محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830488490
پلوخورش در پارک معتادان
واضح آرشیو وب فارسی:ملیت: دروازه غار هیبتش شبیه هیچ کدام از محلات تهران نیست. بخشی از آن را بلورفروش ها تسخیر کرده اند، بخش دیگر پارکینگ کامیون هاست و بخش دیگرش هم جای خواب کارتن خواب ها.به گزارش ملیت به نقل از شرق، همه این آش درهم و برهم در کنار مردم معمولی ساکن یک محله، دیده می شود. اما انگار «مردم» بخش کم رنگ خیابان دروازه غار هستند، آنها که بچه هایشان را به مدرسه می فرستند، آنها که زندگی می کنند و دلشان می خواهد حوالی یک بعدازظهر خنک پاییزی شامشان را بردارند و در گوشه یکی از پارک های محله شان بنشینند و با خانواده شان اوقات خوشی را سپری کنند. اما این تصویر هیچ وقت تصویر آشنایی برای مردم ساکن در خیابان هرندی نیست. آنها می گویند مدت هاست با واژه «امنیت» بیگانه اند و پارک هایشان جولانگاه افراد معتاد است. شاید همین جولانگاه بودن پارک ها و محله برای معتادها، کاسه صبر مردم را لبریز کرد و هفته گذشته این کاسه صبر لبریزشده و جان به لب آمده، آتش و خشم را بر سر و صورت معتادهای کارتن خواب فرود آورد. اتفاقات این محله دنباله دار است. عده ای می گویند حالا نهادهای مسئول و ان جی او ها از آن طرف بوم افتاده اند. انگار که دیده باشند اقدامات سلبی جواب نداده، حالا می خواهند با محبت آنها را به سمت ترک سوق دهند. اما ماجرا اینجاست که مردم محله هرندی می گویند علاوه بر تجمع معتادان در محله شان، حالا خیابان ها و پیاده روها تبدیل به زباله دانی ظرف های یک بارمصرفی شده که سازمان ها و مردم برای پخش غذا به هرندی می آورند. لیلا ارشد، مددکار و مدیرعامل خانه خورشید به «شرق» می گوید: «کار به جایی رسیده که حالا معتادان اصلا به غذاهای ساده راضی نمی شوند. دیگر کسی از ما نان و تخم مرغ یا نان و پنیر و سبزی نمی گیرد. خانم اتوکشیده می آید و به معتاد التماس می کند که خواهش می کنم این غذا را بخورید و معتاد هم از بین این همه غذایی که به میدان هرندی می آید، انتخاب می کند که امشب خورش قیمه بخورد یا چلومرغ. بعد هم هیچ کدام از این ان جی او ها به خودش زحمت نمی دهد که زباله های ناشی از پخش غذایش را از سطح محله جمع کند. آن وقت گلی که داشتیم به سبزه هم آراسته می شود». ماجرا ماجرای معتادپروری است که مردم محله را به ستوه آورده است. این عین جمله ای است که یکی از ساکنان دروازه غار می گوید. سعید صاحب یکی از بلورفروشی های میدان شوش است، او به «شرق» می گوید: «کار به جایی رسیده که ما الان باید از معتادها معذرت خواهی کنیم. اصلا انگار نه انگار که پدرمان درآمده و خانواده ها جرئت ندارند یک لحظه از پارک ها و کوچه های خلوت عبور کنند. این محله یک محله مسئله دار است، خود شما جرئت می کنید یک ساعت تمام ماشینتان را در یکی از کوچه ها پارک کنید؟ حالا جناب معتاد با ما دعوا می کند اگر به او اخم کنیم. یعنی عملا جایمان با هم عوض شده». عابد ملکی، شهردار منطقه ١٢ استان تهران، در گفت وگو با «شرق»، با رد این مسئله که آتش زدن چادرهای کارتن خواب ها در هفته گذشته ربطی به شهرداری تهران داشته است، درباره پخش گسترده خدمات میان معتادان و کارتن خواب های هرندی می گوید: «من فکر می کنم در نگاه کلان اگر تنها هدف از رفتن میان معتادان، پخش غذا باشد، نگاه معتادپروری کاملا صحیح است. به طور کلی جمع شدن تعداد زیادی معتاد در بافت مسکونی اصلا مناسب نیست. برای همین شهرداری وارد بحث شده است تا بتواند سروسامانی به وضعیت معتادان بدهد. بحث ما به عنوان مسئولان شهری این است که شهر و محله نباید به حفره ای برای تجمع معتادان تبدیل شود. در محله هرندی جریان زندگی مختل شده است و برای همین شهرداری به فکر طرح های جامعی افتاده تا این محله را از این معضل نجات دهد و انضباط شهری را در این منطقه ایجاد کند. اتفاقی هم که در این راستا افتاده این است که بخشی از مردم با همین اقدامات شهرداری بیدار شده و به کمک معتادان شتافته اند. اما بحث آنها صرف کمک به معتادان نیست. آنها برای جذب معتادان به سمت ماده ١٥ و کمک به ترک اعتیاد آنها و صحبت کردن با آنها برای ترک، به بهانه پخش غذا وارد محله می شوند». حبیب بهرامی، مدیرعامل مؤسسه سیمای سبز رهایی است. او درباره کمک رسانی و پخش غذا بین معتادان در محلات آسیب دیده به «شرق» می گوید: «خود ما هم با برخورد احساسی با معتادها مخالفیم. چون دادن غذا درواقع یک جور حمایت ناسالم از معتاد است. معتادها چند دسته هستند. تعدادی معتاد داریم که در دوره ایام طلایی هستند و کار درمان روی آنها بسیار سخت بوده و احتیاج زیادی به خدمات کاهش آسیب هم ندارند. آنها از مصرف مواد مخدر لذت می برند و تحت هیچ شرایطی هم حاضر نیستند این لذت را از دست بدهند. البته این گروه شامل افراد ساکن در پارک های هرندی نیستند. اینها کسانی هستند که در خانواده ها هستند و تازه مصرف را شروع کرده اند. اما آن قسمتی که زندگی شان آشفته شده، کسانی هستند که در وهله اول نیاز به خدمات کاهش آسیب دارند چون در معرض آسیب های جدی مثل اچ آی وی هستند. موضوع ایدز بسیار مهم است و اگر گریبانگیر آنها شود، دیگر بحث از این ماجراها فراتر می رود. بنابراین برای جلوگیری از این نوع آسیب ها لازم است خدمات کاهش آسیب به آنها داده شود. خدمات کاهش آسیب شامل توزیع سرنگ و سوزن و کاندوم است. تعویض سرنگ و سوزن اصلی ترین برنامه کاهش آسیب است. این شام دادن هم بهانه ای است که ما سرنگ و سوزن به آنها بدهیم. منتها به همان شام هم احتیاج دارند. البته خیلی خوب است که برنامه های داخل مراکز کاهش آسیب آن قدر متنوع باشند که داخل مراکز بروند». وی در ادامه می افزاید: «تهران شلترهای زیادی برای کارتن خواب ها دارد، اما آنها ترجیح می دهند در پارک ها بمانند. آمار افرادی که در هرندی شب ها می خوابند، دو، سه هزار نفر نیست، شاید در هوای خشک تعداد بیشتری بخوابند، اما در این فصل اینها تعدادشان کم می شود و راغب به رفتن به شلتر می شوند. اما چرا در فصل تابستان این اتفاق نمی افتد؟ دلیلش این است که شرایطی که پارک هرندی دارد، شرایط مناسبی است که شلتر ندارد. حالا اگر ما این شرایط را در شلتر مهیا کنیم، به شما قول می دهم آمار زیادی از آنها به شلتر بروند. برخوردهایی که در شلتر با این افراد می شود برخوردهای خوبی نیست. اگر این شلترها مجهز باشند و اینها این امکان را داشته باشند زیر نظر برنامه های بهداشتی، مواد مخدر مصرف کنند، هم برنامه کاهش آسیب اتفاق می افتد و هم شب ها از کوچه و خیابان جمع می شوند. مسئله اینجاست که آنها شب ها در پارک هرندی راحت مصرف می کنند اما در شلتر تلفنشان را از آنها می گیرند و حتی اجازه سیگارکشیدن ندارند. اما سیگارکشیدن و مواد قسمتی از زندگی آنهاست. اگر بخواهیم واقع بینانه به قضیه نگاه کنیم، شاید کلی از این آسیب ها کم شود». بهرامی با تأکید بر اینکه پخش غذا یک بهانه برای کمک کردن و جلب معتاد به ترک اعتیاد است، تصریح کرد: «ما باید بسنجیم که افراد تمایل به ترک مواد دارند یا نه. بحث ما شام نیست، برنامه اصلی ما توزیع سرنگ و سوزن است و همین طور همراه کردن معتادان با پارک. از حالا هم قرار شده که شام به نحوی پخش شود که خود معتادان هم برای گرفتن این شام اقدام مؤثری را انجام دهند». مسئله ای که وجود دارد این است که هیچ کس منکر این نیست که وجود معتادان در محل سکونت مردم باعث ایجاد مشکلات عدیده خواهد شد، اما سؤال این است که برای جمع آوری معتادان چه فکری شده؟ قرار است معتادان پس از جمع آوری به کجا برده شوند؟ آیا همان طور که خودشان می گویند از آنها خواسته شده که در پارک های کل محلات تهران پخش شوند؟ برچسب ها: پار ک ، معتادان
دوشنبه ، ۲۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ملیت]
[مشاهده در: www.meliyat.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها