تور لحظه آخری
امروز : یکشنبه ، 10 تیر 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز سر خود را از سجده بر نخواهد داشت...
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

اتاق فرار

خرید ووچر پرفکت مانی

تریدینگ ویو

کاشت ابرو

لمینت دندان

ونداد کولر

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دانلود سریال سووشون

دانلود فیلم

ناب مووی

رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید

سرور اختصاصی ایران

تور دبی

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

پیچ و مهره

طراحی کاتالوگ فوری

دانلود کتاب صوتی

تعمیرات مک بوک

Future Innovate Tech

آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت

پی جو مشاغل برتر شیراز

قیمت فرش

آموزش کیک پزی در تهران

لوله بازکنی تهران

کاشت پای مصنوعی

میز جلو مبلی

پراپ رابین سود

هتل 5 ستاره شیراز

آراد برندینگ

رنگ استخری

سایبان ماشین

قالیشویی در تهران

مبل استیل

بهترین وکیل تهران

شرکت حسابداری

نظرسنجی انتخابات 1403

استعداد تحلیلی

کی شاپ

خرید دانه قهوه

دانلود رمان

وکیل کرج

آمپول بیوتین بپانتین

پرس برک

بهترین پکیج کنکور

خرید تیشرت مردانه

خرید نشادر

خرید یخچال خارجی

وکیل تبریز

اجاره سند

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید سی پی ارزان

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1802957021




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
 refresh

روزگار سیاهِ سیاهان و مهاجران در پاریس + عکس و فیلم


واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: دو جوان مهاجر تحت تعقیب پلیس قرار می گیرند و حین فرار بر اثر برق گرفتگی کشته می شوند. سه هفته تظاهرات در سراسر فرانسه و کشورهای دیگر شکل می گیرد. دولت مجبور به اعلام وضعیت فوق العاده شد. در این مدت، حدود 10 هزار خودرو به آتش کشیده شد، حدود 300 ساختمان به صورت کامل یا جزئی تخریب شد، دو پلیس کشته و مجروح شدند و شش هزار معترض هم دستگیر شدند.گروه بین الملل مشرق- باز هم تظاهرات، برای گرفتن ساده ترین حق شهروندی. فرانس24 گزارش داد روز یکشنبه هفته جاری، هزاران شهروند فرانسوی در «تظاهرات کرامت» شرکت کردند. هدف از این حرکت مردمی در پاریس، اعتراض به برخوردهای غیرانسانی پلیس فرانسه با مهاجران و فقرا بود که به بهانه سالگرد رخداد 27 اکتبر 2005 میلادی برگزار شد. در آن سال، دو جوان تحت تعقیب پلیس فرانسه بر اثر برق گرفتگی خشک شدند. در آن منطقه، جمعیت قابل ملاحظه ای از مهاجران زندگی می کنند. آن اتفاق منجر به حدود سه هفته تظاهرات در سراسر فرانسه و حتی کشورهای دیگر شد. دولت مجبور به اعلام وضعیت فوق العاده شد و تا 17 نوامبر، آرامش نسبی به خیابان ها بازگشت. در این مدت، حدود 10 هزار خودرو به آتش کشیده شد، حدود 300 ساختمان به صورت کامل یا جزئی تخریب شد، دو پلیس کشته و مجروح شدند و البته 6 هزار معترض هم دستگیر شدند. حالا در سالگرد آن رخداد، نرخ بالای بیکاری در جوانان و رفتارهای ناجوانمردانه پلیس با بیکاران، فقیران و بی خانمان ها، دوباره داغ دل پاریسی ها را تازه کرده است. بسیاری از شرکت کنندگان از مناطق دیگر فرانسه به این شهر آمدند و در محله باربز با بنرهایی که روی آن عباراتی چون «کرامت»، «عدالت»، «اصلاح»، «اتحاد»، «مخالفت با نژادپرستی» و مانند آن نوشته شده بود، خیابان ها را پر کردند. این راهپیمایی تا میدان باستیل، یکی از معروف ترین میادین پاریس ادامه داشت. فعال آمریکایی حقوق مدنی، " آنجلا داویس" و عمده انجمن های فعال علیه نژادپرستی و تبعیض از این تظاهرات حمایت کرده و مردم را به شرکت در آن دعوت نموده بودند. "اَمل بنتونسی" دبیر یکی از انجمن ها در این تظاهرات گفت: «امروز اگر شما رنگ پوست مناسبی نداشته باشید، ممکن است به دست پلیس به قتل برسید.» برادر او در سال 2012 میلادی توسط پلیس فرانسه به همین سرنوشت دچار شد. وی ادامه داد «آنها مردم را در مناطق کارگرنشین تحقیر کرده و متهم می کنند.» شرایط اجتماعی سخت و آزار و تحقیر سیاه پوستان، عرب ها، کارگران و همچنین قوم Roma (قومی که در مورد ریشه نژادی آنها اختلاف نظر وجود دارد و در بسیاری از کشورهای اروپایی به علاوه ترکیه و روسیه حضور دارند) از جمله موضوعات مطرح در این تظاهرات بود، تحقیری که در زندگی روزمره آنها و معاشرت های عادی نیز رخ می دهد. دانلود گزارش راشاتودی از «تظاهرات کرامت» در قلب پاریس از آنجا که یکی از انجمن های حقوق زنان، اولین دعوت کننده و مدیر این تجمع بود، زنان در این تظاهرات، نقش ویژه ای داشتند. آنها جلودار جمعیتی بودند که فریاد خود را بر سر پلیس فرانسه بلند می کردند. سیاه پوستان نیز با دردست داشتن تصاویر فعالان مشهور در زمینه حقوق سیاهان، رنگ خاصی به راه پیمایی داده بودند. گویی این تجمع، نه فقط برای آن دو جوان، که برای حمایت از همه طبقات محروم در هر کجای جهان تشکیل شده بود. چرا تبعیض نژادی در فرانسه؟ تظاهرات چند روز پیش در پاریس، به نوعی بزرگداشت نخستین راهپیمایی «برای برابری و علیه نژادپرستی» در فرانسه نیز بود که سال 1983 برگزار شد. آن راهپیمایی مسالمت آمیز با مدیریت یک کشیش با نام " کریستین دلارمه " و به پیروی از تعالیم مارتین لوترکینگ (فعال حقوق مدنی سیاه پوستان در آمریکا) و مهاتما گاندی (رهبر انقلاب هند) برای پایان دادن به خشونت هایی صورت گرفت که در آن سال به صورت متوالی میان نیروهای پلیس و مهاجران به ویژه در حومه شهر لیون رخ داده بود. آن راهپیمایی 1500 کیلومتری از مارسی در 15 اکتبر توسط 17 نفر شروع شد و در 3 دسامبر با بیش از 100 هزار نفر در پاریس پایان یافت. هیأتی از میان تظاهرات کنندگان توسط میتران رئیس جمهور وقت به حضور پذیرفته شدند و وعده هایی مبنی بر بهبود امور شنیدند. کریستین دلارمه کشورهایی مانند ایران، اساساً با وجود مهاجران گسترده و اقلیت های نژادی و دینی بسیار متنوع روبرو نیستند، اما بسیاری از کشورهای اروپایی و عربی، سال هاست شاهد درخواست های اقلیت ها برای احترام و حقوق برابر هستند. آیا چنین حق اولیه و آشکاری برای دولت فرانسه قابل فهم نیست؟ چرا مشکلات این گروه حل نمی شود؟ بالاگرفتن اعتراضات مردمی به رفتارهای نژادپرستانه پلیس در فرانسه، آمریکا و سرزمین های اشغالی، صدای تیم های فوتبال را هم درآورد آنچه موجب تداوم این ناآرامی ها در کشورهایی چون فرانسه است، وجود اعتراضاتی از جبهه مقابل یعنی از سوی اکثریت (سفیدپوستان و مسیحیان) نسبت به اقلیت است یعنی اگر چه سیاه پوستان و مهاجران عامل بدبختی خود را تبعیض دولت می دانند، سفیدپوستان نیز عامل گسترش بیکاری و کاهش رشد اقتصادی کشور را همین مهاجران می دانند که اگر نباشند، مشاغل بیشتری به سفیدپوستان می رسد، یعنی کسانی که از نظر تحصیلات و مهارت از عمده مهاجران فقیر، وضعیت بهتری دارند. وقتی دو سوی این پرونده را با هم ببینیم، دشواری دولت در تصمیم سازی پیرامون مهاجران را بهتر درک می کنیم. برای درک بهترِ این وضعیت، بد نیست بدانیم بسیاری از فرانسوی ها حتی نسبت به سایر شهروندان اروپایی مانند بریتانیایی ها هم احساس برتری می کنند و خود را حافظ اصیل ترین معیارهای تمدن بشری و فرهنگ اروپایی می دانند. بر اساس همین افتخار به فرهنگ فرانسوی بود که مهاجران این کشور در ایالت کِبِک کانادا، بالاخره با اعتراضات متوالی موفق به اخذ امتیازات خودمختاری طلبانه شدند. در اینجا نمی خواهیم در مورد این باورهای فرانسوی ها قضاوت کنیم، اما شنیدن این واقعیات ما را در درک بهتر عامل تبعیض علیه سیاه پوستانی که نژادشان به برده های اروپایی می رسد یا مسلمانانی که در میان یکی از متعصب ترین مردمان کاتولیک زندگی می کنند، کمک می کند. تبعیض دینی، عامل تشدیدکننده تبعیض نژادی وقتی عمده مسلمانان، عرب هستند و عمده یهودیان عبری، طبیعی است تبعیض دینی به تبعیض نژادی گره بخورد. در قرون اخیر، اولین اقلیت دینی که در فرانسه دچار تبعیض شد، یهودیان بودند، و پس از آن از نیمه هزاره دوم میلادی به تدریج درگیری با پروتستان ها هم به آن اضافه شد، و حالا نوبت به مسلمانان رسیده است. یهودیان هنوز هم با فشار اجتماعی روبرو هستند. این را نیلز میوزنیک، کمیساریای حقوق بشر در شورای اروپا گفته و به عنوان شاهد، به سه برابر شدن مهاجرت یهودیان فرانسوی به سرزمین های اشغالی در سال 2014 در مقایسه با سال 2012 میلادی اشاره کرده است. آخرین مورد جنجالی در پرونده تبعیض نژادی، به خشم مسلمانان فرانسه از کاریکاتورهای مجله شارلی ابدو در ژانویه سال جاری میلادی برمی گردد که در نتیجه آن، بالغ بر 10 نفر در دفتر این مجله به رگبار بسته شدند. در پاسخ به این اقدام، حملاتی نیز به مساجد فرانسه صورت گرفت که البته تلفاتی نداشت. حدود 80% تبعیض ها علیه مسلمانان در فرانسه در مورد زنان اِعمال می شود. یکی از اهداف تصویب قانون منع استفاده از نشانه های آشکار مذهبی در مدارس (2004 میلادی) و قانون منع پوشاندن صورت در اماکن عمومی (که از 2011 میلادی عملی شد) کاهش تبعیض نژادی بود. شبیه ترکردن پوشش دو گروه اصلی که در فرانسه مورد تبعیض واقع می شوند (یهودیان و مسلمانان دیگر نمی توانستند روسری و برقع و کیپا - یا کلاه کوچکی که یهودیان بر سر می گذارند-) به سایر مردم فرانسه هدف این قانون بود، اما واقعاً این تغییر تا چه میزان می توانست افکار عمومی را تغییر دهد؟ یکی از اهداف قانون منع استفاده از نمادهای آشکار مذهبی و پوشاندن صورت، کاهش تبعیض نژادی و دینی علیه مسلمانان و یهودیان بود. اما واقعاً تا چه حد در این زمینه مؤثر افتاد؟ رخدادهای این چنینی در طول دهه های اخیر موجب شده مبحثی در علوم اجتماعی و سیاسی به عنوان «چندفرهنگی» یا «چندفرهنگ گرایی» (multiculturalism) ظهور کند با این پرسش اصلی که دموکراسی حکم می کند اقلیت ها حق دارند به رسوم و احکام و قواعد اجتماعی خود عمل کنند یا نظر اکثریت در این مورد ملاک قرار گیرد؟ سیاست های دولت فرانسه در قبال تبعیض نژادی و دینی گفته می شود که حدود 5% از مردم فرانسه (بالغ بر 3 میلیون نفر) را افراد غیرسفیدپوست تشکیل می دهند اما از آنجا که از سال 1978 میلادی، جمع آوری هرگونه اطلاعات در مورد نژاد شهروندان فرانسوی بدون مجوز دولتی ممنوع است، نمی توان در این زمینه اظهارنظر قطعی کرد. دولت فرانسه مدعی است تلاش زیادی برای تقویت وضعیت اجتماعی اقلیت های نژادی و قومی انجام داده است اما مردم نظر دیگری دارند، تا جایی که فرماندار حومه شمالی پاریس نیز هشدار داد شرایط اجتماعی برای وقوع یک شورش دستجمعی دیگر علیه نژادپرستی دولت و پلیس فرانسه، مانند ناآرامی های سال 2005 میلادی مهیا است . دانلود برخورد پلیس فرانسه با مهاجرانی که عزم بریتانیا داشتند دلیل اصلی آن است که عمده سیاست های اِعمالی در این زمینه به ممنوعیت سخن گفتن در تریبون های عمومی و رسانه های جمعی علیه یک گروه نژادی-مذهبی برمی گردد، اما در حوزه برابری در دستیابی به اشتغال، مسکن، کالاها و خدمات، با وجود قوانین مصوب 1972 میلادی هنوز کار ویژه ای انجام نشده است . سیاست های معدودی در طول دهه های اخیر بوده است که می توانسته تا حدودی مشکل نابرابری اجتماعی سیاه پوستان در فرانسه را تعدیل کند (مانند کمک مالی برای تقویت نهادهای آموزشی در مناطق فقیرنشین) اما همین طرح های محدود که با عنوان فقر و نه سیاه پوستی، قصد داشت کمکی به این اقلیت نژادی کند، با مخالفت سفیدپوستان و حزب جبهه ملی مواجه شد زیرا آن را مخالف قانون 1972 میلادی مبنی بر لزوم خدمت رسانی برابر به همه نژادها در نهادهای عمومی و خصوصی دانستند. بنابراین عجیب نیست که وضعیت سیاه پوستان تغییر نکند و در افکار عمومی، سیاه پوستانی که برای دهه ها خود و پدر و مادرشان شهروندی فرانسه را دارند، هنوز به عنوان «مهاجران» و حتی گاهی بدتر، «بردگان» خطاب شوند . در سال 1990 میلادی قوانین دیگری با عنوان ضدیت با نژادپرستی به تصویب رسید. برای مثال، انکار هولوکاست ممنوع شد، یا احزابی که مرتکب نژادپرستی شوند، تهدید به لغو امکان شرکت در انتخابات شدند. تنها از اواخر دهه 1990 میلادی بود که توجه بیشتری توسط نهادهای دولتی به تبعیض در دسترسی به اشتغال، مسکن و خدمات صورت گرفت و یک خطی تلفنی برای اعلام شکایات در این حوزه در نظر گرفته شد. منابع : http://www.france24.com/en/20151031-thousands-paris-anti-racism-rally-mark-2005-riots http://www.euronews.com/2012/04/30/who-are-the-roma-people http://www.english.rfi.fr/france/20151031-thousands-participate-march-against-racism https://www.rt.com/news/234019-france-racism-jews-muslims/ http://www.brookings.edu/research/articles/2001/05/france-bleich http://www.nytimes.com/2013/12/03/opinion/french-secularism-on-trial.html


چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴


[مشاهده متن کامل خبر]





این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن