واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت >سلامت جنسی>نتایج یک تحقیق جدید نشان می دهد گروهی از مواد شیمیایی که به طور رایج در مواد آرایشی و دیگر محصولات مراقبت شخصی استفاده می شوند، می توانند رشد سلول های سرطان پستان را در دوزهایی خیلی کمتر از آنچه قبلا تصور می شد، تحریک کنند.به گزارش شفا آنلاین ،این تحقیق روی سلول های سرطان پستان که در آزمایشگاه رشد داده شده بودند، انجام شده و مشخص نیست این مواد شیمیایی که پارابن نامیده می شوند، در بدن انسان هم همان اثر را دارند یا خیر. البته پیش از این در مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی نشان داده شده که این مواد فعالیت هورمون استروژن را تقلید می کنند، بدان معنا که می توانند به گیرنده هایی در بدن باند شوند که استروژن به طور طبیعی به آنها متصل می شود. این مساله نگران کننده است، زیرا وقتی استروژن به گیرنده های استروژن باند می شود، باعث می شود سلول ها تکثیر شوند و همین امر در زنان، موجب افزایش خطر سرطان پستان می شود. پارابن ها انواعی از مواد نگهدارنده شیمیایی است که در طیف وسیعی از محصولات مصنوعی یافت می شوند، مانند شامپو، لوسیون های بدن و کرم های ضدآفتاب. همچنین مشخص شده که پارابن ها می توانند از همان راهی که استروژن ها فعال می شوند، به کار افتند، اما مطالعات قبلی نشان داده اند که پارابن ها خیلی ضعیف عمل می کنند. از آنجا که این مواد عملکرد ضعیفی دارند، فرض می شود مواد ایمنی هستند، خصوصا براساس سطحی از پارابن ها که در بدن انسان یافت شده است. البته لازم به ذکر است، در مطالعات پیشین فقط به خود پارابن نگاه کرده بودند. مشکل واقعی اینجاست، وقتی که در آزمایشگاه مطالعه می کنید، درواقع شما در یک زمان، یک ماده را ارزیابی کرده اید. اما این اصل موضوع نیست. آنچه در بدن مطالعه می شود، در واقع ترکیبی است از اثرات بسیاری از مواد و اجزاء. در این مطالعه جدید که به تازگی در نشریهEnvironmental Health Perspectives منتشر شده، محققان بر اثرات پارابن ها، وقتی با یک ماده اضافی دیگر ترکیب می شود، تمرکز داشته اند: نوعی از فاکتور رشد به نام هرگولین heregulin که با رشد سلول های سرطان پستان هم مرتبط است. در آزمایش های انجام شده، محققان به چگونگی رشد سلول ها، وقتی با پارابن ها و هرگولین مواجه می شوند، توجه کرده و وضعیت آنها را با زمانی که سلول ها فقط با پارابن ها روبرو می شوند، مقایسه کردند. دانشمندان دریافتند که با افزودن هرگولین، سطح پارابن ها تا 100 برابر کاهش می یابد و سلول های سرطانی می توانند سریعتر از زمانی که بدون هرگولین هستند، تکثیر پیدا کنند. به بیان دیگر، زمانی که هرگولین افزوده می شود، پارابن ها در تحریک رشد سلول های سرطانی100 برابر بیشتر قوی می شوند، در مقایسه با سلول های سرطانی پستان که فقط با پارابن ها مواجه شده اند. با این افزایش قدرت، پارابن ها ممکن است تاثیر بر سطحی داشته باشند که در انسان ها دیده می شود. البته هنوز محققان تاکید می کنند که باید مطالعات بیشتری انجام شود تا ایمنی این مواد شیمیایی مشخص و تائید شود. بررسی های آزمایشگاهی و مطالعات حیوانی راه های غیرمستقیمی برای تخمین خطرات بالقوه پارابن ها هستند. همه آنچه ما می توانیم از این مطالعه بگوئیم، آن است که به منظور تعیین میزان ایمنی پارابن ها، نیاز است نه تنها بوسیله خودشان آزموده شوند، بلکه با دیگر مواد شیمیایی که پرولیفراسیون سلولی را تحریک می کنند، هم آزمایش و بررسی شوند. دیگر محققان هم به نظر می رسد با این نظر موافق باشند. این مطالعه، مانند دیگر مقالات منتشر شده، فقط اثرات پارابن ها را روی سلول ها نشان می دهند که ممکن است لزوما منعکس کننده همان سناریو در یک سیستم بیولوژیکی دست نخورده نباشد. البته مطالعات بیشتری در این زمینه نشان داده اند که دیگر مواد هم ممکن است بر چگونگی تاثیر پارابن ها بر خطر سرطان پستان تاثیرگذار باشند. علاوه براین، این مطالعه تاکید می کند که باید سطح ایمن پارابن های مورد استفاده در محصولات آرایشی مجددا ارزیابی شوند. به هرحال، در نهایت تحقیقات بیشتری لازم است انجام شود تا بتوان در مورد ایمنی پارابن ها نتیجه گیری کرد. Live Science
جمعه ، ۱۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]