محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830771683
افسانه ماهیان: تئاتر دچار سونامی تغییر مدیران است
واضح آرشیو وب فارسی:امروز و فردا: دبیرخانه نداریم، سیاست های ثابت که هیچ، سیاست های متغیر مفید هم نداریم؛ نتیجه ای جز این نخواهیم داشت و ماحصل آن شرکت نکردن هنرمندان در فستیوال های جهانی و سونامی تغییر مدیریت هاست. «هم هوایی» قصه زندگی سه نفر از زنان مطرح سال های اخیر جامعه ایران است که تحت تاثیر تحولات اجتماعی قرار می گیرند، نمایشی که نگاه متفاوت و حس و حال بسیار ویژه ای دارد و مونولوگ های تاثیرگذاری از زوایای پنهان زندگی روزمره شهلا جاهد، همسر شهید دوران و لاله اسفندیاری را به نمایش می گذارد و هر مخاطبی را تحت تاثیر خود قرار می دهد. «هم هوایی» به قول افسانه ماهیان، کارگردان این نمایش، شبیه به نمایش های روتین اجتماعی نیست و تا مدت ها فکر مخاطب را درگیر می کند. شاید به همین دلیل اجرا های جهانی این نمایش بهانه شد تا با افسانه ماهیان که تئاتر را با استاد حمید سمندریان آغاز کرده است، گفت وگو کنیم. شما تئاتر را با بازیگری شروع کردید؛ چطور شد که بعد به کارگردانی پرداختید؟ در حوزه هنر نمی توانیم از ابتدا بگوییم من به هنر علاقه دارم و مثلا می خواهم موزیسین شوم. زمان و تجربه مشخص می کند که در کدام حوزه استعداد بیشتری داری و موفق تر خواهی بود. بنابراین ملزوماتی وجود دارد که باید محقق شود. از چه زمانی تصمیم به کارگردانی گرفتید؟ بازیگری را از کلاس های استاد سمندریان شروع کردم و بعد به صورت آکادمیک ادامه دادم. در همان زمان احساس کردم از مولفه های کارگردانی برخوردارم. کارگردانی نیازمند ویژگی هایی مانند اعتماد به نفس، مدیریت و اجرای ایده هایی ا ست که بعد خواندن متن شکل می گیرد. دراین حرفه خودت تعیین کننده هستی و می توانی دغدغه هایت را روی صحنه ببری. وسوسه تجربه بازیگری باعث نشد که در نمایش های خودتان بازی کنید؟ خیر؛ در سال های اخیر عامدانه فعالیت های بازیگری ام را کم کردم چراکه مجال بازی در نمایش های دیگر را نداشتم. یک پروژه از زمانی که یک متن را می خوانی تا انتخاب بازیگر و مذاکره با مدیریت سالن ها و دیگر مسائل، زمان و انرژی بسیاری می گیرد؛ بنابراین تمرکزی برای بازیگری باقی نمی ماند. همچنین به بازی در نمایشی که کارگردانی آن را برعهده دارم، اعتقادی ندارم چراکه کارگردان باید از بیرون ایماژ ها و تصویر ها را مانند یک تابلو نقاشی ببیند. یعنی جذابیت بازیگری برایتان کمرنگ شده است؟ اصلا! همیشه با حساسیت نقش هایم را انتخاب می کردم و شانس بازیگری با کارگردان های صاحب سبکی مانند حسین کیانی، نادر برهانی مرند، علی رضا نادری و استاد سمندریان را داشتم. همچنان جذابیت بازیگری برای من کمرنگ نشده است اما مترصد فرصت های بهتری هستم. چرا معمولا از بازیگران چهره تئاتر استفاده می کنید؟ اصلا این گونه نیست. تجربه بازیگری برای من اهمیت بیشتری دارد. مثلا الهام کردا و ستاره اسکندری بازیگران باتجربه تئاتر هستند و طبیعی است برای چنین نقش هایی از آنان استفاده کنم. حتی در نمایش «هم هوایی» ابتدا از سارا بهرامی استفاده کردم که اصلا چهره نبود اما در سری دوم نمی توانست در اجراها حضور داشته باشد و به این ترتیب باران کوثری را انتخاب کردیم. بازیگر اگر به معنای واقعی بازیگر است باید از پس مدیوم های مختلف برآید و این فرصت به آن ها داده شود. اما در نمایش «هم هوایی» به بازیگران باتجربه نیاز بود چراکه این نمایش مونولوگ های بسیار دشواری دارد و بازیگر نقش تعیین کننده ای دارد. بازیگران نمایش «هم هوایی» انتخاب های اولتان بودند؟ بله، اما خودشان نمی دانستند برای کدام نقش انتخاب شده اند؛ تا جلسه اول تمرین هم مشخص نشد. تصوراتی که داشتند چقدر با واقعیت هماهنگ بود؟ واکنش های عجیب و غریبی داشتند. الهام کردا می گفت این نقش دور از من است و واقعا چالش سختی برای او بود. چطور شد این سه زن، شهلا جاهد که سال ها چهره رسانه ای بود، همسر عباس و لاله اسفندیاری را انتخاب کردید؟ درواقع این ایده نویسنده بود. مهین صدری از مدت ها قبل این طرح را نوشته بود. ابتدا قرار بود نمایشنامه دیگری را کار کنیم اما به محض اینکه «هم هوایی» را خواندم، فکرم را مشغول کرد. خانم صدری در طول تمرین کار همچنان کارهای تحقیقاتی را انجام می داد و نزدیک به ۱۷ بار متن را بازنویسی کرد. نگاه او به اتفاقات روز مخصوصا نوع نگاه او به زن یک شهید که همیشه با تصویر های گل درشت و کلیشه ای نشان داده می شد، قابل تقدیر است. در «هم هوایی» از زاویه دید این سه شخصیت به زندگی روزمره آن ها نگاه می شود. همچنین آن قدر در دیالوگ های این نمایش زندگی جریان داشت که برای مخاطب ملموس بود و ارتباط مستقیمی بین تماشاگران با کاراکترها برقرار می شد. چرا در تمام آثاری که بعد از مرگ شهلا جاهد ساخته معمولا با او همدردی می کنند و همین باعث می شود لاله سحرخیز کاملا در حاشیه قرار گیرد؟ این طبیعی است، چون نویسنده از زاویه دید شهلا جاهد آنچه را بر او حادث شده روایت می کند. او بی واسطه به چشمان مخاطب نگاه می کند و می گوید به حرف های من گوش کنید. با وجود این دراین روایت تفکر نویسنده تاثیر گذار است. بله. اما یادمان نرود شخصیت شهلا جاهد بسیار بیرونی و ولکانیک است. این زن تا سال ها سوپراستار مطبوعات بوده است و بعد از آن همسر شهید دوران و لاله اسفندیاری به ترتیب در درجه اهمیت قرار می گیرند. منتها براساس مستندات شخصیت حقیقی شهلا به گونه ای است که باعث می شود ناخودآگاه در کانون توجه باشد. اکت های شهلا جاهد در دادگاه ها و حتی لحظه اعدام این گفته ها را تایید می کند. با این همه ستاره اسکندری فیلم های جاهد را ندید و با برداشت از متن این کاراکتر را بازی کرد. در طول نمایش به این فکر می کردم که خود بازیگران هر شب چه فشاری را تحمل می کنند. به جرئت می گویم وحشتناک بود. نه فقط ستاره اسکندری بلکه الهام کردا، باران کوثری و خود من تحت فشار زیادی بودیم. «هم هوایی» به دلیل متن و اجرای سنگین کار نمایش عجیبی است و مانند کارهای روتین نیست. درحال حاضر که دوباره درحال تمرین هستیم و متن را روخوانی می کنیم، دگرگون می شویم. درواقع این قدرت واقعیت است که باعث می شود این حجم از فشار را تحمل کنیم و این احساس به مخاطب هم منتقل می شود. پیش بینی موفقیت این چنینی را برای کار داشتید؟ ابتدا هر متنی را که می خوانم خودم را در جایگاه تماشاگر قرار می دهم، از این نظر مطمئن بودم که حتی با خوانش احساسی متن، مخاطب تحت تاثیر قرار می گیرد. اگرچه فضاسازی این نمایش و درآمیختن رویا و واقعیت بی تاثیر نبودند؛ با توجه به اینکه دو نفر از کاراکترها وجود خارجی نداشتند؛ در «هم هوایی» باید فضای بین واقعی و غیرواقعی نمایشنامه را به تصویر می کشیدیم. نباید آکسان های غلو آمیز تئاتری احساس می شد.در همین راستا همه اعضای گروه تلاش خود را کردند. چطور بعد از «هم هوایی» که نمایشنامه کاملا رئال است، «سه جلسه تراپی» را کار کردید ؟ البته نمایش «سه جلسه تراپی» قبل از «هم هوایی» شروع شد اما در جشنواره فجر به رسم همیشه نوبت اجرای آن به بعد موکول شد. البته تا یک سال و نیم نوبت اجرا نداشتیم. این وقفه طولانی چه دلیلی داشت؟ چند مجموعه تئاتری که بیشتر نداریم و این وقفه به دلیل عدم مدیریت برنامه های سالن های تئاتر و مدیریت های موسمی گریبان گیر نمایش شد. «سه جلسه تراپی» در بخش چشم انداز بود و باید در سال ۹۳ در تئاتر شهر اجرا می شد. من آن قدر پیگیری کردم که خسته شدم. درواقع عدم برنامه ریزی دقیق جشنواره تئاتر فجر اتفاق جدیدی نیست. همکاری با نغمه ثمینی چطور بود؟ «سه جلسه تراپی» دومین همکاری ما بود. بعد از «پالتوی پشمی قرمز» دوست داشتم این تجربه را تکرار می کردیم، چراکه در اجرای نمایش قبلی به واسطه اتفاقات جشنواره و سانسورها دچار ناکامی شدیم؛ به همین دلیل تصمیم گرفتیم در شرایط بهتری کار کنیم. و آن اتفاق بهتر رخ داد؟ فضای غیررئالیستی متن و تبدیل اثر موراکامی تبدیل به نمایشنامه پروسه راحتی نبود و نغمه ثمینی بارها متن را بازنویسی کرد. درنهایت ورژن جدیدی را برای اجرای عمومی نوشت که سه نفر از کاراکتر ها حذف شدند، اما تجربه خوبی بود. نمایشنامه اجرای عمومی بهتر بود ؟ بله، بعد از اجرای جشنواره به این نتیجه رسیدیم که باید تغییراتی ایجاد شود و گرنه نویسنده به راحتی تصمیم به بازنویسی نمی گیرد. هنوز هم معتقدیم در اجرای بعدی جلسه سوم نیاز به تغییراتی دارد. هنوز هم به شرایط سالن ها و همچنین قیمت بلیت های تئاتر نقد دارید؟ بله؛ به تازگی تیتری به نام «تئاتر خصوصی» بر سر زبان ها افتاده است. اما گروه ها به حال خودشان رها می شوند و بسیاری مجبور به استفاده از چهره ها می شوند تا گیشه را داشته باشند؛ البته که تجربه نشان داده است موفقیتی حاصل نمی شود. اگر کار کیفیت لازم را نداشته باشد، حضور چهره کمکی به آن نمی کند. تئاتر خصوصی باید حمایت شود، در غیراین صورت راه اندازی آن غیرممکن است. افتتاح سالن های خصوصی مثل «باران» اتفاق خوبی است، به شرطی که از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد یارانه ای به آن ها تعلق بگیرد. مرکز هنر های نمایشی باید از کارهای خلاقانه حمایت کند. همچنین با تمام این مشکلات قیمت بلیت در تئاتر شهر ۱۵ هزارتومان است، بدون هیچ کمکی به گروه ها که حتی هزینه دکور را تامین کنند. سال هاست دولت کمک هزینه ای به گروه های خصوصی نمی دهد و تهیه کنندگی نمایش ها به عهده خودشان است و درنهایت ۲۰ درصد فروش بلیت ها را به دولت می دهند. درصورتی که تئاتر مانند موسیقی زنده اجرا می شود و باید قیمت های متعادلی برای آن تعریف شود. من به عنوان یک کارگردان مدت هاست می خواهم تماشاخانه خصوصی داشته باشم و سالنی را به تئاتر کشور اضافه کنم اما در مقابل دولت چه کمکی به تماشاخانه های خصوصی می کند! جشنواره تئاتر فجر نزدیک است و هر سال هزینه های زیادی صرف می شود و از گروه های خارجی دعوت می کنیم، اما بعد از این دهه همه چیز تعلیق می شود؛ تا سال آینده این برنامه ریزی را چگونه ارزیابی می کنید؟ نوعی نگاه تزیینی به جشنواره فجر داریم. در گذشته اتفاقات خیلی خوبی می افتاد و بدنه تئاتر کشور محصول جشنواره تئاتر فجر آن دوران است. اما دراین شرایط که سه ماه مانده به جشنواره تازه دبیر معرفی می شود، دبیرخانه نداریم، سیاست های ثابت که هیچ، سیاست های متغیر مفید هم نداریم؛ نتیجه ای جز این نخواهیم داشت و ماحصل آن شرکت نکردن هنرمندان در فستیوال های جهانی و سونامی تغییر مدیریت هاست. کمپانی ای که قرار بود با نادر برهانی مرند تشکیل بدهید، به کجا رسید؟ سال ها عضو گروه تئاتر معاصر بودم اما حالا مستقل شدم. قرار بود طرح استقرار گروه های تئاتر اجرا شود اما همچنان به نتیجه ای نرسیده است. پس تکلیف سرنوشت کمپانی ها نامشخص است ؟ قرار بود هر گروه کمپانی را در جهت حضورهای بین المللی و ثابت کردن اعضای گروه تشکیل بدهد. نادر برهانی گروه «هنر های معاصر» را دارد و من گروه «شیوه» را تشکیل دادم که به دلیل اجراهای جهانی «هم هوایی» این حرکت منسجم تر شده است. «هم هوایی» در چه کشور هایی اجرا دارد؟ اجراهای بین المللی در فستیوال های بلژیک، اتریش، فرانسه و همچنین اجرای عمومی دارد. اولین تور این نمایش از آبان ماه آغاز می شود. تصادف باران کوثری مشکلی به وجود نیاورد؟ ما از بهمن برنامه ها را با گروه هماهنگ کردیم و بازیگران برنامه ریزی کردند. اما تصادف باران اتفاق غیرمنتظره ای بود و ما منتظریم هرچه زودتر بهبود یابد و ما را همراهی کند. منبع: بهار/ فاطمه رنج اندیش
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: امروز و فردا]
[مشاهده در: www.emroozofarda.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها