محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826664628
برجام نگرشی اصلاح طلبانه است
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: محمدعلی سبحانی، مشاور ارشد وزیر خارجه ایران است. تحلیل های دیپلماتیکش به هیچ دولتی منتسب نیست، بلکه از تفکر اصلاح طلبی حمایت می کند و جهان اسلام را نیازمند ترویج این تفکر می داند. سابقه او در سفارت های لبنان و اردن و مدیرکلی خاورمیانه در دهه گذشته او را به سطحی از اشراف به موضوعات رسانده که تأکید دارد مشکلات بین ایران و عربستان و برخی دیگر از کشورهای منطقه، یک مسئله پروتکلی نیست، بلکه مسائلی است که از نبود گفت وگو و سوءتفاهم به وجود آمده است. او در اندیشه بسط تفکر اصلاح طلبی در جهان اسلام و گسترش اندیشه گفت وگو است؛ گفت وگو با همه آنهایی که در منافعی مثل امنیت منطقه ما را ذی نفع می کند. سبحانی معتقد است که خاورمیانه و ریشه های مشترک آن، موجب می شود که هیچ کشوری نمی تواند به تنهایی به توسعه و امنیت خود بیندیشد؛ بلکه سرنوشت کشورها با هم گره خورده است. اگرچه اغلب تحلیلگران، دیپلماسی دولت یازدهم را موفق می دانند، اما هنوز ما در منطقه با برخی کشورها، مشکلاتی داریم. رابطه ایران با برخی از کشورهای منطقه در دو سال دولت یازدهم تغییری پیدا نکرده یا اینکه اگر بخواهیم واقع بینانه بنگریم، وضعیت بدتر شده است. در حوزه منطقه ای چرا نتوانستیم کاملا موفق باشیم؟ ما در منطقه گرفتار یک وضعیت بحرانی هستیم و نمی توانیم خیلی انتظار داشته باشیم پیشرفت ایران در سطح بین المللی، همان قدر که در اروپا و آسیا دست ما را بازتر کرده، به همان اندازه هم در خاورمیانه تأثیرگذار باشد. در تحلیل این شرایط باید دقت کرد که بعد از تحولات بهار عربی و به دنبال پاییزی شدن این بهار و پاسخ نگرفتن مردم از آن نهضت، جنگ هایی در درون کشورها رخ داد که در پشت پرده این جنگ ها هم مسائل زیادی وجود دارد. بنابراین نمی توانیم توقع داشته باشیم سطح رابطه ما با کشورهای منطقه به اندازه سایر مناطق رشد کند.واقعیت این است که خاورمیانه و کشورهایی از جمله سوریه، بحرین، یمن، عراق و لبنان درگیر واقعیات تلخی هستند؛ واقعیت هایی تحت عنوان جنگ فرقه ای، تروریسم، جنگ نیابتی، متوقف شدن کامل توسعه و همچنین امکان عملیات نظامی بین المللی در این کشورها. ورود کشورهای بزرگ به این منطقه و رقابت تسلیحاتی منجر به تغییراتی در این جغرافیا می شود که نتیجه آن به کل منطقه، حتی به ایران رسیده است. در رقابت تسلیحاتی اتفاقات مهمی ممکن است بیفتد و باید مراقبت کرد تا یک دستاورد تاکتیکی، یعنی «استراتژی نه شرقی - نه غربی انقلاب اسلامی» و سیاست موازنه منفی که یک شیوه دوست داشتنی برای ایرانی ها بوده را از دست ندهیم. در چنین شرایطی رابطه کشورها نمی تواند رابطه ای عادی باشد. همه احتمال می دهند اتفاقاتی در حال وقوع است و می خواهند کلاه خود را از دست ندهند. بدون شک اگر ما در برجام به نتیجه نرسیده بودیم این احتمالات در ذهن همسایگان ما کمتر بود. برجام چشم انداز منطقه و همچنین ذهنیت دیگران را درباره ایران تغییر داده است. وقتی یک کشور ضعیف می شود، کشورهای دیگر به آن طمع می کنند، زمانی هم که یک کشور تقویت می شود، کشورها نگران می شوند که ممکن است سهم آنها از ظرفیت های موجود در منطقه کاهش یابد و جایگاهشان تغییر کند. الان باید با این دید نگاه کنیم و در این شرایط منطقه، به دنبال وضعیت بهتر باشیم. برای وضعیت بهتر ما باید وضعیت خود را به گونه ای تثبیت کنیم که دیگر طمعی نباشد و با تلاش های دیگران وضع ما به هم نخورد. دستیابی به توافق هسته ای دراین بین نقشی دارد؟ برجام برای ایران موقعیت متفاوتی ایجاد کرده است. در سال های تحریم؛ صنعت، موقعیت استراتژیک، امنیت و همه چیز ما تحت تأثیر قرار داشت. درحالی که کشورهای همسایه و بزرگ، رقیب ما هستند. جنگ نیابتی مبنایش رقابت است و این رقابت شما را به جنگ می کشاند. ما باید این نگاه را ترویج کنیم و به مردم بگوییم که اگر به دنبال تغییر دولت در سطح منطقه ای اختلافات کاهش نیافته، علتش این است که این دولت در سطح جهانی و منطقه ای برای بازسازی وضعیت ایران تلاش می کند، همین موضوع علت مخالفت اسرائیل و عربستان سعودی با برجام است. آنها حتی پس از تثبیت توافق هم راه های دیگری را برای فاصله انداختن بین ایران و طرف هایی که باید در طول ١٠ سال برجام را اجرا کنند آزمودند. وقتی چنین شرایطی داریم، نمی توانیم انتظار شرایط تثبیت شده را داشته باشیم. تنش زدایی در شرایط کنونی با شرایط قبل از برجام بسیار متفاوت است. یعنی شما معتقدید تغییر رابطه ما با غرب و کشورهای دیگر، راحت تر از تغییر رابطه ما با کشورهای منطقه بود؟ ما تا حد قابل توجهی یک نوع تنش زدایی را با غرب و مجموعه ای که داخل ١+٥ بودند به وجود آوردیم. روسیه و چین در زمان تحریم با ما همکاری می کردند اما الان وضعیتشان تغییر می کند. به ویژه چینی ها نمی توانند مثل قبل که به اختیار خود، کالا به مصرف کننده ایرانی می د ادند عمل کنند. در آینده چنین چیزی نخواهیم داشت. حتما بخش های اقتصادی چین، چندان خشنود نیستند. ما بر اساس موازنه منفی مایل نیستیم کسی از ایران حذف شود و مایلیم براساس عدالت و مبتنی بر شرایط عادی، با همه رابطه سیاسی و اقتصادی داشته باشیم. نشانه این نیست که تغییر وضعیت سوریه در چنین شرایطی برای ما حساس تر از قبل شده است؟ ما نباید دریافت های تاکتیکی را به سمت ازدست دادن امکان های استراتژیک پیش ببریم. مبنای موازنه منفی همین است که کسی به خاک ایران طمع نکند و باید بدانند ایران جای هیچ کس نیست و این استراتژی پاسخ داده و برای مردم ایران خیلی دوست داشتنی است. در سال ٥٧ هم همه متوجه شدند که مردم برای استقلال خیلی اهمیت قائل هستند. ما نباید در جهتی حرکت کنیم که خدشه ای به استقلال ما وارد شود. میدان، میدان شوخی های این چنینی نیست. به هرصورت امروز در خاورمیانه، تروریسم، فرقه گرایی، جنگ نیابتی، امکان عملیات نظامی و رقابت تسلیحاتی و ... نگرانی های ماست. کسانی می گویند که چرا اصرار داریم حتما با عربستان گفت و گو کنیم. من اصرار دارم آقای روحانی و ظریف تأکید بر گفت وگو را بگویند. الان وضع منطقه به سمت جنگ می رود و عربستان به سمت جنگ می رود و در این صورت ما طلبکاریم. عربستان بیش از یک سال است که حتی در ایران سفیر ندارد، تلاش های دستگاه دیپلماسی برای انجام سفرهای دیپلماتیک ناکام مانده. در ماه های گذشته، این موضوع با مسئله یمن گره خورده و وضعیت تیره تر شده است. درحالی که می دانیم رابطه ایران و عربستان در منطقه بسیار مهم است، دورنمای این وضعیت را چگونه می بینید؟ چگونه باید این گره کور باز شود؟ اولویت ما آن چیزی است که در منطقه رخ می دهد و باید درباره اتفاقات منطقه با همه طرف های منطقه ای به تفاهم برسیم. اصرار دارم بگویم مدل « برجام» نگرشی اصلاح طلبانه است و می شود با این مدل مشکلات منطقه را حل کرد. ما باید مدل برجام را با عربستان و ترکیه و همه کشورهایی که در منطقه درگیر و مؤثرند، پیش ببریم؛ البته کشورهای دیگری هم هستند که بی نقش نیستند که اگر با هم بر سر مسائل داخلی و منطقه ای بتوانند، تعامل و توافق کنند، مشکلات در سطح منطقه، قابل تحمل می شود و می توان در مسیر حل آن حرکت کرد. الان خوشبختانه نسبت به گذشته خیلی پیشرفت کرده ایم و باز این نتیجه تغییر دولت و اصراری است که ما برای گفت وگو با عربستان داریم. برخی در فضای رسانه ای فکر می کنند کسی به این کشورها التماس می کند. نه این طور نیست. ایران از موضع قدرت می گوید که منطقه و کشورهای اسلامی در حال از بین رفتن هستند. مسلمانان به جان هم افتاده اند و اینها نیازمند تعقل و تحول است. باید با یکدیگر حرف بزنیم تا بتوانیم به جایی برسیم. هرجا لازم است باید حضور داشته باشیم و نباید قهر کنیم، این یک نگاه اصلاح طلبانه است و براساس این نگاه، اشکالی ندارد ما در مقابل سرسختی های عربستان اصرار کنیم. این گونه ذهنیت کشورهای مهم دنیا اصلاح می شود که ما آمادگی گفت وگو داریم؛ اما عربستان آمادگی ندارد. الان عربستان آمادگی گفت وگو ندارد؛ درحالی که ترکیه، روسیه، ایران، اتحادیه اروپا و آمریکا همه اصرار دارند باید گفت و گوها با حضور ایران و عربستان انجام شود. امروز اختلاف درباره مرز یا توهین نیست، مسئله خیلی بزرگ تر شده، یک جنگ فرقه ای در کل منطقه شکل گرفته. باید تلاش کنیم نگاه های آرمانی حتما مطرح شود و باید به سمت صلح و ثبات برویم و امکان توسعه در خاورمیانه را فراهم کنیم. در خاورمیانه حتی امکانات گذشته هم از بین رفته است. خوشبختانه اتحادیه اروپا در جلسات نماینده دارد و وقتی نماینده شان در جلسه ای تعهدی می دهد همه کشورها با هم متعهد می شوند؛ اما در کشورهای عربی یا اسلامی هیچ کاری را نمی بینیم که بتوانند به توافقی برسند و نماینده ای آن را اعلام کند. انواع تفکر از حسنین هیکل تا البغدادی وجود دارد؛ از اصلاح طلبانه ترین نگاه ها تا نگاه آنها که فقط لوله تفنگ را می شناسند، متأسفانه همه سخنگوی خاورمیانه شده اند. پیش از جنگ، سوریه کشوری بود که با آب، زمین های کشاورزی و صنعت نساجی و مختصر نفتی که داشت، زندگی مردمش در شرایطی می گذشت که با بقیه کشورهای عربی فاصله چندانی نداشت. امروز بیش از نیمی از مردم سوریه آوارهشده اند و می بینید چه فجایعی در سوریه رخ می دهد. همه نیروهای بالنده ای که قرار بود در دفاع از سرزمین های اسلامی و عربی نقش ایفا کنند، در نابود کردن یکدیگر به کار گرفته می شوند؛ بنابراین ما باید نگاه آرمانی را ترویج کنیم و نگاه کسانی را مطرح کنیم که ذهن اعتدالی و رویکرد اصلاح طلبانه در منطقه دارند. الان کسانی برجام را که جلوی جنگ را گرفته است، خیانت می دانند، اما با شش قطع نامه ای که علیه ما صادر شده بود، در سطح بین المللی راهی جز جنگ نداشتیم. نقش عربستان در جریان گفت وگوهای منطقه ای را چطور می بینید؟ نقش عربستان محوری است و گفت وگوهای منطقه ای بدون ایران و عربستان، موفق نخواهد بود. ریاض باید سرسختی خود را کنار بگذارد و به گفت و گوی جهانی و منطقه ای بپیوندد، ما هم باید بر حضور عربستان اصرار داشته باشیم. در کنار این، کشورهای حاشیه خلیج فارس با هم، پیمان های امنیتی دارند، قرابت ها و دغدغه های مشترکی دارند، متأسفانه مقداری از ایران می ترسند و ایران هراسی هم ریشه در داخل و هم خارج دارد. اما اکنون به مسائل مابین ایران و عربستان، موضوع یمن هم افزوده شده است. با این مسئله چگونه باید مواجه شویم؟ ما در مسئله یمن نباید بیش از حدی که در آنجا حرف داریم و خیر خواهی ای که داریم بزرگ نمایی کنیم. ایران نه با یمن هم مرز است و نه دنبال آن است که در آنجا حکومت تشکیل دهد، بلکه دنبال این است در یمن دولتی تشکیل شود که پایدار باشد. این هم ممکن نیست مگر آنکه همه گروه های سیاسی که بخشی از جمعیت یمن هستند در آن حضور داشته باشند؛ از جمله حوثی ها که به غلط آنها را به ایران نسبت می دهند. عربستان هم این مسئله را بزرگ نمایی می کند و تبلیغات داخلی خود ما هم به عربستان کمک می کند که بزرگ نمایی کند. ما به دنبال دولتی دموکراتیک در یمن هستیم دولتی که مشارکتی باشد و این به نفع همه است. ما بیش ازهمه، به امنیت نیاز داریم به خاطر اینکه تصمیم گرفتیم رابطه خود را با دنیا بهبود بخشیم و عقب افتادگی هایی که به خاطر قطع نامه ها و دولت افراطی که داشتیم و تصمیم گرفتیم که اینها را جبران کنیم و کشور را در مسیر توسعه قرار دهیم. امکان ندارد در اطراف شما ناامنی باشد و شما به راحتی در مسیر توسعه باشید، حتما درگیر خواهید شد، همین طور که سوریه و عراق را درگیر کرده ما باید فرایندی را پیگیری کنیم که امنیت به کل منطقه برگردد. سوریه این روزها موضوع همه محافل دیپلماتیک است. استراتژی نتیجه بخش در سوریه چیست؟ اگر به دولت و مردم سوریه کمک شده بود که با هم گفت و گو کنند، چه بسا الان چنین شرایطی وجود نداشت؛ اما امروز که تروریست ها وارد این کشور شده اند. با این جریانات تروریستی فقط در یک فرایند منطقه ای و بین المللی می شود با اینها مقابله کرد. ایران به تنهایی نمی تواند با تروریسم مبارزه کند. باید در یک فرایند این مشکل رفع شود. روزی ایران را جزئی از مشکل می دانستند؛ اما امروز غیر از عربستان سعودی، همه پذیرفته اند که ایران بخشی از راه حل است. اگر هزینه ای می کنیم باید بازخورد آن را داشته باشیم و چک های خود را خودمان نقد کنیم. ما باید به عنوان یک بازیگر مستقل، سیاست ایرانی داشته باشیم نه سیاست آمریکایی، نه سیاست روسی، نه سیاست ترکی. همه دنبال منافع خود هستند ما باید منافع ایرانی را دنبال کنیم و امروز این حرف بین صاحب نظران و کارشناسان سیاسی کاملا فهمیده می شود. به نظر شما با ترک ها به راحتی به نتیجه می رسیم؟ با وجود مسائلی که با این کشور همسایه داریم، می توانیم با ترک ها به راحتی به نتیجه برسیم؛ زیرا ما با ترک ها به هیچ عنوان مشکل حاد و جدی نداریم. ما در چارچوب سیاست هایی که داریم و در چارچوب برجام، می توانیم با ترکیه کار کنیم، به نحوی که منافع ترکیه از بین نرود. با این کشور مرز مشترک داریم، ضمن اینکه سیاست های ترکیه بازارمحور است و سیاست های اردوغان با اتفاقاتی که در ترکیه رخ داده تا حدود قابل توجهی رو به اصلاح می رود؛ البته سیاست های ایران هم اصلاح شده و نگاه دولت تدبیرو امید کاملا متفاوت است و مبنای آن گفت و گوست. ضمن اینکه کار مهمی کرده و گفت و گو با ١+٥ را به نتیجه رسانده. برای اولین بار است که شش کشور بزرگ، شش قطع نامه تحریمی را با یک قطع نامه کنار می زنند و بده بستان می کنند. درهرصورت ترک ها واقعیات را زودتر از عربستان درک می کنند که برجام و اتفاقاتی که در سایه آن رخ می دهد، قابل بازگشت نیست. آنها دنبال سهم خودشان هستند و راحت می توانیم با آنها سر مسائل سوریه و مسائل منطقه حرف بزنیم. ممکن است اختلاف نظرهایی هم داشته باشیم. ما باید با عربستان سر مسائل سوریه، یمن و عراق حرف بزنیم بسیاری از ذهنیت ها و اختلافات از حرف نزدن و گفت و گونکردن است و باید در چارچوب منطقه ای- بین المللی به نتیجه خوب برسیم. همان طور که گفتم ایران بیش از هر کشور دیگری نیازمند امنیت و ثبات در منطقه است ما باید در ١٠ سال برجام را اجرا کنیم و هر جنگ و ناامنی می تواند در مسیر اجرای آن مشکل ایجاد کند. باید شرایط منطقه را به قبل از تحریم برسانیم و تصویر ایران را در افکار عمومی عربی و اسلامی بهبود بخشیم. مادامی که جنگ در جریان است، چنین امری امکان پذیر نیست، وقتی جنگ هست همه مشکلات را گردن طرف مقابل می اندازند. نمی توانیم بدون آتش بس و رسیدن به شرایط گفت وگو، خودمان را بازسازی کنیم، تمام مسائلی که داریم و نیازهای ما به این برمی گردد که بتوانیم مشکلاتی را که در منطقه هست حل کنیم و رابطه مان را با کشورها بهبود بخشیم. این هم مستلزم این است این مشکلات را با گفت وگو و در فرایند بین المللی حل کنیم؛ مانند همین راهی که می رویم و کاری که روحانی و ظریف با غرب می کنند. عربستان تا کی می تواند برای گفت وگونکردن مقاومت کند؟ در ماه های گذشته بحث مذاکره ایران و کشورهای حاشیه خلیج فارس مطرح شد که عمان و قطر پیش قدم شدند و کویت هم اظهارنظرهای مثبتی دراین باره داشت. نقش این کشورها چقدر می تواند در بهبود رابطه ایران و عربستان تأثیرگذار باشد؟ کشورهای حاشیه خلیج فارس بدون استثنا خواهان حل مشکل ایران و عربستان هستند، به دلیل اینکه این کشورها کشورهای کوچکی هستند و اگر مشکلی پیش بیاید اول آنها هستند که آسیب جدی می بینند و جبران آن غیرممکن می شود؛ بنابراین گرایشی که به طور جدی بین این کشورها وجود دارد، این است که به شکلی مشکل ایران و عربستان حل شود.خصوصا الان که دموکراسی خواهی و بهار عربی هم فعلا خاموش شده و اینها می توانند با خیال راحت تر گفت وگو کنند و مشکلات را حل و فصل کنند. این خواسته میان کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس جدی است؛ مانند عمان که حتی در پیشگامی برای حل مشکلات منطقه و ایجاد صلح سابقه ای تاریخی دارد. با وجود اینکه آنها در ظاهر بر اساس پیمان های امنیتی ای که با عربستان دارند، همراهی هایی با عربستان می کنند مطمئن باشید به دنبال این هستند که راهی برای حل وفصل مشکلات باز شود. شما از گفت وگو و نقش شخصیت های تأثیرگذار گفتید، آیا نهادهایی مذهبی مانند الازهر، مجمع تقریب مذاهب اسلامی و نیروهای دموکراسی خواه منفعل عمل می کنند؟ زمانی که لوله تفنگ حرف می زند، جایی برای گفت وگو پیدا نمی شود؛ یعنی وقتی بمبی منفجر می شود و ده ها نفر جان خود را از دست می دهند فضایی احساسی ایجاد می شود که چه کسی این کار را کرد؛ می گویند القاعده که متأسفانه به غلط گفته می شود نماد اهل سنت است. بدین ترتیب آتش احساسات بین طرف های درگیر شعله ور می شود و اختلاف های فرقه ای ایجاد می کند. گفتمانی که امروز در منطقه وجود دارد گفتمان فرقه ای است و با این شرایط راهی برای حرف های دیگر نمی ماند. باید فرصتی ایجاد شود تا صدای اصلاح طلبی و اعتدال خواهی هم مطرح شود و جنگ پایان یابد و خواهید دید که به این فرایند کسان دیگری هم ملحق خواهند شد.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها