محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1831299297
آسیب شناسی آموزش و پرورش و اوضاع فعلی تدریس در کشور
واضح آرشیو وب فارسی:دانا: به نظر شما مهم ترین حرفه در جوامع امروزی چیست؟ شاید با خودتان فکر کنید این پرسش، مانند انبوه پرسش های مشابه می تواند ذاتی نسبی داشته باشد و به تناسب آن، دریایی از پاسخ ها.به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ محمدحسین جعفریان در سخن پرس نوشت: شاید آن قدر به نسبی بودن پاسخ آن یقین داشته باشید که چنین پرسشی را اصولاً مبتذل و پرداختن به آن را کاری بیهوده بدانید؟ اما گذشته از تمام این ها، پاسخ چیست؟ رئیس جمهور؟ وزارت؟ وکالت؟ قهرمانی ورزش؟ ستاره سینما؟ قضاوت؟ و... یا چنانکه برخی از آن ها که روشنفکرتر می نمایند و تلاش در متفاوت بودن دارند و پاسخ های ویژه می دهند، مثلاً: مسؤولان بهداشت شهری، رفتگرها یا شغلی که احتمالاً اغلب شما که این سطور را می خوانید در اندیشه آن هستید، یعنی؛ معلمی؟! بی تردید، معلمی نزدیک ترین پاسخ است. شغلی که شغل انبیا بوده است. آنچه من به عنوان پاسخ در ذهن دارم نیز بسیار به معلمی نزدیک و در واقع شاخه ای و شعبه ای از آن است. به گمان من، آن ها که متون درسی را در هر سرزمینی می نویسند و یا انتخاب و تدوین می کنند، مهم ترین شغل را دارند. آن ها هستند که در گام نخست تعیین می کنند نسل آینده چگونه ببیند، بخواند و بیندیشد. البته شاید همه شما اکنون در این فکر باشید که با ضریب نفوذ در حال گسترش رسانه های مجازی، کم کم آموزش و پرورش سنتی در جوامع کمرنگ شده و نقش محوری خویش را واگذار می کنند. این تصور تا حدی درست است. اما به گمان من در این باب تا حدی غلو شده و دنیای مجازی بیشتر از توانش به حساب آمده و البته فقط زمان قادر است درستی و نادرستی این باور را محک بزند؛ این را از آن جهت می گویم که یک آموزش و پرورش هوشیار و هدفمند قادر است نسلی تربیت کند که در مواجهه با سیلاب ویرانگر فضای مجازی، به جای تسلیم شدن و تاریکی و نابودی و خانه خرابی متعاقب آن، این سیلاب را هدایت کند، بر آن سد بزند و توربین های عظیم را به چرخش درآورد و نور تولید کند. می تواند گزینش کند، فقط باید پیشتر، آموزش و پرورش، مهارت های لازم را به آن نسل آموخته باشد. ما به فرزندانمان می آموزیم چگونه خوب زندگی کنند و البته این مستلزم آموزش و یا دست کم نمایش و شرح بدی ها نیز هست. وقتی تاریکی را شناختید آنگاه معنا و ارزش واقعی نور را درمی یابید. آن وقت حاضرید برای جلوگیری از تیرگی، از خودگذشتگی کنید. حاضرید برای استیلای نور فداکاری کنید، زیرا بدی ها و خوبی های هر یک را بخوبی آموخته اید. با گذشت زمان برخی مفاهیم دستخوش دگرگونی می شوند. شیوه های رسیدن به نیکنامی و بدنامی تغییر می کند. برخی ارزش ها بسادگی به ضد خود بدل می شوند و برخی ضدارزش ها رنگ عوض می کنند. با این وصف وقتی سخن از فناوری و بهره گیری از آن در جامعه می شنویم، نخستین جایی که این فناوری باید ظهور و بروز پیدا کند تا در ادامه کل جامعه ما را به دنبال خود به سمت صلاح بکشد، بی گمان صنایع، رسانه ها، ورزش یا شهرسازی و اقتصاد و غیره ما نیست، بلکه آموزش و پرورش ماست. نمی خواهم بحث را بیشتر از نیاز آن پیچیده کنم. من فکر می کنم آن هایی که محتوای کتاب های درسی فرزندان ما را بویژه در دوره های پیش از دانشگاه، یعنی از آموزش ابتدایی تا دانشگاه گزینش و تدوین می کنند و مهم و حساس ترین شغل این سرزمین و در حقیقت سررشته همه چیز را در دست دارند به گمان من باید نخبگان، نوابغ و متفکران بزرگی در هر عرصه به همراه چهره های درخشان و متخصص این حوزه کمیته ای را تشکیل دهند که محتوای کتاب های درسی را معلوم و تدوین و عرضه می کنند. هر گاه این مجموعه از سرعت، دقت و توان و تخصص لازم برخوردار نباشد، تولیداتش براساس نیازسنجی مناسبی صورت نگیرد، متوجه تغییرات شگفت جهان پیرامون ما نبوده و اگر بوده برای همراهی با آن در حسنات و مقابله با آن در مضرات و معاصی برنامه مدونی نداشته باشد، ما سخت آسیب پذیر می شویم. زیرا مثلاً فناوری نبردها به مرحله جنگ های اتمی و موشک های بالستیک و تهاجمات میکروبی رسیده و ما همچنان در حال آموختن چگونگی استفاده بهینه از تیر و کمان و شمشیرهای جدیدتر در میادین نبرد هستیم. فرستادن سربازانی با این کیفیت آموزشی به میدان (حال هر چقدر هم در آن فنون زبده به بار آیند)، پیشاپیش محکوم به شکست است. اکنون نمی خواهم زیادی موضوع را بپیچانم و شما را خسته کنم. شکر خدا تا امروز هم چندان از قافله عقب نبوده ایم. اما کافی نیست. باز هم در این باره خواهم نوشت. اما این را بگویم که در کتاب های درسی ما، بسیارند دروسی موازی و اضافی و غیرضرور که بود و نبودشان خدشه ای به آموزش مخاطب وارد نمی کند، اما در آن سو متأسفانه باز هم چه بسیارند مفاهیم، هنجارها و اصولی که هیچ رد پایی از آن ها در کتاب های درسی فرزندان ما نیست و یک عمر پس از آن ما با هزار و یک شیوه سعی می کنیم این کاستی آموزشی را جبران کنیم.
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[مشاهده در: www.dana.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها