محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827923109
داستان ایرانیان هالووین زده
واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: راستش را بخواهید باید از یه سری از آدم ها ترسید. من هم می ترسم. درکشان نمی کنم و سطحی بودنشان آزارم می دهد. حالا عکس های هالووین شان تمام شده حتمن دارند رنگ های صورتشان را پاک می کنند. نمی فهمم چه نیرویی می تواند آدم بزرگ ها را اینطور مسخ کند. دو ماه دیگر هم کنار درخت کریسمس عکس می گذارند همه جا. کارهایشان قابل پیش بینی است. چه غمناک است زندگی با آدم هایی که قابل پیش بینی اند.جواب کلیشه ای که همیشه به این انتقادها دارند را از قبل می دانم. ما از هر فرصتی و از هر برنامه ای برای شاد بودن و یکی شدن با کشور میزبانمان استفاده می کنیم. این همه ی دلیلی است که آنها دارند. کارهایشان بیشتر شبیه دهاتی هایی است که به شهر مهاجرت کرده اند و از دیدن چراغانی و زرق و برق شهر آنچنان بی تاب شده اند که گاهی در کارناوال ها و مراسم مردم شهری از خود شهری ها جلو می افتند. کاش همانقدر که علاقه دارند در فرهنگ کشور میزبان حل شوند چیزهای دیگر کشور میزبان را هم دنبال می کردند و می آموختند. یاد می گرفتند زندگی ساده است. نباید با سوسن جان و مریم جان چشم و هم چشمی داشت. یاد می گرفتند اگر رضا جان ماشین اش را عوض کرد دلیلی ندارد ما هم اینکار را بکنیم. می شود یاد گرفت باید کتاب خواند در مترو. فیلم دید. موزیک ها را مجانی دانلود نکرد. موزه های شهرمان را مثل کف دست بشناسیم. چند کتاب در زمینه هایی که هیج ازشان نمی دانیم خوانده باشیم. می شود یاد گرفت باید به جز قیمت خانه و ماشین و وضعیت سیاست در ایران و قیمت دلار می توانیم حرف های دیگری هم در مهمانی ها داشته باشیم. داستان تلخی است و آدم را می ترساند. بیشتر از قیافه های وحشتناک هم وطن های نازنین مان. آدمیزاد بیشتر از طرز تفکرشان می ترسد. آنقدر که بیایی در خانه بشینی و در را محکم ببندی. تلفن ات را جواب ندهی مبادا یکی از اینها بهت زنگ بزند. آدم می ترسد بیشتر از اینکه اینها در اقلیت هم نیستند. این موضوع واقعن ترسناک است. باید خزید زیر لحاف چراغ ها را خاموش کرد و زودتر خوابید تا فردا کل ماجرا یادمان برود بتوانیم برگردیم سر زندگیمان. سرزمین رویایی
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[مشاهده در: www.parsine.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]
-
گوناگون
پربازدیدترینها