تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833976748
ماجرای اعدام طیب حاج رضایی لوطی میدان+تصاویر
واضح آرشیو وب فارسی:جمهوریت: ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رسید. آنچنان که گفته می شود نقش طیب در جریان کودتا از چهره ای چون شعبان جعفری بیشتر اگر نباشد، یقینا کمتر نیست... ساواک در گزارشی مربوط به سال ۱۳۳۷ می نویسند: «طیب حاج رضایی تغییر لحن داده و با طرفداران آیت الله کاشانی طرح دوستی ریخته...» برخی نیز از علاقه وی به امام خمینی می گویند...نواندیش؛ محمدحسن سلیمانی: بارها به جرم چاقوکشی به زندان افتاد و یک بار هم به بندرعباس تبعید شد. در مراسم جشن تولد پسر محمدرضا شاه پهلوی، «تمام چهار راه مولوی تا شوش را فرش پوش کرد و طاق نصرت بست». به دلیل اقداماتی که در 28 مرداد به نفع تاج و تخت انجام داده بود، همواره مورد توجه محمدرضا پهلوی بود و حتی یک طپانچه از شاه هدیه گرفته بود، اما با این همه در بامداد ۱۱ آبان ۱۳۴۲ به همراه اسماعیل رضایی به اتهام فعالیت مجرمانه و خیانتکارانه به منظور برهم زدن نظم و امنیت عمومی در روز ۱۵ خرداد اعدام شد. طیب حاج رضایی، در سال ۱۲۸۰ در محله صابون پزخانه تهران متولد شد. پدرش حسینعلی از اهالی یکی از روستاهای قزوین بود. طیب که از جوانی به ورزش های باستانی علاقه داشت، بعد از خدمت سربازی به زورخانه های جنوب تهران رفت و آمد پیدا کرد و آرام آرام به چهره ای شناخته شده در میان باستانی کاران تبدیل شد. وی که همزمان در میدان میوه و تره بار تهران به خرید و فروش مشغول بود، در فاصله سال های ۳۰ تا ۴۲ همواره به عنوان یکی از پایه های اصلی این میدان شناخته می شد. طیب مثل بسیاری از هم سنخان خود اهل دعوا بود. به خاطر زور و بازویش بدش نمی آمد با مردم درگیر شود. او را به عنوان یکی از جاهلان یا همان لوطی های جنوب تهران می شناختند. چهره ای که در کنار شعبان جعفری از جمله افرادی بود که وقتی نوچه هایش در کنارش قرار می گرفتند تصویری رعب آور برای هر عابر ناآشنایی داشت. به نوشته تاریخ ایرانی، صد ها درگیری و چاقوکشی از طیب در شهربانی وقت گزارش شده و برای چنین رویه ای بار ها محکوم و زندانی شد. از جمله آنکه در سال ۱۳۱۶ به دو سال حبس انفرادی و پنج سال حبس با اعمال شاقه محکوم شد و دی ماه ۱۳۲۳ نیز به سبب شرارت هایش بازداشت و به بندرعباس تبعید شد. در سندی که به تاریخ ۲۳/۱۰/۱۷ درباره وی وجود دارد شهربانی تهران طی نامه ای به شهربانی بندرعباس سبب بازداشت او را اتهام قتل دانسته است. به تهران که بازگشت حجره ای در بازار خرید و کمتر به دعواهای بی دلیل روی آورد، ولی باز در مواقع حساس از زور بازویش در راه ناصواب بهره برد. گفته می شود طیب بودجه خرید این حجره را هم از راه هایی به سبک خود جمع کرد، چرا که ابتدا در میدان میوه «درباغی» می گرفت. درباغی واژه ای مربوط به همان سال هاست به این معنا که چند «گنده لات» با جمع کردن تعدادی «نوچه» در مقابل هر یک از دروازه های میدان ایستاده و هر بار میوه ای که وارد و یا خارج می شد، از آن باج می گرفتند. حسین شیروانی از آشنایان طیب که سال ها در بازارهای تهران قدیم کار کرده است، در تعریف «درباغی» گرفتن می گوید: «از زندان که آمد بیرون، حاج خان خداداد او را برد پیش خودش. ملک میدان مال حاج خان خداداد بود که آدم مومن و مردمداری بود. طیب حدود سال ۲۶ بود که به میدان امین السطان آمد. اوایل کارش این بود که درباغی می گرفت، یعنی وقتی به میدان می رفتید و مثلا ده لنگه پرتغال می خریدید، ده تومان از شما می گرفتند. بعد به شما اجازه می دادند بار از میدان خارج کنید. یادم هست برای هر لنگه بار یک ریال می گرفتند. چند تا کارگر هم به عنوان نوچه همیشه دم دست طیب خان بود.» طیب را از حامیان شاه و دربار می دانند. وی یکبار در دوران زمامداری مصدق در ۳۱/۱۲/۱۰ و به دستور فرماندار نظامی تهران به همراه شعبان جعفری (معروف به شعبان بی مخ) بازداشت شد. طیب و هم بندانش همان زمان در اعتراض به این بازداشت در نامه ای به فرماندار نظامی تهران نوشتند: «اینجانبان را به جرم شاهدوستی و ابراز احساسات نسبت به شاهنشاه مجبوب توقیف و بازداشت نموده اند.» اینها گذشت تا موعد ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رسید. آنچنان که گفته می شود نقش طیب در جریان کودتا از چهره ای چون شعبان جعفری بیشتر اگر نباشد، یقینا کمتر نیست. او در سال ۱۳۳۲ از کودتاچیان ۲۸ مرداد بود که بعد ها تاج بخش خوانده شدند. طیب به پاس خدماتش در وقایع ۲۸ مرداد از جانب وزارت جنگ وقت یک قطعه مدال درجه ۲ رستاخیز دریافت کرد. حتی با مرور برخی اسناد باقی مانده از آرشیو ساواک به این نکته می رسیم که طیب به دلیل خوش خدمتی به حکومت پهلوی در ۲۸ مرداد انحصار واردات موز و توزیع آن را بدست آورد. این موضوع را شعبان جعفری در کتاب خاطرات خود نقل کرده و مدعی شده وقتی انحصار واردات موز را از طیب گرفتند، وی به جرگه ناراضیان حکومت پهلوی پیوست. از سال ۳۶ بود که آرام آرام رویه طیب تغییر کرد. برخی این تحول را ناشی از اعتقادات مذهبی وی می دانند. ساواک در گزارشی مربوط به سال ۱۳۳۷ می نویسند: «طیب حاج رضایی تغییر لحن داده و با طرفداران آیت الله کاشانی طرح دوستی ریخته...» برخی نیز از علاقه وی به امام خمینی می گویند. اوج این تغییرات را در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ شاهدیم وقتی که انقلابیون نگران نقش آفرینی منفی حاج طیب در برابر اقداماتشان بودند اما ماجرا جور دیگری پیش رفت. حاج مهدی عراقی در این رابطه چنین نوشته است: «برای دیدن مرحوم طیب، ابتدا با برادرش، مسیح خان صحبت کردیم و گفتیم ما منزل آقا خمینی بودیم و آنجا به مناسبتی صحبت شد و اسم داداش (طیب خان) وسط آمد به اینکه بچه ها گفتند که این دسته ای که روز عاشورا ما می خواهیم راه بیاندازیم ممکن است طیب خان اینها بیایند و نگذارند و به هم بزنند و آقا خمینی درآمد گفتش که نه، اینها علاقه مند به اسلام هستند و اینها هم اگر یک روزی یک کارهایی کرده اند، آن عِرق دینی شان بوده، روی حساب توده ای ها و کمونیست ها و اینها آمده اند یک کارهایی می کرده اند. اینها کسانی هستند که نوکر امام حسین هستند در عرض سال همه فکرشان این است که محرمی بشود، عاشورایی بشود به عشق امام حسین سینه بزنند، خرج بکنند، چه بکنند و از این حرف ها، خاطرجمع باشید، حالا در ضمن خواستیم که این حرف آقا را برویم به داداش بگوییم و هم اینکه به او توجه بدهیم. گفت باشد. همان جا که نشسته بود یک تلفن کرد به طیب، بعد از احوالپرسی و اینها گفتش که داداش یک چند تا هستند بعدازظهر می خواهند بیایند تو را ببینند، گفت باشد، من خانه هستم. ما فرستادیم میدان و یک مشت از این بَروبچه های کوتاه و بلند، بچه های خود میدان که زبان خود طیب را هم بلد بودند، بعدازظهر آمدند وقتی گفتم، گفتم که آره این شکلی است گفتش که اینها عید هم از ما می خواستند استفاده بکنند (همان جریان مدرسه فیضیه بود) جریان به هم زدن قم هم در قبل از مدرسه فیضیه آمدند به سراغ ما و ما به آنها جواب ندادیم شما خاطرجمع باشید که اینها تا حالا چندین بار سراغ ما آمده اند و ما جواب رّد به آنها داده ایم حالا هم همین جوره، همان جا دست کرد یک صد تومان داد به اصغر ـ پسرش ـ گفت می روی عکس حاج آقا خمینی را می خری می بری تو تکیه به علامت ها، نمی دانم چیزهای تکیه شان، عکس حاج آقا را همه جا آویزان می کنی.» بعد از ماجرای ۱۵ خرداد در تهران حکومت نظامی اعلام شد و ماموران طیب حاج رضایی، اسماعیل رضایی و حدود ۴۰۰ نفر دیگر را به جرم بر هم زدن نظم عمومی بازداشت کرد. برخی اسناد ساواک نشان می دهد که طیب خود شخصا در تظاهرات ۱۵ خرداد شرکت نکرده بود، اما ساواک برای اینکه این اتهام که معترضان از خارجی ها پول گرفته اند را ثابت کند، اقدام به دستگیری طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی کرد. گفته می شود اکثر قریب به اتفاق بازداشت شدگان طی اعترافاتی طیب را مسبب اصلی ماجرا اعلام کردند. درباره بازجویی های طیب دو روایت وجود دارد، یکی اینکه وی هیچ چیز را برعهده نگرفته و حتی وقتی از وابستگی سیاسی اش پرسیدند، پاسخش این بود که «من طرفدار شاه هستم و به هیچ یک از جمعیت ها بستگی ندارم بازجو می پرسد: شما که از اشخاص با نفوذ میدان بارفروشی هستید چگونه از علت اصلی تشنجات اخیر اظهار بی اطلاعی می کنید، پاسخ طیب این است که «من با علما و روحانیون تماس و ارتباطی ندارم... من فقط در ده روز اول ماه محرم عزاداری می کنم و در سایر ایام سال بیشتر وقت خود را در میخانه ها می گذرانم.» در کنار این روایت ها که حاکی از حاشای موضوع توسط وی و خانواده اش است، روایت دیگری نیز از محاکمه طیب وجود دارد. اینکه وی در تمام طول ۵ ماه زندان خود تحت فشار و شکنجه بوده تا اعتراف کند از امام و عوامل خارجی پول دریافت کرده تا کشور را به آشوب بکشد. موضوعی که او زیر بارش نمی رود. راویان حتی به نقل از حاج رضایی آورده اند که: «من در زندگی خلاف های زیادی کرده ام ولی هرگز حاضر نیستم به خاطر چند صباحی بیشتر زیستن دامان مرجع تقلیدی را لکه دار سازم. من در ۲۸ مرداد پول گرفتم و کودتا راه انداختم، نه در ۱۵ خرداد.» بدین ترتیب طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی به حکم صادره از دادگاه ویژه شماره یک لشگر گارد به ریاست سرتیپ حسین زمانیپس از ۱۳ جلسه محاکمه به جرم فعالیت مجرمانه و خیانتکارانه به منظور برهم زدن نظم و امنیت عمومی در روز ۱۵ خرداد ماه ۴۲ به استناد قسمت اول ماده ۷۰ قانون مجازات عمومی به اعدام محکوم شدند. بر اساس روایتی، اسماعیل رضایی که از بازاریان خیّر و لوطی های جنوب تهران بود و به همراه طیب به هدایت آشوب ها متهم شده بود در ذیل ورقه حکم دادگاه شان نوشت: «اگر صد سال زندگی کنم، مرگ به این سعادتمندی نخواهم داشت. چرا تقاضای عفو کنم و از این سعادت درگذرم؟» سرانجام طیب حاج رضایی و اسماعیل رضایی در بامداد ۱۱ آبان ۱۳۴۲ به پای جوخه اعدام برده شدند و در میدان تیر حشمتیه تیرباران شدند. در گزارش های ساواک بعد از این اجرای این حکم آمده است: «تیرباران نمودن طیب برای عامه مردم و خصوصا اهالی جنوب شهر که نامبرده در میان آنان وجهه ای داشته است کاملا غیرمنتظره و خلاف امیدواری آنان به عفو بوده است.» جنازه های ایشان را در شاهزاده عبدالعظیم در راهروی ورودی دفن کردند، این بنابر وصیت خود طیب بود، تا زوار از روی قبرش عبور کنند.
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جمهوریت]
[مشاهده در: www.jomhouriat.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها