واضح آرشیو وب فارسی:بانکداری ایرانی: شرکت بیمه ایران امانتی است که طی 8 دهه با عبور از پیچ و خم تصمیم گیری ها امروز به عنوان تنها بیمه دولتی فعالیت دارد. این شرکت به خاطرقدمت، تجربه، بزرگی، نیروی انسانی، نقش اجتماعی و خدماتی که به مردم ارائه داده است، برای ایرانیان قابل احترام و دوست داشتنی است.دنیای اقتصاد -15 آبان ماه مصادف با سالروز تاسیس شرکت سهامی بیمه ایران است. 80 سال پیش در چنین روزی بیمه ایران با سرمایه اولیه 2 میلیون تومان درحالی تاسیس شد که تنها بیمه گران خارجی درکشورمان نمایندگی داشتند و با تاسیس این شرکت در واقع صنعت بیمه کشور ملی شد. شرکت بیمه ایران امانتی است که طی 8 دهه با عبور از پیچ و خم تصمیم گیری ها امروز به عنوان تنها بیمه دولتی فعالیت دارد. این شرکت به خاطرقدمت، تجربه، بزرگی، نیروی انسانی، نقش اجتماعی و خدماتی که به مردم ارائه داده است، برای ایرانیان قابل احترام و دوست داشتنی است. بیمه ایران در سالیان دور صنعت بیمه در ایران اولین بار به وسیله یک تبعه روسی که دارای یک شرکت حمل و نقل بود و امتیاز بانک استقراضی روس را هم گرفته بود در سال 1289 در ایران پایه ریزی شد. این شخص با مشارکت دو شرکت روسی به نام های نادژدا و کافکاسکا مرکری در ایران شعبه زدند و به دنبال آنان شرکت یورکشایر انگلستان، آلیانس آلمان و چند شرکت فرانسوی و ایتالیایی هم وارد بازار بیمه ای ایران شدند. در سال 1304 بیمه اینگستراخ روس نیز شعبه خود را در ایران دایر کرد، تا اینکه در سال 1314 شرکت بیمه ایران با 2میلیون تومان سرمایه تاسیس شد و این اولین مرحله ملی شدن صنعت بیمه در کشورمان بود. دولت امتیازات خاصی را برای بیمه ایران در نظر گرفت و تمام کارهای بیمه دولتی انحصارا به این شرکت واگذار می شد. در عین حال 25درصد از کارکرد تمام شرکت های بیمه باید به بیمه ایران واگذار می شد. در واقع این همان سهم اتکایی اجباری است که بعد از تاسیس بیمه مرکزی ایران شرکت ها به این نهاد ناظر واگذار می کنند. در حقیقت بیمه ایران یک نظارت بر شرکت های بیمه داشت. اولین نمایندگی و شعبه در کشورمان توسط بیمه ایران تاسیس شد، اولین گروه کارشناس بیمه برای کسب دانش و فن بیمه گری توسط بیمه ایران به خارج از کشور فرستاده و کادر بیمه ای ایرانی تربیت شدند. گفته می شود بیمه ایران برای توسعه صنعت بیمه کارهای عمده ای کرد و صرف نظر از رشته باربری که اجباری بود در بقیه زمینه های بیمه ای فعالیت می کرد و یکی از وظایفش بیمه اجتماعی بود که سال های بعد با تاسیس سازمان تامین اجتماعی، این بخش به این سازمان تحویل داده شد و اقداماتی نظیر بیمه فرهنگیان، دانش آموزان، کامیون داران و غیره انجام شد. مدیرعامل بیمه ایران نیزارزش و جایگاه ویژه ای داشت و معمولا شخصیت هایی که می توانستند وزیر باشند؛ به ریاست بیمه ایران منصوب می شدند. اما سیاسی کردن این پست موجب شد تا بیمه ایران بعد از 80 سال تنها در دو مورد بتواند یک مدیر از کادر تربیت شده خود را پشت میز مدیریت بنشاند. بیمه ایران 15سال به عنوان تنها شرکت بیمه داخلی فعالیت داشت تا اینکه در سال 1329 دومین شرکت بیمه با نام بیمه شرق تاسیس شد، این شرکت متعلق به یک خانواده سرمایه دار بود و فعالیت گسترده ای نداشت. در سال 1331 شرکت بازرگانی نجات یا آریا و سپس در سال 1334 بیمه پارس تاسیس شد. در سال 35، بیمه ملی در سال های 38 و 39 بیمه آسیا و البرز، امید و ساختمان و کار تاسیس شدند. در سال 50 قانون تاسیس بیمه مرکزی و بیمه گری تصویب و سازمان بیمه مرکزی ایران تاسیس شد که مکلف به نظارت بر فعالیت شرکت های بیمه، صدور پروانه، تهیه و تعیین مقررات و شرایط بیمه نامه ها و تعرفه های بیمه بود. بعد از تاسیس بیمه مرکزی شرکت های جدیدی ایجاد شدند، البته پیش از آن طبق قانون قبلی شرکت های بیمه با سرمایه 5میلیون تومان که 40درصد آن حتما باید پرداخت می شد، تاسیس می شدند؛ اما در قانون جدید بیمه مرکزی، این رقم به 10میلیون تومان افزایش یافت و عملا بیمه مرکزی اصرار داشت که سرمایه بیش از اینها تعیین شود، به این ترتیب شرکت های بیمه تهران، دانا، ایران- آمریکا تاسیس شدند. تعداد شرکت های بیمه بیشتر شده بود و باید بازار کنترل می شد، حجم کار بیمه ایران زیاد بود و نمی توانست نظارت کند، ضمن آنکه بیمه ایران خودش بیمه گر و ذینفع بود و نمی توانست نظارت عادلانه داشته باشد. نظارت باید توسط سازمانی انجام می گرفت که هم فرصت و هم صلاحیت داشت و می توانست بی طرفانه قضاوت عادلانه ای داشته باشد. بیمه ایران در دوره حال با ورود بخش خصوصی و فعالیت آنها در کنار چهار شرکت بیمه دولتی شرایط رقابت را سخت کرد. البته این رقابت برای طراحی و عرضه خدمات نوین به جامعه نبود بلکه شرکت ها درگیر جذب نیروی انسانی متخصص در شرکت های قدیمی بودند. درآن زمان گفته شد: «بیمه ایران با توجه به جایگاه خویش، سیاست ها و اهداف استراتژیک نظام را دنبال می کند اما درنهایت باید یک سازمان «مسوول» و سودآور» باشد.» آمارها نشان می دهد که بیمه ایران همواره بیش از 60 درصد بازار بیمه کشور را داشته است که این سهم با ورود بیمه های خصوصی به 50 درصد کاهش یافت، اما عدد 50 سهمی بود که دلواپسان بیمه ایرانی هرگز نخواستند به زیر 50 درصد کاهش یابد. این تفکر و تعصب داشتن نیمی از بازار محل مناقشه بسیاری از بیمه ایرانی ها با مدیران عاملی شد که نتوانستند در رقابت با بخش خصوصی از سقوط سهم این شرکت دربازار جلوگیری کنند. بیمه ایران درآینده امروز سهم بیمه ایران از بازار به زیر 35 درصد کاهش یافته است و بسیاری از کارشناسان اعتقاد دارند هنوز هم بیمه های خصوصی توان رقابت با این شرکت را ندارند. برخی از کارشناسان می گویند: باید تفکر سهم 50 درصدی بازار کنار گذاشته و نقش و ماموریت جدیدی به بیمه ایران داده شود. آنها می گویند: «صنعت بیمه کشور به ویژه بیمه مرکزی کمبود نیروی انسانی متخصص و ماهر دارد و می توان با دادن نقش یک بیمه گر اتکایی بزرگ به بیمه ایران نیروی انسانی این شرکت به سایر شرکت های بیمه و بیمه مرکزی منتقل شود. درحالی که بیمه مرکزی تاسیس یک شرکت بیمه اتکایی ملی را پیشنهاد داده است، چرا از بیمه ایران به عنوان یک بیمه گر اتکایی استفاده نشود؟
شنبه ، ۱۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانکداری ایرانی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]