واضح آرشیو وب فارسی:ذاکرنیوز: در حالی یکی از علل اصلی افزایش نیافتن بازده نیروگاه های گازی در سال های اخیر، ناتوانی در تامین مالی پروژه های افزایش بازده این نیروگاه ها بوده که این پروژه ها سودآوری بالایی دارند و امکان برطرف شدن این مانع با استفاده از صندوق های سرمایه گذاری هست.به گزارش ذاکرنیوز، نیروگاه های حرارتی، واحدهای صنعتی هستند که طی فرایندی انرژی فسیلی را به انرژی برق تبدیل می کنند. یکی از مهمترین شاخص های معرفی و مقایسه نیروگاه ها، بازدهی آنها است که با تقسیم ارزش حرارتی برق تولیدی به ارزش حرارتی سوخت دریافتی به دست می آید. بر اساس آمارهای وزارت نیرو[1]، میانگین بازده نیروگاه های حرارتی کشور در سال 1393 37 درصد بوده است. در میان انواع نیروگاه های حرارتی کشور (گازی، بخار و سیکل ترکیبی)، نیروگاه های گازی 46% از ظرفیت نامی نیروگاه های حرارتی کشور به خود اختصاص داده اند و بیشترین سهم را در میان این نیروگاه ها اختصاص داده است. این نیروگاه ها با بازدهی کمتر از 30 درصد، کمترین بازده را در مقایسه با دیگر نیروگاه های حرارتی کشور دارند و بیش از 70% از انرژی فسیلی دریافتی را در مرحله تولید برق تلف می کنند. در شکل(1) بازده انواع نیروگاه های حرارتی کشور نشان داده شده است. شکل(1) بازده انواع نیروگاه های حرارتی کشور در سال 1393 در سال های گذشته به دلیل غفلت از این موضوع و تقاضای بالای انرژی برق در کشور، قسمت عمده ای از نیاز برق کشور از طریق احداث نیروگاه های گازی با این بازده پایین تامین شده است. براساس آمارهای وزارت نیرو [1]، میزان مصرف گاز در نیروگاه های گازی درسال 1393 برابر 25 میلیارد متر مکعب بوده است. در نتیجه،به ازای افزایش یک درصدی بازده این نیروگاه ها ، سالانه 600 میلیون مترمکعب در مصرف گاز صرفه جویی می گردد. به منظور افزایش بازده نیروگاه های گازی کشور دو راهکار عمده وجود دارد که عبارتند از: 1. اضافه شدن بخش بخار به نیروگاه گازی و تبدیل شدن به نیروگاه سیکل ترکیبی: در این روش با استفاده از حرارت خروجی توربین گاز، بخار آب تولید می شود و این بخار به عنوان ورودی توربین بخار برای تولید برق مورد استفاده قرار می گردد. با انجام این کار، بازدهی نیروگاه از 30 درصد به 45 درصد می رسد. 2. اضافه شدن بخش بخار و واحدهای شیرین سازی آب به نیروگاه های گازی: در این روش نیز با استفاده از حرارت خروجی توربین گاز، بخار آب تولید می شود و این بخار به عنوان ورودی توربین بخار برای تولید برق مورد استفاده می گردد. همچنین از بخار خروجی توربین بخار برای تبخیر و سپس میعان نمودن آب دریا برای تولید آب شیرین استفاده می گردد. با انجام این کار، بازدهی نیروگاه از 30 درصد به 80 درصد می رسد. در این روش علاوه بر افزایش ظرفیت تولید برق کشور، می توان نیاز آب شیرین مناطق ساحلی جنوب کشور را که با مشکل تامین آب روبرو هستند نیز برطرف کرد. با فرض وجود 2 واحد گازی به ظرفیت 160مگاوات، برای استفاده از راهکار اول یعنی تبدیل نیروگاه های گازی به سیکل ترکیبی نیاز به سرمایه گذاری به میزان 153 میلیون دلار است. برای اجرای راهکار دوم یعنی اضافه شدن واحدهای تولید هم زمان آب و برق به این نیروگاه های گازی نیز به 390 میلیون دلار سرمایه گذاری احتیاج است. براساس محاسبات انجام شده، این پروژه های افزایش بازدهی نیروگاه های گازی مشابه سایر پروژه های این بخش از نرخ بازگشت داخلی (IRR) بالایی برخوردار هستند به گونه ای که از محل سوخت صرفه جویی شده، اصل سرمایه گذاری هر یک از این دو پروژه در کمتر از 9 ماه بازگردانده می شود. به عنوان مثال، در صورت افزایش بازده کل نیروگاه های گازی کشور از30 به 45 درصد یعنی تبدیل این نیروگاه ها به نیروگاه های سیکل ترکیبی، سالانه 9 میلیارد متر مکعب معادل 9 هزار میلیارد تومان در مصرف گاز صرفه جویی می گردد. محدودیت منابع مالی، به عنوان یکی از علت های اصلی اجرایی نشدن پروژه های افزایش بازدهی نیروگاه های گازی در کشور، مطرح می شود. این در حالی است که با توجه به سودآوری مناسب این طرح ها و همچنین وجود حجم چند صد هزار میلیارد تومانی نقدینگی موجود در اقتصاد کشور، امکان استفاده از سرمایه های مردمی برای تامین مالی این پروژه های سودآور در صورت ایجاد ساختار نهادی لازم و همچنین طراحی و استفاده از ابزارهای مناسب وجود دارد. یک ابزار مناسب که اخیرا توسط سازمان بورس در این راستا توسعه داده شده است، «صندوق سرمایه گذاری پروژه» نام دارد. در ماه های اخیر نیز صندوق سرمایه گذاری پروژه مپنا برای تامین مالی پروژه سیکل ترکیبی کردن نیروگاه گازی پرند راه اندازی شده است که ارزشی بیش از دو هزار و هشتصد میلیارد تومان دارد و قرار است حدود چهارصد میلیارد تومان از این سرمایه از طریق پذیره نویسی در بازار سرمایه تامین مالی شود. صندوق سرمایه گذاری پروژه روشی است که سرمایه لازم برای اجرای پروژه از طریق جلب مشارکت آحاد مردم تامین می شود. در این روش، مالکیت پروژه و منافع حاصل از آن به سهام قابل عرضه در بازار سرمایه تبدیل می شود و مردم سهام دار پروژه می شوند. در نتیجه، می توانند از منافع اقتصادی بالای مشارکت واقعی در پروژه های سودآور و کلان صنعتی که به مراتب بالاتر از نرخ سود بانکی است، بهره مند شوند. همچنین خریداران سهام این صندوق در صورت انصراف، صرفا می توانند آن را در بورس (بازار ثانویه) به فرد حقیقی یا حقوقی دیگری بفروشند. در نتیجه، این روش به افزایش بدهی دولت به سیستم بانکی و افزایش غیرمستقیم پایه پولی نمی انجامد. علاوه بر این، در صندوق سرمایه گذاری پروژه، جذب سرمایه یعنی خرید سهام پروژه در بستر بورس شکل می گیرد. در این حالت، ارزش روز این سهام تابعی از آخرین وضعیت پروژه است و نقل و انتقال آن نیز در بورس انجام می شود. بنابراین وضعیت اجرای پروژه به صورت مستمر و شفاف در بورس به مردم اطلاع رسانی می گردد و مردم از سود واقعی مشارکت در اجرای پروژه به صورت دقیق مطلع می شوند. در نتیجه، با توجه به ضرورت کاهش اتلاف انرژی در نیروگاه های کشور، ضرورت دارد متولیان و بازیگران صنعت برق توجه بیشتری به امکان تامین مالی پروژه های افزایش بازده این نیروگاه ها با هدایت بخشی از نقدینگی سرگردان جامعه با استفاده از روش صندوق سرمایه گذاری پروژه داشته باشند. منبع : تسنیم
شنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ذاکرنیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]