واضح آرشیو وب فارسی:اسلام آباد خبر: رقابت نابرابر بانک ها با بازار سرمایه و نیز تاثیرات مسقیم در بازار رهن و اجاره بسیاری از فعالیت های اقتصادی را غیر اقتصادی می کند. و باعث حذف بسیاری از فرصتهای شغلی و بسیاری از صنایع کم بازده می شود.به گزارش اسلام آبادخبر ؛ به گزارش خبرنگار شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در این اواخر خبرهایی مبنی بر عدم کاهش نرخ بهره از سوی شورای پول و اعتبار به گوش می رسد، اما چرا این بانکها برخلاف تمام اصول اقتصادی اقدام به این کار می کنند و چرا بانکداری کشورهای پیشرفته با وجود آنکه بر مبنای لیبرالیستی و سود بنا نهاده شده اند، هرگز چنین نرخ هایی را نمی پذیرند؟ در ابتدا باید تاسف عمیق خود را در خصوص نامگذاری این نوع از بانکداری بعنوان "بانکداری اسلامی" و یا "بانکداری بدون ربا "عنوان کرد. این شاید بزرگترین نسبت ناروایی است که در خصوص مکتب اقتصادی اسلامی بکار برده می شود. خداوند سبحان در هفت آیه قران با شدیدترین لحن ربا را محکوم کرده و حتی آن را محاربه با خدا عنوان کرده است. حال برخی فکر می کنند اگر نام نزول و یا همان ربا را عوض کنند اثرات آن کاهش می یابد، اما این دقیقا همانند این است که نام بیماری سرطان را سرماخوردگی بگذاریم! آیا کسی هست که فکر کند با این نوع از پاک کردن صورت مسئله الام این بیماری مهلک کاهش می یابد؟ در متون اسلامی هفت نشانه فراوانی است و هنگامی که در قران هفت بار گرفتن ربا را محکوم می کند نشانه تاکید بسیار زیاد است .اما چرا ؟ از نظر مدیریت مالی رابطه بین نرخ بهره و سرمایه گذاری رابطه ایی عکس است یعنی هرچه نرخ بهره افزایش پیدا کند، میزان سرمایه گذاری کاهش می یابد و بر عکس. سرمایه گذاری از ریشه ایی ترین و بنیادی ترین مباحث علم اقتصاد است. تا جایی که هیچ فعالیت اقتصادی بدون سرمایه گذاری متصور نیست و یکی از اصلی ترین دلایل عقب ماندگی کشورها همانا مدیریت ضعیف سرمایه هاست که در کشورهای پیشرفته این عامل علت اصلی پیشرفت آنهاست. شاید هم به دلیل ریشه ای بودن و تاثیرات بسیار عمیق و گسترده نقش سرمایه در اقتصاد است که آنقدر مورد تاکید قرار گرفته است و نقشی بالاتر از سرمایه گذاری و مدیریت درست آن در بهبود شرایط اقتصادی وجود ندارد. شمشیر دو لبه نرخ بهره چرا از نرخ بهره بعنوان شمشیر دولبه نام برده می شود؟ نرخ بهر بالا از یک سو با عث افزایش هزینه های تامین مالی برای تولید و در نتیجه افزایش هزینه نهایی تولید می گردد، که نتیجه ایی جز تورم را در پی نخواهد داشت. با افزایش تورم قدرت خرید مصرف کنندگان کاهش می یابد و زمینه های اصلی بروز رکود اقتصادی به جریان می افتد. رقابت تولیدات داخلی با مشابه این محصولات در بازارهای جهانی با این میزان از هزینه های تامین مالی که گاهی تا دهها برابر دیگر می باشد، تصوری موهوم و غیر واقعی است. از سوی دیگر نرخ بهره بالا باعث کاهش سرمایه گذاری می شود چنانکه در سال های اخیر ما شاهد نرخ سرمایه گذاری منفی 5/21 درصد هم بوده ایم و در نتیجه کاهش عرضه و افزایش تورم اجتناب ناپذیر می شود. خواه ناخواه افزایش نرخ بهره باعث کاهش اشتغال، کمک به افزایش تورم و در نهایت کاهش پس انداز عمومی و رفاه عمومی می شود. چرا که رفاه عمومی با کاهش اشتغال رابطه ایی معنا دار دارد. رقابت نابرابر بانکها با بازار سرمایه و نیز تاثیرات مسقیم در بازار رهن و اجاره بسیاری از فعالیت های اقتصادی را غیر اقتصادی می کند. و باعث حذف بسیاری از فرصتهای شغلی و بسیاری از صنایع کم بازده می شود. هم اکنون افزایش شاخص P/E در برخی از سهم ها در بورس اوراق بهادار تا بالای 500 رسانده است که مبین آن است که دوره بازگشت سرمایه بیش از 500 سال طول می کشد. این در حالی است این دوره در بانک ها نزدیک 4 سال است، حال معلوم نیست؛ چرا هنوز هم عده ای به غلط تصور می کنند باید نرخ بهره در این حد باقی بماند. اکنون یکی از بدترین دوره های اقتصادی از لحاظ رکود، تورم بیکاری، پس انداز، رفاه عمومی و ... می باشد. به نظر نگارنده نرخ بهره 20% یک تحریم سرمایه گذاری داخلی است که با برداشتن تحریم های بین المللی با این نرخ تحریم های سرمایه گذاری داخلی باقی می ماند. دلیل اصلی تحریم های بین المللی سرمایه گذاری هم وجود زمینه های داخلی بسیار موثر آن بوده که حتما ضروری است در سیاستگذاری اقتصاد مقاومتی مد نظر قرار گیرد. **مجید گودرزی انتهای پیام/
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اسلام آباد خبر]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]