تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837074431
آمریکا همان است که بود/ملت ایران فریب دستهای مخملی را نمی خورد
واضح آرشیو وب فارسی:بوتیانیوز: بازخوانی اقدامات آمریکا در قبال مردم ایران را از هر کجا که شروع کنیم، تا به امروز جز خیانت و تلاش برای ضربه زدن به ملتی که می خواهد مستقل بماند، چیز دیگری را مشاهده نخواهیم کرد.به گزارش” پایگاه اطلاع رسانی بوتیا ” به نقل از مهر، گروه سیاست: « نفوذ» و «رخنه» دو واژه هم طراز از حیث شکلی به حساب می آیند اما از منظر ماهوی دارای معانی متفاوتی هستند. به بیانی شیواتر؛ نفوذ در پله و گام ابتدایی صورت می گیرد که به فراخور زمان و مکان متفاوت می باشد و پس از آن با شناسایی هدف مرحله و گام دوم که همان رخنه خواهد بود، به ورطه عمل می رسد. اگر بخواهیم اهداف نفوذ و رخنه، آنهم در قرن بیست و یکم و حتی قرون گذشته را بررسی کنیم باید به دو عامل اساسی توجه کرد که این موضوع را محقق می سازد. اول اینکه باید جنس نفوذ بررسی شود. یعنی باید دید، در طرح ریزی هایی که عمدتاً از سوی سرویسهای اطلاعاتی و مشتقات آنها(که ممکن است با پوشش های مختلف ظاهر شوند) صورت می گیرد، چه سوژه ها و کیس هایی دارای اهمیت و ارجحیت هستند. دوم؛ موقعیت جغرافیایی یا به زبانی دیگر جغرافیای سیاسی مورد نظر که باید سناریوی مرتبط در آن پیاده سازی شود حائز اهمیت است. لذا اگر بخواهیم روش کار در پروژه های نفوذ و رخنه را واکاوی کنیم باید به این نکته توجه داشت که این سناریو ها عمدتاً در محورهای سیاسی، اقتصادی، صنعتی، فرهنگی، نظامی، امنیتی و حتی علمی طرح و اجراء می شوند که در هر کشور با توجه به ایدئولوژی، سنت عرفی، منش سیاسی و تاثیر رهبری و مقامات ارشد متفاوت خواهد بود. به عنوان مثال در زمان جنگ سرد که چیزی در حدود نیم قرن جهان را به حالت دو قطبی شدن هم در ظاهر و هم در باطن درآورده بود؛ علاوه بر مبارزات و مسابقات تسلیحاتی شاهد نفوذ جاسوسان در لایحه های سیاسی، امنیتی، اقتصادی و خصوصاً علمی بودیم. به گونه ای که از همان موقع نفوذ بر افکار سیاستمداران، اقتصاددانان، اساتید و دانشجویان پرنفوذ دانشگاه ها و پژوهشگاه ها و همچنین نظامیان برجسته و صاحب نفوذ در دستور کار سرویسهای امنیتی طرفین قرار گرفت. برای اثبات این موضوع می توان به ماجرای نفوذ «الی کوهن» جاسوس موساد در بالاترین سطوح وزارت دفاع اشاره کرد که با جلب اطمینان و نفوذ گفتمانی خویش توانست تا مشاور عالی وزیر دفاع سوریه پیش برود که نهایتاً پس از نشت اطلاعاتی از سوی کوهن در ماه می سال ۱۹۶۵ در سوریه به دار آویخته شد. اطلاعات و نقش آفرینی وی تاثیر زیادی در پیروزی صهیونیستها بر اعراب در جنگ ۶ روزه داشت. با همین رویکرد اگر نگاهی گذرا به وقایع و تاریخ سیاسی انقلاب اسلامی در ایران خصوصاً قبل و در ابتداء انقلاب که رگه های امنیتی در آن وجود داشت بیاندازیم؛ به راحتی خواهیم فهمید که نفوذ و رخنه در سطوح مختلف اعم از اقشار مردم و حتی مسئولین وجود داشته و دارد. چراکه اهداف دشمنان قسم خورده این مرز و بوم هیچگاه مقطعی و کوتاه مدت نبوده و نخواهد بود. ممکن است پرونده هایی که از سوی سرویسهای اطلاعاتی و جاسوسی پیگیری می شود به صورت موردی بوده باشد؛ اما بدنه و فقرات موضوعاتی که آنها در اتاق فکرهای خود به تصویب می رسانند بدون شک بلند مدت و بر پایه ساقط کردن یا حداقل ضربه زدن بلند مدت به دولت – ملت هدف بوده است که البته کشورهای اسلامی به خصوص نظام جمهوری اسلامی ایران که مبتکر گفتمان استکبارستیزی و ابداع کننده محور مقاومت در منطقه به صورت تئوری، گفتمانی و عملی بوده است، در نوک هرم این تهدیدات قرار دارد. برای نمونه می توان به قرار داد الجزایر که در برخی محافل عنوان عهدنامه الجزایر را بر آن بار می کنند اشاره کرد که با گذشت ۳۴ سال از این موضوع مهم؛ همواره در پرونده هایی مانند مذاکرات هسته ای و حتی نشست وین که چند روز پیش در خصوص حل بحران سوریه در هتل امپریال برگزار مستقیم و غیر مستقیم ایران را هدف خود قرار داده اند. اگر کمی به عقب تر یعنی قبل از نشست الجزایر در سال ۱۹۸۱ بازگردیم؛ سه تحرک مهم آنهم در سه ۱۳ آبان را خواهیم را خواهیم دید که به نوعی عداوت و دشمنی ایالات متحده با نظام جمهوری اسلامی را نمایانگر می کند. به صورتی که در ۱۳ آبان سال ۱۳۴۳ حضرت امام خمینی(ره) به دستور عوامل طاغوت که در بطن آن دستورات مقامات آمریکایی جای گرفته بود؛ به ترکیه تبعید شدند. پس از آن در ۱۳ آبان ۱۳۵۷ دانش آموزان معترض به دخالتها و هژمونی سیاسی و امنیتی آمریکا در ایران توسط طاغوتیان به خاک و خون کشیده شدند و نهایتاً در ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸ که منحنی اعتراضات در تهران به نیابت از کل ایران به اوج خود رسید؛ دانشجویان پیرو خط امام(ره) سفارتخانه آمریکا که در ادبیات امنیتی ایالات متحده به «ایستگاه سیا در ایران» معروف بوده است را تسخیر کردند و در اینجا شاهد شکل گیری گسل سیاسی میان ایران و آمریکا پس از سقوط حکومت پهلوی بودیم که البته در این بین نباید از تقویت این گسل طی عملیات طبس که به ناکامی آمریکایی ها جهت آزادسازی جاسوسان خود در تهران انجامید غافل ماند. پس از آن و همانگونه که پیش تر نگاشته شد، نشست الجزایر به وقوع پیوست. مفسران و تحلیلگران بر این عقیده اند که اگرچه این نشست برای تعیین تکلیف جاسوسان (در ادبیات غربی ها گروگان ها) و با نظارت دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا صورت گرفته بود؛ اما مقصود و دلیل اصلی از این نشست و حتی نگارش عهدنامه میان واشنگتن و تهران، باز نگه داشتن فضای گفتمانی و مذاکره میان آمریکا با دولتی است که حال جای ژاندارم منطقه ای خود یعنی رژیم پهلوی را با ادبیاتی کاملاً متفاوت گرفته است و این مساله یعنی “سقوط منافع ملی آمریکا” در غرب اسیا و همچنین تهدید رژیم صهیونیستی. لذا پس از گفت وگوی الجزایر تاکنون همواره ما شاهد این هستیم که انواع و اقسام سناریوها اعم از طرح های سخت و نرم بر علیه انقلاب اسلامی و جای جای مرز بوم ایران اسلامی طرح ریزی و حتی اجراء شده تا نهایتاً خروجی آن را بر پایه گفتگو استوار کنند و در آخر یک هدف نقطه گذاری می شود که آنهم مفتوح نگه داشتن هابِ مذاکره و گفتمان به هر نحوی است تا بتوانند یا مستقیماً در لایه های مختلف نظام که در ابتدا به آن اشاره شد نفوذ کنند یا اینکه به صورت غیر مستقیم و با جریان سازی توسط منابع خود در داخل به این پروژه جامه عمل بپوشانند. اما یکی از راه هایی که همانند سدی در جلوی این جریان قرار دارد که تاکنون هم استوار به راه و منش خود ادامه داده است جریان ولایت فقیه و رهبری انقلاب است. بی شک در تمامی دول حاکم بر تهران انحرافهایی خواسته و ناخواسته در ابعاد سیاسی و خصوصاً سیاست خارجی روی داده است که با تذکر رهبری، مسیر از ریل خارج شده را دوباره به جاده اصلی خود بازگردانده است. در اوایل هفته جاری شاهد دیدار مقام معظم رهبری با مقامات ارشد وزارت خارجه، سفرا و کاردارهای ایران در اقصی نقاط کره زمین بودیم. بحث مسائل منطقه ای و نقش آمریکا در آن از مسائل مهمی بود که رهبری از بعد دیگری آنرا تشریح کردند که مهمترین آنها پرونده سوریه بود. باید توجه داشت که اگر همان پلان و نقشه گفت وگوهای الجزایر را دنبال کنیم؛ رگه های آنرا در نشست وین هم می توانیم به صورت آشکار احساس کنیم. چراکه غرب تاکنون هیچ عکس العملی در باره این موضوع نداشت و تنها زمانی که روسها وارد زمین بازی سوریه شدند منافع خود را در خطر دیدند و به همراه تعدادی از هم پیمانان اروپایی و عربی خود به پای میز مذاکرات آمدند. در الجزایر هم بحث بر سر تهدید منافع بود و ما می بینیم که در نشست وین و حتی پرونده هسته ای ایران هم بحث بر سر تهدید و کم شدن ضریب نفوذ واشنگتن در ایران و خصوصاً منطقه بود که باب گفتگوها باز شد. به صورتی که غربی ها کاملاً و حتی بیشتر و قوی تر از برخی عناصر داخلی کشور بر این موضوع واقفند که نمی توانند ستونهای انقلاب را به لرزه دربیاورند مگر با گفتگو و البته ارسال نفوذی ها و یا برگزیدن منابع ذی نفوذ داخلی به نفع سیاستهای خود که این وظیفه سرویس های اطلاعاتی خواهد بود. مقام معظم رهبری در سخنان خود با مدیران دستگاه دیپلماسی کشور به این نکته همانند دوران گذشته صراحتاً اشاره کردند که «مبانی و اصول سیاست خارجی کشورمان همانند قبل بر پایه اسلام و تکیه بر قانون اساسی راه خود را پیش می برد و دولتها تنها بر تاکتیکها و ابتکارات اجرایی می توانند دخل و تصرف کنند». لذا در اینجا به وضوح می بینیم که در محورهایی که موضوع آنها بسیار مهم و گره خورده با بحث سیاست خارجی و امنیت کشور ما است؛ حضرت امام(ره) و رهبرمعظم انقلاب شخصاً ورود پیدا کرده اند یا اینکه تذکرات جدی و اساسی خود را به سمع و نظر مسئولان امر رسانده اند چراکه ایشان به دقت می دانند که نفوذ و سپس رخنه استراتژیک (اعم از سیاسی و امنیتی) از سوی دشمن ضریب قوی تر از گذشته را نمایان می کند. در پایان باید بگوییم که نفوذ و رخنه دشمن از هر طیف و با هر شکل ظاهری در لایه لایه های کشور و خصوصاً مسئولین و در قدم بعدی آن جوانان و اندیشمندان همانند گذشته و حتی پر قدرت تر از آن زمان وجود دارد و تنها اشکال و سناریو های آنها تغییر کرده است. بازداشت اعضای یک شبکه جاسوسی همکار غرب در هفته جاری که عمده تمرکزشان بر رسانه ها و شبکه های اجتماعی بود، نمونه ای دال بر این تغییر اشکال نفوذ و اثرگذاری است. نکته ای که مقام معظم رهبری هم روز گذشته در دیدار با دانشجویان و دانش آموزان به آن اشاره کردند: «امریکا، همان امریکای قدیم است.» اما نکته مهمتر اشاره ای بود که رهبری به تلاش های برخی در این اوضاع و احوال داشتند: «عده ای مغرض و یا ساده لوح تلاش می کنند این دشمن توطئه گر را در افکار عمومی ملت به فراموشی و غفلت بسپارند تا امریکا در فرصتی مناسب خنجر را از پشت فرو کند.» با نگاهی به بودجه و سند امنیت ملی ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۵ که هر ساله بازبینی و بر اساس وضعیت جاری روابط بین الملل و سنگربندی های سیاسی و امنیتی دنیا نگارش و منتشر می شود؛ می فهمیم که هر لحظه و هر جا باید منتظر ورود دشمن ۳۵ ساله خود باشیم حال ممکن است این ماموریت را به سرویسها، اشخاص و حتی کشورهای دیگر نیابت داده باشد. انتهای پیام/
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بوتیانیوز]
[مشاهده در: www.botianews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها