واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه جام جم: آیا تا به حال به صورت جدی و عمیق به واژه «روشنفکر» فکر کرده اید؟ به روشنفکر، رسالت او، ویژگی های او، و تفاوت او با مردم معمولی؟در قاموس سیاسی، «روشنفکر» به انسانی فهیم و فرهیخته گفته می شود که «فرزند زمان خویشتن» است و همیشه «حرفی از جنس زمان» دارد. معاصر بودن، اندیشه محوری، آرمانخواهی، بیدارگری، انسان دوستی، نقادی و نگاه به آینده از ویژگی های ذاتی یک روشنفکر اصیل و رسالت مدار است. ولی متاسفانه در تاریخ معاصر ایران به خصوص در دهه 40 و 50 و پیش از انقلاب با رویکرد به حوزه فرهنگ و هنر، روشنفکری به مثابه کالایی تجملی و لوکس شده و «روشنفکر» موجودی دین ستیز، از خود راضی، بدبین، نومید و طلبکار است و در همین مسیر از ویژگی های روشنفکری و روشن اندیشی جز «نق زدن» و «آیه یأس خواندن» چیزی نمی بینیم. در نگاه به اصطلاح روشنفکران، مردم، توده بدبختی بودند مستحق «عقب ماندگی» و «فرمانبری» و «روشنفکر» موجودی فهیم و فرهیخته، عقل کل، و شایسته سروری! بدیهی است مردم پابرهنه آن روزگار که زخم خورده استکبار و استبداد بودند و میراث بر داغ تازیانه جلادان، با چنین موجود سرخورده دین ستیزی که روی اعتقادات و باورهای دینی آنان چنگ می کشید و شخصیت انسانی آنان را به سخره می گرفت، نمی توانستند احساس همذات پنداری کنند و پا جای آنان بگذارند. در آن روز و روزگار، روشنفکر به خاطر همین سلوک متکبرانه و غیرمردمی، در چشم و دل مردم جایی نداشت. به خاطر نداشتن پایگاه مردمی از یک سو، و مغضوب حکومت واقع شدن از سوی دیگر، روشنفکر قبل از انقلاب، به موجودی منفور، غیرقابل تحمل و منزوی تبدیل شده بود که سرنوشت تلخ او پناه بردن به مخدرات و مسکرات، پناهندگی به اجنبی و در نهایت خودزنی و خودکشی بود! بعد از انقلاب، کم کم نسیم فرهنگ اسلامی بر جامعه وزیدن گرفت و انقلاب متناسب با ماهیت و ذات اسلامی خود به «بازتعریف» همه مفاهیم پرداخت و تعریفی نو از روشنفکری و روشنفکر ارائه داد، تعریفی برگرفته از معارف قرآنی و آموزه های اسلامی و متناسب با فطرت توحیدی انسان. نسل روشنفکران بعد از انقلاب، روشنفکری را رسالتی پیامبرگونه می دانستند و بر این باور پای می فشردند که روشنفکر باید همدوش و همراه مردم در صحنه باشد و به «مسئولیت روشنفکری» خود که چیزی جز ظلمت ستیزی و بیدارگری نیست، عمل کند. امروز، روشنفکری در جامعه ما یک «ارزش» است، یک ارزش متعالی و انسانی، و روشنفکران جامعه ما نیز روشنفکران واقعی از جنس مطهری ها، طالقانی ها، بهشتی ها، آل احمدها، آوینی ها، صفارزاده ها و... هستند. روشنفکرانی رسالت مدار و دین باور که به «آینده موعود» چشم دوخته اند، تا در فردای روشن تاریخ، شاهد وراثت زمین از سوی مستضعفین باشند: ای یاوران واحد هر صف / صف های واحد ستم زدگان / آزادگان/ اینک هر آسمانخراش / هر کاخ هر کارخانه / منتظر مقدم شماست / شما که وارثان زمین هستید / قدم بردارید / و غزل واژه های جدایی را بنویسید / و بنویسید / بالایی سکونت انسان / باید / هم قامت بلندی حق / هم قامت بلندی تقوا باشد اگر سواد ندارید / با حرف / با نگاه / با قدم بنویسید. (طاهره صفارزاده / بیعت با بیداری) رضا اسماعیلی عضو هیات مدیره انجمن قلم ایران
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه جام جم]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]