تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836732043
بعداز رها کردن بیماران دربیابان نوبت به سالمندان رسید
واضح آرشیو وب فارسی:تدبیر24: سالهاست که در سوئد زندگی می کنم وبارها برای مادرم هم از کشور سوئد تقاضای اقامت کردم ولی قبول نکردند مجبور شدم برای اینکه مادرم کمی آرامش داشته باشد، وی رابه سرای سالمندان محبت ببرم که خاله ام هم درآنجا زندگی می کند تا کمی راحت تر باشد واحساس غریبی نکند اما چند وقت پیش که به ایران برگشتم متوجه شدم به بهانه افزایش شهریه مادرم را به اسم ملاقات با من آوردند به مادرم گفتند ژیلا گفته ببریمت خانه وآوردند در کوچه رهایش کردند حتی داروهایش را هم نیاوردند، مادرم براثر لیز خوردن قادر به راه رفتن نیست نمی دانم به کجا شکتدبیر24 : در کشوری مانند ایران و در بین مردمی که به مهرورزی و عواطف لطیف انسانی شهره اند، جای تعجب دارد که سالمندان مرد و زنی را در کوچه و خیابان های تهران و دیگر شهرهای این دیار ببینیم که بوسیله فرزندان یا افراد خانواده آن سالمند رها شده، مات و مبهوت و نگران سرنوشتش و در حالی که چشمهایش از حدقه بیرون آمده به عابران و اطراف نگاه می کند تا ببیند که در این لحظات پایان عمر و روزگارش مواجه با چه ماجرایی شده، باید راه به کجا ببرد و چه بر سرش بیاید و آیا نیکوکاری از دودمان جوانمردان و خیرخواهان دست عنایتی از آستین به درمی آورد که زیر بازویش را برای بدرقه باقی عمر بگیرد و چند صباح زنده بودن مرارت بارش را سپری کند چرا چنین اتفاقاتی پیش می آید و خانواده یا فرزندانی پدر و مادر خود را از کانون خانواده طرد می کنند همین پدر و مادری که خداوند در همه کتب آسمانی درباره آنها فرموده که خداوند را بپرستند و به پدر و مادر نیکی کنند؛ آن هم پدر و مادری که هستی خود را فدای فرزندان خود کرده اند. در گذشته پدرانی را می دیدیم که نه به صورت تکدی گری بلکه برای سرگرمی و تحرک و بیرون آمدن از خانه جعبه ای را که حاوی کبریت، دستمال کاغذی کوچک، آدامس و امثال این ریزو پاش بود به گردن و سینه خود داشتند و بدین صورت بیرون از خانه و در گذرهای شلوغ و پر از ازدحام سرگرم بودند واز محالات بود که فردی یا خانواده ای پدر و یا سالمندی از خانواده خود را در کوچه و خیابان رها کند و اینگونه آنها را مورد بی مهری و بی اعتنایی قرار دهد که هزاران سب و لعنت نثارش می شد.بازتاب امروز: در کشوری مانند ایران و در بین مردمی که به مهرورزی و عواطف لطیف انسانی شهره اند، جای تعجب دارد که سالمندان مرد و زنی را در کوچه و خیابان های تهران و دیگر شهرهای این دیار ببینیم که بوسیله فرزندان یا افراد خانواده آن سالمند رها شده، مات و مبهوت و نگران سرنوشتش و در حالی که چشمهایش از حدقه بیرون آمده به عابران و اطراف نگاه می کند تا ببیند که در این لحظات پایان عمر و روزگارش مواجه با چه ماجرایی شده، باید راه به کجا ببرد و چه بر سرش بیاید و آیا نیکوکاری از دودمان جوانمردان و خیرخواهان دست عنایتی از آستین به درمی آورد که زیر بازویش را برای بدرقه باقی عمر بگیرد و چند صباح زنده بودن مرارت بارش را سپری کند چرا چنین اتفاقاتی پیش می آید و خانواده یا فرزندانی پدر و مادر خود را از کانون خانواده طرد می کنند. همین پدر و مادری که خداوند در همه کتب آسمانی درباره آنها فرموده که خداوند را بپرستند و به پدر و مادر نیکی کنند؛ آن هم پدر و مادری که هستی خود را فدای فرزندان خود کرده اند. در گذشته پدرانی را می دیدیم که نه به صورت تکدی گری بلکه برای سرگرمی و تحرک و بیرون آمدن از خانه جعبه ای را که حاوی کبریت، دستمال کاغذی کوچک، آدامس و امثال این ریزو پاش بود به گردن و سینه خود داشتند و بدین صورت بیرون از خانه و در گذرهای شلوغ و پر از ازدحام سرگرم بودند واز محالات بود که فردی یا خانواده ای پدر و یا سالمندی از خانواده خود را در کوچه و خیابان رها کند و اینگونه آنها را مورد بی مهری و بی اعتنایی قرار دهد که هزاران سب و لعنت نثارش می شد. اما گویا پیشرفت فناوری های نوین وورود تکونولوژی به ایران نه تنها باعث تقویت ارزشهای حاکم بر جامعه نشد بلکه حتی سبب از هم گسیختگی جامعه ایرانی ومحو شدن ارزشهای درونی جانعه شد کاررا به جایی رسانید که فرزندان به جای نگهداری از پدر ومادر سالمند خود با سپردن آنها به سراهای سالمندان به نوعی از زیر بار مسِولیت شانه خالی کنند وبا محصور کردن کسانی که تمام عمر خود را برای آنها صرف کرده بودند، به لذتهایی روی بیاورند که زمانی پدر ومادرهایشان از همین لذتها برای شاد نگه داشتن آنها گذشته بودند. اما کاش می شد که این قصه تلخ را به همین جاختم کرد وازآن گذشت وتنها برخورد فرزندان با پدر ومادر را نقد کرد، اما متاسفانه این نوع برخورد گویا به جای جای جامعه ما سرایت کرده ودیگر خبری از حفظ حرمتها وارزشهای اخلاقی چندان به گوش نمی رسد، یک سال خبر می دهند که کارکنان یک بیمارستان دو تن از بیماران خود را به دلیل عدم توان در پرداخت هزینه ها در حاشیه بزرگراه رها کرده ویک بار خبر می دهند که کارکنان بیمارستانی دیگر یک معلول بدون سرپرست را در بیابانهای کهریزک به امان خدا پرت کرده اند تا شاید کسی برای نجاتش قدمی بردارد واین اتفاقات تلخ در شرایطی رخ می دهد که بانیان این اعمال خلاف اخلاق وعرف وقانون بدون هیچ نوع هراسی از عقوبت و بازخواست توسط مقامات مسئول نه تنها از کار خود نادم وپشیمان نیستند بلکه حتی با نگاهی طلبکارانه با منتقدین اندک خود هم بر خورد می کنند. چند روز پیش برای دیدار یکی از دوستان قدیمی به بهزیستی تهران رفتم، گرم صحبت بودیم که زنی میانسال از اقلیتهای کلیمی کشورمان وارد شد وبا گفتن شرح حال وبلایی که بر سر مادر85ساله اش آورده بودند دردمان را تازه کرد، خانم امین که سالهاست ساکن کشور سوئد است وتنها برای ملاقات با مادر پیرش گاهی به ایران می آید در حالی که اشکهای خود را از روی گونه هایش پاک می کند، می گوید: سالهاست که در سوئد زندگی می کنم وبارها برای مادرم هم از کشور سوئد تقاضای اقامت کردم ولی قبول نکردند مجبور شدم برای اینکه مادرم کمی آرامش داشته باشد، وی رابه سرای سالمندان محبت ببرم که خاله ام هم درآنجا زندگی می کند تا کمی راحت تر باشد واحساس غریبی نکند اما چند وقت پیش که به ایران برگشتم متوجه شدم به بهانه افزایش شهریه مادرم را به اسم ملاقات با من آوردند به مادرم گفتند ژیلا گفته ببریمت خانه وآوردند در کوچه رهایش کردند حتی داروهایش را هم نیاوردند، مادرم براثر لیز خوردن قادر به راه رفتن نیست نمی دانم به کجا شکایت ببرم هیچ کس پاسخگو نیست!! در قبال این مسائل نه انجمن کلیمیان ایران ونه هیچ نهاد دیگری پاسخگو نیست. به خانم داور پناه وآقای ساسانی(هیئت امنای سرا) هم می گویم لبخند فقط می زنند وجواب سربالا می دهند. در انجمن هم که شکایت کردم راه به جایی نبردم سرانجام گفتند برودست مدیر سرای سالمندان راببوس شاید اجازه داد مادرت به سرا برگردد؛ مادرم پیر وافسرده شده یک زن 84ساله وقتی می بیند مثل یک موجود اضافی با وی برخورد می شود به هم می ریزد واندک امیدش به زندگی را هم از دست می دهد، انجمن کلیمیان هم سکوت اختیار کرده وحاضر نیستند به مدیر سرای سالمندان محبت تذکر دهند می گویند ما به آقای سرافراز اطمینان داریم ودر اخرین باری که برای پیگیری بازگشت به سرای سالمندان محبت رفتم، به دلیل اینکه من ماجرارا به سازمان بهزیستی اطلاع دادم برخورد بسیار زشت تری نسبت به دفعات قبل با من داشتندوحالا من مانده ام ومادر پیرو افسرده ای که نمی داند به چه گناهی با وی چنین برخوردزشت وخلاف اخلاقی شده است. منبع: بازتاب امروز
جمعه ، ۲۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تدبیر24]
[مشاهده در: www.tadbir24.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها