تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1838066447
مرثیه ای برای خرید از کودکان کار
واضح آرشیو وب فارسی:انتخاب: پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : «برای کمک به کودکان کار از آنها خرید نکنیم». این پیامی است که این روزها در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود. سال هاست که معضل کار کودکان در ایران و سایر کشور های جهان یکی از آسیب های اجتماعی محسوب می شود. کشورهایی مانند کشور ایران سعی در ریشه کن کردن این مشکل دارند اما آنچه که تازگی دارد پیامی است که اخیرا در شبکه های اجتماعی بین گروه ها و افراد منتشر و از مردم خواسته می شود از کودکان کار خرید نکنند و به آنها خوراکی بدهند. اما با مطرح شدن این موضوع در شبکه های اجتماعی این سؤال در ذهن مطرح می شود که خرید یا عدم خرید از کودک کار چه کمکی می تواند بکند؟ این کمک در رفع آسیب کار کودک چقدر می تواند مفید باشد؟ آیا با این خرید نکردن، آسیب کار کودک کمتر خواهد شد و ما یک قدم به جلو رفته ایم و اگر فرض کنیم همه به این راهکار پایبند باشند و از هیچ کودک کاری خرید نکنند و هیچ کودک کاری در خیابان دیده نشود، برای چه گروهی می تواند مفید باشد؟ پس از دیدن این پیام در شبکه های اجتماعی که به جای خرید از کودکان خوراکی های مقوی با خود همراه داشته باشیم و به آنها از این خوراکی ها بدهیم، این سؤالات به نحو دیگری در ذهن پررنگ می شود، سؤال هایی از این قبیل که آیا این صورت مسئله به شفافی طرح شده است که هدف از دادن خوراکی به کودکان کار چه می تواند باشد؟ آیا دادن خوراکی می تواند گامی کوچک در کم کردن سوءتغذیه این کودکان باشد؟ آیا مردمی که این کار را انجام می دهند، با فکر و آگاهی قبلی این کار را انجام می دهند یا صرف غلبه احساس؟ یا با این عمل تنها مخاطبی که با کودک کار مواجه شده است فکر می کند که مسئولیت خود را در مقابل این آسیب اجتماعی انجام داده و از درون احساس آرامش می کند؟ و در نهایت پس از پخش گسترده این موضوع در شبکه های اجتماعی بررسی روی نتایج آن صورت گرفته است؟ جدای از اینکه دولت ها، سازمان های دولتی و غیردولتی چه نقشی در وضعیت کودکان کار دارند، بحث اصلی مربوط به نقش بی واسطه و با واسطه مردم و تأثیر شبکه های اجتماعی و مجازی روی پررنگ یا کم رنگ شدن افکار عمومی یا جهت دادن این افکار و بالطبع نقش آنها در پدیده کودکان کار است. چندی پیش چند نفر از نمایندگان دفاع از حقوق کودک در نشستی با مدیرکل دفتر آسیب های اجتماعی وزارت تعاون اشاره بر این داشتند که پدیده کار کودکان با بخش نامه و همایش حل نمی شود و باید بین دولت، نهاد های مدنی و حوزه آکادمیک (دانشگاه ها) هماهنگی و همکاری متقابل صورت پذیرد، این صحبت به نظر درست می آید اما نقش مردم در این میان و اهمیت بررسی این وضعیت اجتماعی و در پی آن آگاه سازی مردم در برخورد صحیح با کودکان کار از اهمیت بالایی برخوردار است. در گفت وگویی که با چند نفر از کارشناسان برجسته این حوزه داشتم، صحبت بر این بود که نقش مردم در برابر معضلات آشکاری چون کار کودکان، دچار مقداری خلط مبحث شده است. آیا مردم همه مددکارند و باید به کودکان تغذیه بدهند؟ آیا دادن خوراکی به کودکان کار توسط مردم و فقط با انتشار یک پیام اینترنتی، کار صحیحی است یا خیر؟ یا نقش اساسی مردم در این عرصه سؤال کردن و اتخاذ تصمیمات قانونمندانه است؟ طبق قانون، کار کودک از مصادیق کودک آزاری و نیازمند اقدامی عاجل در این زمینه است و اورژانس اجتماعی باید نسبت به آن واکنش نشان دهد. چند درصد شهروندان، حتی در تهران و حتی در محلات شمال شهر به این موضوع واقف بوده و حساسیت دارند که با دیدن یک کودک که در خیابان مشغول به کار است، به نهادهای ذی ربط زنگ بزنند و به جای خریدن خوراکی خواستار احیای حقوق ازدست رفته این کودکان باشند؟ و اینکه درکل چند نفر از افراد جامعه با حقوق کودک آشنایی دارند؟ هنوز هم خریدکردن یا نکردن از کودکان، سؤالی است که محل مناقشه است و خیلی با قاطعیت نمی توان پاسخی برای آن یافت. عده ای از کودکان هستند که اگر درآمد مشخصی را از کار در خیابان، کسب نکنند، خانواده هایشان از اینکه کودکانشان را به منظور کسب درآمد بیشتر، به انواع کارهای پرخطر زیرزمینی مجبور کنند، ابایی نخواهند داشت. پس اولویت با کار در درون شهر است نه کار به شکل زیرزمینی و کارهای غیرمجاز، پس اگر به فکر ظاهر شهر هستیم و درصدد پاک کردن این صورت مسئله آیا به عواقب کار های زیرزمینی و مخفیانه کودکان نیز می اندیشیم؟ در این راستا به نظر می رسد علاوه بر نقش دولت، سازمان های مردم نهاد و دانشگاهیانی که دغدغه کمک به اقشار آسیب دیده را دارند، لزوم برنامه ریزی و آموزش مدون برای آنکه مردم چگونه، چطور، کجا و به چه نحوی با پدیده کار کودک برخورد کنند و با حفظ کرامت انسانی آنها به این کودکان توجه نشان دهند، از اولویت های تدوین برنامه ای جامع، امن و پرکاربرد در این حوزه است. آموزش حقوق کودک و نهادهایی که می توانند در این راستا به کودکان کمک کنند؛ اعم از نهاد های دولتی و غیردولتی، شناسایی نقش و وظایف اورژانس اجتماعی به مردم و همچنین فرهنگ سازی در مورد لزوم کمک های داوطلبانه از یک سو و ارتقای سطح کمک رسانی اجتماعی از طریق این نهادها و اورژانس اجتماعی از سوی دیگر و مهم تر از همه هماهنگی این نهاد ها با یکدیگر و متقابلا با مردم، می تواند از ملزومات قابل پیگیری در این حوزه باشد و نهایتا توجه به این امر که در کنار مردمی که فعالیت های اجتماعی و کمک به دیگران یکی از دغدغه های آنهاست، طبیعتا افرادی هم هستند که نه وقت، نه حوصله و نه جذابیتی در پیگیری و کمک رسانی در این حیطه نمی یابند، لزوم جلب مشارکت این عده از مردم هم طبیعتا می تواند حین برنامه ریزی های بیشتر در این حیطه کمک دهنده باشد. شرق
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: انتخاب]
[مشاهده در: www.entekhab.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها