واضح آرشیو وب فارسی:خبرنامه دانشجویان ایران: خبرنامه دانشجویان ایران: اگر تقابل غرب با داعش پس از ۱۳ نوامبر از همان روش تقابل پس از ۱۱ سپتامبر پیروی کند، به ناچار نتیجه ای جز همان نتیجه قبل از پی نخواهد داشت؛ چه بسا چند سال بعد، به جای داعش و القاعده، با غول تکفیری بدتری سر و کار داشته باشیم. گروه بین الملل خبرگزاری فارس – علیرضا کریمی: با فروریختن برج های دوقلوی سازمان تجارت جهانی در 11 سپتامبر 2001 میلادی، راهبردی در ایالات متحده و کشورهای متحد آن توسعه یافت که «مبارزه با تروریسم» خوانده شد. شیوه این مقابله، بیش از هرچیز نظامی بود. برآورد غرب از تروریسم، یک تهدید فوری بود که بقای «ارزش های حاکم بر دموکراسی لیبرال غربی» و «رسالت گرایی اشاعه طلب تمدن غربی» را هدف گرفته بود و باید فورا برای آن چاره ای اندیشیده می شد. سوالی که آن زمان بسیاری به راحتی از کنار آن گذشتند اما بعدا تحلیل گران غربی خود به واکاوی پاسخ تلخ آن پرداختند، شیوه قدرت یابی القاعده بود. تفکر تکفیری در خاورمیانه وجود دارد و وجود آن حتی به ماقبل تاسیس ایالات متحده آمریکا بازمی گردد. منتها استفاده از این تفکر سلفی – تکفیری به عنوان ابزار، امری است که تقریبا از دهه 1980 میلادی در دستور کار استراتژیست های غربی قرار گرفت. دولت رونالد ریگان که هنوز جمهوری خواهان از آن به نیکی یاد می کنند، مبدع تزی شد که دو هدف را دنبال می کرد: الف – مقابله با ورود نیروهای نظامی اتحاد جماهیر شوروی به افغانستان؛ ب – علم کردن گفتمانی در جهان اسلام که به زعم ایشان، قابلیت رقابت با گفتمان انقلاب اسلامی ایران را داشته باشد. تفکر سلفی – تکفیری، به عنوان تفکری که تشیع را با تضادی آنتاگونیستی در ذهن خود متصور ساخته، از این جهت به مذاق حاکمان غربی خوش آمد. تجلیل روزنامه ایندیپندنت از بن لادن روایت غالب در غرب این است که با فروپاشی شوروی، تفکر تکفیری که خود را بیشتر در قالب تشکیلات اسامه بن لادن متجلی ساخته بود، به دردسری برای نظام های دموکراتیک غربی تبدیل شد. اوج این دردسر، حملات یازده سپتامبر بود که البته از سوی برخی دیگر از ناظران، مشکوک شناخته می شوند. شیوه تقابل غرب با تروریسم تکفیری پس از یازده سپتامبر، سراسر نظامی گرایانه بود؛ بی توجه به ریشه های فکری سلفی گری در خاورمیانه و زمینه های اجتماعی توسعه و رشد آن. عربستان سعودی، با وجود آنکه اصلی ترین منبع اشاعه تکفیری گری محسوب می شد همچنان متحد غرب ماند، بدون اینکه هیچ گونه اصلاحات بنیادینی در آن کشور صورت پذیرد. غربی ها از سوی دیگر نه تنها برای ریشه کن کردن فقر که عامل جذابیت تکفیری گری برای بسیاری از جوانان فقیر خاورمیانه بود کاری نکردند، بلکه با اشغال یک کشور در خاورمیانه و کشوری دیگر در نزدیکی این منطقه پرتنش، بر تنش های اجتماعی و اقتصادی و نگرانی های فکری افزودند. نکته دیگر آنکه اشغال گری های از پی هم بوش پسر در ممالک اسلامی، خود به خود نزد بخش هایی از جوامع اهل سنت منطقه به تروریست های تکفیری نوعی مشروعیت بخشید. طبیعی است که وقتی غیرمسلمانان کشوری اسلامی را تسخیر می کنند، گروه هایی که ادعای مبارزه با آنها را آن هم با اتکا به تعالیم اسلامی دارند، خود به خود مقبولیت بیشتری پیدا می کنند. همین گروه تروریستی داعش، از دل مقابله با اشغال گری ایالات متحده در عراق برآمد. در حالی که به ظاهر آمریکایی ها در عراق با تروریسم القاعده مقابله می کردند، گروه تروریستی دیگری تشکیل شد که تاریخ آن مشخص است. همین گروه تروریستی اکنون مسئولیت حمله به پاریس در 13 نوامبر را برعهده گرفته است. جماعت توحید و جهاد عراق، جایی که داعش در آن ریشه دارد، در سال 1999 و پیش از اشغال عراق شکل گرفت اما تا زمان اشغال این کشور تقریبا فعالیت جدی نداشت. این گروه از سال 2004 به شبکه القاعده پیوست و به القاعده عراق شهره شد و در سال 2006 با چندین گروه تکفیری دیگر ائتلاف کرده و «مجلس شورای مجاهدین» را تشکیل داد. مهم ترین مرکز فعالیت آن نیز استان الانبار عراق بود که اکنون نیز از مراکز قدرت داعش است. در همین سال، داعش نام دولت اسلامی را بر خود نهاد. داعش از سال 2013 از القاعده جدا شده است و حتی با جبهة النصره، شاخه رسمی القاعده در سوریه سودای نبرد و رقابت دارد. اشتباه فاحش غربی ها در خصوص داعش، همان است که در خصوص القاعده در افغانستان مرتکب شدند. این بار نیز آنها داعش را به ابزاری برای سرنگونی دولت مخالف خود در سوریه تبدیل کردند. تنها وقتی داعش بخش هایی از عراق از جمله موصل را تصرف کرد، زمزمه های مقابله غرب با آن برخاست و وقتی به اربیل نزدیک شد، ائتلاف ضدداعش در بین چند کشور غربی شکل گرفت؛ ائتلافی که تاثیر چندانی بر داعش و سودای سلطه گری آن نداشت. نتیجه تقابل اشتباه غرب با القاعده که تاوان آن را ملت های منطقه پرداختند، قدرت گیری گروه تکفیری دیگری به نام داعش شد. اگر تقابل غرب با داعش پس از 13 نوامبر از همان روش تقابل پس از 11 سپتامبر پیروی کند، به ناچار نتیجه ای جز همان نتیجه قبل از پی نخواهد داشت؛ چه بسا چند سال بعد، به جای داعش و القاعده، با غول تکفیری بدتری سر و کار داشته باشیم.
سه شنبه ، ۲۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرنامه دانشجویان ایران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]