شيوه هاي رويارويي با بيماري آسم

واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : شيوه هاي رويارويي با بيماري آسم elmira_775th August 2009, 01:11 AMشيوه هاي رويارويي با بيماري آسم در ورزشکاران و افراد عادي تجربه موفق کنترل بيماري با ورزش کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند(1).jpg آسم، انسداد متغير و برگشت پذير راه هاي هوايي است که با التهاب و افزايش واکنش راه هاي هوايي در مقابل محرک ها همراه مي شود. يکي از چهره هاي باليني اين بيماري، آسم ايجاد شده به دنبال فعاليت فيزيکي و ورزش است آسم ناشي از ورزش يکي از شايع ترين مشکلات طبي در ورزشکاران است و بسياري از ورزشکاران حرفه يي موفق، مبتلا به آسم يا آسم ورزشي بوده اند و بررسي نشان داده نسبت موفقيت آنها کمتر از افراد غيرمبتلا نيست. از طرف ديگر درصد قابل توجهي از ورزشکاران بدون هيچ گونه سابقه يي از بيماري آسم، حين فعاليت ورزشي به علائم تنفسي شبيه بيماران آسمي دچار مي شوند. از آنجا که اين اختلال به مبتلايان آسم منحصر نيست و در برخي از افراد طبيعي هم مشاهده مي شود، بسياري از پزشکان استفاده از واژه برونکواسپاسم ناشي از ورزش را مناسب تر مي دانند. به طور کلي از لحاظ باليني در 50 تا 90 درصد بيماران مبتلا به آسم، آسم ورزشي ديده مي شود. از طرف ديگر 10 تا 20 درصد بيماراني که آسم ورزشي ثابت شده داشته اند، بدون هيچ گونه سابقه يي از بيماري آسم بودند. اين ميزان شيوع در جمعيت عادي، کمتر از ورزشکاران است. شيوع آسم ورزشي در ساير بيماري هاي آلرژيک بيش از جمعيت عادي است. عوامل موثر در بروز اين بيماري کنترل مناسب آسم، عوامل محيطي مانند آب و هواي سرد، رطوبت کم و استنشاق هواي خشک، ذرات معلق و آلاينده هاي هوا (از جمله SO2 ،NO2 و ازن) است. همچنين عوامل روحي مانند خستگي، بيش تمريني و استرس هاي هيجاني نيز زمينه ساز بروز بيماري مي شود. از فاکتورهاي دخيل ديگر نوع ورزش، شدت و مدت ورزش است. ورزش هاي هوازي مستمر و طولاني که نيازمند تنفس عميق و سريع است، مانند دو و ميداني، اسکي صحرانوردي و دوچرخه سواري جزء ورزش هاي ايجادکننده «برونکواسپاسم» است و فعاليت هاي بي هوازي متناوب کمتر باعث ايجاد حملات مي شود. همچنين هر چه شدت و مدت ورزش بيشتر باشد، «برونکواسپاسم» حاصله نيز وخيم تر خواهد بود. علائم و سير باليني سرفه شايع ترين علامت مبتلايان است. خس خس سينه، تنفس کوتاه و منقطع، درد و احساس ناراحتي قفسه سينه هنگام ورزش يا پس از آن و نيز عملکرد ضعيف تر نسبت به زمان تمرين از ديگر علائم شايع بيماري است که با گذشت شش الي هشت دقيقه از شروع ورزش و گاهي پس از توقف آن ايجاد مي شود. از علائم غيرشايع آسم ناشي از ورزش، تهوع، درد پهلو، سردرد، ضعف عمومي، احساس ناآماده بودن، فقدان انرژي (به ويژه در کودکان)، خستگي زودرس و سينه صاف کردن هاي مکرر، کرامپ هاي شکمي، درد يا ناراحتي قفسه سينه، کرامپ عضلاني به دنبال ورزش يا احساس عدم آمادگي است. کودکان خردسال ممکن است از درد معده شکايت يا از شرکت در بازي شديد امتناع کنند. چگونه تشخيص دهيم در هر فردي که به دنبال ورزش و فعاليت دچار خس خس سينه، تنگي نفس يا سرفه مي شود، بايد به فکر آسم ناشي از ورزش بود. اما در مواقعي که فرد داراي تظاهرات مبهم است، تشخيص قطعي بيماري، با انجام آزمون عملکرد تنفسي (اسپيرومتري) قبل و بعد از يک فعاليت ورزشي انجام مي شود. چگونه پيشگيري کنيم پيشگيري از آسم ناشي از ورزش شامل دو بخش غيردارويي و دارويي است. الف- پيشگيري غيردارويي 1- اجتناب از انجام ورزش، در صورت وجود نشانه ها قبل از شروع فعاليت ورزشي 2- انتخاب ورزش مناسب با کمترين احتمال ظهور حملات آسم 3- اصلاح برنامه ورزشي (تغيير در نوع، شدت و مدت ورزش) 4- گرم کردن به ميزان کافي و القاي دوره مقاومت چند دقيقه قبل از شروع فعاليت ورزشي 5- تنفس با بيني 6- پرهيز از فعاليت ورزشي در شرايط جوي نامتعادل (مانند هواي کمتر از10 درجه سانتي گراد و با رطوبت کم) و هنگام آلودگي هوا و وجود مواد محرک و آلرژن 7- پرهيز از فعاليت ورزشي در زمان ابتلا به عفونت هاي تنفسي و کنترل مشکلات همراه نظير رينيت آلرژيک 8- پرهيز از مواد غذايي خاص (ميگو، کرفس، بادام زميني، سفيده تخم مرغ، بادام، موز و... ) 9- استفاده از تجهيزات ورزشي مناسب (مانند ماسک مخصوص) ب- پيشگيري دارويي پيشگيري دارويي با استفاده از داروهاي استنشاقي پيش از انجام فعاليت ورزشي صورت مي پذيرد. براي اين منظور بهترين داروها، داروهاي بتاآگونيست است. متناسب با مدت ورزش و فاصله باقي مانده تا شروع ورزش از داروهاي طويل الاثر يا سريع الاثر استفاده مي شود. اين داروها هم در درمان و هم براي پيشگيري موثر است. از مزاياي اين داروها استفاده استنشاقي آنها است و استفاده خوراکي از آنها در فعاليت هاي حرفه يي ممنوع است. داروهاي سريع الاثر و کوتاه اثر مانند سالبوتامول را مي توان 15 دقيقه قبل از شروع فعاليت ورزشي استفاده کرد و در صورت بروز علائم نيز قابل استفاده است. اين داروها براي فعاليت هاي ورزشي به مدت حدود دو ساعت اثر پيشگيرانه دارند. دسته ديگر داروها، داروهاي سريع الاثر و طويل الاثر مانند سالمترول است. مدت اثر اين دارو 10 الي 12 ساعت است. بنابراين در کساني که زمان شروع فعاليت ورزشي آنان قابل پيش بيني نيست يا فعاليت ورزشي مداوم به مدت چند ساعت دارند، توصيه مي شود. کودکاني که در فعاليت هاي روزانه خصوصاً در مدرسه فعاليت بدني مداوم و نسبتاً طولاني دارند و همچنين ورزشکاران شرکت کننده در ورزش هاي استقامتي، کانديداهاي خوبي براي دريافت اين دارو هستند. داروهاي ديراثر و طويل الاثر مانند فورمترول بيشتر در ورزشکاران آسمي و کودکان مبتلا به آسم کاربرد دارد و باعث بهبود کيفيت زندگي و فعاليت هاي ورزشي فرد مي شود. از داروهاي موثر ديگر در پيشگيري از اين بيماري مي توان به «کرومولين سديم» و «ندوکروميل»اشاره کرد که به صورت استنشاقي مصرف مي شود. اين داروها بيشتر در افرادي توصيه مي شود که در حالت عادي علامتي از بيماري آسم ندارند. در صورت رعايت اصول پيشگيري دارويي و غيردارويي و استفاده از ورزش مناسب، موفقيت پيشگيري از آسم حين ورزش 90 درصد است. در صورت عدم موفقيت در اين زمينه، بايد دوز داروي مصرفي تعديل شود يا تشخيص آسم مجدداً مورد ارزيابي قرار گيرد. چه ورزش هايي توصيه مي شود بعضي از ورزش ها خطر بيشتري براي ايجاد علائم بيماري ايجاد مي کند و بر اين مبنا ورزش ها به دو دسته تقسيم مي شوند؛ الف- ورزش هاي آسموژنيک؛ اين ورزش ها شامل دو استقامت، دوچرخه سواري، بسکتبال، فوتبال امريکايي، راگبي، هاکي روي يخ، اسکيت روي يخ و اسکي است. ب- ورزش هايي که با خطر کمتر بروز آسم همراه هستند مثل شنا، شيرجه، دو سرعت، بوکس، کاراته، تنيس، هندبال، راکت بال، ژيمناستيک، گلف، فوتبال، بيسبال، کشتي و واترپلو. ورزش هاي آبي عموماً کمتر آسموژنيک هستند که شايد علت آن استنشاق هواي مرطوب باشد که باعث تحريک کمتر مجاري هوايي فرد مستعد مي شود. با اين حال کلر استخرها ممکن است به شکل يک محرک شيميايي براي ايجاد «برونکواسپاسم» در افراد حساس عمل کند، هر چند ميزان کلرين استخر در محدوده استاندارد بي خطر براي شناي تفريحي باشد. ورزش و کنترل آسم کاهش فعاليت فيزيکي در بيماران آسمي (خصوصاً کودکان) شاخص مهم در پيش بيني سير وخامت بيماري است. از طرف ديگر غلبه بر علائم آسم حين ورزش يک ضرورت براي موفقيت در درمان آسم است. به عبارت ديگر اگر بخواهيم ميزان موفقيت در کنترل حملات آسم را بالا ببريم، بايد بتوانيم نظر بيمار را براي شرکت وي در فعاليت هاي ورزشي جلب کنيم. ورزش هم از طريق ايجاد هماهنگي بين سيستم قلبي عروقي و سيستم حرکتي و هم از طريق رفع اختلالات رواني و ايجاد حس اعتماد به نفس در بيمار باعث کنترل و کاهش حملات آسم خواهد شد. در ضمن فرد بيمار با کسب تجربه موفق در کنترل علائم حين ورزش، نسبت به کنترل بيماري آسم خود نيز اميدوارتر خواهد شد. هر چه شدت بيماري آسم بيشتر باشد، تاثير ورزش در کنترل آن زيادتر خواهد بود و در بيماران با آسم خفيف تاثير فعاليت ورزشي در کنترل بيماري در حد افراد سالم است. سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت ریسک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 686]