تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833958339
دلایل ناکامی قایقرانی کانو و کایاک در المپیکی شدن چه بود؟
واضح آرشیو وب فارسی:الف: دلایل ناکامی قایقرانی کانو و کایاک در المپیکی شدن چه بود؟
تاریخ انتشار : يکشنبه ۱۷ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۰
ملی‌پوشان قایقرانی کانو و کایاک ایران در کسب سهمیه المپیک از مسابقات آسیایی اندونزی ناکام ماندند که این ناکامی دلایل زیادی داشت.به گزارش ایسنا، تیم ملی قایقرانی آبهای آرام ایران با اینکه شانس زیادی برای کسب سهمیه المپیک نداشت اما امیدوار بود که حداکثر دو سهمیه بگیرد و همانند المپیک قبلی دو ورزشکار به این بازی‌ها اعزام کند اما در اوج ناباوری در این مسیر ناکام ماند و حتی یک سهمیه هم کسب نکرد.حتی عادل مجللی که فدراسیون تصور می‌کرد شانس اصلی کسب سهمیه است در رقابت خود ناکام ماند و با تکرار مدال برنزش در بازی‌های آسیایی از رسیدن به المپیک بازماند. او در شرایطی از رسیدن به سهمیه بازماند که چندین ماه در لهستان اردو داشت و تمام اهالی این رشته عادل را المپیکی می‌دیدند اما این اتفاق نیفتاد.حالا فدراسیون قایقرانی ایران باید امیدوار باشد تا پس از ناکامی کانو و کایاک در کسب سهمیه المپیک، روئینگی‌ها بتوانند جور دیگر ملی‌پوشان را بکشند؛ البته ملی‌پوشان روئینگ هم در بهترین شرایط می‌توانند دو سهمیه دوره گذشته را تکرار کنند. حالا سوال اینجاست که دلیل یا دلایل اصلی این ناکامی در قایقرانی چه بوده است. البته آنچه کاملا مشخص و مشهود است این که در این ناکامی سیری از اتفاقات از گذشته تا به امروز دخیل بوده‌اند.*تعلیقی که امروز کار دستمان دادچهار سال پیش بود که وزارت ورزش وقت در تصمیمی عجیب چند رییس فدراسیون را در آستانه المپیک برکنار کرد که باعث شد قایقرانی ایران نزدیک به دو سال تعلیق شود؛ تعلیقی که در آن زمان لطمه بسیار بدی بر پیکره این رشته زد و باعث شد قایقران های ایران نه تنها پیشرفتی نکنند بلکه به چند سال عقب‌تر برگردند. آن اتفاق تاثیر بسیار زیادی بر شرایط قایقرانی داشت و انرژی زیادی از این رشته گرفت تا اینکه تعلیق برداشته شود و ملی پوشان بتوانند بالاخره در رقابتهای بین‌المللی شرکت کنند.شاید با از بین رفتن تعلیق قایقرانی ایران دوباره گام به عرصه بین‌المللی گذاشت اما ستاره هایش سال‌های بسیار مهمی را بعد از المپیک لندن از دست دادند و از همان سال با حریفان آسیایی فاصله گرفتند، به طور مثال بعد از المپیک لندن بود که دیگر احمدرضا طالبیان نتوانست در کایاک تک نفره الکسی ماشالف ازبک را پشت سر بگذارد یا آرزو حکیمی که در سن ۱۷ سالگی اعجوبه‌ای در قایقرانی بود امروز به زور می تواند حداقل مدال‌ها را بگیرد.*بی ثباتی در فدراسیونبا به وجود آمدن آن تعلیق‌ها، بی‌ثباتی در فدراسیون قایقرانی نیز آغاز شد. جنگ قدرت برخی افراد با وزارتخانه و تصمیم‌های مسوولان قبلی وزارت ورزش نتیجه‌ای جز ناکامی نداشت. با رفتن احمد دنیامالی از فدراسیون قایقرانی، اسبقیان و ابراهیمی آمدند. دوباره دنیامالی وارد میدان شد و با اینکه می دانست نمی‌تواند رییس فدراسیون شود تنها برای اثبات توانایی‌اش رای آورد اما استعفا داد و انتخابات دوباره برگزار شد تا بالاخره قایقرانی بعد از چند سال یک رییس برای خود داشته باشد.غلامرضا امینی در یک انتخاباتی که میدان قدرتنمایی یاران دنیامالی و یاران وزارت ورزش بود رای اکثریت اعضای مجمع را آورد و رییس شد. شاید یکی از دلایلی که باعث شد نتایج امروز قایقرانی رقم بخورد همین عدم ثبات مدیریتی بود. امینی وقتی فدراسیون را تحویل گرفت تقریبا یک ویرانه را تحویل گرفت و زمان زیادی نداشت تا همه چیز را رو به راه کند. انتقادهایی به برنامه‌ها و برخی تصمیم‌هایش وارد است اما نمی‌توان به طور کامل گفت این نتایج حاصل آن تصمیم‌ها است.*محدودیت در رشته‌ای پرمدالقایقرانی ایران در بازی‌های آسیایی اینچئون مدال‌های خوبی گرفت و نشان داد در صورت حمایت می‌تواند موفقیت‌های زیادی کسب کند. بعد از این بازی‌ها مسوولان ورزش کشور تاکید کردند که از این پس باید از رشته‌های پرمدال حمایت شود اما این تصمیم در حد حرف ماند و حمایت خاصی از فدراسیون قایقرانی نشد. محدودیت‌های مالی نشان از عدم حمایت مسوولان از قایقرانی بود و نداشتن اسپانسر هم یکی از ضعف‌های فدراسیون که باعث شد شرایط ایده‌آل برای قایقران‌ها ایجاد نشود.فدراسیون قایقرانی ایران که در خود سه رشته را جای داده و با سه فدراسیون جهانی طرف است، نیاز به توجه و بودجه بیشتری نسبت به فدراسیون‌های دیگر دارد اما نیازش برآورده نشد. شاید همین مساله به گونه ای نشان دهد امینی که از همان اول گزینه وزارت ورزش نبود هنوز هم مورد قبول مسوولان نیست؛ موضوعی که با انتخاب وحید مرادی به عنوان دبیر فدراسیون در ذهن اهالی این رشته شکل گرفت.*ملی‌پوشان هم مقصرنددر کنار تمام مقصران باید نام ملی‌پوشان را هم آورد. شاید آنها خوب مدیریت نشدند اما آنها به عنوان ورزشکار باید بهتر کار می‌کردند. شاید اعتقاد دارند شرایطشان خوب نبوده اما برخی ملی‌پوشان شرایط خوبی داشتند که نتیجه‌ای هم نگرفتند. می‌توان موارد زیادی درباره وضعیت برخی ملی‌پوشان بیان کرد و از آنها پرسید که دلیل ناکامی‌شان چه بوده‌است.عادل مجللی شانس اصلی کسب سهمیه المپیک بود که خودش هم تاکید داشته در قهرمانی آسیا سهمیه می‌گیرد اما ناکام شد. او ماه‌ها در لهستان تمرین می‌کرد و در کاپ‌های جهانی حضور داشت. او تمام امکانات را در اختیار داشت اما باید پرسید چرا در بزنگاه قایقرانی ناکام ماند.آرزو حکیمی دیگر ملی‌پوش ایران بود که روی او حساب باز شد اما متاسفانه بعد از المپیک لندن بیش از اینکه در اندیشه پیشرفت باشد برای خودش حاشیه ساخت. درگیری‌های او با فدراسیون‌های مختلف اصلی‌ترین مشکل این ملی‌پوش بود که باعث شد در سال‌های اخیر رشدی نداشته باشد. نکته اینجاست که او با هزینه فدراسیون به اردوی لهستان رفت که در آنجا آسیب هم دید و نتوانست نتیجه بگیرد.دیگر ملی‌پوش هدیه کاظمی است. او در یک سال گذشته رشد خوبی داشته و چند ماه در اردوی چین به تمرین‌هایش ادامه داد اما جدا از ناکامی در کسب سهمیه المپیک حتی دستش از مدال آسیا هم کوتاه ماند.*اشتباه در برخی تصمیم‌هابا توجه به سرمایه‌گذاری برای چند ملی پوش می‌توان گفت برخی تصمیم‌ها اشتباه بوده است. بعد از مدال نقره احمدرضا طالبیان در بازی‌های آسیایی باید فدراسیون او را به اردوی اروپایی اعزام می‌کرد تا فاصله‌اش با حریف ازبک را از بین ببرد و همانند سال ۲۰۱۱ سهمیه المپیک بگیرد. زمانی که قایق دو نفره ایران در اینچئون مدال نقره گرفت باید این قایق در اروپا اردو می زد تا به سهمیه برسد.در کنار این موضوعات، باید پرسید دلیل اعزام آرزو حکیمی به اردوی لهستان چه بوده و آیا فقط برای راضی نگه داشتن او این کار انجام شده است؟ جا دارد از هدیه کاظمی هم سوال پرسیده شود که دقیقا در اردوی چین چه برنامه‌هایی داشته که در آسیا به مدال هم نرسیده است.*زمان تغییرات رسیدهبا توجه به شرایط کنونی قایقرانی باید اعتراف کرد که زمان پرورش ستاره‌های جدید رسیده است؛ نه اینکه قایقران‌های کنونی تمام شده‌اند بلکه این قهرمانان نیاز به حریفانی در داخل کشور دارند که انگیزه‌ای برای پیشرفتشان شوند. زمان آن رسیده که فدراسیون سرمایه گذاری جدی در رده‌های پایه داشته باشد و با استفاده از پتانسیل کشور در این رشته ملی‌پوشانی پرورش دهد که هم دست کادر فنی برای چیدن ارنج باز باشد و هم ستاره‌های کنونی حریفانی در داخل داشته باشند و بهتر کار کنند.یکی از تاثیرات منفی تعلیق، ضعیف شدن قایقرانی ایران در رده‌های پایه بود که هنوز هم این رده‌ها به روزهای قبل بازنگشته‌اند. مطمئنا برای موفقیت در این قسمت فدراسیون باید از دانش مربیان خوب خارجی قایقرانی هم استفاده کند. قایقرانی ایران چند سالی است که جای خالی مربیان خوب خارجی را احساس می کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
ورزش
پربازدیدترینها