واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: گروه جامعه / محبوبه علی پور - پس ازمدت ها برای دیدار با دوستان به پارک مخصوص بانوان می رویم. گوشه ای می نشینیم و مشغول گپ وگفت می شویم وچای می خوریم...گروهی مشغول ورزش هستند، اما بخش جالب ماجرا وجود مربی آن هاست. خانمی که سنش کمتر از ۵۰ سال نیست، اما با نشاط و مقتدر، فرمان های حرکت را می دهد. خجالت زده از شادابی او، ما هم چند قدمی پیاده می رویم و ورزش می کنیم! کنار یکی از وسایل ورزشی، خانمی دیگر که کم سن و سال تر از مربی ورزش نیست با خوشحالی حرف می زند. از مو هایش که حاضر نیست رنگ تیره بزند تا مراقبت از نوه هایش... دوستم می گوید: اینو باید با مامان من مقایسه کنن! وقتی خونه اش می ریم کاملا حکومت نظامیه! به سالمندان بها بدهیم همیشه از جوان تر ها می خواهند حرمت سالمندان را رعایت کنند و این وظیفه ای موکد است، اما گاه سالمندان چندان روی خوشی به اطرافیان نشان نمی دهند. «الهه» ۴۸ ساله می گوید: «خاله همسرم بانوی خوش مشربی است و همه از همراهی و همنشینی او لذت می برند و علاوه بر آن کمک موثری برای همه است، اما مادر من با وجودی که از وی جوان تر است به هیچ وجه رغبتی به معاشرت ندارد و ترجیح می دهد تنها باشد و به قول خودش حوصله ندارد دورش را شلوغ کند». دکتر نرگس تبریزچی، عضو فرهنگستان علوم پزشکی با اشاره به اینکه مهم ترین مساله در سالمندی ضعف بنیه جسمی است به خبرنگار ما می گوید: دراین دوره فعالیت های ذهنی محدود می شود و فرد بیشتر مستعد بیماری های مزمن می شود که این گونه عوامل سبب کاهش توانایی و افسردگی فرد می شود. بدین ترتیب سالمند مانند دوران جوانی مستقل نبوده و به مساعدت دیگران متکی می شود. ازاین رو کوچک ترین واکنش اطرافیان را ناخوشایند می داند و به عنوان سربار بودن تلقی می کند و زودرنج می شود. پس جا دارد برای جلوگیری از این مساله با رفتار ها و عملکرد خود حس ارزشمند بودن را به آن ها القا و از تجارب و توانایی های آن ها استفاده کنیم. البته این انتظارات باید هماهنگ با توانایی آن ها باشد، طوری که به زحمت نیفتند و تحمیل و تکلف وجود نداشته باشد. سالمندان؛ سرمایه های معنوی دکتر نرگس رخشانی، عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی نیز در گفت وگو با خبرنگار ما می گوید: از اهداف حوزه سلامت در جامعه، کاهش مرگومیر ها و افزایش طول عمر و افزایش امید به زندگی است. این امر طی سال های گذشته به عنوان شاخص توسعه سلامت در جهان شناخته می شد، اما در سال های اخیر این نگاه نیز دگرگون شده و شاخص سلامت، افزایش طول عمر نیست، بلکه سالمندی سالم است. در واقع براساس این شاخصه تنها به سلامت جسمی فرد سالمند تأکید نمی شود و این افراد براساس سلامت از جوانب گوناگون مانند سلامت عاطفی، روانی، اجتماعی ومعنوی سنجیده می شوند. درکشور ما به طور میانگین افراد از۵۵ سالگی به بیماری هایی مانند فشارخون، دیابت و آرتروز مبتلا می شوند، البته این فرسودگی تنها به زمینه سلامت جسمی خلاصه نمی شود، بنابراین باید شرایطی را برای رسیدن به سالمندی سالم برنامه ریزی کنیم، زیرا سالمندان سرمایه های معنوی کشور هستند. روزهای پربار بازنشستگی تبریزچی، دکترای پزشکی اجتماعی می گوید: از آنجا که سالمندی دورانی اجتناب ناپذیر است، افراد باید خود را برای مواجهه با آن آماده کنند و در این زمینه به تقویت روابط اجتماعی خود بپردازند. البته گسترش روابط را می توان از جمع خانوادگی با شرکت در برنامه های مختلف و آموزش مهارت های زندگی فراگرفت، زیرا در سنین جوانی و فعالیت های گوناگون انگیزه ای برای همراهی ومعاشرت با دیگران چندان حس نمی شود، اما در سالمندی و با کاهش توانایی های جسمی دیگر فرد به تنهایی قادر به انجام امور خود و تأمین نیاز هایش نیست و نیازمند مشارکت وحمایت دیگران خواهد بود. رخشانی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی نیز می گوید: به طور مسلم افراد با افزایش سن با یکسری تغییرات مواجه می شوند، برای نمونه بازنشستگی را تجربه می کنند. درحالی که شاهدیم برخی افراد با رسیدن به این مرحله دچار تغییرات خلقی چشمگیری می شوند. این ها افرادی هستند که فقط به دنبال کار بودند و برنامه ای برای خود نداشتند. درحالی که دوران بازنشستگی و سالمندی روزهای پرباری است که حق بهره مندی از آن را داریم، زیرا اغلب ما در سنین جوانی ومیانسالی که روزهای طلایی عمر ما به شمار می آید گرفتار مسؤولیت های مختلف و وظیفه نان آوری بودیم. این درحالی است که در تفکر بیشتر افراد زمانی که سن و سال بالا می رود باید جدی تر بود و حتی لباس های شاد و روشن نپوشید. درحالی که باید برای اصلاح چنین تصوراتی، تلاش کرد. این متخصص بهداشت می افزاید: وقتی بر «خودمراقبتی» تاکید می شود منظور ما خود مراقبتی در زمینه های گوناگون مانند عرصه های اجتماعی، روانی، اقتصادی و حتی معنوی است که در جامعه ما بخش معنوی بیش از دیگر موارد مشهود است. پیش به سوی سالمندی شاد دکتر رخشانی تأکید می کند: خلق و خوی افراد با هم متفاوت است، چنانکه در افراد جوان نیز گروهی هستند که با نشاط هستند و عده ای دیگر منزوی و بد اخلاق و این تفاوت ها تنها در سالمندان نیست. اما با گذشت زمان وکسب تجربیات، رویه رفتاری سالمندان متفاوت از جوان تر ها به چشم می آید. چنانکه بر اساس شواهد سالمندان محافظه کار تر و محتاط هستند که رفتارهای نامطلوبی به شمار نمی آید. اما چنانچه سالمندان توان ارتباط و حفظ تعامل را داشته باشند، می توانند با نشاط و سرزندگی خود، همانند آهن ربا به جذب اطرافیان بپردازند و همبستگی های خانوادگی و اجتماعی را نیز افزایش دهند. این استاد دانشگاه می گوید: در سالمندی که توان افراد کاسته می شود و آن ها بیش از گذشته به حمایت اطرافیان نیازمند هستند دراین شرایط چون تجربه وابستگی به دیگران را نداشتند تصور می کنند این وضعیت به معنای سربار و ناتوان بودن است. پس وقتی درآستانه سالمندی قرار داریم، باید با تغییر رویه رفتاری خود بیش از گذشته با دیگران تعامل داشته باشیم و درخود این باور را تقویت کنیم که «سالمندی» و نیاز به حمایت دیگران، نشانه ضعف نیست. با این نگاه، این دوران دیگر روزگار افول به شمار نمی آید، بلکه می تواند فرصتی برای حضور مؤثر سالمندان برای تقویت روابط خانوادگی و اجتماعی باشد.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]