محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829844107
چینش میز مذاکره در نشست جمعه وین تحقیر آمیز بود
واضح آرشیو وب فارسی:آذر نگاه: در گزارش های جنگ جهانی دوم آمده است که وقتی قرار بود موسولینی به دیدار هیتلر برود، گارد محافظ هیتلر که مسئولیت تشریفات دیکتاتور نازی را هم برعهده داشت، صندلی او را نزدیک به 10 سانتیمتر بلندتر از صندلی موسولینی انتخاب کرده بود.به گزارش آذرنگاه ، حسین شریعتمداری در روزنامه کیهان نوشت: در گزارش های جنگ جهانی دوم آمده است که وقتی قرار بود موسولینی به دیدار هیتلر برود، گارد محافظ هیتلر که مسئولیت تشریفات دیکتاتور نازی را هم برعهده داشت، صندلی او را نزدیک به 10 سانتیمتر بلندتر از صندلی موسولینی انتخاب کرده بود. موسولینی، دیکتاتور ایتالیا که در جنگ جهانی دوم همپیمان آلمان بود، بلافاصله بعد از ورود به سالن ملاقات متوجه موضوع شد و فهمید که منظور آلمان ها از این چینش، آن است که هیتلر را در جایگاهی برتر از او معرفی کنند. معروف است که موسولینی بعد از فشردن دست هیتلر، روی میزی که جلوی صندلی های دو دیکتاتور قرار داشت، نشست و نقشه نازی ها را نقش برآب کرد. در مثل مناقشه نیست چرا که مثل فقط برای تقریب ذهن است. مثلا وقتی گفته می شود قله دماوند شبیه «کله قند» است، کسی انتظار ندارد که جنس آن نیز از جنس قند و یا اندازه آن هم مانند کله قند، فقط 30 سانتیمتر باشد! چرا که در این تمثیل شکل قله دماوند مورد نظر بوده است و نه جنس و اندازه آن. با این تمثیل که امید است دوستان عزیز وزارت خارجه به آن خرده نگیرند، باید گفت؛ چینش میز مذاکره در نشست روز جمعه وین نه فقط شایسته جایگاه و منزلت جمهوری اسلامی ایران نبود بلکه به گونه ای که حساب شده به نظر می رسید، تحقیرآمیز هم بود! در چینش میز مذاکره از شکل مستطیل استفاده شده بود که پشت ضلع عرضی آن (صدرمجلس) وزرای خارجه آمریکا و روسیه جای گرفته بودند و پشت دو ضلع طولی راست و چپ آن، وزیران خارجه سایر کشورهای شرکت کننده در اجلاس- از جمله وزیرخارجه محترم کشورمان- نشسته بودند. انتخاب این جغرافیا برای میز مذاکره به طور طبیعی برای حاضران و نیز همه کسانی که جریان نشست را از طریق تصاویر دنبال می کردند، این تلقی را به دنبال داشت که آمریکا و روسیه، رهبران و رؤسای اجلاس هستند و سایر کشورها از جمله، جمهوری اسلامی ایران، با نقش های دست چندمی و فرعی در نشست حضور یافته اند! درباره کشورهایی نظیر عربستان، قطر، ترکیه و امثال آن سخنی در میان نیست، چرا که دست نشاندگان بی اختیار آمریکا و متحدانش هستند و اگر وزرای خارجه این کشورها را کنار «پاشنه در»! اجلاس هم جای می دادند، نه فقط جای کمترین ایراد و انتقادی نبود بلکه «حق مسلم»! آنها نیز بود. اما، جمهوری اسلامی ایران اصلی ترین نقش را در مقابله با تروریست های داعش و سایر تکفیری های وحشی برعهده داشته و دارد. و اساسا- و به اعتراف دهها باره آمریکایی ها- هیچ راه حلی برای بحران سوریه، بیرون از تصمیم و اراده و تأمین نظرجمهوری اسلامی ایران در دفاع از مردم مظلوم آن سامان وجود ندارد. آمریکایی ها کمترین تردیدی ندارند که مردم مظلوم سوریه، جمهوری اسلامی ایران را فرشته نجات خود می دانند و به وضوح دیده اند که تدبیر جان برکفانی مانند سردار قاسم سلیمانی و خون شهیدان گرانقدری نظیر سردار همدانی از جان و مال و ناموس آنان در مقابل تروریست های وحشی داعش و گروههای تکفیری تحت حمایت مستقیم آمریکا، اسرائیل و آل سعود میهمان کش دفاع کرده است و... از این روی، بایسته آن بود که جمهوری اسلامی ایران در جغرافیای میز مذاکره وین، «صدرنشین» باشد و نه «حاشیه نشین»! و از تیم وزارت امور خارجه کشورمان نیز انتظار نمی رفت چینش مورد اشاره را بپذیرد و کمترین توقع، آن بود که میز مذاکره دایره ای شکل باشد. گفته می شود که چینش میز مذاکره و انتخاب جایگاه وزرای خارجه کشورهای شرکت کننده براساس مدت زمان سابقه حضور آنان در سمت وزارت خارجه کشورشان بوده است! و این نکته نشان می دهد که چینش میز مذاکره برای حریف نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و از آنجا که چینش مورد اشاره را غیرقابل توجیه می دانسته است برای توجیه پذیر بودن آن به ترفند یاد شده روی آورده است. این نکته نیز درخور توجه جدی است که دعوت از ایران برای حضور در نشست وین، «نیاز مبرم» آمریکاست و «امتیازی» برای ما نیست، بنابراین وظیفه طرف مقابل است که برای تأمین نیاز خود هزینه کند و نه آن که امتیاز بدهیم و حاشیه نشین هم باشیم!
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آذر نگاه]
[مشاهده در: www.azarnegah.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 5]
-
گوناگون
پربازدیدترینها