تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836683984
جزئیاتی درباره یک انجمن عجیب و متفاوت
واضح آرشیو وب فارسی:جامعه آنلاین: آنها به عنوان جایزه، کلیدی رنگی از گرداننده جلسه هدیه می گیرند. بعد اعضا دور هم جمع می شوند، دستانشان را به هم می دهند. شهرام، خدمتگزارجلسه ...«شهرام هستم، خدمتگزار پرخور جلسه و به همه پرخورهایی که امروز اینجا جمع شده اند خوشامد می گویم.» با این جمله شهرام گرداننده جلسه، یکی از جلسات انجمن پرخوران آغازمی شود؛ پرخورهایی که دورهم جمع شده اند تا با کمک هم دست از پرخوری بردارند. اعضای انجمن پرخوران در جلسه این هفته شان در یک سالن با دیوارهای سیاه رنگ جمع شده اند. امروز من هم با آنها همراه شده ام و پا به پایشان تا پایان جلسه پیش می روم. باهم دعای روزانه را می خوانیم؛ دعایی که مضمون کلی اش کمک از خداوند برای داشتن اراده ای مستحکم و رهایی از اسارت نفس است. بعد پرخورها از تجربه هایشان می گویند و همین طور جلسه تا انتها پیش می رود. شهرام می گوید: با نام خدا جلسه را برای پرخورانی که در این مکان و خارج از اینجا در عذاب هستند شروع می کنیم. در یک طرف سالن، خانم ها نشسته اند و در سوی دیگر، آقایان. سالن نسبتا بزرگ پر از جمعیت است. برخی اضافه وزن دارند، شکمشان جلو آمده و دکمه های لباسشان را فشار می دهد یعنی به طور واضحی تپل هستند اما این طور هم نیست که همه چاق باشند. تعدادی از شرکت کنندگان، وزن معمولی دارند. تعداد کمی هم باریک و لاغرند اما همه برای یک هدف اینجا جمع شده اند. از پرخوری خسته شده اند و تمایل به قطع خوردن غیرارادی دارند. هر کس بعد از معرفی خودش با نام کوچک، فوری اضافه می کند یک پرخور است و بعد هم از تجربه هایش می گوید؛ تجربه های موفق و ناموفق در ترک غداخوردن غیرارادی یا همان پرخوری خودمان. از پرخوری سرطان گرفتم آن طور که اعضای انجمن پرخوران می گویند، این انجمن بر پایه رابطه دوستی و همدردی شکل گرفته است؛ کسانی که با کمک هم و تجربه های مشترکشان قصد دارند از پرخوری بی اختیار رها شوند. این انجمن آن طور که اعضایش تأکید می کنند باشگاه لاغری، رژیم غذایی یا داروهای جادویی نیست و تنها شرط عضویت در آن تمایل به توقف خوردن بی اختیار است. انجمن با کمک های داوطلبانه اعضا اداره می شود. شهرام کمی اضافه وزن دارد. به قول خودمانی، کمی تپل است و شکم برآمده ای دارد. با لحنی آرام و صورتی پر از خنده حرف می زند. لحنش پر از آرامش است: وقتی سیر بودم می خوردم، وقتی دل درد داشتم می خوردم، دندان درد داشتم می خوردم. خوشحال بودم می خوردم. ناراحت بودم غذا می خوردم. خلاصه یک پرخور تمام عیار بودم. به سختی اینجا را پیدا کردم. زمانی که اینجا رسیدم حتی قدرت تکلم هم نداشتم. با تمام بیماری ام اینجا آمدم، با یأس و ناامیدی شدید اما خوشحالم به همه اعلام کنم 5 سال و دو ماه است پاکی دارم. به تدریج بیماری هایم هم رفت. چربی و قندم تنظیم شد و قدرت تکلمم برگشت. هرچند هنوز اضافه وزن دارم اما توانستم 30 کیلو وزن کم کنم. در پروسه پرخوری ام سرطان گرفتم اما با همین برنامه توانستم آن را هم رد کنم. شهرام تأکید می کند که با کمک دکتر تغذیه، این جلسات و کمک راهنمایانش توانسته است بر بیماری پرخوری خود غلبه کند. در ادامه جلسه، بهروز صحبت می کند. بلوز قرمزرنگ به تن دارد و چاق هم نیست: یکی از مشکلات من بی انضباط غذاخوردن است. تند می خورم، با همه غذا می خورم. تا وقتی از بیماری ام شناختی نداشتم، مدام در برابرش شکست می خوردم. بهروز اعلام می کند 122 کیلو بوده و توانسته با کمک انجمن و رعایت 12 قدم، 85 کیلو شود. وجود چاق ها حالم را خوب می کرد انجمن با قدم ها و سنت های دوازده گانه اداره می شود؛ همان برنامه ای که معتادان به مواد مخدر هم گاهی از آن برای ترک مصرف مواد استفاده می کنند. برای همین هم هست که پرخورها هم به شیوه معتادان اول خود را معرفی می کنند و حتی از واژه پاکی برای بیان دوری از پرخوری شان استفاده می کنند. اینجا پاکی یعنی غذاخوردن به شیوه معمول و سالم. این طور نیست که پرخورها از دکتر تغذیه استفاده نکنند، بلکه بیشترشان اعلام می کنند که تا قبل از این معمولا دکتر تغذیه نمی توانسته کمک چندانی به آنها کند چون آنها خیلی نمی توانسته اند در رژیم غذایی باقی بمانند. قدم اول در اینجا این است: ما اقرار کردیم که در برابر پرخوری عاجز بودیم و زندگی مان غیرقابل اداره شده بود. قدم دوم هم آنکه به این باور رسیدیم نیرویی برتر می تواند سلامت عقل را به ما بازگرداند. قدم ها و سنت ها همین جور تا 12 قدم و پله بعدی با کمک جلسات مشترک، نشریات مؤثر و راهنمایان اجرا می شود؛ همان راهنمایانی که هر پرخوری برای خود برگزیده تا در زمان وسوسه کمکش کند؛ راهنمایی که در هر ساعت از شبانه روز به دوستش کمک می کند، حرف هایش را می شنود و کمک حالش می شود تا بر وسوسه اش غلبه کند. خانم مسنی خود را مادر پرخور معرفی می کند: من جزو بیماران خیلی فعال هستم. یعنی دکتر به من هشدار داده ممکن است 150 کیلو را هم رد کنم. رژیم هم می گرفتم اما نمی توانستم در پرهیز باقی بمانم. معمولا فقط تا سه روز می توانستم رژیمم را حفظ کنم اما اینجا به لحاظ روحی آرامش پیدا کردم. همه مثل خودم چاق بودند و همین حال من را خوب می کرد. هر وقت حالم بد می شود کسی هست که به او زنگ بزنم و درد من را بفهمد اما با این همه کسی هم به من نمی گوید چی بخور و چی نخور. آیا ما هم یک پرخوریم؟ آیا وقتی گرسنه هم نیستید غذا می خورید؟ آیا بدون هیچ دلیلی تا خرخره تان غذا می خورید؟ آیا پس از پرخوری احساس گناه و پشیمانی می کنید؟ آیا وقت و فکر زیادی را صرف غذا می کنید؟ آیا در حضور دیگران به طور معقول غذا می خورید ولی بعد در تنهایی جبران مافات می کنید؟ آیا برای فرار از نگرانی ها و ناراحتی هایتان غذا می خورید؟ اینها تعدادی از پرسش هایی است که به شما کمک می کند تا تشخیص دهید آیا شما یک پرخور بی اختیار هستید یا نه. آن طور که نسترن پرخور با همین سوال ها فهمید یک پرخور است: فهمیده ام در چنگ نوعی بیماری اسیرم اما دلایل آن مهم نیست بلکه باید یاد بگیریم چگونه از آن رها شویم. «عبدالله هستم یک پرخور. من عاشق کباب بودم. یک جور اعتیاد انگار. اصلا اگر یخچالمان خالی بود حالم بد می شد. موقع غذا باید تلویزیون خاموش می شد. اصلا میهمانی می رفتم که غذا بخورم. اگر می فهمیدم در مجلسی غذای خوب نیست نمی رفتم. محل کارم خارج از تهران است اما این همه راه می کوبیدم بیایم تهران خانه و ناهار بخورم و بعد برگردم. چه خسارت ها که از این پرخوری ندیدم.» این روزها عبدالله حال و روز بهتری دارد. به قول خودش اینجا غیر از حل کردن ولعش نسبت به خوردن، گذشت و بخشش را هم آموخته است: اگر همسرم برایم غذای خوشمزه نمی پخت سرش داد می زدم. اصلا برای غذا به آدم ها محبت می کردم. «اکرم پرخورم. از بچگی این بیماری را داشتم. هر وقت احساس خلاء می کردم غذا می خوردم. آدم ها اگر از زندگی ام می رفتند من خوردن را جایگزین آنها می کردم. خوردن بهترین جایگزین برای همه چیز بود. آنقدر و تا خرخره می خوردم که فکر می کردم یک روز از پرخوری خفه می شوم و می میرم. در اینجا نظم را آموختم. چون بی نظمی در زندگی من بیداد می کرد. اینجا هر کس از احساساتش می گوید، از سختی ها و تحقیرهایش و همین اساس همدردی است که من را تا حد زیادی نجات داده هرچند هنوز هم اضافه وزن دارم.» ترس ها و وسوسه های پرخوری نخستین جلسه پرخوران گمنام در سال 1960 در آمریکا تشکیل شد. سه پرخور دور هم جمع شدند و با پیروی از برنامه دوازده قدمی، نخستین جلسه پرخوران گمنام را برگزار کردند تا بتوانند به کمک هم مشکلشان را در زمینه غذاخوردن برطرف کنند. امروز هزاران نفر در سراسر دنیا برای مبارزه با پرخوری افراطی از همین روش استفاده می کنند. بعد از بیان تجربیات موفق، دیگر شرکت کنندگان از شکست ها و ناکامی هایشان می گویند و از دیگران می خواهند به آنها کمک کنند تا در کنار هم آنها را پشت سر بگذارند. «حمید پرخور هستم. پرخوری تعریف جامعی ندارد. فقط می دانم این پرخوری بر روح و روان و معنویتم اثر گذاشته است. من دوستان لاغری هم دارم که پرخورند. هر وقت ترس از آینده و بی پولی یا هر ترسی سراغم می آید می خورم. برایم دعا کنید. این روزها سعی می کنم پرخوری نکنم اما خیلی وسوسه دارم چون کارم هم با مواد غذایی است. در این شش ماه اخیر عاجز شده ام. فقط به مواد غذایی فکر می کنم. این روزها وقتی از سر کار می آیم نمی توانم مقابل یخچال نایستم و همه اینها من را عاجز کرده است. برایم دعا کنید. از همه شما کمک می خواهم.» غزاله هم از شکستش در این روزها می گوید، اینکه ماه ها رژیم غذایی اش را رعایت کرده ولی در این روزها ناگهان سه پرس عدس پلو و یک قابلمه برنج خورده. او اعتراف می کند در برابر مواد غذایی عاجز است و از همه کمک می خواهد تا دوباره به مسیر درست بازگردد. محمدرضا پرخور دیگر جلسه، اصلا اضافه وزن ندارد: فکر می کردم ممکن است روزی وزیر شوم اما توی تاکسی که می نشستم مجبور بودم جای سه نفر کرایه بدهم. اول از خوردن عاجز شدم. البته باید اینجا و جلوی همه شما اعتراف کنم که هنوز عاشق ویارهایم هستم. یک روز فهمیدم آنقدر برای ویارهای ناگهانی ام رانندگی کرده ام که دیگر خسته ام. فکر کنید هوس غذایی می کردم و از اینجا تا بهشهر برایش رانندگی می کردم یا در تهران از شمال شهر به جنوب شهر و بالعکس می رفتم تا فقط غذا بخورم. من از همه اینها خسته شدم اما هنوز عاشق ویارهایم هستم. خانمی که بغل دست من نشسته برایم توضیح می دهد که محمدرضا توانسته 50 کیلو وزن کم کند اما این طور هم نیست که هر کسی به جلسه می آید چاق از در وارد شود و لاغر بیرون برود. خیلی ها هم چندان موفق به کم کردن وزنشان نمی شوند اما عادت های غذایی شان تنظیم می شود، کار گروهی می آموزند و از یکدیگر کمک فکری می گیرند. در پایان جلسه، تجربه هایی از پاکی گفته می شود و آنهایی که از یک روز تا شش ماه توانسته اند در خوردن افراط نکنند خود را معرفی می کنند و به عنوان جایزه، کلیدی رنگی از گرداننده جلسه هدیه می گیرند. بعد اعضا دور هم جمع می شوند، دستانشان را به هم می دهند و با هم دعا می خوانند؛ دعایی نه فقط برای کمک به رفع پرخوری بلکه برای آرامش و زندگی بهتر. منبع: ایران
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جامعه آنلاین]
[مشاهده در: www.jameehonline.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها