تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816655079
نفرین؛ نوعی انتقام گیری/قساوت قلب، از پیامدهای نفرین است
واضح آرشیو وب فارسی:ایکنا: گروه اندیشه: نفرین در حقیقت نوعی انتقام گیری از کسی است که ستمی از او به ما رسیده است. زبان گشودن به نفرین و لعن امری مذموم است و جزء در موارد استثنا از این امر به شدت پرهیز شده است. باید توجه داشت اگر نفرین بی مورد باشد، دامن خود شخص را می گیرد.به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از لرستان، شاید برای هر یک از ما اتفاق افتاده باشد که فردی در حق ما ظلمی کرده باشد و ما که دستمان به هیچ جایی بند نیست تنها اقدامی که در حق او می توانیم انجام دهیم بر زبان آوردن لعن و یا نفرین آن شخص است. لعن به معنای دعا بر ضد و به ضرر کسی است که در حق ما بدی کرده باشد امام باقر(ع) فرموده است: کسی که چیزی یا کسی را لعنت و نفرین می کند اگر آن فرد یا شیء مستحق نفرین و لعن نباشد لعنت به خود گوینده برمی گردد پس از لعن مؤمن بپرهیزید تا مبادا خود گرفتار شوید. به طور کلی نفرین نمودن نسبت به دوستان و اطرافیان کار پسندیده ای نیست. انبیا و اولیا الهی جز در موارد نادری که مجبور می شدند، قوم خویش را نفرین نمی کردند. ایشان در اغلب موارد حتی نسبت به کسانی که به ایشان ستم روا می داشتند و از پذیرش هدایت روی بر می تافتند، دعا می نمودند و از خدای متعال برای آن ها هدایت و مغفرت می خواستند. نفرین در حقیقت نوعی انتقام گیری از کسی است که ستمی از او به ما رسیده است. در فرهنگ اسلام عفو و بخشش و رحمت بر خشم و غصب و انتقام خصوصاً نسبت به مؤمنین و نزدیکان ترجیح داده شده است. در عفو لذتی است که در انتقام نیست، همان گونه که رحمت الهی برغضبش سبقت دارد، نفرین نوعی دعا است ولی دعا برای دور شدن کسی از خیر و رحمت و سعادت است و اگر شرایط دعا در آن جمع باشد و نفرین به جا و به مورد باشد این دعا نیز با خواست خداوند اجابت می گردد. معادل نفرین در قرآن لعن است که لعن در اصل به معنای طرد و دور ساختن همراه با خشم و غضب است. لعن یا نفرین بر برادران و خواهران مؤمن و به طور کلی زبان گشودن به نفرین و لعن امری مذموم است و جزء در موارد استثنا از این امر به شدت پرهیز شده است. باید توجه داشت کسى که ظلم مى کند چه بسا در همین دنیا کیفر آن را ببیند. اما اولاً همه کسانى که ظلم کرده اند کیفر آن را در این دنیا نمى بینند و به عللى از جمله به جهت کارهاى خوبشان، کیفر ظلم آنان به تأخیر مى افتد و احیاناً در عوالم پس از مرگ کیفر آن را خواهند دید. ثانیاً؛ دیدن کیفر و جزاى بعضى از گناهان در این دنیا، ممکن نیست. مثلاً کسانى که افراد زیادى را در جنگ ها و یا بمباران هاى اتمى و شیمیایى کشته اند، چگونه مى توان آنان را به کیفر واقعى اعمالشان رساند. وظیفه ما این است که مواظب باشیم و گاه و بیگاه به هر بهانه ای به نفرین لب نگشاییم چراکه نفرین بی جا گاه به خود شخص بر می گردد پس باید در این مسأله جوانب احتیاط را کاملاً رعایت کرد تا مبادا آثار سوء نفرینمان گریبان گیر خودمان شود. خداوند متعال در آیه یک سوره تبت فرموده است: «تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ؛ بریده باد دو دست ابولهب و مرگ بر او باد» همچنین در آیه 31 سوره مائده آمده است: «فَبَعَثَ اللّهُ غُرَابًا یَبْحَثُ فِی الأَرْضِ لِیُرِیَهُ کَیْفَ یُوَارِی سَوْءةَ أَخِیهِ قَالَ یَا وَیْلَتَا أَعَجَزْتُ أَنْ أَکُونَ مِثْلَ هَذَا الْغُرَابِ فَأُوَارِیَ سَوْءةَ أَخِی فَأَصْبَحَ مِنَ النَّادِمِینَ؛ پس خدا زاغى را برانگیخت که زمین را مى کاوید تا به او نشان دهد چگونه جسد برادرش را پنهان کند [قابیل] گفت واى بر من آیا عاجزم که مثل این زاغ باشم تا جسد برادرم را پنهان کنم پس از [زمره] پشیمانان گردید». در آیه 88 سوره یونس آمده است: «وَقَالَ مُوسَى رَبَّنَا إِنَّکَ آتَیْتَ فِرْعَوْنَ وَمَلأهُ زِینَةً وَأَمْوَالًا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا رَبَّنَا لِیُضِلُّواْ عَن سَبِیلِکَ رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَلاَ یُؤْمِنُواْ حَتَّى یَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِیمَ؛ و موسى گفت پروردگارا تو به فرعون و اشرافش در زندگى دنیا زیور و اموال داده اى پروردگارا تا [خلق را] از راه تو گمراه کنند پروردگارا اموالشان را نابود کن و آنان را دل سخت گردان که ایمان نیاورند تا عذاب دردناک را ببینند». همچنین در آیات 161 و 162 سوره بقره آمده است: «إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَمَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ أُولَئِکَ عَلَیْهِمْ لَعْنَةُ اللّهِ وَالْمَلآئِکَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ(161) خَالِدِینَ فِیهَا لاَ یُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلاَ هُمْ یُنظَرُونَ؛ کسانى که کافر شدند و در حال کفر مردند لعنت خدا و فرشتگان و تمام مردم بر آنان باد، در آن [لعنت] جاودانه بمانند نه عذابشان کاسته گردد و نه مهلت یابند». همچنین، در سوره های مدثر، مؤمنون، قمر نیز به این مبحث اشاره شده است. رسول خدا(ص) فرمودند: هرگاه «لعنت» از دهان لعنت گر خارج شود، نگاه می کند، اگر راهی به سوی آن چیزی که متوجه آن شده است یافت به طرفش می رود و گرنه به طرف کسی که از دهانش خارج شده است برمی گردد. یعنی نفس نفرین کردن و لعنت کردن دارای اثر است؛ چه به حق باشد، چه نباشد.اگر نفرین بی مورد باشد، دامن خود شخص را می گیرد. امام باقر(ع) فرمودند: از لعنت کردن مؤمن بپرهیزید که به خودتان برمی گردد. حتی شخصی، کسی را که پیامبر او را حد می زد، لعنت کرد؛ حضرت فرمودند: لعنتش مکن او خدا و رسولش را دوست دارد (گرچه گنهکار است). آثار دنیوی و اخری نفرین کردن آثار دنیوی و اخروی نفرین نفرین و دعای بد در حق دیگران، تأثیرات شگرفی به جا می گذارد و این گونه نیست که آن را صرفاً یک لقلقه زبان بدانیم. از پیامدها و آثار نفرین و لعن می توان از قساوت قلب، سنگدلی و هلاکت نام برد. سرگردانی انسان ها نیز از آثار نفرین است. اگر انسان کاری کند که نفرین حق او را بگیرد، ممکن است در زندگی گرفتار سرگردانی شود، چنان که دعای بد و نفرین حضرت موسی(ع) موجب سرگردانی یهودیان به مدت چهل سال شد. به سخن دیگر، نفرین تنها یک واکنش بی تأثیر و حرف مفت نیست، بلکه واکنشی است با آثار و تبعات سخت و شدید که شخص باید مواظب باشد گرفتار آن نشود. خداوند در آیات 88 تا 90 سوره یونس و نیز 71 تا 72 سوره دخان، تباهی اموال و بهره نبردن از آن ها را از پیامدهای نفرین می شمارد و در این آیات گزارش می کند که چگونه نفرین حضرت موسی(ع) موجب شد تا فرعون و فرعونیان نتوانند از همه نعمت ها و مواهبی که در اختیار داشتند بهره ببرند و خود و اموالشان تباه شود. قساوت قلب و سنگدلی نیز از آثار و پیامدهای نفرین است. (یونس، آیات 88 تا 09) همچنین هلاکت و نیستی (مومنون، آیات 32 تا 72 و قمر، آیات 9 تا 61) از دیگر آثار نفرین حق و اهل حق است. بسیاری از گرفتاری های ما بی آن که متوجه باشیم به سبب آه و نفرین پدر و مادر یا دوست و رفیقی است که به او ظلم و ستم کرده ایم و او از سردرد به خداوند پناه برده و مجازات عمل را به خداوند واگذار کرده است. اما باید توجه داشت لعنت فرستادن بر افرادی که مستحق آن نیستند از گناهان کبیره می باشد. در حدیثی از پیامبراکرم(ص) روایت است که فرمود: «لَعْنُ الْمُؤْمِنِ کَقَتْلِهِ؛ لعنت فرستادن بر مؤمن مانند کشتن اوست». پیامبراکرم(ص) در حدیثی دیگر می فرماید: «سِبَابُ الْمُسْلِمِ فُسُوقٌ وَقِتَالُهُ کُفْرٌ؛ ناسزا گفتن به مسلمان فسق و جنگ با او کفر است» همچنین فرموده است: «لَا یَکُونُ اللَّعَّانُونَ شُفَعَاءَ وَلَا شُهَدَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَهِ؛ نفرین کنندگان در روز قیامت شفاعت کننده و گواه قرار نمی گیرند». بنابراین لعنت فرستادن مؤمنی به صورت تعیین (یعنی مستقیما یک شخص خاص را لعنت فرستادن) به هیچ وجه جایز نیست.
سه شنبه ، ۲۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایکنا]
[مشاهده در: www.iqna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها