واضح آرشیو وب فارسی:قم فردا: قم فردا: قیمت هواپیمای باریک پیکر امبرایر 190 حدود 47 میلیون دلار، سوخو سوپرجت 100 حدود 35 میلیون دلار، ایرباس A320 نزدیک به 97 میلیون دلار و هواپیمای B737 حدود 60 تا 99 میلیون دلار قیمت دارند این در حالی است که هواپیماهای پهن پیکر اغلب بین 200 تا 400 میلیون دلار هزینه دارند.به گزارش پایگاه خبری تحلیلی قم فردا ، مهدی خالدی مهندس اویونیک هواپیما اظهار داشت: بعد از توافق هسته ای، شاهد جدی تر شدن شدن بحث خرید هواپیماهای جدید هستیم اما همیشه این سؤال مطرح است که با وجود کمبود نقدینگی که ایرلاین های کشور ما با آن مواجه هستند و از سوی دیگر قیمت های سرسام آوری که از سوی سازندگان و کمپانی های تولید هواپیما ارائه می شود، چگونه می توان هواپیماهای نو خریداری کرد. وی ادامه داد: با نگاهی کوتاه به فهرست قیمت های ارائه شده توسط کارخانه های سازنده و حساب سر انگشتی متوجه می شویم که خرید چندین فروند هواپیما هزینه ای برابر با صد ها میلیون دلار یا شاید میلیاردها دلار داشته باشد؛ به عنوان مثال قیمت هواپیمای باریک پیکر امبرایر 190 حدود 47 میلیون دلار، سوخو سوپرجت 100 حدود 35 میلیون دلار، ایرباس A320 نزدیک به 97 میلیون دلار و هواپیمای B737 حدود 60 تا 99 میلیون دلار قیمت دارند این در حالی است که هواپیماهای پهن پیکر اغلب بین 200 تا 400 میلیون دلار هزینه دارند. خالدی بیان کرد: کارشناسان صنعت هوانوردی پیش بینی می کنند در فاز اول پس از تحریم های ایران، ده ها هواپیمای باریک پیکر و پهن پیکر وارد چرخه هوانوردی کشور ایران می شود؛ در این میان اخبار جسته و گریخته از مذاکرات شرکت های هواپیمایی داخلی با سازندگان غربی و شرقی از شایعه تا واقعیت به گوش می رسد ، اما فارغ از انعکاس این اخبار، امروز یکی از دغدغه های مسئولان و مردم مواجهه با ناوگان هوایی فرسوده هست که البته بعد از توافقات انجام گرفته، امیدها برای ورود هواپیماهای نو افزایش یافته است . خالدی اضافه کرد: در حقیقت حمل و نقل هوایی نسبت به سرمایه گذاری انجام شده و هزینه بسیار بالای تعمیر و نگهداری ناوگان، دارای سود خالص اندکی است که جواب گوی بهای خرید هواپیما را نمی دهد بنابراین این صنعت جهت ارتقاء مستلزم ارائه راهکارهایی است که تهیه و تدارک هواپیما را سهل و آسان کند. این مهندس اویونیک هواپیما ادامه داد: تعداد زیادی از شرکت های هواپیمایی که قراردادهای کلان خرید هواپیما دارند ، در بسیاری از موارد از طریق قرارداد لیزینگ با یکی از مؤسسات مالی و لیزینگی یا قرارداد فاینانس بانکی اقدام به خرید می کنند. وی گفت: وقتی صحبت از هواپیمای ملکی به میان می آید، عموماً تصور می شود ایرلاین ها بیشترین هواپیمای ملکی را دارا هستند، در حالی که برخلاف پنداشت عامه ، این مؤسسات مالی و لیزینگی هستند که بیشترین ناوگان هواپیمایی را دارند. کارشناس صنعت حمل و نقل هوایی توضیح داد: به عنوان مثال شرکت ( GECAS) یا (General Electric Capital Aviation Services) با بیش از 1700 هواپیمای ملکی در این زمینه سردمدار بوده و هواپیماهای این شرکت در حال حاضر در 230 ایرلاین در حال پرواز هستند؛ شرکت ILFC با دارا بودن افزون بر 1100 هواپیما و شرکت CIT Group با داشتن بیش از 300 هواپیما، در رتبه های بعدی قرار می گیرند. وی افزود: حال این سؤال مطرح می شود که با وجود سود پایینی که در صنعت هوانوردی وجود دارد موسسه های مالی دارای چه حاشیه سودی هستند که سرمایه گذاری های هنگفت در این زمینه انجام می دهند؟ پاسخ این است که این گونه مؤسسات با نفوذ قدرتمند خود در صنعت هوانوردی، سازندگان هواپیما را وادار به اعمال دامپینگ کرده و پس از دریافت هواپیما می توانند آنرا به قیمت اعلام شده یا حتی بالاتر به معرض فروش گذاشته یا اجاره دهند. خالدی اظهار داشت: طبق اطلاعات غیر رسمی عموماً شرکت های سازنده هواپیما در صورت انجام معامله کلان ممکن است حتی تا پنجاه درصد قیمت اعلام شده را به خریدار تخفیف بدهند و خریدار می تواند فقط با پرداخت 3 تا 10 درصد مبلغ کل، بسته به نوع هواپیما، قرارداد را منعقد کرده و بقیه را در فازهای بعدی قبل از تحویل هواپیما تسویه کند؛ البته قیمت های تمام شده کاملاً سری بوده و آنچه در رسانه ها بازتاب پیدا می کند شاید فارغ از قیمت معامله شده باشد، هرچند می توان به جرات گفت مدرکی دال بر فروش پایین تر از قیمت رسمی هم موجود نیست. وی ادامه داد: در سال 2005 میلادی یکی از شرکت هواپیمایی دنیا، به دلیل قرار گرفتن در بحران مالی ، عدم شفافیت در گزارش دهی مالیاتی و فشار افکار عمومی، قیمت تمام شده خرید خود را رسانه ای کرد؛ این ایرلاین (رایان ایر) در سال 2001 میلادی یکی از بزرگترین قراردادهای خرید هواپیما را با بوئینگ به امضا رساند؛ طبق این قرارداد رایان ایر 155 فروند هواپیمای باریک پیکر 800-737 را از سال 2003 تا سال 2010 تحویل می گرفت. بر این اساس ، شرکت بوئینگ در اقدامی محرمانه و به ازای تحویل تدریجی 2 تا 9 سال، 50 درصد تخفیف نسبت به قیمت عمومی اعلام شده، برای این ایرلاین لحاظ کرده بود. وی افزود: جهت پی بردن به صحت و سقم قیمت های منعقد شده و اختلاف آنها با نرخ اعلامی، می توان به تحلیل و بررسی درآمد ناخالص و سود خالص سالانه که توسط شرکت های سازنده هواپیمایی اعلام می شود، پرداخت؛ شرکت بوئینگ در سال 2013 میلادی درآمد ناخالص خود را 86.6 میلیارد دلار اعلام کرد در این سال بوئینگ 648 هواپیمای تجاری تحویل داده و 1355 سفارش تولید دریافت کرده بود ، بنابر مقاله منتشره توسط اسکات همیلتون (Scot Hamilton) و نیز خاویر ایراستورزا (Javier Irastorza) به عنوان تحلیلگران اقتصاد هوانوردی) ، بوئینگ به طور متوسط 47 درصد تخفیف نسبت به قیمت رسمی در سال 2013 در نظر گرفته است در حالی که این رقم در در سال 2012 میلادی 45 درصد، در سال 2011 میلادی 41 درصد و در سال 2010 میلادی 39 درصد بوده است. کارشناس صنعت حمل و نقل هوایی ادامه داد: به هر حال نقش مؤسسات مالی در خرید هواپیما آنقدر پررنگ است و با شرکت های هواپیماسازی آنقدر ارتباط نزدیک و تنگاتنگی دارند که عملاً سود سازندگان هواپیما به اینگونه مؤسسات گره خورده است؛ مدیر عامل سابق شرکت هواپیمایی ILFC در این باره عملاً به نقش بلا واسطه خود در ساخت و فروش هواپیما با بیان این جمله «اگر ما پنجاه فروند هواپیما بخریم خرید ما منجر به فروش 75 هواپیمای دیگر می شود» اعتراف می کند؛ جهت پی بردن به قدرت مؤسسات مالی و لیزینگی همان بس که طبق درخواست شرکت هواپیمایی ILFC نسبت به تغییر طراحی اولیه هواپیمای A350، کمپانی ایرباس متحمل هزینه ای بالغ بر 9 میلیارد دلار مازاد برآورد اولیه شد. وی اضافه کرد: قطعاً در شرایط آزاد تجاری هم شرکت های سازنده هواپیما و هم مؤسسات مالی و لیزینگی برای فروش و اجاره هواپیما به خطوط هوایی کشور ابراز تمایل خواهند داشت زیرا بازار ایران به عنوان یکی از بکرترین بازارهای هدف این شرکت ها می تواند فرصت خوبی را برای سرمایه گذاری در حوزه هوانوردی در اختیار متصدیان این صنعت قرار دهد. خالدی ادامه داد: فارغ از مؤسسات مالی بین المللی ، مؤسسات مالی و بانک ها در ایران نیز می توانند به دنبال کسب سود از این بازار باشند و برای ارائه تسهیلات اعلام آمادگی کنند. این مهندس اویونیک هواپیما گفت: موضوعی که در سال های اخیر به عنوان چالش بزرگی میان ایرلاین ها و بانک ها مطرح است عدم پذیرش هواپیماها به عنوان وثیقه تسهیلات است، زیرا که به ادعای بانک ها به دلیل فرسوده بودن و عمر بالای هواپیماهای وارداتی، این ناوگان عملاً به عنوان وثیقه قابل پذیرش نیستند. کارشناس صنعت حمل و نقل هوایی اظهار داشت: در سال های گذشته خطوط هوایی برای توسعه ناوگان امکان استفاده از تسهیلات صندوق توسعه ملی را نداشتند ، در این میان صندوق توسعه ملی با نقش برجسته خود می تواند موضوعی که در سال های گذشته چالش بزرگی میان ایرلاین ها و بانک ها بود را حل کرده و تسهیلات لازم را جهت نوسازی ناوگان در اختیار شرکت های هواپیمایی کشور قرار دهد. خالدی تأکید کرد: کشور ما به دلیل قرار گرفتن در موقعیت خاص جغرافیایی، با داشتن پتانسیل بالای جهانگردی ، شایستگی بالقوه ای جهت تبدیل شدن به هاب منطقه را دارد البته این در صورتی است که دولت نگاه ویژه ای به این صنعت داشته و تسهیلات لازم جهت بستر سازی مناسب را فراهم کند.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قم فردا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]