگر بخش خصوصی وارد این حوزه شود قطعا «سود» نیز با آن همراه خواهد شد. در نقد این استدلال همین بس که نگاهی به سرنوشت پتروشیمی های خوراک مایع که خصوصی بوده و در آستانه ورشکستگی قرار دارند بیندازیم. به طور قطع با خصوصی شدن که البته در اشاعه تعریف درست این عبارت در داخل نیز شک و تردید بسیاری وجود دارد، فشارهای گاه و بیگاه به دولت برای تخفیف در خوراک و ناله های بی پولی آغاز شده و به این ترتیب سود حاصل خواهد شد. سومین ظن نیز که نسبت به دو ظن بالا سیاسی است و کمتر فنی و در حوزه نفت محسوب می شود به اعاده حیثیت چهره نه چندان محبوبی که از قضا از متولیان تولید بنزین پتروشیمی بود، برمی گردد و صد البته آن هم در آستانه برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی. به هر رو چیزی که در این میان فراموش می شود، نکوهش استفاده ابزاری از رسانه ملی همچنین پروپاگاندا برای جهت دهی به افکار عمومی در سمت و سوی منافع عده یی خاص است.
چهارشنبه ، ۲۷آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه تعادل]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]