محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855161990
کارگزار اختناق فرهنگی شاه چگونه به ناجی فرهنگ ایران تبدیل شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از نسیم، در دو سال اخیر و به دنبال سیاست گذاری های منفعلانه و نامناسب وزارت ارشاد دولت یازدهم، مجریان و کارگزاران تهاجم فرهنگی و جنگ نرم بیش از پیش فعال گردیده و مدیران عمل و قدرت تحرک یافته اند. نگاهی به آنچه در بازار نشر کتاب و فضای […]به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس به نقل از نسیم، در دو سال اخیر و به دنبال سیاست گذاری های منفعلانه و نامناسب وزارت ارشاد دولت یازدهم، مجریان و کارگزاران تهاجم فرهنگی و جنگ نرم بیش از پیش فعال گردیده و مدیران عمل و قدرت تحرک یافته اند. نگاهی به آنچه در بازار نشر کتاب و فضای مطبوعات کشور می گذرد به روشنی نشان دهنده تحرک بسیار گسترده و میدان داری تمام عیار چهره ها و جریان هایی است که به انحاء و اشکال مختلف اغراض و مقاصد و سیاست های جنگ نرم را دنبال می کنند. مجموعه شرایطی که سیاست گذاری های وزارت ارشاد در کشور پدید آورده است متأسفانه موجب تقویت فعالیت های جناح معاند فرهنگی گردیده است و در همان حال نیروهای جناح مؤمن فرهنگی نوعاً و اصولاً از حمایت های دولتی محروم مانده اند. در شرایط کنونی و در صحنه آرایش و توازن قوای نیروها در عرصه فرهنگی، تحرک و فعالیت و دامنه ظهور و نفوذ مجریان جنگ نرم و تهاجم فرهنگی فوق العاده افزایش یافته و توازن عمومی نیروها به نحو چشمگیری به نفع آن ها تغییر کرده است. تأملی در حجم و میزان و عناوین تولیدات روشنفکران مجری جنگ نرم (اعم از نویسنده و مترجم و در قلمروهای متنوعی چون: داستان، شعر، نمایشنامه، رساله های تئوریک سیاسی و فرهنگی و…) و لشگری از نویسندگان و مترجمان و ژورنالیست هایی که فعال کرده اند و ویترین رنگارنگی که از کتاب ها و نشریات و رساله ها و جزوات مروج سکولاریسم فرهنگی ـ سیاسی رقم زده اند، به روشنی گویای حقیقت تلخی است که بدان اشاره کردیم. این حقیقت تلخ که بدانید سیاست های بیست و هفت ماهه «دولتمردان اعتدال» تضعیف فعالیت و میزان حضور جناح مؤمن فرهنگی؛ و تقویت هولناک توان مالی و امکان تولید و میزان عرض اندام و اظهار وجود و میدان فعالیت و قدرت تحرک جناح معاند فرهنگی (مجریان جنگ نرم علیه انقلاب اسلامی) بوده است. کارگزاران جنگ نرم و معاندان فرهنگی در شرایط کنونی کشور، بیش از پیش در موضع تهاجم و طلبکاری قرار گرفته اند و می کوشند تا با تحریف حقایق و قلب واقعیت، به تطهیر روشنفکران غرب زده و کارگزاران فرهنگی غرب زدگی شبه مدرن و عوامل و همدستان رژیم پهلوی بپردازند. یکی از چهره هایی که در یک ماهه اخیر نشریات سکولار ـ مدرنیست داخلی کشور و رسانه های پرشمار وابسته به امپریالیسم در خارج از کشور (رسانه هایی چون صدای آمریکا، بی بی سی، من و تو و…) کوشیدند تا از طریق تحریف حقایق و انکار واقعیات به تطهیر و قهرمان سازی از او بپردازند، عبدالرحیم جعفری، صاحب سابق انتشارات امیر کبیر است. انتشارات امیر کبیر و پشتیبانی های ساواک عبدالرحیم جعفری و انتشارات امیر کبیر به واسطه حمایت های مالی رژیم شاه و پشتیبانی های ساواک، از اواسط دهه ۴۰ به یک تراست غول آسا و قطب بزرگ انتشاراتی کشور بدل گردید. بسیاری از کارگران، کارمندان و حتی مترجمان و نویسندگان و گرافیست های همکار انتشارات امیر کبیر در سال های ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۷ مظالم و بهره کشی ها و برخورد متفرعنانه عبدالرحیم جعفری را به یاد دارند. حمایت تمام عیار ساواک و دربار پهلوی آنچنان قدرتی به عبدالرحیم جعفری داده بود و آنچنان او را به خود غره کرده و در مقام تفرعن قرار داده بود که با بسیاری از مترجمان و نویسندگان کشور از موضع تبختر و بی اعتنایی برخورد کرده و نسبت به آنها رفتار ظالمانه پیشه می کرد. در ده دوازده سال پایانی رژیم پهلوی عبدالرحیم جعفری (با تکیه بر حمایت های مالی و تبلیغاتی رژیم شاه) عملاً به بزرگ ترین انتشاراتی کشور و اصلی ترین سخنگو و ناشر کارگزار رژیم پهلوی دوم (در جهت ترویج غرب زدگی شبه مدرن و به ویژه فرهنگ و سبک زندگی آمریکایی و تملق گویی برای رضاشاه و محمدرضا شاه و پیشبرد اغراض فرهنگی رژیم) بدل گردیده بود و مترجمان و نویسندگانی که در حیطه کاری مورد ظلم و بهره کشی عبدالرحیم جعفری قرار می گرفتند (به دلیل حمایت تمام عیار ساواک از او) هیچ مرجع و ملجأی برای تظلم و دادخواهی نداشتند. مروری کوتاه بر رفتاری که عبدالرحیم جعفری با «کاوه دهگان» (مترجم روشنفکر موزیستی که در سال ۱۳۴۴ اقدام به ترجمه کتاب «ظهور و سقوط رایش سوم» نمود) انجام داد، به روشنی حکایت گر رویکرد ظالمانه و متفرعنانه عبدالرحیم جعفری و حمایت های تمام عیار رژیم شاه از او است. «کاوه دهگان» در مقدمه ای که در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران بر متن کامل ترجمه ظهور و سقوط رایش سوم نگاشته است، درباره ظلمی که بر او رفته و رفتار متکبرانه عبدالرحیم جعفری و قدرتی که جعفری به واسطه حمایت رژیم از آن بهره مند بود سخن می گوید. عبدالرحیم جعفری که مالک انتشارات فرانکلین هم بود در روند ترجمه کتاب ظهور و سقوط رایش سوم به خلاف قول ومتن قرارداد عمل می کند و به اعتراضات کاوه دهگان وقعی نمی گذارد. دهگان می نویسد: ” قبل از انقلاب، به هر وکیلی که در این باره مراجعه می کردم و از او خواستار طرح دعوی در دادگستری می شدم، چون پای فرانکلین در میان بود، از قبول آن معذرت می خواست، سرانجام، یکی از وکیلان که با من آشنایی داشت، سال ۱۳۵۶ حاضر شد در این باره اظهار نامه ای برای مدیر مؤسسه امیر کبیر (ناشر کتاب) بفرستد. مدیر امیر کبیر (عبدالرحیم جعفری) اظهارنامه را رؤیت کرد و زیر اظهارنامه رسمی خطاب به وکیل دادگستری نوشت: صبح بخیر گویا آقا ناشتایی میل نفرموده اند، لطفاً پس از صرف صبحانه، یک چای دیشلمه هم میل بفرمایید امضاء مدیر مؤسسه امیر کبیر! وکیلی، وقتی چنین سطوت و جبروتی را از جناب مدیر دید و چنین پاسخی از او شنید غلاف کرد و قضیه مسکوت ماند.” (ظهور وسقوط رایش سوم/جلد اول/کاوه دهگان/کتاب آمه/ص ۱۳ ) با تکیه بر حمایت های تمام عیار سیاسی و حقوقی ساواک بوده است که عبدالرحیم جعفری این گونه احساس پشت گرمی کرده و رفتار قانون شکنانه در پیش می گرفت و با تکیه بر حمایت های مالی رژیم شاه بود که جعفری و انتشارات امیر کبیر آن زمانیش به بزرگترین قواست انتشاراتی ایران بدل گردیده بود. در واقع رژیم شاه از طریق چند جریان فعال در حوزه نشر کتاب (که عبدالرحیم جعفری در رأی آن ها قرار داشت) به دنبال سازماندهی بازار تولید و توزیع کتاب در مسیر غایات فرهنگی ـ سیاسی خود بود و این کار را نیز از طریق شبکه ای از ناشران و کتابفروشان و مترجمان و نویسندگان و فعالان پخش کتاب عملیاتی و اجرایی کرد و اکنون که نزدیک به چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی می گذرد، ساختار اصلی تولید و توزیع کتاب (با اندک تغییر و تجدید آرایشی) همچنان در کنترل مافیای روشنفکری شبه مدرنیستی قرار دارد که در سال های دهه ۱۳۴۰ عبدالرحیم جعفری و امیر کبیر آن زمان در رأی آن قرار داشت. مجموعه نیروهای روشنفکری معاند و مافیای پخش کتاب همدستشان به ویژه در دو دهه اخیر نقش بسیار مؤثری در پیشبرد جنگ نرم دشمن علیه انقلاب اسلامی داشته اند. معاندان فرهنگی و مجریان تهاجم فرهنگی در داخل کشور و برنامه ریزان و فعالان برون مرزی پروژه جنگ نرم علیه نظام اسلامی، در هفته های اخیر و به بهانه مرگ عبدالرحیم جعفری، بار دیگر در موضعی طلبکار قرار گرفته و با دروغ پردازی و انکار حقایق و تحریف واقعیات کوشیدند تا به تطهیر چهره عبدالرحیم جعفری (این کارگزار فرهنگی غرب زدگی شبه مدرن از سال های ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۷ شمسی و این کلان سرمایه دار مورد حمایت دربار و ساواک در عرصه نشر و توزیع کتاب) پرداخته و تصویر یک خدوم مظلوم فرهنگی؟! از او ترسیم نمایند. مرگ عبدالرحیم جعفری و نشریات روشنفکری جناح معاند فرهنگی ـ سیاسی در پی انتشار خبر مرگ عبدالرحیم جعفری نشریه و سکولار ـ روشنفکری «الف.پ» و برخی روزنامه ها و نشریات روشنفکری جناح معاند فرهنگی ـ سیاسی، به همراه شبکه های ماهواره ای ضد انقلابی خارج از کشور به نحو گسترده ای به تجلیل از جعفری پرداخته و کوشیدند تا از این فرد فرهنگی مورد حمایت ساواک و کارگزار پروژه شبه مدرنیزاسیون رژیم شاه، تصویر یک قهرمان فرهنگی خود ساخته و مستقل را ارائه دهند. در حالی که حقیقت این است که عبدالرحیم جعفری دست پرورده و اصلی ترین نماینده و کارگزار جریان فرهنگی سکولار ـ شبه مدرنیستی رژیم پهلوی دوم در حوزه نشر و توزیع کتاب در دهه پایانی حیات آن رژیم بود. عبدالرحیم جعفری و تراست انتشاراتی که حمایت های رژیم شاه برای او پدید آورده بود، محور مهم حرکت رژیم پهلوی در ترویج وتبلیغ سبک زندگی سکولار ما آمریکایی و فرهنگ غرب زدگی شبه مدرن و تحمیق و تخدیر افکار عمومی کشور بود. کارنامه فعالیت انتشاراتی عبدالرحیم جعفری، کارنامه کارگزاری برای سکولاریسم شبه مدرن در ایران پس از «انقلاب سفید» کذایی است. برخی رسانه های روشنفکری داخلی در کنار بی بی سی و صدای آمریکا و همه دیگر سربازان و مجریان داخلی و خارجی جنگ نرم با دروغ پردازی و تحریف حقیقت می خواهند به فریب اذهان جوانانی بپردازند که سال های اختناق ضد فرهنگی رژیم ستمشاهی و ترک تازی های استبدادی امثال عبدالرحیم جعفری و حامیان ساواکی و درباری شان را ندیده اند و این خیانتی بزرگ به مردم و خاک پاشیدن بر چهره حقیقت است. فرقه کردن “انتشارات امیر کبیر” بر مبنای سیاست های سکولاریستی پهلوی رژیم شاه در دهه پایانی عمر خود تصمیم گرفت تا از طریق فربه کردن “انتشارات امیر کبیر” (به مثابه یک ناشر ظاهراً خصوصی و غیر دولتی) پروسه تولید و توزیع کتاب در کشور را بر مبنای سیاست های سکولاریستی خود کانالیزه و نهادینه نماید و به جای مواجه شدن با مجموعه ای از ناشران کوچک و مستقل که هر از گاهی و به طریقی سعی در دور زدن اداره سانسور رژیم می کردند (و در پی این دور زدن ها و بازداشت این ناشران توسط ساواک، رژیم شاه که میل غریبی به گرفتن ژست آزادی خواهی و دموکرات منشی داشت، در افکار عمومی داخلی و خارجی بیش از پیش منزوی می شد و این امر به لحاظ تبلیغاتی برای او هزینه داشت) از طریق امیر کبیر (به مثابه یک تراست انتشاراتی) به ترویج فرهنگ سکولار ـ شبه مدرن و اعمال و اجرای سانسور سیستماتیک و سیاست های مطلوب خود در حوزه نشر اقدام نماید. این گونه بود که پول باد آورده نفت و حمایت های گسترده ساواک شامل حال «عبدالرحیم جعفری» و فرزندش گردید و مافیای نشر و توزیع کتاب که با طراحی و هدایت ساواک و مجری گری عبدالرحیم جعفری و پسرش «محمدرضا جعفری» (که بعد از انقلاب از طریق تأسیس “نشر نو” در پروژه تهاجم فرهنگی ایفاء نقش نمود) بنیادگذاری و نهادینه شد، در سه دهه پس از پیروزی انقلاب نیز کم و بیش در مقام بستری مناسب برای پیشبرد پروژه جنگ نرم دشمن علیه نظام اسلامی عمل کرده است. در ماه های دی و بهمن ۱۳۵۷ که اوج گیری اعتراضات گسترده و شکوهمند مردمی ارکان رژیم پهلوی را به لرزه در آورده بود، عده ای از نویسندگان و اهالی قلم که سال های طولانی تحت فشار و کنترل و آزار ساواک و ناشران فرمان بَر آن (نظیر “امیر کبیر”) بودند با انتشار مقالات و کتبی در خصوص عبدالرحیم جعفری و نقش آفرینی امیر کبیر او در فرایند سانسور و سازماندهی اختناق فرهنگی ـ سیاسی در حوزه نشر کتاب دست به افشاگری زدند. در ادامه بخشی از مطالب عنوان شده توسط “گروهی از نویسندگان” در خصوص عبدالرحیم جعفری و امیر کبیر را نقل می کنیم تا روشنگر ماهیت و نحوه عملکرد آن باشد: «اکنون بزرگترین ناشر ظاهراً غیر دولتی کتاب در ایران مؤسسه انتشارات امیر کبیر است. (توجه بفرمایید این مطلب در دی ماه ۱۳۵۷ عنوان گردیده است) از همان زمان که طرح سیستماتیک کردن سانسور مورد اجرا قرار گرفت بین این مؤسسه انتشاراتی و اداره سانسور کتاب و سازمان امنیت و وزارت اطلاعات روابط مخصوص و بسیار نزدیکی برقرار شد و دستگاه اختناق فربه کردن باز هم بیشتر این بنگاه انتشاراتی را مدنظر قرار داده واین امر به خصوص پس از ورود آقازاده آقای جعفری صاحب انتشارات امیر کبیر شکل گرفت. به این جهت دستگاه اختناق ایران از یک طرف از طریق خرید یک جای هر یک از کتاب های این ناشر (در مورد هر کتاب خرید بین پانصد تا هزار نسخه به طور یک جا از طرف فرهنگ و هنر) و از طرف دیگر از طریق کمک های مالی شرکت ملی نفت ایران و کتابخانه پهلوی با ارقام بزرگ به این بنگاه انتشاراتی کمک مالی می کند و این کمک مالی در قبال تعهداتی است که انتشارات امیر کبیر بر عهده گرفته است. ارقام کمکی که دولت به این مؤسسه انتشاراتی پرداخت کرده و می کند و ارقام پول هایی که انتشارات امیر کبیر صرف اجرای وظایف خود می کند، در تاریخ کتاب و مطبوعات در ایران سابقه نداشته است.» (قتل عام قلم و اندیشه/گروهی از نویسندگان/ ۱/۱۱/۱۳۵۷/ ص ۱۱۱ و ۱۱۲) در همان ایام گروهی از ناشران و نویسندگان مستقل که رنج و زخم دهه ها سانسور و شلاق استبداد و اختناق رژیم پهلوی را چشیده بودند با انتشار مقاله ای به افشار عوامل و همکاران و کارگزاران ساواک در حوزه نشر کتاب پیشبرد سیاست سانسور و خفقان پرداختند. «از جمله ناشران بندگی که با سازمان امنیت و اداره سانسور به طور مستقیم و غیر مستقیم همکاری دارند. باید از انتشارات امیر کبیر نام برد.» (۲۵ سال سانسور در ایران/ گروهی از نویسنگان/ بی نا/ ۱۳۵۷/ ص ۵۸) ارتباط جعفری با کلوپ روتاری عبدالرحیم جعفری (آن گونه که خود در کتاب خاطراتش به نام “در جستجوی صبح” عنوان می کند) با کلوپ روتاری ارتباط داشته است. کلوپ روتاری یکی از زیرمجموعه های تشکیلات ماسونی است که عمدتاً به فعالیت های اقتصادی می پردازد. میزان اعتماد و علاقه ساواک و مجموعه دستگاه سانسور رژیم شاه به عبدالرحیم جعفری به حدی بود که با استفاده از روش های تطمیع و تهدید به دنبال آن بودند تا از طریق فربه کردن امیر کبیر، جریان نشر کتاب در کشور را در کنترل و انحصار او قرار دهند. به همین منظور بود که می کوشیدند تا از طریق ضمیمه کردن ناشران مختلف به امیر کبیر، به طور مستمر بر توان و قدرت عبدالرحیم جعفری (به عنوان سر دمدار بزرگ ترین تراست غول آسای نشر کتاب در ایران) بیفزایند. در ادامه بخشی از رنجنامه گروهی از نویسندگان و فعالان اهل قلم در خصوص تلاش رژیم شاه در حمایت از جعفری و فشار آوردن بر دیگر ناشران را نقل می کنیم. «مؤسسه انتشارات امیر کبیر تعهد کرده است که اولاً یک گروه وارد و آگاه سانسورچی را گردآورد و گروهی از سانسورچیان کنونی اداره نگارش را هم به آن ها بیفزاید و حقوق آنان و مخارج این کار را بپردازد، ثالثاً ناشران کوچک را با تحریک اشتهای مالی آن ها از میدان به در کند و خود به عنوان “ناشر غیر دولتی” یکه تاز میدان و طرف اصلی و مسئول در برابر دستگاه اختناق در امر کتاب هایی باشد که به اصطلاح از طرف یک مؤسسه انتشاراتی غیر دولتی انتشار می یابد. ثالثاً، نویسندگان را رأساً از طریق تهدید و تطمیع (تهدید به چاپ نکردن کتاب و تطمیع به ارقام بزرگ به عنوان قرارداد امتیازی) وابسته به خود کرده از به اصطلاح هرز پریدن آنها جلوگیری کند و رابعاً در هماهنگی با طرح های جدید اختناق فرهنگی، به خلق نویسنده و شاعر نامدارد بپردازد… در مورد فربه کردن مؤسسه انتشارات امیر کبیر و خُرد کردن مؤسسات انتشاراتی دیگر، یکی از حیله های دستگاه آن است که در مورد سانسور بین امیر کبیر و موسسات انتشاراتی کوچک تبعیض فاحش قائل می شود. اجازه انتشار کتاب هایی که احتمال فروش زیاد آن ها وجود دارد یا به مؤسسات کوچک داده نمی شود و یا با تأخیر چند ساله اجازه داده می شود. ولی اگر همان کتاب ها از طرف امیر کبیر به دستگاه سانسور اجازه داده شود بلا فاصله اجازه چاپ آن ها صادر می شود. به این ترتیب علاوه بر همه فشارهای دیگر دستگاه سانسور در مورد کتاب های انتشارات امیر کبیر “مهربان” است و در مورد مؤسسات انتشاراتی کوچک سخت گیر. دستگاه سانسور هم با باز گذاشتن میدان برای امیر کبیر و بستن درها به روی مؤسسات کوچک، نویسندگان و مترجمان را به طرف امیر کبیر می کشاند.» (قتل عام قلم و اندیشه/ ص ۱۱۲ و ۱۱۶) «در سال های دهه ۱۳۵۰ که رژیم شاه مشغول فربه کردن امیر کبیر بود، ساواک با ناشرانی که حاضر به فروش سرقفلی و امکانات خود به امیر کبیر نبودند، برخورد می کرد. به عنوان مثال آقای “کاشی چی” از “انتشارات گوتنبرگ” و آقای “گوهرخای” از “انتشارات سپهر” به دلیل عدم پذیرش پیشنهاد امیر کبیر بازداشت شدند.» (همان/ ص ۱۱۵) «و آقای رمضانی صاحب “انتشارات ابن سینا” نیز در زندان و در پی اعمال فشار ساواک، پذیرفت تا سرقفلی محل انتشارات و تمام امتیازات کتاب های چاپ شده و نشده خود را به امیر کبیر بفروشد.» (همان/ ص ۱۱۳) مدح و ستایش رژیم پهلوی در آثار مختلف انتشارات امیرکبیر انتشارت امیرکبیر به عنوان اصلی ترین انتشاراتی مجری سیاست های رژیم شاه در عرصه تولید و توزیع کتاب به نشر آثار مختلفی در مدح و ستایش از رژیم پهلوی پرداخت که از این دست آثار می توان به کتاب های “رضاشاه کبیر”، “فلسفه نظام حکومت شاهنشاهی”، “اصول دوازده گانه انقلاب سفید”، “پنجاه و پنج”، “آریامِهر شاهنشاه ایران”، “شیر و خورشید (مصاحبه با شاه)”، “مأموریت برای وطنم (به اصطلاح نوشته محمدرضا پهلوی)” اشاره کرد. جعفری در انتشارات امیر کبیر همچنین به نشر کتبی در ترویج اباحه و سبک زندگی لاقیدانه اخلاقی (و بعضاً اروتیک) و پیشبرد تبلیغات و مدعاهای صهیونیستی پرداخت. آثاری چون: “شعله های هوس”، “قصه رسوایی”، “شراب خام”، “هوس بهاری”، “گناهکار نیویورک” نمونه هایی از رمان هایی با مضامین غیر اخلاقی اند که امیر کبیر به نشر آن ها پرداخته بود. او در امیر کبیر از طریق ترجمه و انتشار رمان هایی چون: “دومین شانس”، “از ره رسیدن بو بازگشت”، “خیاط جادو شده” (و آثار دیگری که ذکر اسامی همه آن ها از حوصله این مقاله خارج است) به ترویج مدعاهای صهیونیستی و مظلوم نمایی برای یهودیان و پیشبرد سیاست های فرهنگی جناح یهودی ناتوی فرهگی پرداخت. کارنامه عبدالرحیم جعفری در یک نگاه بررسی کارنامه فعالیت عبدالرحیم جعفری و انتشارات امیرکبیر نشان می دهد که: عبدالرحیم جعفری و انتشارات امیر کبیر تحت کنترل او همکار مستقیم ساواک و اصلی ترین مجری و کارگزار سیاست های فرهنگی رژیم شاه در عرصه نشر کتاب بوده است. بخش اعظم سرمایه و امکانات غول آسای انتشارات امیر کبیر، به واسطه حمایت های مستقیم و غیر مستقیم رژیم شاه (از طریق کتابخانه پهلوی و شرکت ملی نفت و ساواک) تأمین گردیده است. وظیفه عبدالرحیم جعفری و انتشارات امیر کبیر در سال های پیش از انتقلاب، پیشبرد و ترویج سیاست های فرهنگی سکولار ـ شبه مدرن رژیم پهلوی، و سیستماتیزه کردن جریان سانسور و اختناق، و ایجاد مافیای روشنفکری کارگزار رژیم پهلوی در عرصه نشر و توزیع کتاب بوده است. عبدالرحیم جعفری و امیرکبیر تحت مدیریت او (در سال های پیش از انقلاب اسلامی) در موارد بسیاری رفتاری ظالمانه و بهره کشانه با نویسندگان و مترجمان داشته است. تلاش روشنفکران نئولیبرال برای تطهیر عبدالرحیم جعفری جناح معاند فرهنگی که با محوریت ایدئولوژی نئولیبرالیسم نقش مهمی در اجرا و پیشبرد پروژه جنگ نرم علیه نظام اسلامی را بر عهده دارد، از ابتدای حرکت خود به دنبال آن بود تا از طریق تحریف واقعیات به تطهیر شخصیت و عملکرد روشنفکران شبه مدرن و کارگزاران فرهنگی ـ سیاسی متجدد ما بپردازد. مجریان جنگ نرم (به ویژه از اواخر دهه ۱۳۶۰ به بعد) یکی از محورهای اصلی عملیات تبلیغی ـ ترویجی خود را بر تطهیر کارگزاران و روشنفکران و چهره های آلوده فرهنگی ـ سیاسی و قهرمان سازی از آن ها قرار داده اند. این محور عملیاتی جناح معاند فرهنگی هم اینک نیز فعال است و یکی از نمونه های بارز آن را در فعالیت گسترده طیف داخلی و خارج نشین روشنفکران نئولیبرالیست به منظور تطهیر عبدالرحیم جعفری و قهرمان سازی از او شاهد بودیم. بلا فاصله پس از انتشار خبر مرگ عبدالرحیم جعفری، نئولیبرال ها و روشنفکران معاند خارج نشین (از “عباس میلانی” سابقاً مارکسیست گرفته تا گزارشگران “صدای آمریکا” و “بی.بی.سی”) و طیفی از روشنفکران سکولاریست داخل کشور از طریق روزنامه های زنجیره ای مختلف و نشریاتی چون “ا.پ” فعالیت گسترده ای را در مدح و ثناگویی نسبت به او آغاز کردند. مخرج مشترک حرکت سکولاریست های غرب زده داخل و خارج، این بوده با نادیده گرفتن کامل ارتباط های جعفری با رژیم پهلوی و ساواک و وابستگی های او (و با تحریف آشکار حقیقت) می کوشیدند تا چهره یک قهرمان فرهنگی و یک ناشر زحمتکش و خدوم (!؟) مستقل از او ارائه دهند. به عنوان مثال نشریه نئولیبرالیست “ا.پ” که از طریق درج بخشی از اتوبیوگرافی جعفری و انتشار مقالاتی در تمجید از او کوشیده بود تا از موضعی طلبکارانه علیه نظام جمهوری اسلامی و دادگاه های انقلاب نحوی کیفرخواست فرهنگی ـ سیاسی صادر نماید. عبرت آموز و تأسف بار این است که فضای فرهنگی برآمده از سیاست های “دولت اعتدال” آنچنان مجریان و کارگزاران جنگ نرم و معاندان فرهنگی ـ سیاسی نظام اسلامی را جری و وقیح کرده است که به بهانه مرگ ناشر همکار ساواک و کلوپ روتاری و کارگزار رژیم شاه، با ژست حق به جانب و از موضع طلبکارانه علیه دادگاه های انقلاب سیاه نمایی می کنند و از طریق قلب واقعیت و تحریف حقیقت، برای ناشر کارگزار رژیم شاه و نور چشمی ساواک و دستگاه سانسور رژیم پهلوی دوم، در تریبون های رسمی سوگواری و مظلوم نمایی می کنند. در این میان موضع هاشمی رفسنجانی در صدور اطلاعیه تمجید آمیز برای جعفری و همراهی با گرد و خاکی که سکولار ـ نئولیبرال ها علیه حق و حقیقت به راه انداخته اند نیز بسیار قابل تأمل است و نشان از برخی نزدیکی ها و دگردیسی های مهم دارد. اکنون که متأسفانه وزارت ارشاد نسبت به تحرکات مجریان جنگ نرم و مهاجمان فرهنگی بی تفاوت بوده و بدتر از آن، از طریق سیاست های خود عملاً به بسترسازی برای نفوذ فرهنگی معاندان سکولار ـ نئولیبرال می پردازد، وظیفه مطبوعات، رسانه ها و نویسندگان جناح مؤمن فرهنگی است که از طریق روشنگری های مستدل و افشاگری های به موقع و نشر مطالب اقناع کننده به مقابله با خط نفوذ و استحاله فرهنگی ـ سیاسی بپردازد.
یکشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها