محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826737841
داستان را در انیمیشن فراموش کرده ایم
واضح آرشیو وب فارسی:هدانا: روزنامه اعتماد نوشت: این روزها در میان فیلم های اکران شده در سینما، انیمیشن «شاهزاده روم» رنگ و بوی دیگری دارد؛ اثری که به خوبی با مخاطبان ارتباط برقرار کرده و علاوه بر اکران ویژه مدارس که صبح هاست، خانواده ها را دسته جمعی به سینما کشانده است. این فیلم سینمایی که پنجمین اثر سینمایی ایرانی است که در این ژانر تهیه و با استقبال خوبی هم مواجه شده، در ابتدای راه انیمیشن سازی است و حالا با دیدن آن می توان انتظار آثار متفاوت تری در این حوزه را داشت. در همین زمینه پای صحبت های برخی فعالان انیمیشن نشستیم و از آنها درباره مشکلات و روند کاری این بخش از سینما پرسیدیم. به گفته رییس انجمن سینمایی فیلمسازان انیمیشن ایران (آسیفا) انیمیشن یک هنر- صنعت است؛ صنعتی که خط تولید دارد و محصولی با استفاده از آدم های مختلف و تخصص های متفاوت تولید می شود. در ایران وضعیت تولید انیمیشن رشد زیادی داشته و کسانی که در این حوزه فعالیت می کنند، به تنهایی یا در گروه های کوچک توانسته اند خودشان را در سطح جهانی نیز مطرح کنند. روان بخش صادقی، رییس آسیفا با تاکید بر اینکه به هر حال انیمیشن تابع شرایط اقتصادی جامعه بوده و در سال هایی حتی تا مرز نابودی رفته است، به «اعتماد» می گوید: «همین اواخر در حدود ٧٠، ٨٠ درصد استودیوهای انیمیشن تهران تعطیل شدند، البته فقط بحث انیمیشن نبود، بلکه هرجایی که تولید داشت، به دلیل مشکلات مالی نتوانست سرپا بایستد و حمایت کننده هایی که عمدتا دولتی بودند، نتوانستند به حمایت مالی ادامه دهند و همین دلیل بر تعطیل شدن استودیوهای جوان تر بود. اما این موضوع باعث شد کسانی که در انیمیشن فعالیت می کنند، کارهای انفرادی انجام دهند و بخش هنری این صنعت افزایش تولید و کیفیت پیدا کند و تمرین روی کارهای کوچک و انجام پروژه های تک نفره سطح کارشان را بالا برد.»صادقی فعالیت های اقتصادی در زمینه انیمیشن را مهم توصیف می کند و معتقد است همان طور که صنعت انیمیشن در کشورهای دیگر اشتغالزا است و جزو شغل های پردرآمد محسوب می شود، در ایران هم همین شرایط می تواند رقم خورده و بخشی از درآمدهای کشور را بر عهده داشته باشد. چون در کشور علاوه بر پتانسیل هنری و نیروی متخصص، هم ابزارهای مناسب و به روزی داریم و هم برخی دیگر را می توانیم خریداری کنیم. از حمایت صرفا دولتی رها شویم رییس آسیفا با اشاره به اینکه حمایت ها نباید صرفا دولتی باشند، ادامه می دهد: «البته دولت موظف است که حمایت هایی را داشته باشد، چون انیمیشن کالای فرهنگی -هنری است که محصول آن نسلی را پرورش می دهد و در آموزش، آگاه سازی، اشاعه فرهنگ و رفتارهای صحیح اجتماعی موثر است و اگر حمایت صحیح اتفاق بیفتد، قابل فروش هم خواهد بود.»«انیمیشن تنها هنری است که در ایران و این روزها قابلیت صنعتی شدن دارد.» این جمله را صادقی با تاکید بسیار می گوید و می افزاید: «این صنعتی شدن در حیطه تولید انبوه و عموما برای تولیدات تلویزیونی اتفاق می افتد، البته منظور تنها شبکه ای تلویزیونی که می بینیم نیست، بخش زیادی از این شبکه ها، شبکه های کابلی، مجازی، اینترنت، موبایل و VOD را شامل می شوند و از طریق آنها می توان محصولات را عرضه کرد و در بازار رقابت حضور داشت که البته این اتفاق برای گروه های انفرادی بچه های انیمیشن افتاده است.» او در پاسخ به اینکه بزرگ ترین مشکل در بازار انیمیشن ایران چیست، توضیح می دهد: «با وجود اینکه مشکلات مالی در حوزه انیمیشن وجود دارد و میزان بودجه ای که برای آن در کل کشور اختصاص داده می شود زیاد نیست با این حال همین مقدار کم هم عمدتا به صورت غیرکارشناسانه و ناعادلانه توزیع شده و در بسیاری موارد در جیب برخی افراد غیرمتخصص و نامربوط رفته است. از همین رو شاید بتوان گفت انیمیشن بیشتر از سوءمدیریت ها در بحث کلان رنج می برد. نیاز است که یک شورای عالی با همراهی ارگان ها و وزارتخانه های مختلف برنامه های میان مدت و طولانی مدت را بریزند تا انیمیشن نیز به نتیجه برسد. چون ما در وجود افراد تکنیکی و هنری و همین طور تهیه تجهیزات پتانسیل و امکانات کم نداریم و به مدیریت صحیح و هوشمندی روی این عوامل انسانی نیاز است، از همین رو تاکید دارم یک شورای عالی و کلان که در آن وزارت صنعت، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا و سیما و برخی سازمان های مرتبط حضور داشته باشند و برنامه ریزی های کلانی را برای انیمیشن انجام دهند.باید وجود داشته باشد.» جشنواره های انیمیشنی تنها جشنواره تخصصی که در زمینه انیمیشن در کشور برگزار می شود، دوسالانه پویانمایی است که کانون پرورش فکری کودکان و نوجوان متولی برگزاری آن محسوب می شود. این دوسالانه سال گذشته دوره هشتم خود را پشت سر گذاشت و محمدرضا کریمی صارمی، دبیر آن در گفت وگو با «اعتماد» از روند تولید انیمیشن در سال های برگزاری جشنواره ابراز خشنودی می کند و می گوید: «در اولین دوره ای که جشنواره برگزار شد، چیزی در حدود ۳۰ اثر به دبیرخانه آمده بود، اما با گذشت دوره های مختلفی که جشنواره به شکل مستمر برگزار شد، حالا ۱۸۰۰ اثر می رسد که نشان از فعالیت گروه های مختلف در این عرصه دارد.» او درباره تاثیر جشنواره در دیده شدن هنرمندان توضیح می دهد: «کسانی که در این جشنواره برگزیده می شوند و کارهای شان مورد تقدیر قرار می گیرد، به خودی خود دیده می شوند، از طرفی برای شان بازار کار هم فراهم می شود و این نشان می دهد که جشنواره اعتبار دارد. با این حال خاصیت هنر این است که کار خوب دیده می شود. ما هم در این جشنواره به دنبال همین اهداف هستیم که پویانمایی را معرفی کنیم و آثاری که در کشور تولید می شوند را یک جا هم به نمایش بگذاریم.» کریمی با تاکید بر اینکه آثار پویانمایی برای همه سنین از آن جهت که دو عنصر تخیل و فانتزی را دارا هستند، جذابیت دارند، می گوید: «۸۰ درصد از تولیداتی که در زمینه پویانمایی در کشور وجود دارد، توسط تلویزیون و مرکز صبا صورت می گیرد، بخش های دیگر شامل تولیدات دانشجویی، مستقل و سازمان هایی مانند کانون و حوزه هنری می شوند.»صادقی نیز که در تلاش برای برگزاری جشنواره مستقل و بین المللی انیمیشن در ایران است، برگزاری جشنواره ای ویژه و خاص برای انیماتورها را اتفاق خیلی خوبی می داند و می گوید: «دو سالانه پویانمایی از معدود محفل هایی است که بچه های فعال در انیمیشن را دور یکدیگر جمع می کند و از کارها و برنامه های یکدیگر باخبر می شوند. اما همان طور که در برخی کشورها سالانه چندصد جشنواره برگزار می شود و هرکدام اهداف و برنامه ریزی های مخصوص به خودشان را دارند، ما هم در ایران به دنبال برگزاری جشنواره ای بین المللی هستیم که ما را در رسیدن به اهداف مان کمک کند. این درست است که اگر در برگزاری جشنواره ها به هدف نرسیم، بودن شان زیادی است اما اگر جشنواره ای کار خودش را به شکل صحیحی انجام دهد، می تواند به آزاد شدن پتانسیل ها در کشور کمک و نیروهای جوان را وارد کار کند و با در نظر گرفتن بازارهای جهانی همگام با آنها پرورش شان دهد.» او در ادامه می افزاید: «در زیر مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی متاسفانه جشنواره مستقل برای انیمیشن وجود ندارد و این درحالی است که جشنواره فجر برای جریان اکران و جشنواره حقیقت برای مستند و نیز فیلم کوتاه تهران عمدتا برای فیلم های داستانی جهت دهی شده اند و عمل می کنند. نگاه ما در این جشنواره صنفی است و می خواهیم به شکلی باشد که هم نگاه هنری داشته باشد و هم تولیدات انبوه و فروش و بازاریابی را در نظر بگیریم.» مکتب انیمیشن ایرانی شناساندن انیمیشن ایرانی از کارهایی است که باید انجام دهیم تا بتوانیم تعریف صحیحی از فعالیت های این هنر داشته باشیم، از همین رو صادقی تاکید می کند برند ایرانی باید شناخته و خط تولیدی برای آن در نظر گرفته شود. او در ادامه توضیح می دهد: «امروزه در بازارهای جهانی بیشتر انیمیشن هایی که می بینیم، محصولات کشورهای ژاپن، هند، چین و کره هستند و آنها به دلیل حضور مستمر در بازار جهانی توانسته اند فعالیت های گسترده ای در این زمینه داشته باشند. انیمیشن مانند صنایع دستی است که اگر کسی تنهایی کار کند، فقط کاری را انجام داده و محصولی را به صورت تکی تولید کرده، اما اگر همین محصول خط تولید داشته باشد، در اقتصاد کشور برایش طراحی انجام شده باشد و افراد متخصص بین رشته ای برای به ثمر رسیدن آن تلاش کرده باشند، علاوه بر حضور پررنگ گروه ها، اثرات فعالیت های هنری، فرهنگی و اقتصادی آنها را هم خواهیم دید.» او در ادامه با بیان اینکه امروزه برخی از افراد حاضر در حوزه انیمیشن کارهایی را به صورت تولید مشترک انجام می دهند، ادامه می دهد: «این تولیدات مشترک باید به صورت انبوه باشد، تا نتیجه های اقتصادی خوبی داشته باشد. البته بخش کارهای ملی و مذهبی که مختص فرهنگ خودمان است، واقعا به حمایت ها و سوبسیدهای دولتی نیاز دارند که نگرانی درباره بازگشت اقتصادی این آثار وجود نداشته باشد و بیشتر بحث فرهنگ سازی مطرح شود. اما در تولیدات بین المللی می توان تولیدات مشترک را با دیگر کشورها انجام داد و در این صورت امیدوار بود که اثر هم دیده می شود و هم می تواند بازگشت اقتصادی داشته باشد. برای مثال کشورهای اروپایی هم در گیشه تولیدات انیمیشن سینمایی کمتر موفق بوده اند و برای رفع این مشکل دست به تولیدات مشترک با دیگر کشورها زدند و با استفاده از پتانسیل یکدیگر در اکران آثار هم حیطه های بیشتری را در بر بگیرند و هم در بازگشت سرمایه موفق تر عمل کنند. چون در این صورت تعداد سالن های بیشتری درگیر اکران می شوند.» داستان را در انیمیشن فراموش کرده ایم رییس آسیفا در بخشی از گفته هایش تاکید می کند در تولید انیمشین مانند سینمای اجتماعی کشور، فیلمنامه ها و داستان های خوبی نداریم. او ادامه می دهد: «ما تکنیک ها را می شناسیم، موسیقی خوب می سازیم، اما چون روایت داستانی خیلی خوبی نداریم، نمی توانیم مخاطب را با خود همراه کنیم. شاید به همین دلیل است که در انیمیشن های کوتاه موفق تر بوده ایم، چون این هنر به خودی خود جذابیت های بصری دارد و در کارهای کوتاه حتی اگر داستان خوبی نباشد، می توان مخاطب را همراه کرد.» با این حال صادقی می گوید در سریال های انیمیشنی که سال هاست در تلویزیون کشورهای دیگر پخش می شود، ٦٠٠-٥٠٠ قسمت را شامل می شوند و برای آنها تیم های متعدد فیلمنامه نویسی وجود دارد تا برای همان مدت زمان کم یک داستان کامل نوشته شود، اما در ایران علاوه بر اینکه این اتفاق نمی افتد، معمولا کمترین میزان هزینه ها روی فیلمنامه خرج می شود و اهمیت چندانی به آن نمی دهند. نداشتن کشش دراماتیکی و داستانی دلیل می شود برای اینکه مخاطب با اثر همراه نشود. شاید گاهی با تکنیک ساده اما داستان درست بتوان بیننده را بهتر از هر اثر دیگری جذب کرد. خلق شخصیت ها در آثار سینمایی جذابیت دارد هادی محمدیان، کارگردان انیمیشن «شاهزاده روم» که این روزها اکران شده و اتفاقا هم مورد استقبال قرار گرفته است به اعتقاد برخی یک سر و گردن بالاتر از انیمیشن های تولیدی در ایران است که هم از داستان خوبی بهره گرفته و هم تکنیک بالایی دارد. محمدیان که فارغ التحصیل رشته گرافیک است و مدت ها به شکل انفرادی کار کوتاه و سریال انجام داده است، حالا با یک گروه ۱۰۵ نفره در مدت زمان ۱۵ ماه با بودجه ای حدود دو میلیارد تومان این انیمیشن را تولید کرده اند. این کارگردان تولید انیمیشن سینمایی را جذاب می داند و می گوید: «وقتی موجودیتی را از عدم می سازیم و می توانیم دنیای تازه ای را که در ذهن داریم، خلق کنیم، برای خودمان بسیار جذاب است. اما سختی های کار انیمیشن به مراتب بیشتر از رئال است، از این جهت که تمامی مولفه های کار رئال مانند نور، صدا و تصویر در کنار شخصیت سازی ها وجود دارد و همین موضوع کار را به مراتب سخت تر می کند.» محمدیان با تاکید بر اینکه نمی توان مخاطب انیمیشن را میان بزرگسالان و کودکان جدا کرد، می افزاید: «سینمایی «شاهزاده روم» برای زنده شدن سینمای کودک ساخته شد تا همه کودکان و نوجوانانی که در اطراف خودمان می بینیم از سینما حقی داشته باشند، اما مطمئنا در اثر حرف هایی برای بزرگ ترهایی که همراه کودکان خودشان در سالن هستند هم داریم.»توجه به سلیقه مخاطب های جهانی باعث می شود در تولید اثر توجه بیشتری داشته باشیم و مفاهیم را به گونه ای بیان کنیم که برای همه قابل فهم باشد. محمدیان در این زمینه توضیح می دهد: «وقتی در فیلم هایی که می سازیم به مخاطب ایرانی فکر کنیم، ناخودآگاه از بیان نکته هایی که تصور می کنیم ایرانی ها از آن خبر دارند، خودداری می کنیم. اما با در نظر گرفتن مخاطب جهانی حرف ها را به شکلی بیان می کنیم که برای همه جذابیت داشته باشد و اطلاعات را به شکل ساده و روشنی بیان خواهیم کرد.» با این اوصاف اوضاع انیمیشن در سینمای ایران می تواند بهتر باشد؛ اتفاقی که با کمی درایت و سرمایه گذاری روی نیروی انسانی و ابزارها می افتد. این صنعت نوپا در ایران می تواند منبع درآمد مناسبی برای قشر جوانی باشد که همه زندگی شان را روی طرح های هنری گذاشته اند و حتی برای اشاعه فرهنگ ایرانی- اسلامی که این روزها زیاد درباره اش می شنویم، بهترین ابزار باشد.
یکشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: هدانا]
[مشاهده در: www.hodana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها