محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830287019
فضای مجازی و سقوط در «مقام مَگَسی»
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: امروز فضای مجازی با بستن دریچه تعقّل و تدبّر و تفکّر به روی انسان ها، بیش تر مخاطبانش را به سوی غفلتکده هایی رهنمون می سازد که در آن، انسان، خدا را فراموش می کند.به گزارش مشرق، می گویند در مراکز لهو و لعب دنیای غرب، نه پنجره ای به بیرون باز است که طلوع و غروب خورشید را نشان دهد و نه ساعتی بر دیوار که کسی گذر زمان را دریابد؛ ساکنان این میکده ها و عشرتکده های دنیای نوین، در زمانی خارج از زمان ها و مکانی جدای از مکان ها، شهروندِ شهری هستند که «غفلت» وجه تشابه همه آنان است؛ غفلت از خدا، غفلت از خود، غفلت از جامعه و حتی غفلت از گذر زمان؛ آنان مشغول به چریدن در مرتعی مرگبار، چنان سرخوشند که آن جا را شکرستان عالَم می پندارند. فضای مجازی امروز، بیش از آن که دریچه ای به روی آگاهی و معرفت باشد، به غفلت خانه هایی می ماند که مخاطبان و کاربران خود را در زمانی غیر زمان ها و مکانی غیر مکان ها، چنان مست شکرستانی خیالی کرده است که نه طلوع و غروب خورشید را نظاره می کنند و نه متوجه گذران عمرند؛ مدهوش و مبهوت از واقعیت های مجازشده و مجازهای حقیقت نما، با این تفاوت که این غفلتکده مدرن تر و جذاب تر و گسترده تر از هر میکده ای، از کاربران خود چنان کارگرانی می سازد که در برابر بیگاریشان پول به صاحبکار می پردازند! و این صاحبِ غفلتکده نوین نه فقط زمانِ خواب و خوراکشان را مشخص بلکه به آنان چگونه اندیشیدن را می آموزد و «غفلت» و در غفلت ماندن را برایشان جهان بین و فلسفه خلقت معنا می کند! تعقّل در آفرینش، تدبّر در مراتب و مراحل وجودی انسان، تفکّر در آغاز و انجام هستی و پدیده های آن و تأمل و عبرت آموزی از سرگذشت و سرنوشت تمدن ها و انسان ها، تنها بخشی از آموز ه های قرآنی در نهی از «غفلت» و امر به «معروف» است، آن هم به انسانی که چنان بر قله کائنات تکیه زده که مدال پرافتخار «خلیفه الهی» را بر سینه خویش آویخته است که آن را با هیچ شیرینی حتی اُخروی معاوضه نمی کند، تا چه رسد به شکر و شکرستان کاذب! امروز فضای مجازی با بستن دریچه تعقّل و تدبّر و تفکّر به روی انسان ها، بیش تر مخاطبانش را به سوی غفلتکده هایی رهنمون می سازد که در آن، انسان، خدا را فراموش می کند و خداوند هم به سبب چنین فراموشی آنان را در شادمانی ظاهری و شکرستان دروغین رها می سازد، گویی بیش تر مخاطبان این فضا مصداق بارز این آیه کریمه اند: «فَلَمّا نَسُوا ما ذُکِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَیْهِمْ أَبْوابَ کُلِّ شَیْ ءٍ حَتّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَه فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ»1 و چون آن چه به یاد ایشان آورده شده بود فراموش کردند، درهای همه چیز را به روی آنان گشودیم، تا آن که به آن چه به ایشان داده شد، شادمان شدند (و غرق در شادخواری گشتند) در آن هنگام ناگهان آنان را (به عذاب) فرا گرفتیم پس آن گاه بود که نومید ماندند. پدیده فضای مجازی هرچه که باشد؛ امروز خواسته و ناخواسته به زندگی بشر پا نهاده است و برای اکثریت مخاطب خود به سان «غفلت کده» بی زمان و مکان، انسان را با «غفلت آفرینی» از مقام «معرفت» و صعود به سوی خلیفه الهی، در شکرستانی کاذب تا مقام مَگسی تنزّل داده است، چاره رهایی از این قفس نوین و این حیات مَگسی، تنها بازگشت به شناخت عنصر وجودی خود و رابطه آن با این پدیده نوظهور است تا مرز خود را تا «ویِل» غفلت و مقام مگسی نازل نکند و چه زیبا گفت حافظ که کاروان رفت و تو در خواب و بیابان در پیش وه که بس بی خبر از غلغل چندین جَرسی بال بگشا و صغیر از شجر طوبی زن حیف باشد چو تو مرغی که اسیر قفسی چه شکرهاست در این شهر که قانع شده اند شاهبازان طریقت به مقام مگسی لَمَعَ البَرقُ من الطّور و آنستُ بِهِ فَلُعَلّی لَکَ آتٍ بشهابٍ قَبَسٍ2 پی نوشت ها: 1. انعام، 44. 2. دیوان حافظ. فصلنامه فرهنگ پویا-29
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها