محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855777375
بیانیه هایی که بوی رفتن می دهد آقای کروش
واضح آرشیو وب فارسی:تیک: کارلوس کروش حتی در سخت ترین روزهای مربیگری اش در ایران، اینقدر عصبانی نبود؛ در روزهایی که می گفتند ایران را به قطر فروخته است. داریوش سعیدی؛ وقتی تیم ملی به ازبکستان باخت و شانس صعودش تقریبا به صفر رسید، خیلی ها علیه کروش شدند. خیلی ها گفتند او باید برود. بعضی ها از توطئه های پشت پرده گفتند و اینکه کروش خود و تیم ملی را به قطری ها فروخته. وقتی آن مقام بلندپایه ورزش در اردوی تیم ملی به بازیکنان گفت: «حواستان باشد که کروش تیم را نفروشد.» کارلوس این جمله را فهمید اما حتی در آن روزهای بحرانی، اینقدر آشفته نشد. امروز کروش حالی دارد که تا به حال در فوتبال ایران نداشته؛ مردی که تا ساعت 2 صبح بیانیه می نویسد و بی محابا به مخالفانش می تازد. در این 5 سال و اندی، کسی کارلوس کروش را این شکلی ندیده بود. حتی وقتی تیم ملی به جام جهانی رفت و توقع داشتیم به مخالفانش بتازد گفت: «من هیچوقت بابت کاری که می کنم منتظر تشکر هیچکس نیستم.» کروش از روزهای سختی گذر کرد؛ خیلی ها دهان بازکردند و هر چه خواستند به او گفتند. اینکه اصلا مربی نیست، دستیار دهم فرگوسن بوده، پول مفت می گیرد، هیچ کاری برای فوتبال ما نکرده، او باید دستیار مربی ایرانی باشد، کروش فقط بلد است بازارگرمی کند، او دروغگوست و هزار و یک چیز دیگر. کروش حتی وقتی این حرف ها را شنید، آرام بود و همین آرامش باعث شد تا مقابل موج های بزرگ بایستد و به محبوبیتی برسد که هیچ مربی خارجی در ایران به دست نیاورد. او به زعم خودش حالا مقابل یک «آماتور» ایستاده و سوالی که از او داریم این است؛ چطور مقابل این آماتور، سرمربی سابق رئال مادرید، تیم ملی پرتغال و مربی منچستر، بدین گونه طغیان می کند؟ مگر او حرفه ای نیست؟ آیا نمی توانست مثل همیشه رفتار کند و با متانت، پاسخ این افراد را در زمین فوتبال بدهد؟ آنها که عادت دارند حتی برای تماشای بازی ژاپن و افغانستان به ورزشگاه آزادی بروند اما یک دقیقه بازی تیم ملی را این ورزشگاه نبینند. آنها که از بازی پرسپولیس و استقلال تعریف می کنند اما ناگفته پیداست که چرا یک کلام از عملکرد خوب تیم ملی مقابل ژاپن تعریف نمی کنند. این افراد تکلیف شان روشن است. آنها نقطه مقابل کروش هستند، حتی اگر ایران را قهرمان جام جهانی کند. مشکلاتی که با کروش دارند، عمیق تر از این حرفهاست؛ مشکل اصلی با فلسفه کاری اوست. بیانیه کروش «بوی رفتن می دهد.» وقتی او این گونه بی محابا به منتقدش می تازد، یعنی خسته شده است. بیانیه های شنبه شب او بوی «خستگی» و بوی «رفتن» می دهد. کروش هم دیگر طاقت ماندن در این فوتبال را پس از 5 سال و اندی مشکل ندارد و دیر یا زود باید منتظر جدایی اش بود. خیلی از موافقان او در این فوتبال می گویند: «نمی دانیم چرا تا الان مانده است؛ آن هم با این شرایط. می تواند همین پول را جای دیگر بگیرد و در آرامش کار کند.»
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تیک]
[مشاهده در: www.tik.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها