واضح آرشیو وب فارسی:عصر امروز: شجاعی زند می گوید: ساعت ۱۰ به هوش آمدم، اطرافم پر از جنازه بود. مرحوم آقایی پور را دیدم که بر روی چند نفر افتاده بود اما نفس می کشید، در آن لحظه آقای رکن آبادی را هم می دیدم که پایش تکان می خورد. ساعت ۱۰:۱۰ مجدداً بیهوش شدم.به گزارش عصر امروز، نشست علمی تخصصی «فاجعه مصیب بار منا» از سوی بنیاد اندیشه اسلامی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با همکاری دانشکده الهیات دانشگاه تهران صبح امروز (یکشنبه ۲۴ آبان) با سخنرانی حجت الاسلام سیدعلی قاضی عسکر، نماینده ولی فقیه در امور حج و زیارت و سرپرست حجاج ایرانی، ابوذر ابراهیمی ترکمان رئیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، مجید معارف رئیس دانشکده الهیات دانشگاه تهران، غلامعلی افروز استاد روانشناسی دانشگاه تهران، ایران رکن آبادی (خواهر غضنفر رکن آبادی)، محمدحسن شجاعی زند استاد دانشگاه علم و صنعت، طوبی کرمانی استاد دانشگاه تهران و جمعی از اساتید در دانشکده الهیات دانشگاه تهران برگزار شد. در ادامه این نشست، محمدحسن شجاعی زند، استاد دانشگاه علم و صنعت ایران به عنوان شاهد عینی فاجعه منا طی سخنانی عنوان کرد: بنده به همراه غضنفر رکن آبادی و مرحوم محمدرحیم آقایی پور معاون مدیر کل امور مجلس و قوانین وزارت امور خارجه قرار شد به رمی جمرات برویم. از مسیری که در نزدیکی خیمه بعثه رهبری بود و در آن چند دقیقه راهی به سمت خیابان ۲۰۴ باز شده بود، بیست دقیقه ای پیاده روی کردیم که متوجه اوضاع غیر عادی ازدحام جمعیت شدیم. در ساعت ۸:۲۰ توقف کامل شد و حرارت افراد نزدیک به هم بسیار زیاد شد، خاطرم است که جناب آقایی پور به من پیشنهاد برگشت دادند اما آقای رکن آبادی گفتند به مسیر ادامه دهیم به زودی مسیر باز می شود، ما هم به مسیر ادامه دادیم، ۸:۳۵ دقیقه آفریقایی ها یک به یک به زمین می افتادند و همراه خود چند نفر را نیز به زمین می انداختند. ساعت ۸:۴۵ فاجعه اصلی رخ داد و افراد در خیابان ۲۲۳ به سمت ۲۰۴ سرریز شدند ما هم خودمان بی حال بر زمین افتاده بودیم، یک مرتبه پلیس های ناشی و پیش آهنگ ها گفتند «حاجی ارجع» اینطور شد که یک مرتبه تمام ویلچرها روی هم افتاد و و بدترین لحظه نیز زمانی بود که سیاهانی که بچه های کوچک خود را بر پشتشان گذاشته بودند بر زمین افتادند و بچه ها هم قربانی می شدند، افرادی که خود بر زمین افتاده بودند توسط دیگران لگدمال شده و خونریزی شدیدی ایجاد شده بود، اینها سند ضعف مدیریت و جنایت عربستان بود که خون ها یک به یک ریخته می شد. روی نرده های شرق و غرب خیابان را تخته زده بودند مردمی که به سرعت شروع به بازگشتن مسیر کردند بر روی هم افتادند، فاجعه بدتر شد عده ای تخته ها را می کندند و از نرده ها بالا می رفتند تا بلکه از بالای بام ها و خیمه ها راه نجاتی پیدا کنند هر کس که از این مسیر عبور کرد، نجات یافت اما دیگر کسی رمقی نداشت تا از این نرده ها بالا برود الا کسانی که از خیابان ۲۲۳ وارد شده بودند و هنوز جانی داشتند. آقای رکن آبادی به بنده گفت که از نرده ها بالا بروم اما من نمی توانستم خودش هم نرفت در یک لحظه یکی از سیاه پوست ها یکی از نرده ها را از جا کند و عده ای برای فرار هجوم آوردند و متأسفانه همه آنها در دم جان دادند و هیچکس نتوانست از نرده رد بشود. نکته اینجاست که خود ماشین پلیس دستور برگشت داد و همه برای برگشت بر روی هم افتادند. ساعت ۹:۲۰ بیهوش شدم و ساعت ۱۰ به هوش آمدم تصور می کردم که از خواب بیدار شده ام، اطرافم پر از جنازه و افراد زنده و مرده بود، مرحوم آقایی پور را دیدم که بر روی چند نفر افتاده اما نفس می کشید که متأسفانه او را با همان وضع بردند و او هم جان سپرد، در آن لحظه آقای رکن آبادی را هم می دیدم که پایش تکان می خورد، ساعت ۱۰:۱۰ بیهوش شدم. یکی از مبلغین خود ما تعریف می کرد که در آن لحظه ما را دیده که مُرده بودیم و تلاش می کند که دست آقای رکن آبادی را بگیرد اما موفق نمی شود خودش هم بر روی زمین می افتد و شهادتین می گوید، اما در آن لحظه که دستش را باز می کند دستش به یک بطری آب می خورد با همان بطری چند نفر را از مرگ نجات می دهد و خود نیز با یک مقدار آب جان می گیرد. بنده نزدیک ساعت ۱۱ دوباره به هوش آمدم و دیدم یک نفر بلند صدا می کند که من هم توانستم به سختی از جا بلند شوم و آرام آرام خود را از آن مهلکه نجات دهم. *عربستان حرمین را مدیریت نمی کند بلکه مالکیت می کند همچنین در این نشست طوبی کرمانی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران نیز که شاهد عینی فاجعه منا بوده، توضیح می دهد: قرار بود با ۶ نفر از خانم های بعثه مخفیانه شب در مشعر بیتوته کنیم اما من در مشعر گم شدم و به دنبال دیگر دوستانم با خانم مرجان نازقلیچی از زنان اهل سنت و ترکمن استان گلستان و فرماندار اهل سنت بندرترکمن روبه رو شدم که به همراه گروهشان برای رمی جمرات می رفتند. از من خواستند که با آنها همراه شوم اما من قبول نکردم برای اینکه به دنبال دوستانم بروم که بعد شنیدم ایشان در میان قربانیان بودند که پیکرشان نیز دفن شده بود. خلاصه دوستان را یافتم و با ۵ خواهر دیگر در گرما راهی شدیم. بقیه مباحث را هم که می دانید. وی در پایان صحبت هایش گفت: نمی خواهم اطاله کلام کنم اما باید بگویم که مالکیت حرمین تجاری است نه مدیریتی، عربستان حرمین را مدیریت نمی کند بلکه مالکیت می کند، بنابراین راحت بگویم اگر منا نبود، واقعه مکه خودش مصیبت عظمایی بود که باید پیگیری می شد، برخی مفتی های عربستان در سایت های خود گفته اند که جرثقیلی که افتاد در برابر عظمت خدا سر سجده فرو آورد و من در عجبم چرا بقیه جرثقیل ها خضوع نکردند! در نهایت باید طرح سوال صحیح صورت گیرد و با ارائه استنادات پاسخ های قانع کننده دریافت کنیم.
یکشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر امروز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]