محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827598706
جواد اطاعت: ایران از مذاکرات سوریه حذف ناپذیر است
واضح آرشیو وب فارسی:پویش: جنگ میان سردمداران قدرت و اقناع ناپذیری بشر پیوسته نه تنها آنها بلکه همه جهان پیرامونش را با مخاطرات جدی و پیچیدگی های دشواری روبه رو ساخته است، از این رو انسان های خواهان صلح، دوستی و ثبات همواره با یک پرسش مبهم روبه رو بوده اند که آیا می توان روزی را در منطقه و جهان کنونی تصور کرد که تفاهم، صلح و دوستی جایگزین تقابل، خصومت و کینه ورزی شود؟ بنابر همین امر امروز بیش از هر چیز منطقه تشنه صلح و دوستی بوده و ملت ها جهانی عاری از خشونت و کینه ورزی را جست وجو می کنند. برای رسیدن به این مهم راهی جز تعامل و مذاکره درباره سوریه درگیر بحران و منطقه عاری از ثبات و آرامش وجود ندارد. جواد اطاعت می گوید: رقابت آثار منفی برای مردم منطقه در پی خواهد داشت؛ رقابت های منطقه ای قطعا مشکلات و تبعاتی را متوجه سوریه، یمن، عراق و در نهایت منطقه خواهند ساخت. در نتیجه هر قدر بتوان تفاهم را جایگزین تقابل در مسائل منطقه ای کرد قطعا به سود منطقه و جهان خواهد بود. همه آنچه از نظر می گذرانید گفت وگوی «آرمان» با جواد اطاعت سیاستمدار و استاد دانشگاه شهید بهشتی پیرامون پیش شرط های عربستان در مقابل ایران، بیانیه مشترک وین 2 و عدم اشاره به حکومت انتقالی در سوریه، نقش کشورهای منطقه برای نزدیک سازی دیدگاه های منطقه ای میان تهران و ر یاض، کاهش تنش ها میان ایران و عربستان و در نهایت افق مذاکرات بعدی وین است. پس از نشست وین 2 پیش شرط های ریاض برای مشارکت در فرایند سیاسی سوریه در مقابل تهران قرار گرفت. نخست تعیین تاریخی جهت خروج اسد از حکومت و سپس اینکه ایران باید نیروهای خود را از سوریه خارج سازد در حالی که ایران زیر بار این دو شرط نخواهد رفت؛ این مساله می تواند منجر به ترک یکی از طرفین تهران و ریاض از میز مذاکرات شود؟ تنش ها میان تهران و ریاض بسیار بالا بوده و مسلما مذاکراتی که ایران و عربستان در آن حضور پیدا کنند به برخوردها و درگیری های تند هم منجر خواهد شد. این مساله امری کاملا طبیعی محسوب خواهد شد. به نظر نباید هیچ پیش شرطی از سوی طرفین برای مساله سوریه در نظر گرفته شود. انتخابات آزاد باید به عنوان یک راه حل معقول مورد پذیرش همه طرف ها قرار بگیرد و در نهایت جامعه ملل باید برای برگزاری انتخاباتی مردمی و مشارکت جویانه همه زمینه های لازم را فراهم سازند. نتیجه انتخابات در سوریه می تواند اعلام کند که ایران در سوریه حضور داشته باشد یا کمک مستشاری بدهد. همه این مسائل را باید سوری ها و انتخابات حاصل از مشارکت مردمی تعیین کند. در حقیقت عربستان در جایگاهی نیست که برای ایران پیش شرط تعیین کند؛ تعیین پیش شرط برای تهران ممکن است مذاکرات را با بن بست روبه رو کند. در بیانیه مشترک وین به حکومت انتقالی به صورت مستقیم اشاره نشده است. این مساله می تواند امتیازی برای تهران و مسکو محسوب شود؟ تشکیل دولت انتقالی هم در حقیقت یک نوع پیش شرط شمرده می شود، به عبارتی مخالفان اسد معتقدند که اسد باید از حکومت کنار رفته و همه گروه های مخالف سیاسی حکومت را در سوریه بدون حضور اسد به عهده بگیرند. قطعا تشکیل حکومت انتقالی مورد قبول حامیان اجتماعی اسد و نظام سوریه نخواهد بود. از این روی درگیری و کشمش میان گروه های مخالف سوری و موافقان اجتماعی و دولتی حکومت اسد بیشتر شده و این مساله شرایط را در سوریه پیچیده تر خواهد کرد. راه مطلوب آن است با نظارت نهادهای بین المللی، کشورهای منطقه و دولت سوریه انتخابات آزاد برگزار شود. در این صورت اصلا نیازی به دولت انتقالی نخواهد بود تا در یک انتخابات آزاد همه گروه های مخالف سیاسی سوری مشارکت کرده و بر اساس آرای به دست آمده نماینده های مخالفان دولت کنونی سوریه وارد کابینه شوند. تنها از طریق گزینه دیپلماسی می توان به مشکلات سیاسی سوریه پایان داد. برای ایجاد وحدت نظر میان سوری های موافق و مخالف دولت اسد لازم است همه طرف های درگیر در کنار هم گرد آمده و درباره مسائل مورد اختلاف به گفت وگو بپردازند. امید می رود از طریق راه حل سیاسی بتوان به بحران سوریه خاتمه داد. با توجه به تحولات پیش رو، آیا این امکان وجود دارد که ترکیه و عربستان موضع خود را نسبت به مساله سوریه تعدیل ببخشند؟ مذاکرات در حقیقت یک نوع چانه زنی است. حتی این احتمال وجود دارد که گروه بندی های مختلفی هم در مقابل جریانی ایجاد شود. برخی ها نیز از مساله ای به طور متحد دفاع کرده و ائتلاف هایی هم در جهت حمایت و مخالفت با آن مساله ایجاد شود، مانند ائتلافی که درباره مساله سوریه از سوی آمریکا، متحدان غربی و عربی اش در منطقه قبلا صورت گرفته بود و حتی ائتلاف منطقه ای ترکیه، قطر و عربستان در حمایت از معارضان سوری که از مدت ها پیش در منطقه تشکیل شده است. اما در نهایت هر راهکاری که در جهت منافع امنیت و آرامش منطقه باشد می تواند مفید واقع شود حال اگر این پیشنهاد در صورت تغییر سیاست و تعدیل موضع درباره بحران سوریه از سوی ترکیه یا عربستان باشد باز هم می تواند به عنوان یک راهکار مورد توجه قرار بگیرد. اعتقاد من بر این است اگر ایران، ترکیه و عربستان با گفت وگو مسائل منطقه را حل و فصل کنند بهتر خواهند توانست به یک نتیجه مشترک برسند، زیرا رقابت ها آثار منفی برای مردم منطقه در پی خواهد داشت. رقابت های منطقه ای قطعا مشکلات و تبعاتی برای سوریه، یمن، عراق و در نهایت منطقه خواهد داشت و در نتیجه هر قدر تفاهم را جایگزین تقابل در مسائل منطقه ای کنیم به سود منطقه و جهان خواهد بود. همان گونه که در عرصه نظام بین الملل نیز این اعتقاد وجود دارد که باید تفاهم و گفت وگو جایگزین تفاهم شود. طی روز های گذشته عربستان لابی هایی با ایالات متحده و روسیه انجام داده مبنی بر اینکه ایران باید از مذاکرا ت خارج شود. آیا این احتمال وجود دارد که ایالات متحده تن به لابی های سعودی ها داده و در نتیجه ایران از مذاکرات خارج شود؟ اگر هدف مذاکره کنندگان حل و فصل مساله سوریه است باید تاکید کرد که حضور ایران در مذاکرا ت سوریه الزامی است و اگر قرار بر این باشد که مذاکراه برای مذاکره باشد مسلما عربستان در صورت موفقیت نتیجه ای هم عایدش نخواهد شد. باید این پرسش مطرح شود که علت اصلی این مذاکرات چیست؟ آیا در راستای حل و فصل مسائل منطقه است؟ ایران بزرگ ترین قدرت منطقه شمرده می شود، از این رو نمی توان با حذف ایران مسائل منطقه از جمله سوریه را مورد حل و فصل قرار داد. در حقیقت با حذف ایران به آن نتیجه مطلوب جهت خروج سوریه از بحران نخواهند رسید. بنابراین مذاکره کنندگان راهی جز پذیرش ایران در مذاکرات ندارند. آیا برخی از کشورهای منطقه می توانند در روابط میان تهران و ریاض جهت کاهش اختلافات و نزدیک سازی مواضع منطقه ای این دو کشور نقشی داشته باشند؟ از منظر حقوق و روابط بین الملل هر کشوری یک واحد سیاسی ارزیابی می شود اما از نظر مولفه های قدرت، طبیعتا کشورهایی مانند قطر که در روزهای گذشته سخن از تحرکات پنهانی این کشور در منطقه جهت نزدیک سازی دیدگاه های منطقه ای این کشور می رفت از آن جایگاه اثرگذار و با نفوذی که کشورهایی مانند ایران، عربستان و ترکیه از آن برخوردارند قطعا از آن بهره مند نیست اما به هر روی پادرمیانی دوحه هم ایرادی نخواهد داشت و تلاش ها اگر منجر به کاهش تنش ها شود، قطعا مفید واقع خواهد شد. قطر یا حتی پیشگامی سلطان قابوس هم می تواند اثرگذار باشد. می توان امیدوار بود که در سایه مشارکت منطقه ای و جهانی به یک راه حل مطلوب درباره سوریه درگیر بحران و تروریسم دست یافت؟ ایران استراتژی خوبی را درباره سوریه اتخاذ کرده و آن هم اینکه سرنوشت سوریه توسط مردم این کشور رقم بخورد و همچنین باید انتخابات آزاد صورت بگیرد. در صورتی که برگزاری انتخابات آزاد مورد پذیرش همه طرف های درگیر باشد خروجی آن می تواند به نفع بازیگران منطقه ای و بیش از هر چیز سوریه باشد. اصل و بنا را باید در سوریه بر انتخابات آزاد و همچنین حقوق مردم این کشور گذاشت. این دو نکته و تاکید بر روی آنها بسیار مهم است چرا که حتی جهان هم نمی تواند آن را نادیده بگیرد. در سایه پیروزی اردوغان، دولت ترکیه ممکن است سیاست و مواضع منطقه ای خود را نسبت به کشورهای درگیر جنگ به ویژه سوریه تعدیل ببخشد؟ تعدیل مواضع منطقه ای می تواند تهران و آنکارا را به یکدیگر نزدیکتر کند؟ روابط تهران با ترکیه روابط استراتژیک تری است و نمی توان این روابط را تنها به مسائل سوریه منحصر دانست، گرچه ممکن است ایران درباره بحران سوریه با ترکیه اختلاف نظرهایی هم داشته باشد. تهران و آنکارا هر کدام دیدگاه های خودشان را نسبت به منطقه و به ویژه سوریه دارند، از این رو گمان نمی رود که اختلافات تهران و آنکارا بر سر سوریه پایان بپذیرد. اما روابط تهران و آنکارا فراتر از مساله سوریه است. تهران در عرصه های مختلف تجاری و سیاسی با ترکیه روابط خوبی دارد. بنابراین تصور می رود به جای اینکه دیدگاه هر کشوری را درباره سوریه به آن کشور تحمیل کنیم یا تعدیل ببخشیم باید اجازه داد که مذاکره کنندگان و کنشگران سیاسی در یک فرایند جمعی و تصمیم گیری های سیاسی به نتیجه قابل قبولی برسند. به عبارتی طی یک نشست مشترک یا فرایند سیاسی با حضور کشورهای منطقه، برخی از قدرت های جهانی و در نهایت دولت سوریه و مخالفان سوری به یک راه حل منطقی و معقول برسند. این اقدام تفاوت دیدگاه هایی که میان تهران و ریاض، همچنین ترکیه و ایران وجود دارد به شدت کاهش می بخشد. در پایان افق مذاکرات آتی وین را با حضور مخالفان سوری و بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای چگونه می بینید؟ با هر نوع مذاکراه موافقم و معتقدم که با توجه به تحولات پیش رو در خاورمیانه و همچنین عرصه جهان باید از طریق دیپلماسی تعامل مسائل را رو به جلو برد. اکنون وضعیت به گونه ای است که درباره سوریه تنها مذاکره و تعامل از سوی همه مذاکره کننده های عرصه منطقه ای و جهانی مطلوب واقع خواهد شد. کشورهایی که از مذاکره به نوعی شانه خالی می کنند تنها به دشوار شدن شرایط در منطقه و سوریه دامن می زنند.
شنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پویش]
[مشاهده در: www.puyesh.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها